«Η απώλεια του Σιμόν Πέρες μάς θλίβει βαθύτατα. Η προσήλωσή του, στην ειρήνη και τη συμφιλίωση στη Μέση Ανατολή, είναι πιο επίκαιρη, από ποτέ». Αλέξης Τσίπρας (27.09.2016)
«Μωρά ξεσκισμένα, πρόσφυγες που ουρλιάζουν, πτώματα που σιγοκαίγονταν. Ήταν ένα μέρος που λεγόταν Κάνα και τα περισσότερα από τα 106 νεκρά σώματα -μισά από τα οποία ήταν παιδιών- βρίσκονται θαμένα κάτω από τον καταυλισμό του ΟΗΕ, που διαλύθηκε από τους ισραηλινούς όλμους το 1996… Όταν έφτασα στις πύλες, το αίμα έτρεχε σε ρυάκια»
Ρόμπερτ Φισκ, δημοσιογράφος (για τη σφαγή 170 γυναικόπαιδων στην Κάνα του Λιβάνου το 1996 από τον ισραηλινό στρατό, επί πρωθυπουργίας Σιμόν Πέρες).
___________________________________________________
Ναι μεν, αλλά...
Ναι μεν, σκοτώνουν και γενοκτονούν τον παλαιστινιακό λαό οι κατακτητές- σιωνιστές επί 75 χρόνια, αλλά κι η Χαμάς έκανε ωμότητες.
Ναι μεν, το κράτος του Ισραήλ δολοφονεί απροσχημάτιστα παιδιά κι αμάχους επί 75 χρόνια, αλλά κι η Χαμάς προβαίνει σε τρομοκρατικές ενέργειες, δολοφονώντας αμάχους. Μάλιστα, κάποιοι κάνουν λόγο και για...κανίβαλους της Χαμάς!
Κι όλα αυτά, ενώ εδώ και πολύ καιρό, τα περισσότερα «τεκμήρια» των σφαγών αμάχων από τη Χαμάς έχουν αποδειχθεί κι επισήμως...μούφα! Κι όλα αυτά, ενώ η Χαμάς υποστηρίζεται από τουλάχιστον το 45% του παλαιστινιακού λαού.
Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό, από αμόρφωτους κι ανιστόρητους, όπως αναμφισβήτητα είναι ο φερόμενος ως έλληνας Πρωθυπουργός, το πολιτικό και μηντιακό προσωπικό, οι-κατά φαντασίαν- αριστεροί και διανοούμενοι, αλλά και κάθε παρατρεχάμενος, που συντάσσεται άβουλα και άκριτα, πίσω από το εκάστοτε κεντρικό αφήγημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όπως πχ στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Ας αφήσουμε όμως την προσέγγιση των γεγονότων με όρους... Μενεγάκη (που τόσο θαυμάζει ο «μαρξιστής» Καρανίκας) κι ας ανατρέξουμε στη νεότερη ελληνική Ιστορία τότε, που κάποιοι...άλλοι κανίβαλοι, τρομοκράτες και δολοφόνοι αμάχων, τέθηκαν στο επίκεντρο των γεγονότων με τον ίδιο τρόπο, που τέθηκαν κι οι «κανίβαλοι της Χαμάς». Αναφερόμαστε, βέβαια, στα αιματηρά γεγονότα της Άλωσης της Τριπολιτσάς, από τους εξεγερμένους Έλληνες (όχι όλους) επαναστάτες, το Σεπτέμβρη του 1821.
Ακολουθεί ιστορική, επιστημονική και κοινωνικοπολιτική προσέγγιση των γεγονότων, όχι από εμάς, ούτε βέβαια από τη σύγχρονη ξεπουλημένη πολιτική, ακαδημαική και μηντιακή μαφία, που τόσο πολύ σοκαρίστηκε από τις «τρομοκρατικές» ενέργειες της Χαμάς. Τα παρακάτω, είναι μια ιστορική απάντηση-κόλαφος σε όσους άθλιους έχουν «κολλήσει» τη βελόνα της άθλιας προπαγάνδας τους την ημέρα της 7ης Οκτωβρίου, ενώ από τότε έχουν περάσει 21 ολόκληρες αιματοβαμμένες μέρες στη μαρτυρική Γάζα.
Τα γεγονότα...
Ο ιστορικός, Σπυρίδων Τρικούπης («Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»-Β΄ 92 Λονδίνο, 1857 -Γιοβάνης, 1978) καταγράφει, πως «Ήτον ημέρα καταστροφής, πυρκαϊάς, λεηλασίας και αίματος. Άνδρες, γυναίκες, παιδία, όλοι απέθνησκαν......η δε δίψα της εκδικήσεως κατεσίγαζε την φωνήν της φύσεως. Εν ταις οδοίς, εν ταις πλατείαις, παντού δεν ηκούοντο ειμή μαχαιροκτυπήματα, πυροβολισμοί, πάταγοι κατεδαφιζομένων οικιών εν μέσω φλογών, φρυάγματα οργής και γόοι θανάτου• εστρώθη το έδαφος πτωμάτων......εφαίνοντο δε οι Έλληνες ως θέλοντες να εκδικηθώσιν εν μια ημέρα αδικήματα τεσσάρων αιώνων. Οι δε εν Τριπολιτσά Εβραίοι......όλοι κατεστράφησαν».
Ο επίσης ιστορικός, Ιωάννης Φιλήμων: («Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, 1859-1861» -Δ΄ 224) τυγχάνει πιο περιγραφικός: «Γυναίκες...νεανίδες...βρέφη...νέοι, γέροντες,