ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΣΑ

ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΩΚΙΔΑΣ

                                                         ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας ανακοινώνει ότι σήμερα Τετάρτη 9 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Άμφισσα επιτυχημένη με όγκο και παλμό απεργιακή συγκέντρωση.

            Σε όλο το νομό Φωκίδας απέργησαν εκατοντάδες εργατοϋπάλληλοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Ιδιαίτερο στοιχείο επιτυχίας αποτέλεσε η ύπαρξη δεκάδων απεργών μεταλλωρύχων, ολόκληρες στοές στα μεταλλεία έμειναν κλειστές. Την απεργιακή συγκέντρωση πλαισίωσαν με περηφάνια και αισιοδοξία οι απόμαχοι της δουλιάς. Παρόν έδωσαν αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες.

            Με μαχητική συγκέντρωση από όλα τα σημεία του Νομού Φωκίδας οι απεργοί και όλοι όσοι στήριξαν την απεργία διαδήλωσαν, βροντοφώναξαν συνθήματα και καταδίκασαν τον πόλεμο και την συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν. Έδειξαν οργή και αγανάκτηση στις πολιτικές που τους καταδικάζουν διαρκώς στη φτώχεια και απαίτησαν προστασία της ζωής και του εισοδήματος. Συντόνισαν έτσι τη φωνή τους με τις μεγαλειώδεις και μαζικές συγκεντρώσεις που έγιναν σήμερα σε ολόκληρη την χώρα.

            Απεύθυναν χαιρετισμό,

η Πρόεδρος του συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΣΕΠΕ) 'Αλ. Δελμούζος' Στεφανία Μελίδου και ο Πρόεδρος της Ένωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Φωκίδας, Γιώργος Ιωσηφίδης. Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε η Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, συναδέλφισσα Ειρήνη Καραχάλιου.

            Στην ομιλία εκ μέρους του Εργατικού Κέντρου, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε:

  Αρκετά ανεχτήκαμε να μας επιβάλουν να ζούμε στο κρύο και το σκοτάδι. Δεν είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα η λαϊκή οικογένεια να προβληματίζεται αν θα ανάψει το θερμοσίφωνο ή αν θα χρησιμοποιήσει τον φούρνο, κι αυτό να παρουσιάζεται ως κάτι φυσιολογικό και αναγκαίο.

            Όλα αυτά την ίδια στιγμή που ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων στον τόπο μας, οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία, δεν ξέρουν αν θα βγουν αρτιμελής - ακόμα και ζωντανοί - από τη δουλειά τους. Δεν μπορεί πλέον να υπάρχει αμφιβολία μετά από  τα δυο απανωτά ατυχήματα ότι είναι αναχρονισμός και στην χειρότερη περίπτωση εκ του πονηρού, σήμερα τον 21ο αιώνα, να αποδίδεται ευθύνη στην τύχη και στην κακιά ώρα.  Η ευθύνη βρίσκεται στην εργοδοσία που μπροστά στο όνομα του κέρδους δεν παίρνει τα απαραίτητα μέτρα,

Αλήθεια! ας μας απαντήσουν όλοι αυτοί που βρίσκουν τους εργοδότες των μεταλλείων 'θύματα της κακιάς ώρας':

Ø  Λίγες ημέρες μετά το θανατηφόρο και αφού έφταιγε 'η τύχη και η κακιά ώρα' γιατί η εταιρεία - όπως κυκλοφόρησε ευρέως στην Άμφισσα - τοποθέτησε πλέγμα στη στοά; η τύχη και η κακιά ώρα πήγαν ξαφνικά περίπατο; Και αφού η εταιρεία τα είχε κάνει όλα καλά, αυτό πως της ξέφυγε;

και ακόμα:

Ø  Αφού ο συνάδελφος που σακατεύτηκε, "έπεσε από την ελιά και πήγε για δουλειά χτυπημένος" και "δεν έγινε κανένα ατύχημα εκεί" γιατί λίγες ημέρες μετά την καταγγελία του Εργατικού Κέντρου - του φορέα που πρώτος και χωρίς κανένα δισταγμό κοινοποίησε το συμβάν - ο όμιλος Μυτιληναίου στον οποίο ανήκει το "Δελφοί - Δίστομο" έβγαλε ανακοίνωση που χαρακτήριζε ξεκάθαρα το συμβάν εργατικό ατύχημα;

            Φτάνει ποιά! κανένας δεν μπορεί να παίζει με τη ζωή μας! με τις οικογένειες και με τα παιδιά μας! Όλα τα προβλήματα είναι σοβαρά, όλα πρέπει να τα παλέψουμε, αλλά όταν μιλάμε για την ζωή των εργατών, για το πολυτιμότερο πράγμα που υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχουν δισταγμοί, ήταν αίσχος να υπάρχει άνθρωπος σκοτωμένος μέσα σε μια στοά και υπόλοιποι εργάτες να είναι μέσα στις υπόλοιπες στοές και να δουλεύουν σαν να μην συμβαίνει κάτι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου το λέει καθαρά: τα εργοτάξια πρέπει να νεκρώνουν, οι εργάτες είτε είναι, είτε δεν είναι συνδικαλιστές, πρέπει να βγαίνουν στο δρόμο, να παλεύουν, να διεκδικούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, αυξήσεις και επιδόματα και να υποχρεώνουν τους εργοδότες να τα εφαρμόζουν. Όποιος έχει άλλη γνώμη, ή δισταγμό, όποιος τα βρίσκει αυτά "μαξιμαλιστικά" ή "υπερβολικές απαιτήσεις" ας βγει να μας πει με πόσα λεφτά κοστολογεί τη δική του τη ζωή πρώτα και τη ζωή κάθε συναδέλφου και συναδέλφισσας ύστερα.

 

Σε άλλο σημείο της ομιλίας τέθηκαν ερωτήματα - κριτήρια για την ποιότητα, την επιμονή και το περιεχόμενο των εργατικών διεκδικήσεων, όπως:

... δεν θεωρούμε πως είναι μαξιμαλισμός να ζητάμε να προστατευτεί η ζωή μας, το εισόδημά μας, να νοιώθουμε ασφαλείς. Τι σημαίνει ότι δεν επιτρέπουν οι δημοσιονομικές συνθήκες; και με ποιανού τα κριτήρια καθορίζοντα;  Πως γίνεται να μην μπορούν να καταργηθούν οι φόροι, τα χαράτσια που ενσωματώνωνται στην τιμή του ρεύματος και στα καύσιμα; πως γίνεται να μην μπορεί να διευρυνθεί το αφορολόγητο επειδή τάχα  θα κλονιστεί η οικονομία; Γιατί σήμερα θα είναι εκτροχιασμός της δημοσιονομικής σταθερότητας να αναπληρωθεί το χαμένο εισόδημα των αγροτών; Να στηριχτούν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μαγαζάτορες κι όλος ο λαός; Ενώ οι αλλεπάλληλες κεφαλαιοποιήσεις με δεκάδες δις ευρώ των μεγάλων τραπεζικών ομίλων δεν είναι;

            Η απεργιακή συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με μαζική και  μαχητική πορεία στους δρόμους της Άμφισσας.