Εδώ και ένα χρόνο το Ισραήλ επιχειρεί στη Γάζα μια γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων. Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί: περισσότεροι από 43.000 νεκροί και 100.000 τραυματίες, το 7,5% του συνολικού πληθυσμού στη Γάζα. Απέναντι στην πραγματικότητα αυτή, η κυρίαρχη προπαγάνδα του Ισραήλ και των δυτικών συμμάχων του (ΗΠΑ και Ε.Ε.), προσπαθεί να πείσει ότι όλα ξεκίνησαν στις 7 Οκτώβρη 2023 με την “απρόκλητη” επίθεση της Παλαιστινιακής Αντίστασης.
Το χρονικό που ακολουθεί είναι μια συμβολή στο να αποκατασταθεί και να αναδειχθεί η αλήθεια. Η ιστορία του Παλαιστινιακού είναι αυτή του βίαιου εποικισμού και της κατοχής των εδαφών της Παλαιστίνης από το κράτος του Ισραήλ, της προσπάθειας να ξεριζωθεί ο παλαιστινιακός λαός από τον τόπο του, της ανελέητης καταπίεσης δεκαετιών και της συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του. Είναι όμως και ιστορία της Αντίστασης. Είναι η ιστορία της αδούλωτης Παλαιστίνης, του λαού της που δεν έπαψε εδώ και δεκαετίες να αγωνίζεται για το αυτονόητο δικαίωμα να έχει πατρίδα, που μεταφέρει συλλογικά από γενιά σε γενιά το πνεύμα και την πράξη της αντίστασης χωρίς να λυγίζει από τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Το χρονικό αυτό αποδεικνύει ότι “η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά”.
1897: Ιδρύεται η Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση στην Ελβετία.
1904-1939: Πέντε μεγάλα κύματα καθόδου Εβραίων από χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης προς την Παλαιστίνη.
1917: Διακήρυξη Μπάλφουρ: Η Μ. Βρετανία,
δεσμεύεται να υποστηρίξει τη δημιουργία εβραϊκής εθνικής εστίας στην Παλαιστίνη.1920: Εγκαθιδρύεται Βρετανική Εντολή στην Παλαιστίνη.
1936-1939: Παλαιστινιακή εξέγερση εναντίον των Εβραίων σιωνιστών και των Βρετανών. Οι Βρετανοί την καταστέλλουν βίαια.
1947, 29 Νοεμβρίου: Τα Ηνωμένα Έθνη υιοθετούν σχέδιο διχοτόμησης της Παλαιστίνης σε ένα εβραϊκό και ένα αραβικό κράτος (Άραβες: 1.1 εκατομμύρια, Εβραίοι: 550.000). Οι Άραβες δεν αποδέχονται το διαχωρισμό.
1947 (Δεκέμβριος) – 1948 (Φεβρουάριος): Ένοπλες σιωνιστικές ομάδες εξαπολύουν πάνω από 2.000 επιδρομές κατά του αραβικού πληθυσμού ώστε να τον εξαναγκάσουν να εγκαταλείψει τα σπίτια του.
1948, 14 Μαΐου: Λήξη Βρετανικής Εντολής. Κατά την αποχώρησή τους οι Βρετανοί παραχωρούν το μεγαλύτερο μέρος του οπλισμού τους στις σιωνιστικές τρομοκρατικές ομάδες. Ανακήρυξη της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ από το Εθνικό Εβραϊκό Συμβούλιο. Ξεσπά ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος. Οι Ισραηλινοί καταλαμβάνουν μέρος της Ιερουσαλήμ. 250 αραβικά χωριά καταστρέφονται. 900.000 Παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν τις
εστίες τους. Είναι η λεγόμενη Νάκμπα.
1949-1956: Οργανωμένη μαζική μετανάστευση Εβραίων από όλο τον κόσμο. Εγκαθιστώντας συστηματικά Κιμπούτς σε αγορασμένη γη, ο εποικισμός της Παλαιστίνης επεκτείνεται παραπέρα.
1956: Εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ από τον Νάσερ. Δεύτερος αραβοϊσραηλινός πόλεμος. Ισραήλ, Μ. Βρετανία και Γαλλία επιτίθενται στην Αίγυπτο.
1959: Ίδρυση της οργάνωσης Αλ Φατάχ.
1964, 29 Μαΐου: Σύγκληση της πρώτης Παλαιστινιακής Εθνοσυνέλευσης στην Ιερουσαλήμ που ιδρύει της ΟΑΠ (PLO – Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης). Την ίδια χρονιά συγκροτείται ο Παλαιστινιακός Απελευθερωτικός Στρατός.
1967, Ιούνιος: Το Ισραήλ επιτίθεται στην Αίγυπτο. Πόλεμος των 6 Ημερών. Το Ισραήλ καταλαμβάνει τη Λωρίδα της Γάζας, τη Χερσόνησο του Σινά, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τα Υψίπεδα του Γκολάν. Λίγο αργότερα αρχίζει ο εποικισμός της Δυτικής Όχθης.
1969: Εξέγερση Παλαιστίνιων προσφύγων σε Βηρυτό, Σιδώνα και κοιλάδα Μπεκάα. Επέμβαση του Λιβανικού στρατού.
1967-1970: Την περίοδο αυτή 700 αραβικές πόλεις και χωριά στα κατεχόμενα από τους Ισραηλινούς εδάφη καταστρέφονται. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστινίων εκδιώκονται.
1970: Μαύρος Σεπτέμβρης. Ο ιορδανικός στρατός χτυπάει την παλαιστινιακή αντίσταση και τους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ιορδανία. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι δολοφονούνται ή αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ιορδανία προς Συρία και Λίβανο.
1971, Ιούλιος: Επίθεση του ιορδανικού στρατού εναντίον βάσεων Παλαιστινίων ανταρτών Εκατοντάδες νεκροί αντάρτες και απερίγραπτες αγριότητες των στρατευμάτων του Χουσεΐν που θάβουν ζωντανούς Παλαιστίνιους τραυματίες.
1973, Απρίλιος: Επίθεση Ισραηλινών σε δύο παλαιστινιακά στρατόπεδα σε Βηρυτό και Σιδώνα. Σκοτώνουν 40 Παλαιστίνιους και εκτελούν τον αρχηγό της Αλ Φατάχ.
1973, Οκτώβριος: Τέταρτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος και αραβικό εμπάργκο πετρελαίου στο Ισραήλ. Αίγυπτος και Συρία επιτίθενται κατά των ισραηλινών δυνάμεων στο Σινά και στα Υψίπεδα του Γκολάν. Οι επιθέσεις αποκρούονται. Οι ΗΠΑ στέλνουν 2.2 δισ. δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ.
1974: Η ΟΑΠ αναγνωρίζεται ως μοναδικός εκπρόσωπος των Παλαιστίνιων από τις αραβικές χώρες και από την Ισλαμική Διάσκεψη. Η ΟΑΠ παρατηρητής στον ΟΗΕ. Απόφαση του ΟΗΕ
για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Παλαιστίνιων.
1974, Ιούνιος: Η ΟΑΠ αποδέχεται την ιδέα μιας παλαιστινιακής κρατικής οντότητας σε «οποιοδήποτε απελευθερωμένο έδαφος των Κατεχόμενων».
1975-1976: Εμφύλιος στο Λίβανο. Συγκρούσεις ανάμεσα σε Φαλαγγίτες (χριστιανική φασιστική παράταξη) και Παλαιστίνιους. 60.000 νεκροί και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Μετά από εβδομάδες πολιορκίας και αντίστασης, 1.600 Παλαιστίνιοι σφάζονται στο παλαιστινιακό στρατόπεδο Ταλ Ελ Ζατάρ. Η χώρα τεμαχίζεται σε εμπόλεμες περιοχές («λιβανοποίηση»).
1978, 17 Σεπτεμβρίου: Συμφωνία Καμπ Ντέιβιντ μεταξύ Αιγύπτου, Ισραήλ και ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ εξασφαλίζουν ισχυρή παρουσία στη Μ. Ανατολή. Η συμφωνία καταδικάζεται από τον αραβικό κόσμο και δεν εφαρμόζεται ποτέ.
1982, Ιούνιος-Αύγουστος: Εισβολή του Ισραήλ και κατάληψη του νότιου Λιβάνου, με την ανοχή της «ειρηνευτικής δύναμης» του ΟΗΕ. Ασφυκτική πολιορκία της δυτικής Βηρυτού και βομβαρδισμοί με βόμβες φωσφόρου και διασποράς. Χιλιάδες νεκροί και τραυματίες. Η ηγεσία της ΟΑΠ με 15.000 παλαιστίνιους μαχητές αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον Λίβανο και να καταφύγει στην Τυνησία.
1982, 14-18 Σεπτεμβρίου: Κτηνώδης σφαγή 4.000 άμαχων Παλαιστινίων στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα. Οι φρικτές εικόνες απανθρακωμένων, ακρωτηριασμένων, πολτοποιημένων παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων, που μεταδόθηκαν δύο μέρες μετά, ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο.
1987, 9 Δεκεμβρίου: Αρχίζει η Ιντιφάντα, η εξέγερση των Παλαιστινίων με πέτρες και μολότοφ ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής στη Λωρίδα της Γάζας, για την ανακήρυξη ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Γρήγορα εξαπλώνεται και στη Δυτική Όχθη. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες με διαταγή του τότε υπουργού Άμυνας Γιτζάκ Ράμπιν σπάνε τα χέρια ανήλικων Παλαιστινίων διαδηλωτών για να μην πετάνε πέτρες. Η εξέγερση θα κρατήσει 5 χρόνια, με εκατοντάδες νεκρούς.
1988, 15 Νοεμβρίου: Η ΟΑΠ ανακηρύσσει το κράτος της Παλαιστίνης.
1993, Σεπτέμβριος: Υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο μεταξύ Γιτζάκ Ράμπιν και Γιασέρ Αραφάτ. Αμοιβαία αναγνώριση Ισραήλ και ΟΑΠ. Διακήρυξη Αρχών για τις προκαταρκτικές διαδικασίες που θα οδηγήσουν σε «αυτοδιοίκηση».
1994, Μάιος: Υπογραφή συμφωνίας στις ΗΠΑ μεταξύ Ισραήλ και ΟΑΠ. Παραχώρηση αυτονομίας στους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας και σε μέρος της Δυτικής Όχθης. Η ΟΑΠ σταματάει τη δράση της.
1994, Αύγουστος: Υπογραφή συνθήκης μεταξύ της ΟΑΠ και του Ισραήλ σχετικά με τη μεταφορά πολιτικών εξουσιών στους Παλαιστίνιους στους τομείς: υγεία, φορολογία, κοινωνικές υποθέσεις, τουρισμό, νεότητα, αθλητισμό και διεθνή συνεργασία.
1995: Συμφωνίες του Όσλο Νο 2. Απόσυρση των Ισραηλινών από 6 ακόμα παλαιστινιακές πόλεις. Δολοφονία του Γ. Ράμπιν από φανατικό εβραίο.
1996: Άνοδος στην εξουσία του δεξιού κόμματος Λικούντ με πρωθυπουργό τον Μπ. Νετανιάχου. Σταμάτημα της ειρηνευτικής διαδικασίας για τρία χρόνια. Πρώτες Παλαιστινιακές εκλογές. Ο Αραφάτ εκλέγεται πρόεδρος.
2000, 29 Σεπτεμβρίου: Αρχίζει η δεύτερη Ιντιφάντα. Αφορμή η προκλητική επίσκεψη του «χασάπη της Βηρυτού», Αριέλ Σαρόν, στο ιερό για τους μουσουλμάνους τέμενος Αλ Ακσά. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι ξεσηκώνονται με πέτρες εναντίον των Ισραηλινών, που απαντάνε με τανκς και ελικόπτερα. Οι συγκρούσεις επεκτείνονται από την Ιερουσαλήμ, στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες συλλήψεις, βασανιστήρια. Εισβολή στα παλαιστινιακά εδάφη και συστηματική γενοκτονία.
2002: Το Ισραήλ ξεκινάει την κατασκευή του τείχους του Απαρτχάιντ, απομονώνοντας και περικυκλώνοντας παλαιστινιακές πόλεις και χωριά.
2005: 21 ισραηλινοί οικισμοί στη Λωρίδα της Γάζας και τέσσερις στη Δυτική Όχθη διαλύθηκαν. Οι Ισραηλινοί έποικοι και ο στρατός φεύγουν από τη Λωρίδα της Γάζας, με τα στρατεύματα όμως να παραμένουν έξω από τα σύνορα.
2006, Ιανουάριος: Διεξάγονται νομοθετικές εκλογές στα παλαιστινιακά εδάφη προκειμένου να εκλεγεί το δεύτερο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο, το νομοθετικό σώμα της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής. Το αποτέλεσμα ήταν μια νίκη της Χαμάς η οποία πήρε το 44,45% των ψήφων, ενώ η κυβερνώσα Φατάχ πήρε το 41,43%.
2006: Το Ισραήλ κηρύσσει Λωρίδα της Γάζας κλειστή περιοχή και επέβαλε κυρώσεις, συμπεριλαμβανομένων περιορισμών στις εισαγωγές καυσίμων και άλλων αγαθών και στη μετακίνηση ανθρώπων από και προς τη Γάζα. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας αποκόβονται πλήρως από τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης. Η Γάζα παραμένει η μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή εδώ και 18 χρόνια.
2014, 8 Ιουλίου: Το Ισραήλ εξαπολύει επίθεση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας για 55 μέρες.
2018, 30 Μαρτίου: Ξεκινάει στη Γάζα η μεγάλη πορεία της Επιστροφής. Απαιτούν το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στα σπίτια των προγόνων τους, από τα οποία εκδιώχθηκαν βίαια το 1948. Απαιτούν τη λήξη του αποκλεισμού της Γάζας. Το Ισραήλ δίνει το ελεύθερο στους ελεύθερους σκοπευτές να πυροβολούν με πραγματικά πυρά.
2018, 14 Μαΐου: Υπό την Διακυβέρνηση του Τραμπ, η Αμερικανική Πρεσβεία μεταφέρει προκλητικά την έδρα της από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ.
2020, Σεπτέμβριος: Υπογράφονται οι Συμφωνίες του Αβραάμ, μεταξύ του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Μπαχρέιν υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ με σκοπό την προώθηση της ομαλοποίησης των αραβοϊσραηλινών σχέσεων.
2023, 7 Οκτωβρίου: Παλαιστίνιοι μαχητές περνούν το τείχος της Γάζας, συγκρούονται με ισραηλινούς εποίκους και στρατιώτες και παίρνουν ομήρους με σκοπό την ανταλλαγή τους με παλαιστίνιους κρατούμενους. Αρχίζει η γενοκτονία της Γάζας.
*Δημοσιεύθηκε στο DAZIBAO, τεύχος #1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου