Η επόμενη ημέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών έχει βρει την ελληνική κοινωνία να βυθίζεται κι άλλο στα προβλήματά της όπως και σε νέες αβεβαιότητες -που τροφοδοτούνται από τη διεθνή πολεμική ένταση- αλλά τα κόμματα όλων των πτερύγων προτιμούν την ίδια ώρα να ομφαλοσκοπούν και να μετρούν με τη μεζούρα, μέσα σε ένα αποστεωμένο σκηνικό, κέρδη και ζημιές. Με τον δεύτερο γύρο μάλιστα συμπληρώθηκε και το παζλ που αποτυπώνει την κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος αφού η αποχή, σπάζοντας ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ, επεκτάθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα υποχρεώθηκε για πρώτη φορά -αν και το φαινόμενο έχει λάβει διαχρονικό χαρακτήρα- να αναγνωρίσει ότι η ιδιαίτερα χαμηλή συμμετοχή «πρέπει να μας προβληματίσει όλους». Όντως εάν στον πρώτο γύρο η ζημιά έγινε κατά κύριο λόγο στα κόμματα της αντιπολίτευσης, την περασμένη Κυριακή η απώλεια των δυο εμβληματικών σε αυτή την αναμέτρηση κάστρων -του δήμου της Αθήνας και της περιφέρειας Θεσσαλίας- συντελέστηκε επειδή οι νεοδημοκράτες ήταν αυτοί που κυρίως γύρισαν την πλάτη τους.
Στην Αθήνα, ο Κ. Μπακογιάννης θα μπορούσε να παραμείνει στο ντέρμπι μέχρι τα τελευταία λεπτά εάν πήγαιναν στην κάλπη τουλάχιστον όσοι και στον πρώτο γύρο. Από την μία Κυριακή στην άλλη έχασε όμως 7.397 ψήφους που αντιστοιχούν στο 12% της αρχικής του δύναμης. Από την άλλη πλευρά ο νικητής της αναμέτρησης Χ. Δούκας φαίνεται από τους αριθμούς ότι εκτός από τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του Κ. Παπαδάκη (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κατάφερε να αθροίσει και άλλες από τις υπόλοιπες παρατάξεις της αντιπολίτευσης.
Όπως και νάχει βέβαια, με τις 64.055 ψήφους που είναι το τελικό σκορ το πραγματικό ποσοστό με το οποίο ο κ. Δούκας θα καθορίζει τις τύχες της πρωτεύουσας για την προσεχή πενταετία δεν είναι το 55,96% αλλά μόλις το ...14% επί του συνόλου των ψηφοφόρων του δήμου Αθηναίων. Συνολικά μάλιστα η αποχή στην πρωτεύουσα από το 68% σκαρφάλωσε μέσα σε μια εβδομάδα στο 73,3%.
Η μειωμένη συμμετοχή επηρέασε όλες αυτές τις ημέρες πάντως και τις εσωκομματικές αψιμαχίες για τα αποτελέσματα στην Αθήνα και τα πολιτικά τους μηνύματα. Από την πλευρά του ο κ. Μπακογιάννης φέρεται να αποδίδει μεταξύ των άλλων την ήττα και στη μειωμένη “κινητοποίηση” που (παρά τις κοινές φωτογραφίες του με τον Κ. Μητσοτάκη στην πλατεία Βικτωρίας) υπήρξε από τον κεντρικό μηχανισμό της ΝΔ για προσέλευση ψηφοφόρων όπως και σε ανάλογη τακτική από πλευράς γαλάζιων βουλευτών της Α' Αθηνών. Ενδιαφέρον έχει ότι μαχαίρια έχουν βγει παρασκηνιακώς και στην Κουμουνδούρου διότι υποστηρίζεται ότι αν είχε προκριθεί -αντί του Κ. Ζαχαριάδη- η υποψηφιότητα του μπασκετμπολίστα Ν. Παππά, με ελάχιστα αυξημένη τη συμμετοχή στον α' γύρο (περί τους 1.200 ψηφοφόρους) θα είχε περάσει εκείνος μπροστά στην επαναληπτική αναμέτρηση και θα ήταν σήμερα ο δήμαρχος δίνοντας ένα εντυπωσιακό πολιτικό πλεονέκτημα στον σπαρασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ
Πιο εύγλωττα είναι τα συμπεράσματα στην Θεσσαλία. Εκεί από την μια Κυριακή στη άλλη ο Κ. Αγοραστός έχασε σχεδόν 50 χιλιάδες (νεοδημοκρατών) ψηφοφόρων, δηλαδή το ένα τρίτο της δύναμης του. Κι αυτή η απομάκρυνση από την κάλπη επέτρεψε την επικράτηση του Δημ. Κουρέτα στέλνοντας ένα πολύ ηχηρό μήνυμα δυσφορίας και τιμωρίας προ το Μέγαρο Μαξίμου για την αλαζονεία και τους εκβιασμούς στο ενδιάμεσο των δύο γύρων.
Ο κ. Αγοραστός ηττήθηκε από τον κοινό υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ διότι η γαλάζια αντάρτισσα στην περιφέρεια αυτή Ελευθερία Τζανακούλη “περιορίστηκε” στο 9,49%. Ωστόσο και αυτό το ποσοστό δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο ενώ αποδείχθηκε ικανό να “αποτελειώσει” τον εκλεκτό του Μαξίμου αφού, παρά τις προσχηματικές στηρίξεις, ο χώρος αυτός στον β' γύρο μαύρισε τον νυν περιφερειάρχη.
Η δύναμη και συνάμα η απειλή των ανταρτών προς την ηγεσία των ΝΔ φάνηκε ανάγλυφα στα τέσσερα από τα πέντε ντέρμπι του β' γύρου. Στην Δυτική Μακεδονία, την Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, το Βόρειο Αιγαίο και το Ιόνιο οι επίσημοι υποψήφιοι ηττήθηκαν κατά κράτος από αντάρτες τη δυναμική των οποίων είχε υποτιμήσει έως την τελευταία στιγμή το Μαξίμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Μητσοτάκης μετά τις εκλογές του Ιουνίου είχε αρνηθεί απαξιωτικά στον (αποτυχόντα να εκλεγεί βουλευτής) Γιώργο Αμανατίδη τη θέση του γενικού γραμματέα Ενέργειας με αποτέλεσμα εκείνος να ωθηθεί στο αντάρτικο και να καταλήξει θριαμβευτής επί του Γ. Κασαπίδη τον οποίο υποστήριξε παντοιοτρόπως η κυβέρνηση. Ακόμη και η επικράτηση του Δημ. Πτωχού στην Πελοπόννησο επιτρέπει στον Αντ. Σαμαρά να διατείνεται ότι η “μόνη νίκη” του β' γύρου κατεγράφη χάρη σε αυτόν και να παραμένει έτσι σοβαρός πονοκέφαλος για τον κ. Μητσοτάκη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι και σε σειρά πολλών δήμων -ακόμη και εντός του Λεκανοπεδίου Αττικής- έχασαν οι επίσημοι υποψήφιοι της ΝΔ όχι από την αντιπολίτευση αλλά από γαλάζιους αντάρτες που εξέφρασαν αυτό το υπόγειο ρεύμα δυσφορίας συνδυαστικά με τη μεγάλη αποχή η οποία κατά την τελευταία δεκαετία σπάει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.
Ο κ. Μητσοτάκης αισιοδοξεί βέβαια ότι θα καταφέρει να “μαζέψει” αυτές τις φυγόκεντρες τάσεις στο κόμμα του μέχρι τις επόμενες εκλογές. Ο νέος σταθμός που έρχεται όμως είναι, σε μερικούς μόλις μήνες, οι ευρωεκλογές και όλα δείχνουν ότι αυτή η κινητικότητα όχι μόνο δεν θα περιοριστεί αλλά θα απλωθεί σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Πολλοί στη ΝΔ εκτιμούν ότι οι ευρωκάλπες θα δώσουν -χωρίς να απειλείται η κυβερνητική σταθερότητα- τη δυνατότητα να σταλούν και άλλα ηχηρά μηνύματα ενδεχομένως και με την εμφάνιση νέων σχημάτων και κινήσεων. Άλλωστε θα μετέχουν σε αυτές και τα μικρότερα κόμματα της δεξιάς που δεν έλαβαν τώρα μέρος στις αυτοδιοικητικές. Με τις αλυσιδωτές διεργασίες που σημειώνονται παράλληλα στον ΣΥΡΙΖΑ και την υπόλοιπη κεντροαριστερά, οι κάλπες των δύο τελευταίων Κυριακών μοιάζουν με την απαρχή για ένα γενικότερο “ανακάτεμα” στο πολιτικό σκηνικό με μετατοπίσεις, ανακατατάξεις, νέες συγκλίσεις αλλά και διασπάσεις.
Ανδρέας Καψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου