Η μεγαλύτερη επιτυχία στην πολιτική είναι η δημιουργία κι εγκαθίδρυση της πολιτικής ατζέντας στη δημόσια σφαίρα, το αποκαλούμενο agenda setting στην γλώσσα της επικοινωνίας.
Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές κινηματογραφικές ταινίες που απεικονίζουν τη διάσταση και την αποτελεσματικότητα της εν λόγω επικοινωνιακής τακτικής είναι ασφαλώς η ταινία wag the dog. Πρόκειται, εν τάχει, για μια ταινία που εκκινεί από ένα σκάνδαλο του προέδρου των ΗΠΑ, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, το οποίο απειλεί την επανεκλογή του. Οι συνεργάτες του προέδρου απεφάνθησαν πώς η μόνη λύση ήταν η πρόσληψη στο επιτελείο ενός κορυφαίου επικοινωνιολόγου, ο οποίος με τη σειρά του συνεργάζεται με έναν επιτυχημένο σκηνοθέτη του Χόλυγουντ. Στο πλαίσιο λοιπόν της αλλαγής της ατζέντας,
ο «γκουρού» της επικοινωνίας αποφάσισε να καταφύγει στην βασική -κι αξεπέραστη ανά τους αιώνες- συνταγή: πρέπει να έχεις εχθρό, κι όταν δεν έχεις τον κατασκευάζεις. Υπό αυτή την έννοια πρόκειται λοιπόν για μια «κλασσική συνταγή» που ακολουθείται πιστά κι έχει αποδειχθεί πώς είναι σχεδόν πάντοτε αποτελεσματική.
Πλην όμως ο αμερικανός «γκουρού» δεν έβρισκε κανέναν εσωτερικό «εχθρό» ικανό να μεταβάλλει τα δεδομένα στο εναπομείναν χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές. Κι έτσι βρήκε την «απόλυτη λύση»: αφού ο εχθρός δεν μπορεί να είναι εσωτερικός (δεν προλαβαίνουμε βρε αδελφέ..) ας είναι …εξωτερικός! Αλλά από την άλλη, πως μπορείς να εφεύρεις εξωτερικό εχθρό που να απειλεί τις ΗΠΑ και να …μην το ξέρει κανείς; Σωστό κι αυτό! Όμως ο ευφυής «γκουρού» σκέφθηκε, ξανασκέφθηκε και βρήκε τη λύση: ο αντίπαλος θα ήταν μία απομονωμένη χώρα, πολύ μικρή και παγκοσμίως αδιάφορη, περίκλειστη, που να μην ανήκει σε κάποιο διεθνές μπλοκ, όπως λ.χ στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, μια ξεχασμένη οντότητα με άλλα λόγια… Και ποια ήταν αυτή; Βρήκε την …Αλβανία!! Σωστά διαβάζετε, την τότε Αλβανία…! Τα γυρίσματα έγιναν με Χολυγουντιανές μεθόδους (ήταν και ο σκηνοθέτης στη μέση) με απόλυτη μυστικότητα, με εκπληκτικά αποτελέσματα: να μάχες από εδώ, να μάχες από εκεί, να οι ήρωες Αμερικανοί στρατιώτες που πάνε να σώσουν την ειρήνη (!), να διαγγέλματα ο πρόεδρος, να «διαρροές» στις εφημερίδες, μεταδώσεις από τα τηλεοπτικά δίκτυα, εικόνες-εικόνες-εικόνες…
Αλλά και σύμβολα: ο «γκουρού» γνωρίζοντας πολύ καλά πως λειτουργεί η κοινωνία κι ως εκ τούτου η επικοινωνία, κι έτσι μετέτρεψε σε «σύμβολο» αυτής της …μάχης ….μία γάτα!!! Ένα γατάκι που υποτίθεται βρέθηκε στα χαλάσματα του πολέμου στην Αλβανία (!!) το οποίο περιέθαλψε στοργικά μια μικρή χωριατοπούλα Αλβανή στη στοργική αγκαλιά της, την οποία βεβαίως έσωσαν οι Αμερικανοί κομάντος, κατ' εντολή -φυσικά- του προέδρου…!!! Με αυτά και μ εκείνα, παρόλο που η …έρημη Αλβανική κυβέρνηση εξέφραζε απορίες για όσα μετέδιδαν τα ΜΜΕ των ΗΠΑ, διέψευδε, κλπ, κλπ, το αμερικανικό έθνος ταυτίστηκε με τον πρόεδρο και τον αγώνα του εναντίον του εχθρού (εδώ είμαστε) και τον επανεξέλεξε πανηγυρικά, εξοστρακίζοντας από τον ορίζοντα την συζήτηση περί του (υπαρκτού) σκανδάλου και ασχολούμενο μόνο με τον πόλεμο στην Αλβανία…!! Αριστούργημα η ταινία, να την δείτε! Αλλά αριστουργηματική και η σύλληψη του «εχθρού»…
Wag the dog λοιπόν ή fake news, για να μιλάμε με την ορολογία που επανήλθε στη μόδα στις μέρες μας. Διότι τίποτε από τα δύο, και η «κατασκευή εχθρού» αλλά και οι «κατασκευασμένες ειδήσεις» δεν είναι καινοφανές φαινόμενο, αντιθέτως υπάρχουν από την απαρχή της Ιστορίας. Άσχετα εάν η μνήμη κάποιων είναι περιορισμένη, η ιστορική γνώση ελλιπής και η δημόσια συζήτηση παρακμιακή. Σας θυμίζει τίποτε αυτή η διδακτική ταινία; Διότι εμάς κάτι μας θυμίζει: την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από τη μία, αλλά και τη Νέα Δημοκρατία από την άλλη! Ας εξηγηθούμε:
Η σημερινή κυβέρνηση, από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση, στηρίζεται αποκλειστικά στο κλασσικό δόγμα του «εχθρού». Κι όταν ακόμα «εχθρός» δεν υπήρχε, τον κατασκεύαζε. Πολύ περισσότερο ακολουθεί αυτή την τακτική από την ώρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, τον Ιανουάριο του 2015. Κι ασφαλώς με αποτελέσματα, καθώς συνόδεψε την μέθοδο “wag the dog” με τη διάδοση κατασκευασμένων ειδήσεων, μέσω των ΜΜΕ τα οποία φέρουν ευθύνη όμοια με εκείνη των αμερικανικών στην εν λόγω ταινία. Αντιθέτως, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση έχει το εξής πρόβλημα: ενώ ο εχθρός της είναι υπαρκτός, όχι μόνο δεν τον αντιμάχεται παθιασμένα και καθολικά αλλά υπάρχουν και φωνές στο εσωτερικό της που ζητούν κι …εκεχειρία από πάνω!! (Επ΄αυτού θα επανέλθουμε σε άλλη ανάρτηση…)
Τα παραδείγματα του κατά φαντασία «εχθρού» και των κατά φαντασία «μαχών» της ελληνικής κυβέρνησης πάμπολλα: το ΔΝΤ (Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή είναι εχθρός για τα μέτρα που ζητάει, Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο είναι σύμμαχος για το χρέος), ο Σόϊμπλε, η «Μαντάμ Μέρκελ», η διαπλοκή, το Γιούρογκρουπ, ο Σαμαράς (σταθερή αξία…), οι γερμανοτσολιάδες μνημονιακοί, η τρόϊκα εσωτερικού, τα βοθροκάναλα της διαπλοκής, η Εκκλησία, τα κοράκια των τραπεζών, και άλλες δεκάδες αντιπάλων και μαχών που θα μείνουν στην ιστορία ως εφάμιλλες της μάχης που δόθηκε στην κινηματογραφική ταινία wag the dog έναντι της πολεμοχαρούς κι αιμοσταγούς Αλβανίας…
Ταυτόχρονα, όπως ακριβώς και το γατάκι της Αλβανίας (που κατασκευάστηκε στο Χόλυγουντ…) έχουμε κι αναρίθμητα σύμβολα αυτών των …ιστορικών μαχών: το δημοψήφισμα, οι καθαρίστριες με τα κόκκινα γάντια, η ανθρωπιστική κρίση, η γενιά των 700 ευρώ, το κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, το κίνημα «δεν πληρώνω» (μετεξελίχθηκε σε …πατριωτικό καθήκον, γι' αυτό και το επισημαίνουμε), τα μαγκάλια, τα πουκάμισα έξω (επί εποχής Βαρουφάκη για να μη ξεχνιόμαστε..), η γραβάτα, οι 17 ώρες διαπραγμάτευση, τα γεμιστά, ο ΕΝΦΙΑ (που καταργήθηκε…), οι πάσης φύσεως λίστες (που ακόμα δεν έχουν αποκαλύψει τίποτε, αλλά δε βαριέσαι…), κλπ, κλπ…
Κάθε μια …ιστορική μάχη έχει και το αντίστοιχης σοβαρότητας και σημασίας ιστορικό σύμβολο.. Υπό αυτή την έννοια, μπορούμε κάλλιστα να υποστηρίξουμε βασίμως ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από την φαντασία κι ευρηματικότητα του αμερικανού «γκουρού» και του «σκηνοθέτη» της εν λόγω ταινίας. Πρόκειται για τη μεταφορά από την κινηματογραφική οθόνη στην τηλεοπτική οθόνη, ελληνικής εμπνεύσεως. Από ταινία έγινε σήριαλ, και μάλιστα σε κύκλους. Τώρα διανύουμε τον 5ο κύκλο… Μαύρη κωμωδία η πρωτότυπη ταινία, κατάμαυρη κωμωδία το ελληνικό σήριαλ. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά: στην ταινία wag the dog πρωταγωνιστούν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Ντάστιν Χόφμαν. Στην ελληνική κωμωδία ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος. Όπως και να το κάνουμε υπάρχει μια διαφορά!
Προφανώς οι δικοί μας είναι καλύτεροι….!!!
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου