ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Ετυμολογία [επεξεργασία]

απατεώνας < αρχαία ελληνική ἀπατεών < ἀπατάω (: εξαπατώ, απατώ)

 Ουσιαστικό[επεξεργασία]

απατεώνας αρσενικό (θηλυκό: απατεώνισσα)

• το πρόσωπο που ξεγελάει κι εξαπατά συστηματικά τους άλλους για δικό του όφελος, με το να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη, την καλή διάθεση που δείχνουν ή την αφέλειά τους

• [άνθρωπος που εξαπατά συστηματικά τους άλλους]

  απατεώνας: αδίστακτος / σεσημασμένος απατεώνας

  λωποδύτης: πρόκειται για μεγάλο λωποδύτη, έχει εξαπατήσει πολλούς

  λοβιτουρατζής

  παπατζής

  ματσαράγκας

  μπαγαμπόντης

  μπαγαπόντης

  παγαπόντης

  βαγαπόντης

  αρπάχτρα

  λαμόγιο: τα λαμόγια του χρηματιστηρίου

  λαμόγιας

  μασκαράς: πώς έμπλεξες με τέτοιο μασκαρά;

  φιδέμπορας

  εμπαίκτης: εμπαίκτες του λαού

  [αδίστακτος απατεώνας]

  θεομπαίχτης

  αετονύχης

  [απατεώνας που εξαπατά τους άλλους κάνοντας επίδειξη ανύπαρκτων γνώσεων, θαυματουργικών ικανοτήτωνή προσόντων]

  αγύρτης

  καμποτίνος

  κομπογιαννίτης

  θαυματοποιός: πλανόδιος θαυματοποιός

  τσαρλατάνος

  [πλανόδιος θαυματοποιός]

  σαλτιμπάγκος

  [αυτός που εξαπατά τους άλλους με διάφορα τεχνάσματα]

  ταχυδακτυλουργός: μου πάσαρε σάπια μήλα, ο ταχυδακτυλουργός

  [αυτός που διαπράττει μικρής σημασίας απάτες]

  μικροαπατεώνας

  απατεωνίσκος