Μας έπιασε αδιάβαστους ο Γιώργος Φλωρίδης, σε ποιο δημιούργημα του Μίκη Θεοδωράκη περιλαμβάνονται οι στίχοι που περιγράφουν την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου και την παρότρυνση τους να ακολουθήσει την ίδια συμποριφορά ώστε «ο εξευτελισμός του να γίνει τέλειος». Πάντως εμείς θα αφιερώναμε στον υπουργό Δικαιοσύνης τους στίχους του Κώστα Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, / τούτο προσπάθησε τουλάχιστον / όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις».
Προφανώς η λογική της οικογενειακής ευθύνης είναι μια νοοτροπία ναζιστικής προέλευσης και δεν έχει καμιά σχέση με μας. Υπάρχουν όμως και οι «οικογενειακές … ρυθμίσεις». Αυτόν τον νεολογισμό κι εμείς σήμερα τον ανακαλύψαμε διαβάζοντας το παραπολιτικό σχολιάκι που παραθέτουμε την εικόνα. Απ’ αυτό, λοιπό, μαθαίνουμε ότι «Ο πατέρας του Φλωρίδη ήταν κομματάρχης της ΕΡΕ στο Κικλίς. Και προφανώς, ο υιος Φλωρίδης, παρά την θητεία του στο ΠΑΣΟΚ, έχει επιστρέψει στις οικογενειακές … ρυθμίσεις». Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει κομματάρχης στην Καραμανλική ΕΡΕ, σε μια εποχή που ψήφιζαν και τα δέντρα και νόμος ήταν το πιστόλι του παρακρατικού και το γκλοπ του χωροφύλακα.
Σωστά τόνισε, πριν λίγες μέρες, ο βουλευτής της Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Δημήτρης Μάντζος, ότι: «Είναι θλιβερό να επιδίδεται ο κ. Φλωρίδης σε πλειοδοσία ποινικού λαϊκισμού και ιδεοληψίας έναντι της Άκρας Δεξιάς. Και να το κάνει ως πρώην σοσιαλιστής και νυν οπαδός της δήθεν φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να υπερακοντίσει την Άκρα Δεξιά».
Εμείς τι άλλο να συμπληρώσουμε;
vathikokkino.gr
Κλείνουν τρία χρόνια από την ημέρα που έφυγε απ’ την ζωή ο για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, Ανδρέας Κολλάς. Αξίζει η αναφορά του γεγονότος γιατί αυτός εκ μέρους της ΠΑΣΚΕ και ο Χρήστος Σταμούλος στέλεχος της ΕΣΑΚ και του ΚΚΕ, υπήρξαν θρυλικές μορφές για τους εργαζόμενους των αστικών λεωφορείων και δαίμονας για την κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη.
Υπήρξε μια εποχή, το 1992, που οι «Σταμουλοκολλάδες», που αποτελούσαν κεντρικό θέμα στα ραδιοτηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ενώ η “χάρη” τους είχε φτάσει μέχρι τα διεθνή ΜΜΕ.
Οταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αποφάσισε το 1992 να ιδιωτικοποιήσει τα αστικά λεωφορεία (ΕΑΣ) και να χαρίσει την δημόσια περιουσία σε ιδιότητες, οι εργαζόμενοι με μπροστάρηδες τους Κολλά και Σταμούλου σήκωσαν το “λάβαρο της επανάστασης”. Ταμπουρώθηκαν στα αμαξοστάσια και καθημερινά έδιναν μάχες με τα ΜΑΤ εμποδίζοντας την πραγματοποίηση δρομολογίων.
Το πιο εντυπωσιακό γεγονός έγινε στην οδό Σωκράτους το Σεπτέμβρη του 1992 όταν οι απεργοί κύκλωσαν αιφνιδιαστικά κάποια από τα άτομα στα οποία είχε δωρίσει ουσιαστικά τα λεωφορεία η κυβέρνηση, τα ξυλοφόρτωσαν άσχημα -ορισμένα μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο- και κάποια άλλα τα ξεβράκωσαν, με τις σχετικές φωτογραφίες να κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Ο ταξικός ανυποχώρητος και δυναμικός μακροχρόνιος αγώνας έφερε αποτελέσματα, αναγκάζοντας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε να επαναφέρει την ιδιοκτησία των αστικών συγκοινωνιών στο δημόσιο. Ο αγώνας αυτός, που δεν έχει καμιά σχέση με τις σημερινές συνδικαλιστικές άσφαιρες “ντουφεκιές”, αποτελεί μια παρακαταθήκη στο συνδικαλιστικό κίνημα και ένα φωτεινό παράδειγμα με ποιες μορφές αγώνα. μπορεί να ακυρωθεί μια ιδιωτικοποίηση.
Συμπληρώθηκαν 51 χρόνια από τα ξημερώματα της 25η Φλεβάρη του 1973, μια εποχή που επικρατούσε η δικτατορία των συνταγματαρχών, οι μπάτσοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους “κράτος εν κράτει” και η προκλητικότητά τους ήταν η αιτία να δημιουργηθεί το μακελειό που δημιούργησε ο Νίκος Κοεμτζής, σκοτώνοντας δυο απ’ αυτούς, καθώς και έναν άλλο τύπο από την παρέα τους και τραυματίζοντας άλλους 7 θαμώνες που βρισκόταν στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα».
Ηταν η εποχή που ο Ν. Κοεμτζής μόλις είχε βγει από την φυλακή, όπου είχε εκτίσει την ποινή που του είχε επιβληθεί του για μικροκλοπές. Μαζί με τον αδερφό του, Δημοσθένη, και με την παρέα του, πηγαίνει στην Κυψέλη σε ένα μαγαζί για να γιορτάσει την ελευθερία του.
Οπως αναφέρουν δημοσιεύματα ο Νίκος Κοεμτζής είχε ανέκαθεν προβλήματα με την αστυνομία. Ήταν γιος του Παναγιώτη και της Αναστασίας Κοεμτζή, οι οποίοι, λόγω της συμμετοχής τους στο ΕΑΜ επί Κατοχής, υπέστησαν διώξεις από τις κρατικές αρχές κατά τηνμεταπολεμική περίοδο.
Το ξύλο στον πατέρα του, οι συνεχείς φυλακίσεις του κατά την περίοδο του εμφυλίου και το κυνηγητό, που οδήγησε την οικογένεια στο να μετακομίζει συνεχώς για να γλιτώσει, «γέννησαν» το μένος του Νίκου απέναντι στις Αρχές και στους ένστολους.
Όταν δε άρχισαν να κυνηγούν τον ίδιο, λόγω του αριστερού παρελθόντος του πατέρα του, και να τον τραβολογούν κάθε τόσο στην Ασφάλεια, αλλά και να τον κακομεταχειρίζονται, το μίσος μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο.
Μάλιστα, κάποια στιγμή, αστυνομικοί είχαν ζητήσει από τον «συνήθη ύποπτο», Νίκο, να γίνει χαφιές, αλλά ο Νίκος αρνήθηκε.
Ο ίδιος, πάντως, θεωρούσε πως οι αστυνομικοί που διασκέδαζαν το μοιραίο βράδυ στη «Νεράιδα» τον είχαν αναγνωρίσει και γι’ αυτό παρενόχλησαν την παρέα του.
Το τι ακριβώς συνέβη το βράδυ του μακελειού, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» μας περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο ο Παύλος Τάσιος που σκηνοθέτησε το 1980 την ταινία- αριστούργημα
«Παραγγελιά!», το σχετικό απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε.
Υ.Γ: Για την ιστορία να προσθέσουμε ότι ο Νίκος Κοεμτζής καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και επτά σε ισόβια και ο αδελφός του, Δημοσθένης, σε τρία χρόνια φυλάκιση. Λόγω της κατάργησης της θανατικής ποινή του επιβλήθηκαν ισόβια και έμεινε στην φυλακή για 23 ολόκληρα χρόνια. Αποφυλακίστηκε τον Μάρτη του 1996 και από τότε ζούσε φτωχός και μόνος του.
Είχε γράψει την αυτοβιογραφία του στο βιβλίο «Νίκος Κοεμτζής – Το μακρύ ζεϊμπέκικο». Μέχρι την τελευταία του πνοή, μια μέρα του Σεπτέμβρη του 2011, στα 73 του χρόνια, η πώληση αυτού του βιβλίου από τον ίδιο, ήταν το μόνο του εισόδημα.
Της Αλέκας Ζορμπαλά
Όπου και να πας, ο φάκελος θα σε ακολουθεί” του είπε ο κομμουνιστής πατέρας του.
Και τον ακολουθούσε και δεν τον άφηναν να ησυχάσει, αλλά αυτός είπε “Δεν θα γίνω ρουφιάνος της αστυνομίας”
“Θόλωσε” το μυαλό του, και πήρε το αίμα του πίσω, όταν αστυνομικοί προσέβαλαν την ιερή μυσταγωγία του ζεϊμπέκικου του “μικρού” και τους πήρε στον όλεθρο, μαζί του, σαν σήμερα,
ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
10:30 π.μ. ΠΛ.ΛΑΟΥ (ΑΜΦΙΣΣΑ)
Όλοι στον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ενάντια στην ακρίβεια!
Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!
Η Διοίκηση της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης αποφάσισε την κήρυξη 24ωρης Απεργίας για την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου, σε συντονισμό με Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια Συνδικάτα απ’ όλη την Ελλάδα.
Η οργή και η αγανάκτηση όλων των εργαζομένων και του λαού για την ακρίβεια, για τους μισθούς που δε φτάνουν, για την έλλειψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για τις κλεμμένες τριετίες, για την άδικη φορολογία πρέπει να γίνουν οργανωμένος αγώνας!
Σε κάθε χώρο και κλάδο δουλειάς, ο αγώνας που διεξάγουν τα Συνδικάτα για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για βελτίωση των συνθηκών δουλειάς, είναι ώρα να συνενωθούν σε ένα μεγάλο διεκδικητικό ποτάμι με κορύφωση τη μεγάλη Απεργία στις 28 Φεβρουαρίου!
Να συνενωθούν με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις της νεολαίας που κινητοποιείται ενάντια στο νόμο για την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, των βιοπαλαιστών αγροτών που κινητοποιούνται ενάντια στην πολιτική που τους ξεκληρίζει.
Τη μέρα αυτή, ταυτόχρονα, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη,
Ήταν Τρίτη 28 Φεβρουαρίου πέρσι τέτοιο καιρό, όταν αργά το βράδυ έφτανε η είδηση για ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα έξω από τα Τέμπη, που θα κατέληγε στο θάνατο 57 ψυχών. Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το τραγικό δυστύχημα της αμαξοστοιχίας που ξεκίνησε από την Αθήνα και δεν έφτασε ποτέ στη Θεσσαλονίκη. Έναν χρόνο μετά το έγκλημα των Τεμπών, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες συνεχίζουν να διεκδικούν το αυτονόητο: Να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Πριν λίγες ημέρες, η κυβέρνηση ολοκλήρωσε άρον-άρον την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τις ευθύνες του εγκλήματος των Τεμπών, χωρίς στην πραγματικότητα να αποδίδει πουθενά καμία ευθύνη, συγκαλύπτοντας τις ευθύνες των αρμόδιων υπουργών της Κυβέρνησης.
Παράλληλα, στο μέτωπο των φοιτητικών κινητοποιήσεων, τους τελευταίους δύο μήνες, παρακολουθούμε σύσσωμη την φοιτητική και ακαδημαϊκή κοινότητα να δίνουν έναν γενναίο και σπουδαίο αγώνα για να υπερασπιστούν τη Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση δρομολογεί την παράκαμψη του Άρθρου 16 του Συντάγματος,
.jpg)
Οι εργαζόμενοι των ΚΔΑΠ του Δήμου Δελφών από το 2017
που ξεκίνησε η λειτουργία τους, παλεύουν να τους αναγνωριστεί η δημόσια
προϋπηρεσία που έχουν, ακόμα και απ’ τον Δήμο Δελφών, προκειμένου να ανασάνουν
μισθολογικά. Είναι γνωστά άλλωστε τα πενιχρά μεροκάματα των συμβασιούχων
μερικής απασχόλησης, που κατά κανόνα αποτελούν τη σχέση εργασίας των νέων
προσλήψεων στο δημόσιο τα τελευταία χρόνια. Με μεγάλη καθυστέρηση, μόλις τον
Ιούνιο του 2022 το Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Δήμου αναγνώρισε τις προϋπηρεσίες
που καταθέσαν ώστε να καταταχθούν στα μισθολογικά κλιμάκια που δικαιούνται,
όσοι απ’ αυτούς προσκόμισαν βεβαιώσεις προϋπηρεσίες.
