Κατοχη στη Θεσσαλονίκη, έγραψα τη Συννεφιασμένη Κυριακή. Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία και για τον λαό μας που δε σηκώνει σκλαβιά. Ειδα το θάνατο ενός παλικαριού. Μάτωσε η καρδιά μου και εγώ μάτωσα το τραγούδι»
41 χρόνια, σήμερα, από το θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη
«Τη Συννεφιασμένη Κυριακή την έγραψα με αφορμή ένα από τα τραγικά περιστατικά που συνέβαιναν τότε στον τόπο μας, με την πείνα, τη δυστυχία, το φόβο, την καταπίεση, τις συλλήψεις, τις εκτελέσεις. Το υλικό που μου ενέπνευσε τους στίχους, μου ενέπνευσε και τη μελωδία. Βγήκε μέσα από τη συννεφιά της κατοχής, από την απελπισία που μας έδερνε όλους μας – τότε που όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία, αλλά συγχρόνως και για την υπερηφάνεια του λαού μας που δε σηκώνει χαλινάρι και σκλαβιά.
Η Συννεφιασμένη Κυριακή δεν είναι μόνο ένα περιστατικό της κατοχής,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου