Του Γιώργη Γιαννακέλλη.
Με απογοήτευσε και με αιφνιδίασε σε ένα βαθμό, λόγω της χρονικής επικαιρότητας που γράφτηκε, η κατακλείδα κειμένου του δημοσιογράφου του Documento Νίκου Παπαδογιάννη.
Την χρονική συγκυρία κατά την οποία η κυβέρνηση πελαγοδρομεί, με δεκάδες σενάρια να βλέπουν την δημοσιότητα, από ριζικό ανασχηματισμό, μέχρι παροπλισμό πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών, συνέπεια των μηνυμάτων που έδωσαν τα συγκλονιστικά πρόσφατα συλλαλητήρια για τα Τέμπη, ο δημοσιογράφος εκφράζει την άποψη: “από τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις, χίλιες φορές προτιμότερη είναι η συμμετοχή στις εκλογές. Αυτές και μόνο αυτές μπορούν να μας προσφέρουν το οξυγόνο που χάσαμε”.
Ας το συζητήσουμε, λίγο.
«Η πολιτική είναι η ευγενής τέχνη τού να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις εκστρατείες με λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος ότι θα προστατέψεις τους μεν από τους δε», έγραφε ο Γερμανό-Αμερικανός συγγραφέας, Οσκαρ Ασμέριντζερ και ο Χένρι Λούις Μένκεν, ένας από τους σημαντικούς Αμερικάνους συγγραφείς συμπλήρωνε: «Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι υπήρχαν κανίβαλοι στην περιφέρειά του, θα τους υποσχόταν ιεραπόστολους για δείπνο».
Ας το δούμε όμως λίγο πιο ουσιαστικά το θέμα. Δεν έχουμε προφανώς από τον κ. Παπαδογιάννη να έχει μ/λ θεώρηση του θέματος και να αναγνωρίσει ότι η ψήφος έχει μηδενική δύναμη και οι εκλογές δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά να αιμοδοτηθεί το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος ώστε με «νωπή εντολή» να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Και επειδή δεν θέλουμε να θεωρηθεί ότι υπεκφεύγουμε να κάνουμε μια τοποθέτηση σχετικά με την συμμετοχή μας στις εκλογικές διαδικασίες.
Σίγουρα οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές, θα μπουν ακόμα και στο στάβλο του αστικού κοινοβουλευτισμού, προκειμένου να βοηθήσουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης του προλεταριάτου όπως λένε οι θεωρητικοί του μαρξισμού-λενινισμού.
Οπότε δεν μπαίνει θέμα αν πρέπει οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές να απορρίπτουν a priori την κοινοβουλευτική πάλη, ακόμα και τη συμμετοχή στο κοινοβούλιο.
Γιατί όμως, θα πρέπει υποχρεωτικά να επιλέγουν κάθε φορά αυτή τη μορφή πάλης και μάλιστα να την αναγορεύουν σε ύψιστη μορφή πολιτικού αγώνα;
Για να θυμηθούμε και λίγο τον Μαρξ θα πρέπει να κάνουμε «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Δηλαδή μόνο αν συντελεί στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης πρέπει να λαμβάνουμε μέρος στις εκλογές, γιατί οι εκλογές δεν μπορεί ν’ αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Γιατί οι εκλογές αφορούν τους συσχετισμούς στην κορυφή και όχι τους συσχετισμούς ανάμεσα στην κορυφή και τη βάση.
Ταξική πολιτική σημαίνει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι εκλογές θα δώσουν λύση για το σύστημα και όχι για την εργατική τάξη και το λαό.
Ο δημοσιογράφος του Documento γνωρίζει ιστορία. Ξέρει ότι διαχρονικά το καθεστώς της αστικής δικτατορίας χρησιμοποιούσε κάθε τρόπο για να χειραγωγήσει την λεγόμενη κοινή γνώμη για να εκφραστεί στις εκλογές όπως αυτή ήθελε. Σε «μαύρες περιόδους» όταν αυτό δεν το κατόρθωνε … ψήφιζαν και τα δέντρα, όπως το 1961, ή πέντε χρόνια προηγουμένως, το 1956, η ΕΡΕ αν και δεύτερο κόμμα μετά την Δημοκρατική Ένωση του Γεωργίου Παπανδρέου, εκλέγει περισσότερους βουλευτές λόγω του εκλογικού νόμου και σχηματίζει κυβέρνηση.
Τα εκβιαστικά διλήμματα συνεχίστηκαν και μετά την μεταπολίτευση. Απ’ το «Καραμανλής ή τανκς» μέχρι σήμερα «ευρώ ή δραχμή». Μια φορά που ο λαός σήκωσε ανάστημα στο δημοψήφισμα τον Ιούλη του 2015,
το πολιτικό προσωπικό φρόνησε να “θάψει” την λαϊκή ετυμηγορία και να συνεχίσει απρόσκοπτα η αστική δικτατορία το έργο της.Στην παρούσα μάλιστα φάση, επειδή η καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει ρίξει τις μάσκες των αστικών κομμάτων αυτά τα διλήμματα εντάθηκαν και έφτασαν στο σημείο να μας μιλούν για «λιμούς και καταποντισμούς» «αποσταθεροποιήσεις» και τα σχετικά αν συμμετείχαμε στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. (Το πήρατε πρέφα ότι το Μαξίμου “παρόπλισε” τον Γεωργιάδη; Αν δείτε τον λογαριασμό του στο “Χ” θα το διαπιστώσετε αφού για μέρες δεν έχει εμφανιστεί στα ΜΜΕ. Και δεν ήταν το μόνο “θύμα των συλλαλητηρίων. Σήμερα παραιτήθηκε από το πόστο του ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Παπαγεωργίου σε βάρος του οποίου εκκρεμεί δίωξη για την αλλοίωση του τόπου του δυστυχήματος, καθώς και ο Χρήστος Τριαντόπουλος, Υφυπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας της Ελλάδας. Και αναμένουμε και άλλες σημαντικές εξελίξεις).
Και να θεωρητικολογήσουμε, λίγο περισσότερο.
Αρχικά η ατομική συνείδηση -μια ιδεατή έννοια- είναι ένα μέγεθος μεταβλητό.
Διαμορφώνεται ανάλογα τα ερεθίσματα που παίρνει.
Στον καπιταλισμό αυτοί που διαθέτουν τα μέσα παραγωγής, έχουν και στην κατοχή τους, τους μηχανισμούς –θρησκεία, σχολείο, ΜΜΕ κ.α- για να επιβάλουν πρότυπα και αντιλήψεις.
Η επικρατούσα ατομική συνείδηση, καθορίζει και την μαζική.
Αν η εξαθλίωση, η φτώχεια και η μιζέρια ήταν ικανές συνθήκες για να δημιουργήσουν ταξική συνείδηση τότε στις λεγόμενο «τρίτο κόσμο» θα υπήρχε ένα ρωμαλέο προλεταριακό κίνημα, πράγμα που φυσικά δεν συμβαίνει.
Η εξήγηση για όσους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις μ/λ είναι απλή. Η ταξική συνείδηση δεν είναι κάτι το αυτοφυές στις προλεταριακές μάζες. Ενώ η άρχουσα τάξη έχει ταξική συνείδηση, γι’ αυτό κερδίζει σε όλα τα μέτωπα τον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, ο κόσμος της εργασίας, τα πληβειακά στρώματα, είναι κατακερματισμένα χωρίς κανέναν συνδετικό ιστό.
Αρκεί κάποιος/α να διαβάσει το κλασικό βιβλίο “Τι να κάνουμε”, του Λένιν, και θα αντιληφθεί ότι η ταξική συνείδηση “μόνο απ’ ΕΞΩ”, δηλαδή από ένα ταξικό επαναστατικό κόμμα μπορεί να γίνει κτήμα των μαζών.
Κι αυτό στην εποχή μας και όχι μόνο στον τόπο μας, απουσιάζει. Κι όσο δεν υπάρχει ένα μαζικό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, η σημερινή κατάσταση δεν πρόκειται να είναι ριζικά αναστρέψιμη.
Αλλά ας προκαλέσουμε κι εμείς τον δημοσιογράφο του Documento. Ωραία, αν υποθέσουμε ότι ακολουθούμε την παρότρυνση σου και συμμετέχουμε στις επόμενες εκλογές, ποιο κόμμα προτείνεις να ψηφίσουμε;
Πάντως κατά την άποψη μου κ. Παπαδογιάννη είναι εντελώς άκαιρο και άστοχο σήμερα να υποτιμάς την δύναμη του λαϊκού παράγοντας, όπως αυτή εκφράζεται στα συλλαλητήρια και να θεωρείς “χίλιες φορές προτιμότερη είναι η συμμετοχή στις εκλογές”.
Και στην τελική αφού “δεν πήρες οξυγόνο”, από τις τελευταίες μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και θεωρείς ότι αυτό μόνο “οι εκλογές. μπορούν να μας προσφέρουν”, δυστυχώς … βρίσκεσαι στην λάθος πλευρά της ιστορίας.
Υ.Γ: Και κάτι τελευταίο κ. δημοσιογράφε. Αυτό το λέει η γ.γ.του ΚΚΕ και είναι σωστό: «Το αν η Βουλή εξακολουθεί να συζητά δύο χρόνια μετά για το έγκλημα στα Τέμπη, αυτή τη φορά για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής για τις ευθύνες του υπουργού σας Τριαντόπουλου, δεν είναι βέβαια γιατί σας στρίμωξε το ΠΑΣΟΚ με την πρότασή του. Είναι γιατί σας έχει στριμώξει για τα καλά αυτός ο περήφανος λαός και τα παιδιά του, που την Παρασκευή μετέτρεψαν όλη τη χώρα σε μια μεγαλειώδη, συγκλονιστική απεργιακή διαδήλωση και έγραψαν ιστορία». Ούτε δηλαδή το ΚΚΕ που υποκλίνεται στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό δεν επικαλείται τέτοιες ανιστόρητες απόψεις.
http://vathikokkino.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου