Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΓΟΥΣ, ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΙΣΚΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ…

Δεν υπάρχει ίσως σοβαρότερο πρόβλημα για μια πολιτική κοινωνία από αυτό της παρατεταμένης πολιτικής αφασίας. Μια τραγική κατάσταση που συνδέεται τόσο με το πολιτικό σύστημα όσο και με τους πολίτες.
Η Ελληνική κοινωνία, οι πολίτες αυτής της χώρας,  είναι εδώ και χρόνια στο καναβάτσο σε φάση γκρογκί. Τα κτυπήματα , τα περισσότερα κάτω από τη μέση, είναι τόσα πολλά, που πλέον οι περισσότεροι  απλά τα αποδέχονται  περιμένοντας το μοιραίο. Κατάσταση βαθέως ύπνου, πολιτικού λήθαργου, η πλειοψηφία του λαού στην εντατική.
Μπροστά στο δραματικό αδιέξοδο, μπροστά στην καθολική σχεδόν κοινωνική εξαθλίωση, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σχεδόν στο σύνολό του,
λιγότερο ή περισσότερο, φαίνεται ότι περί άλλων τυρβάζει.
Τα δύο κυβερνητικά κόμματα, είναι πια ολοφάνερο , ότι δίνουν τη μάχη με το χρόνο. Η παραμονή στην εξουσία αποτελεί το μοναδικό τους μέλημα και οι κινήσεις τους αποσκοπούν αποκλειστικά στην υλοποίηση αυτού του στόχου. Η διαιώνιση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όχι για πρώτη φορά βέβαια αφού προηγήθηκε και η καταστροφική περίοδος του ανεκδιήγητου Βαρουφάκη, προβάλλεται ως ηρωική πράξη, ενώ στην ουσία αποτελεί το πιστοποιητικό θανάτου της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας που θα συνυπογράψουν οι μαθητευόμενοι μάγοι της ανίερης συμμαχίας. Οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις στην κυβερνητική πλειοψηφία καταδεικνύουν τόσο τις ιδεολογικές εμμονές μιας ομάδας στελεχών των οποίων η συμπεριφορά έχει περάσει προ πολλού τα όρια της πολιτικής σχιζοφρένειας, όσο και την συγκαλυμμένη ιδιοτέλεια και την συμφεροντολογική πρακτική μιας άλλης ομάδας που κατοικοεδρεύει εντός αλλά και στις παρυφές του μεγάρου Μαξίμου.
Και ενώ όλοι, λιγότερο ή περισσότερο μιλούν για εθνική καταστροφή, η χειμαζόμενη και από εσωτερικές έριδες μείζων αντιπολίτευση – αφού οι ερωτοτροπίες της Καραμανλικής συνιστώσας καλά κρατούν  – επιμένει να θεωρεί ότι έχει από μόνη της τη δύναμη και τη δυνατότητα να άρει τα οικονομικά αδιέξοδα και να δώσει προοπτική στη χώρα. Ακόμη και αν αυτό απαιτούσε απλά τη λαϊκή πλειοψηφία, η σημερινή αντιπολίτευση δεν έχει ούτε τα πολιτικά ούτε και τα ιστορικά εχέγγυα για να αναλάβει από μόνη της το ρόλο του εθνοσωτήρα. Το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό, δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των πολιτών που συντάσσονται ή θα συνταχτούν με τη σημερινή αντιπολίτευση. Αν και αν κάποιος προσεγγίσει το ζήτημα με αυτόν τον πολιτικά ανεπιτήδευτο τρόπο , σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, η συντηρητική παράταξη είναι μεν πρώτη αλλά αυτή η πρωτιά,  στο σημερινό ρευστό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον και σε αυτές τις τοπικές και διεθνείς συνθήκες , είναι εξ ορισμού ασθενική και αναποτελεσματική. Είναι εμφανές ότι κάθε πιθανότητα για ανάκαμψη και αναπροσανατολισμό της Ελληνικής οικονομίας απαιτεί ευρύτατες και σταθερές κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες.  Δυστυχώς όμως στον Ελληνικό πολιτικό βίο δεν έχουμε ακόμη αποκτήσει κουλτούρα υγιών συνεργασιών και συναινέσεων και πολλοί, αλλά όχι όλοι, αναμένουν τον νέο Θεόσταλτο σωτήρα της χώρας…
Και αν το Κομμουνιστικό κόμμα πιστεύει ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με ρεσάλτο από το παράθυρο, πράγμα όμως αδύνατο αν και ηρωικό, και όχι με είσοδο από την πύλη των προβλημάτων, οι πολιτικές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, συρρικνωμένες τα τελευταία χρόνια , επιδιώκουν την πολιτική και εκλογική τους ανάκαμψη , κατακερματισμένες ή εν πάση περιπτώσει επιδεικνύοντας έναν πολύ χαμηλό δείκτη συνοχής. Η προσπάθεια για ενοποίηση του χώρου δυναμιτίζεται στην ουσία από ομάδες συμφερόντων με ελάχιστη κοινωνική αναφορά και ηγεμονικές μόνο βλέψεις αλλά και από συνενώσεις προσώπων που εκδηλώνουν λατρευτικές τάσεις για πρόσωπα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν κριθεί και εν μέρει τουλάχιστον η επιρροή τους στο λαό έχει περιοριστεί δραματικά. Αυτό βέβαια με τίποτε δεν σημαίνει ότι πρέπει να περάσουν στην απομόνωση πολλώ δε μάλλον να ριχτούν στην πολιτική πυρά όπως βλακωδώς ισχυρίζονται οι αντίπαλοί τους ένθεν κακείθεν.  Αν σε αυτή την παθογένεια της δημοκρατικής παράταξης , που δυστυχώς  έχει ιστορικό βάθος, προστεθούν και οι γνωστοί χαμαιλέοντες και εφαψίες της εκάστοτε ηγεσίας του χώρου, τότε το μείγμα είναι απογοητευτικό. Όσο αυτός ο χώρος κινείται στη λογική του…  – ικός , τόσο οι πιθανότητες για μια πολιτικά και οργανωτικά υγιή και ελπιδοφόρα για τον τόπο πολιτική συλλογικότητα θα περιορίζονται και οι όποιες δυνάμεις του θα αναλώνονται σε προσωπικές αψιμαχίες και  αντιπαραθέσεις γκρουπούσκουλων χωρίς την ευρύτερη εκτίμηση και εμπιστοσύνη των πολιτών.
Οι καιροί ου μενετοί. Μαθητευόμενοι μάγοι, Θεόσταλτοι εθνοσωτήρες και αρχηγίσκοι σχηματίζουν μια ζοφερή εικόνα στο πολιτικό προφίλ της εποχής. Είναι ώρα περισυλλογής. Η Ελληνική κοινωνία βιώνει το δικό της δράμα μέσα σε λήθαργο και παρατεταμένη απογοήτευση. Η εθνική συνεννόηση αποτελεί τη μοναδική ίσως λύση. Πως θα προκύψει όμως όταν η συνεννόηση δυναμιτίζεται στα ενδότερα αυτών που οφείλουν να την ακολουθήσουν ; 

Διαβάστε περισσότερα στο mentzelidis.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: