"Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΒΥΡΣΟΔΕΨΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΣΑ, 18ΟΣ-20ΟΣ ΑΙ." - ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ

Ονομάζομαι Ελένη Ρένεση. Γεννήθηκα το 1983 και μεγάλωσα στην Άμφισσα. Τελείωσα το Ενιαίο Λύκειο Άμφισσας το 2001 και ακολούθησα σπουδές φιλολογίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο-Τμήμα Ιστορίας στην Κέρκυρα. Τώρα κατοικώ μόνιμα εκεί, αλλά δεν έχω πάψει να θυμάμαι τις ρίζες μου και να έρχομαι σε επαφή όσο πιο συχνά γίνεται με τους δικούς μου ανθρώπους και τον τόπο μου.

Η αγάπη μου για την Άμφισσα, αλλά και οι σπουδές μου με έκαναν να ασχοληθώ συστηματικά (γράφοντας ένα βιβλίο σχετικό) με την μελέτη της παραδοσιακής βυρσοδεψίας και την εξέλιξή της από το 18ο ως τον 20ο αι., μέσα από την τεχνική της κατεργασίας που χρησιμοποιήθηκε, το χώρο των εργαστηρίων και τη συμπεριφορά των βυρσοδεψών,

ρίχνοντας φως συγχρόνως σε πλευρές της τοπικής ιστορίας

Για την συγγραφή της μελέτης μου συγκέντρωσα πληροφορίες μέσα από επιτόπια έρευνα, καθώς η βυρσοδεψία είναι μια δραστηριότητα που έπαιξε πρωτεύον ρόλο στη ζωή της πόλης, όμως διαθέτει περιορισμένη βιβλιογραφία. Έτσι, οι σχετικές διαθέσιμες γραπτές πηγές και το αρχειακό υλικό αφορούν την τοπική ιστορία που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για να τοποθετηθεί η τέχνη στο οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής.

Η ιστορία της βυρσοδεψίας, λοιπόν, που αποτυπώνεται στα κατάλοιπα των εργαστηρίων της Χάρμαινας, μελετήθηκε με ημικατευθυνόμενη συνέντευξη από προφορικές μαρτυρίες (διηγήσεις και προσωπικές ιστορίες δηλαδή) βυρσοδεψών και κατοίκων της περιοχής, που μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά και αφορούν τις θεσμικές σχέσεις της δραστηριότητας και της κοινωνίας, αποτέλεσαν σημαντικές πληροφορίες για την τεχνική της κατεργασίας και τη συγκρότηση της εικόνας της περιοχής.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους με εμπιστεύτηκαν για να μου δώσουν πληροφορίες ανατρέχοντας σε μνήμες της ζωής τους και όλους όσους με βοήθησαν για την ολοκλήρωση αυτού του βιβλίου, το οποίο καθώς φαίνεται αποτελεί πλέον τη μοναδική ολοκληρωμένη έρευνα που έχει γίνει ποτέ για τα ταμπάκικα της Άμφισσας.

Δυστυχώς  όμως παραμένει ανεκμετάλλευτο στο προσωπικό μου αρχείο καθώς μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών για τη δημοσίευσή του, για διάφορους οικονομικούς ή προσωπικούς λόγους δεν προχωρά η χρηματοδότηση, έτσι ώστε η ιστορία της Άμφισσας να γίνει λίγο πιο γνωστή και στους ντόπιους, αλλά και στους απλούς περαστικούς από τον τόπο μας, οι όποιοι δεν έχουν καμιά αφορμή να τον επισκεφτούν.

www.amfissapress.gr