ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΙΣΜΟΣ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ

Δεν έχουν παρέλθει τρία έτη από τότε που ο κ. Τσίπρας και η ριζοσπαστική αριστερά διεκήρυσσαν ότι ερχόμενοι στα πράγματα θα ανάγκαζαν τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη στον ρυθμό των νταουλιών και της κρητικής λύρας!

Σήμερα, ‘’έχοντας εκπληρώσει στο ακέραιον τις υποχρεώσεις μας έναντι των δανειστών μας’’ διά της νομοθετήσεως του τρίτου και του τετάρτου μνημονίου, εκλιπαρούμε για την λήψη μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, τα οποία ωστόσο είχαν κατ’ αρχήν αποφασισθεί ήδη από το Eurogroup του Νοεμβρίου 2012.

‘’Το 2015 δεν θα υπάρχει ΕΝΦΙΑ. Και αυτό είναι δέσμευση’’, δήλωνε ο κατ’ εξακολούθηση αυταπατώμενος πρωθυπουργός μας. Ο ΕΝΦΙΑ ωστόσο παραμένει ακλόνητος.

‘’Αυτό που δεν πρόκειται να κάνει, διεκήρυσσε η κυβέρνηση με τις προγραμματικές της δηλώσεις, είναι να συνεχίσει το έγκλημα του ξεπουλήματος της περιουσίας του δημόσιου πλούτου,

προκειμένου να χρηματοδοτεί ένα μη βιώσιμο χρέος’’.

Το ‘’ξεπούλημα’’ όχι μόνο συνεχίσθηκε, αλλά συστήθηκε και το υπερ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων διάρκειας 99 ετών, συνδιοικούμενο από τους δανειστές.

Προσφάτως ο κ. Τσίπρας έδωσε νέα δείγματα της αξιοπιστίας του. Τον Ιανουάριο 2017 δήλωνε ότι θα ήταν αντισυνταγματική η προ-νομοθέτηση νέων δημοσιονομικών μέτρων και ότι δεν θα είχαμε ‘’ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα’’, τον Μάϊο, όμως, νομοθετήθηκαν – με θαυμαστή ομοθυμία των 153 βουλευτών Σύριζα και ΑΝΕΛ – μέτρα, για το διάστημα 2018 – 2021, της τάξεως των 5 δις ευρώ που θα επιβαρύνουν κυρίως τα μεσαία και τα ασθενέστερα στρώματα.

Οι δανειστές, πιθανώς με έκπληξη και πάντως με ανακούφιση, αντιλήφθηκαν ότι η υβριδική κυβέρνηση ριζοσπαστών αριστερών και εθνικολαϊκιστών δεξιών θέτει ως προτεραιότητα ‘’το φαίνεσθαι’’, την εικόνα μίας ‘’σκληρής διαπραγμάτευσης’’ με κύριο στόχο την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρονική μετάθεση των νέων επώδυνων μέτρων, την λήψη κάποιων ‘’αντιμέτρων’’ ή και ‘’μέτρων ελάφρυνσης του χρέους’’, αλλά κατά τα λοιπά έχει την διάθεση αλλά και την δυνατότητα να νομοθετήσει ό,τι της ζητηθεί.

Γι’ αυτό και παραβλέπουν κάποιες ρητορικές εξάρσεις ή λεονταρισμούς, που θεωρούν ότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, εφ’ όσον κατά τα λοιπά υλοποιείται ο δικός τους προγραμματισμός (όπως επιβεβαιώθηκε και κατά την συνεδρίαση του Eurogroup της 22/05/2017).

Και, βεβαίως, έχει διανυθεί μεγάλη απόσταση από τότε που η κ. Μέρκελ και ο κ. Σώυμπλε εκαλούντο από τον κ. Τσίπρα, σε ιδιωματικά αγγλικά, να οπισθοχωρήσουν, ενώ σήμερα χαρακτηρίζονται ως ‘’ανοιχτόμυαλη’’ και ‘’σεβαστός’’, αντιστοίχως.

Πάντως, ουδόλως αποκλείεται ο Σύριζα κάποια στιγμή να εμφανισθεί εκ νέου αντιμνημονιακός, εάν κρίνει ότι αυτό θα του προσδώσει εκλογικά οφέλη.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο χαμαιλεοντισμός της κυβέρνησης αυτής δεν γνωρίζει όρια. Τελευταίο δείγμα, η δήλωση του πρωθυπουργού ότι τα ψηφισθέντα μέτρα δεν θα εφαρμοσθούν εάν οι δανειστές δεν στέρξουν να λάβουν τα επιθυμητά μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

Σε κάθε περίπτωση, το τίμημα της κυβερνητικής αναξιοπιστίας σε όρους αβεβαιότητας, επενδυτικής απραξίας, διατήρησης υψηλής ανεργίας το πληρώνει ολόκληρη η χώρα και δυστυχώς είναι βαρύτατο.

Του Κώστα Χριστίδη*Νομικός – Οικονομολόγος*