ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ EΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΒΩΞΙΤΕΣ – IMERYS A.E.

            ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

EΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΒΩΞΙΤΕΣ– IMERYS A.E.

 Συνάδελφοι,

Με αφορμή το θλιβερό ατύχημα στην στοά 617, στην Βάργιανη, εξ αιτίας της αποκόλλησης ενός βράχου από την οροφή της στοάς, που άφησε πίσω του έναν νεκρό, τον συνάδελφό μας μεταλλειολόγο Κωνσταντίνο Αργυρή πατέρα ενός ανήλικου παιδιού, επανέρχεται στην επικαιρότητα της πόλης μας και ολόκληρης της Φωκίδας, αλλά και πανελλαδικά το θέμα των συνθηκών εργασίας και της θανατηφόρας επικινδυνότητας του επαγγέλματος του μεταλλωρύχου.

Ανεξάρτητα από το πού θα αποδοθούν οι ευθύνες και σε ποιόν παράγοντα ή παράλειψη θα επικεντρωθούν οι αιτίες του συγκεκριμένου ατυχήματος, το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ένα : το επάγγελμα του μεταλλωρύχου είναι μία εξαιρετικά επικίνδυνη δουλειά, η οποία διεξάγεται στα έγκατα της γής, πολλές φορές αρκετά χιλιόμετρα μέσα στο υπέδαφος, σε συνθήκες παροχής τεχνητού φωτός και οξυγόνου, υπό καθεστώς απόλυτης υγρασίας και αιωρούμενων σωματιδίων, χωρίς διεξόδους διαφυγής σε περιπτώσεις ανάγκης και με απόλυτη και θανατηφόρα έκθεση του μεταλλωρύχου σε κάθε τυχαίο ή απρόβλεπτο συμβάν (σεισμός κ.λπ.).

Όλα τα παραπάνω είναι ευρέως γνωστά και γι’ αυτό η πολιτεία έχει ιερή υποχρέωση να θεσπίσει, αλλά και να διατηρήσει σε ισχύ με διαρκείς ελέγχους των οργάνων της, τους πλέον αυστηρούς όρους λειτουργίας των μεταλλείων και εξόρυξης υλικών. Η θέσπιση άπαξ κάποιων αυστηρών όρων λειτουργίας, με υψηλά standards ασφαλείας, χωρίς όμως διαρκείς ελέγχους για την τήρησή τους, δεν αποτελεί προστασία, αλλά κοροϊδία. Και αυτό γιατί είναι βέβαιο και έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις,

όταν δεν υπάρχει αυστηρό ελεγκτικό περιβάλλον, θα εκμεταλλευτούν το παραμικρό ελεγκτικό κενό, και θα χαλαρώσουν τα μέτρα ασφαλείας, προκειμένου να αποφύγουν κοστοβόρες διαδικασίες ασφαλείας και μέτρα προστασίας.

Στο πλαίσιο αυτό η ύπαρξη και η λειτουργία της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, του Υπουργείο Περιβάλλοντος, που επόπτευε και έλεγχε και τα μεταλλεία της περιοχής μας, αποτελούσε για εμάς τους μεταλλωρύχους εγγύηση για το ότι τηρούνται και εφαρμόζονται όλες οι διαδικασίες και τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας μας. Με λύπη, ωστόσο, είμαστε υποχρεωμένου να αναφέρουμε ότι αυτή ακριβώς η κρατική υπηρεσία ελέγχου και εποπτείας των μεταλλείων έχει το τελευταίο διάστημα υποστελεχωθεί και από εννέα (9) υπαλλήλους που διέθετε, σήμερα έχουν απομείνει εκεί μόνον δύο (2) !! Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση της συγκεκριμένης υπηρεσίας, καθιστά σχεδόν αδύνατο τον οποιοδήποτε έλεγχο οποιουδήποτε μεταλλείου στην περιοχή της νότιας Ελλάδας.

Αυτή είναι η αρνητική πραγματικότητα σε σχέση με την εγγυητική λειτουργία και ευθύνη του κράτους απέναντι στους μεταλλωρύχους της νότιας Ελλάδας. 

Το παραπάνω θανατηφόρο ατύχημα στην στοά 617 της IMERYS ΒΩΞΙΤΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε. επανέφερε στην επικαιρότητα το γεγονός των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών υπό τις οποίες εργάζονται οι μεταλλωρύχοι και ταυτόχρονα  ένα πολύ σημαντικό και μόνιμο αίτημά μας, αυτό του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης των μεταλλωρύχων. Οι συνθήκες εργασίας του μεταλλωρύχου (κίνδυνος, άγχος, ακραία υγρασία, θόρυβος, ελλιπές οξυγόνο, αναθυμιάσεις, αιωρούμενα σωματίδια, συχνά ατυχήματα, ασθένειες των πνευμόνων κ.λπ.) δεν μπορούν να συγκριθούν με τις συνθήκες εργασίας σχεδόν κανενός άλλου εργαζόμενου. Το απολύτως ειδικό και σκληρό περιβάλλον εργασίας των μεταλλωρύχων είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με ένα ειδικό καθεστώς προστασίας όσον αφορά το όριο ηλικίας για την συνταξιοδότησή τους. Οι σκληρές και αντίξοες   συνθήκες υπό τις οποίες εργαζόμαστε συντελούν στην πολύ ταχύτερη φθορά των φυσικών μας δυνάμεων και του οργανισμού μας, εν συγκρίσει με άλλες εργασίες και επαγγέλματα. Είναι ευρέως γνωστό και στατιστικά αποδεδειγμένο ότι η διάρκεια ενεργού ζωής ενός μεταλλωρύχου είναι κατά πολύ μικρότερη από οποιουδήποτε άλλου εργαζόμενου. Η διαπίστωση αυτή θεωρούμε ότι είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ξεκινήσει μία συζήτηση για τον καθορισμό, κατ’ εξαίρεση, χαμηλότερου ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης για τους μεταλλωρύχους. Θεωρούμε ότι εμείς που εργαζόμαστε και ζούμε καθημερινά την πραγματικότητα της δουλειάς του μεταλλωρύχου ότι το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης πρέπει να καθοριστεί στα πενήντα (50) έτη.

Συνάδελφοι,

Είναι βέβαιο και αυτονόητο ότι οι ευχές και η ελπίδα όλων μας είναι να μην έχουμε άλλο θανατηφόρο ατύχημα συναδέλφου μας.

Επειδή, όμως, οι ευχές και η ελπίδα ποτέ δεν αρκούν, οφείλουμε να παλέψουμε όλοι  μας και να διεκδικήσουμε άμεση στελέχωση των Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος με ικανό αριθμό υπαλλήλων και με επαρκή χρηματοδότηση της υπηρεσίας, έτσι ώστε να επιτελέσει αυτή την ελεγκτική και εποπτική της λειτουργία στα μεταλλεία της κατά τόπο αρμοδιότητάς της. Είναι απαίτηση όλων των μεταλλωρύχων και αποτελεί αδιαμφισβήτητη υποχρέωση του κράτους.

Τέλος, ζητούμε να ανοίξει η συζήτηση για την ανάγκη εξισορρόπησης της επικινδυνότητας και της αντιξοότητας της εργασίας του μεταλλωρύχου με την μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και τον καθορισμό του ορίου αυτού για τους μεταλλωρύχους στα πενήντα (50) έτη.     

                           Για το Διοικητικό Συμβούλιο

         Ο Πρόεδρος                            Ο Γενικός Γραμματέας

 

 

 Νικόλαος Χλεμπογιάννης                Ιωάννης Ποντίκας