ΣΥΡΙΖΑ – Η ΒΕΒΑΙΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΛΟΥΜΠΕΝ ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΥΣΤΕΡΙΑ

Του Ηλία Παπαναστασίου

Δυο νεότερες σφυγμομετρήσεις – Abacus και Palmos Analysis – δίνουν τη διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο 14,5 % και 15% αντίστοιχα υπέρ της ΝΔ, με την πρώτη, της εταιρείας Abacus, να δίνει τα ποσοστά ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν ισόβαθμα, με εκλογική εκτίμηση 18–21% για το ΚΙΝΑΛ και 20–23% για τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Προσθήκη τελευταίας στιγμής η δημοσκόπηση της Pulse όπου η διαφορά ΝΔ–ΣΥΡΙΖΑ είναι 10%, με ποσοστά 32,5% και 22,5% αντίστοιχα, το δε ΚΙΝΑΛ στο 14,5%. Η ισοβαθμία των ποσοστών μεταξύ ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ απετέλεσε –ουσιαστικά– την κυρία αιτία κατάθεσης της πρότασης μομφής του Τσίπρα. Ήταν μια σπασμωδική, πρωτόγονα ενστικτώδης κίνηση – από αυτές που συνηθίζει – ο Τσίπρας σαν original πολιτικός απατεώνας που είναι, και που έχοντας «διαίσθηση» του εκλογικού τσουνάμι που έρχεται και του ασυγκράτητου τρόμου που νιώθει να του τρώει τα σωθικά, αναγκάστηκε να «ρίξει» σαν πυροτέχνημα την πρόταση μομφής. Κατά πρώτο λόγο όχι κατά του Μητσοτάκη αλλά κατά του Ανδρουλάκη. Γιατί αυτός είναι ο βασικός του φόβος, ο επαναπατρισμός των ΠΑΣΟΚΩΝ ψηφοφόρων στην κοιτίδα τους δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Εάν 1,5 μήνα μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης καταφέρνει να φέρει το ΚΙΝΑΛ σε ισόβαθμη θέση με τον ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας υστερία πανικού στον Τσίπρα και αναγκάζοντάς τον να καταφύγει σε πολιτικές χυδαιότητες επιπέδου Βαρδαρίου και Τρούμπας στη Βουλή, τότε μέχρι τις εκλογές δηλαδή το αργότερο 17 μήνες από σήμερα τα πράγματα δεν θα «δυσκολέψουν» απλώς για τον Τσίπρα αλλά θα σημάνουν κυριολεκτικά οι καμπάνες της πολιτικής κηδείας του χειρότερου φασιστικού μορφώματος, δηλαδή του «αριστερόστροφου φασισμού» (Μ. Θεοδωράκης) της μεταπολίτευσης που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την «αλησμόνητη» Χρυσή Αυγή που βρίσκεται στη φυλακή ! Και αυτή η εκλογική συντριβή και εξαΰλωση των Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ θα αποτελέσει την απαρχή μιας αναγεννητικής πορείας του λαού και του έθνους, αληθινά προοδευτικής και δημοκρατικής για τη χώρα μας ! Για τρεις βασικούς λόγους:

(α) Με την εκλογική εξαφάνιση και πολιτικά συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται νομοτελειακά με επελαύνουσα ορμή, μειώνεται ο εκλογικός και πολιτικός ρόλος των Λούμπεν στρωμάτων για τα οποία έχουμε γράψει δεκάδες άρθρα τα τελευταία χρόνια. Λούμπεν – γερμ. Lumpen εξού και Lumpenkleinbürger και Lumpenproletariat– κατά πρώτο λόγο είναι ο παρασιτοποιημένος, περιθωριοποιημένος και αλητοποιημένος άνθρωπος της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής, το παράσιτο και ο περιθωριακός της κοινωνίας που παριστάνει τον κατήγορο, ένας ιδιόρρυθμος Joker όχι της καταγγελίας αλλά του παρασιτοποιημένου βολέματος, του διαρκούς παρασιτισμού και της παθολογικής αεργίας που μετατράπηκε σε δεύτερη φύση και μόνιμη δικαιολογία. Αποτέλεσε την μαζική κοινωνική /ταξική βάση του φασισμού.

Δεν είναι Λούμπεν ο άνεργος που αναζητεί εργασία ούτε ο απολυμένος που προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Όπως δεν είναι Λούμπεν ο μισθωτός που δουλεύει για να βγάλει το ψωμί του. Αντίθετα, Λούμπεν είναι ο παρασιτοποιημένος που προσκολλάται άκοπα σε αυτούς που τον συντηρούν (Γονείς, συγγενείς, παντός είδους φίλοι η γνωστοί, το Δημόσιο που τον διορίζει με ρουσφέτι και τον παρασιτοποιεί σε μόνιμη βάση κλπ.). Ταυτόχρονα, αποκτά «συνείδηση» και «ψυχολογία» Λούμπεν, κατηγορώντας τους πάντες και τα πάντα για την κατάντια του, αρχίζοντας από τους γονείς του που δήθεν «φταίνε» για όλα μέχρι το «σύστημα» που τάχα τον καταπιέζει η τους πολιτικούς που είναι «όλοι κλέφτες» και πάει λέγοντας. Η «πολιτική» του ξεκινάει από «τους κλέφτες πολιτικούς» και φτάνει μέχρι το να «ξεσηκωθούμε». Το τελευταίο φυσικά δεν αφορά «επανάσταση κοινωνικής τάξης με ταξική συνείδηση για τον εαυτό της από τάξη καθαυτή που ήταν έως τότε» αλλά γιουρούσι και πλιάτσικο ληστών που θέλουν εξουσία, χρήμα, πλούτο και αστικές ανέσεις «εν μια νυκτί» – γνωστή η λατρεία των Λούμπεν «αριστερών», ειδικότερα των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, για τις πολυτέλειες του Καπιταλισμού – με άλλα λόγια να γίνουμε «χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη» σε 24 ώρες! Άλλωστε αυτό είναι ο Λούμπεν, ένας διαρρήκτης της πάλης των τάξεων ! Για να το πετύχουμε αυτό, λέμε απίστευτα ψέματα και παράγουμε ποταμούς εξαπάτησης και ψευδών ειδήσεων (Τακτική του Εθνικοσοσιαλιστή J.Goebbels, Υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ), βρίζουμε χυδαία με απίστευτα υβρεολόγια παράγοντας κλίμα απόλυτης εξαχρείωσης και αλητείας με τα τρολ που ελέγχουμε στο διαδίκτυο, συκοφαντούμε ασύστολα χωρίς αποδείξεις όποιον θέλουμε, καταστρέφουμε προσωπικότητες ρίχνοντας τόνους απόπατου σε ανθρώπους που μετά από λίγο διάστημα αποδεικνύονται αθώοι ενώ αφήνονται στο απυρόβλητο οι πραγματικοί ένοχοι (Περίπτωση Novartis, κατηγορήθηκαν πολιτικοί αλλά όχι οι 4.100 γιατροί που εισέπραξαν 181 εκατομμύρια συνολικά. Κατηγορήθηκε κανένας από τους τελευταίους επί ΣΥΡΙΖΑ;). Όταν δε αποδειχτούν όλες οι κατηγορίες που εκτοξεύσαμε ψευδείς, τότε δεν ζητάμε συγνώμη αλλά ποντάρουμε στη συνείδηση του όχλου που θέλοντας αίμα στην αρένα, ποτέ δεν αναγνωρίζει το λάθος του. Και ο όχλος τι απαντά στις αθωώσεις πολιτικών προσώπων; «Για να αθωωθεί δικαστικά, ποιος ξέρει πόσα πλήρωσε στους αργυρώνητους δικαστές ! Αλλά δεν μπορεί, κάτι θα έκανε ακόμη και αν δεν αποδείχτηκε τίποτε !». Εάν οι δικαστές ήταν καταδικαστικοί, τότε θα «θριάμβευε» η ανεξάρτητη δικαιοσύνη... Όπου σταματά η Λογική και η γνώση, η νηφάλια και διαλεκτική επόπτευση των πραγμάτων, ξεκινά η «αγανάκτηση» των Λούμπεν που λανθασμένα τελείως ταυτίζεται με την έννοια της «επαναστατικής κατάστασης» του διαλεκτικού μαρξισμού. Γιατί δεν είναι το ίδιο, η κοινωνική τάξη που έχει συνείδηση του ρόλου της και αυτομετατρέπεται από «class an sich» (Τάξη καθαυτή) σε «class für sich» (Τάξη για τον εαυτό της) θέλοντας να αναμορφώσει ριζικά όλη την κοινωνία – και γι’ αυτό δεν πρέπει να ταυτίζεται – με τον όχλο των χύδην εξαθλιωμένων μικροαστών και λούμπεν που θέλουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα γινόμενοι «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη εν μια νυκτί»! Γιατί η αληθινή «επανάσταση των παραγωγών» δεν ξεκινά από τους «αγανακτισμένους» αλλά αποτελεί το ακριβώς αντίθετό της, η σοσιαλιστική επανάσταση δεν ξεκινά από τον Λούμπεν όχλο αλλά βρίσκεται απέναντί του ευθύς εξαρχής ! Αυτή άλλωστε είναι η τεράστια διαφορά μεταξύ αστικών και προλεταριακών επαναστάσεων, οι δεύτερες είναι συνειδητές από «γεννησιμιού τους» γι’ αυτό και ιδιαίτερα δύσκολες, ειδικότερα στην σημερινή εποχή της απίστευτης οικονομικής και τεχνολογικής προόδου ! Όταν λοιπόν η ελληνική κοινωνία ξεχωρίσει την επανάσταση και κοινωνική αλλαγή από την πολιτική αλητεία και εξαχρείωση του Λούμπεν, τότε θα αποδειχτεί ώριμη να προχωρήσει.  

 

     

  

(β) Με την πολιτική ωριμότητα έρχεται και η οικονομική/κοινωνική ωριμότητα. Όταν διαχωριστεί ο «εξεγερμένος» από τον «επαναστατημένο» και τον «επαναστατικό», όταν ο εργαζόμενος και παραγωγός, ο σκληρά εργαζόμενος μικρομεσαίος μαζί με σημαντικά τμήματα παραγωγικού και εξαγωγικού κεφαλαίου καταφέρουν να διαμορφώσουν ένα συνολικό σχέδιο ανάπλασης της ελληνικής κοινωνίας (εάν ποτέ το καταφέρουν), φαινόμενα παρασιτισμού και Λουμπενισμού, θα εξαφανιστούν τάχιστα. Μόνο εφόσον αποκτήσουν το πάνω χέρι τα παραγωγικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας με εμπροσθοφυλακή τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα της μεγάλης Βιομηχανίας που διαθέτουν υψηλή κατάρτιση και ανεπτυγμένο μορφωτικό επίπεδο μαζί με τους «αληθινά εργαζόμενους» του Δημόσιου Τομέα – γιατί υπάρχουν και απασχολούμενοι του δημοσίου που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία των «αληθινά εργαζόμενων», δυστυχώς ! – μόνο τότε θα μπορέσει πιθανότατα η ελληνική κοινωνία να απαλλαγεί από τον γενικευμένο παρασιτισμό/λουμπενισμό που κρατά δέσμια ολόκληρη την χώρα. Αλλά και  

 

(γ) Μόνο τότε θα μπορέσει μια αληθινή Αριστερά να ριζώσει στην κοινωνία. Μια Αριστερά εργαζόμενων και όχι Δημοσιοϋπαλληλική, μια Αριστερά δημοκρατική και όχι φασιστικής νοοτροπίας, μια Αριστερά μορφωμένη και καλλιεργημένη και όχι «αριστερά του υβρεολογίου και της αμάθειας», μια Αριστερά που δίπλα στον διεθνισμό της θα προβάλλει και τον πατριωτισμό της, μια Αριστερά που αγαπά την πατρίδα της και την ιστορία της, μια Αριστερά που δεν θα αναγορεύει τις μειοψηφίες της αστικής κοινωνίας σε (δήθεν) «πρωτοπόρους», μια Αριστερά που θα σέβεται τον Δημόσιο χώρο και την Δημόσια περιουσία και δεν θα την καταστρέφει, μια Αριστερά που θα σέβεται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο που πληρώνεται από τον ελληνικό λαό και τον βοήθησε να ανέβει κοινωνικά, 100 χρόνια τώρα και δεν θα ανέχεται την καταστροφή του ενώ την ίδια στιγμή «σέβεται» τα Ιδιωτικά Σχολεία στα οποία στέλνει τα παιδιά της ! Με λίγα λόγια, θα είναι μια Αριστερά των παραγωγικών εργαζόμενων και όχι των «ημιπιτσιρικάδων», των Δημοσίων υπαλλήλων και των Λούμπεν!  

 

Προϋπόθεση λοιπόν για την αναγέννηση της χώρας και την ταυτόχρονη επαναθεμελίωση και αναγέννηση της Αριστεράς είναι η συντριβή και εκλογική εξαΰλωση του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το πολιτικό του τέλος ! Γεγονότα που τα θεωρούμε νομοτελειακά δεδομένα και βέβαια, με επελαύνοντα ρυθμό!

ΠΗΓΗ. resaltomag.blogspot.