Ενάμιση χρόνο μετά, η κατάταξή τους σε μισθολογικά κλιμάκια δεν έχει γίνει. Απεναντίας μάλιστα, οι υπηρεσίες του Δήμου Δελφών ζήτησαν την ανάκληση της απόφασης του 2022, προφανώς εκτελώντας εντολές των πολιτικών τους προϊσταμένων. Η ανάκληση από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο δεν προχώρησε, καθώς είναι αναρμόδιο όργανο για τέτοια απόφαση και η κατάσταση για τους εργαζόμενους έχει βαλτώσει: Δεν παίρνουν τα κλιμάκια που δικαιούνται,
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΕΙΣΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ “ΘΑ
ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ Η ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΡΟΛΗΨΗ”!
Αναλυτικότερα, ο κ. Καρακώστας αναφέρει:
Θεσσαλονίκη 23/02/2024
Σε συνέχεια της προηγούμενης έκθεσης που υποβλήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2024 και με βάση τα νέα στοιχεία για την σεισμική δραστηριότητα στο Δήμο Δελφών θα θέλαμε να προσθέσουμε τα εξής:
Στις 04/01/2024 εκδηλώθηκε σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή περίπου 7 km νότια–νοτιοδυτικά της Άμφισσας, και 5 km βορειοδυτικά της Ιτέας, κοντά στα χωριά Τριταία και Αγία Ευθυμία του Δήμου Δελφών. Η δραστηριότητα αυτή εξελίσσεται μέχρι σήμερα με την καταγραφή και τον προσδιορισμό των επικέντρων 340 σεισμών με μεγέθη 0.4 – 4.3. Από το σύνολο των σεισμών αυτών, 76 έχουν μέγεθος μικρότερο του Μ=1.0, 220 έχουν μεγέθη μεταξύ 1.0 και 1.9, 40 σεισμοί έχουν μεγέθη μεταξύ 2.0 και 2.9 και 4 σεισμοί έχουν μεγέθη μεγαλύτερα ή ίσα του 3.0. Στην αρχή της σεισμικής έξαρσης σημειώθηκε σεισμός μεγέθους Μ=3.0, στις 04/01/2024, 23:32 ώρα Ελλάδας. Ακολούθησαν δύο ακόμα σεισμοί με μεγέθη 3.0 και 3.1 στις 21 και 31 Ιανουαρίου 2024,
Δεν έχει ταβάνι ο αριθμός που χτύπησαν οι υπογραφές για το #τεμπη_εγκλημα και σε λίγο θα είναι δύσκολο να αγνοηθούν από το σύστημα της συγκάλυψης..
Πηγη: https://change.org/p/%CF%84%CF%81
Του
Ηλία Παπαναστασίου
Πολλά δημοσιεύματα των
«Οι λανθασμένοι χειρισμοί των Ευρωπαίων ηγετών έχουν
Στους λανθασμένους χειρισμούς της βιαστικής Πράσινης
«Εκείνη την εποχή, οι ελληνικές κυβερνήσεις έδιναν
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Πέμπτη 22 Φλεβάρη στις 11
το πρωί, στην πλατεία Λαού
Δε βγαίνει ο μήνας –
βγαίνουμε στο δρόμο
Όλοι συμφωνούμε
στο γεγονός ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, κάπως πρέπει να αντιδράσουμε μιας και
το χάλι στην υγεία, συνολικά πανελλαδικά και ειδικά στο Νομό μας, είναι
απερίγραπτο με λόγια να αποτυπωθεί και τώρα με τα νέα μέτρα για την υγεία αυτό
το χάλι αποκτάει και όνομα. Μπορούμε χωρίς υπερβολή να μιλάμε πλέον για κόλαση.
Έχουμε δυό
ΚΥ που λειτουργούν μόνο το πρωί (το απόγευμα οι γιατροί πάνε στο νοσοκομείο της
Άμφισσας, για να καλύπτουν κενά). Δηλαδή είναι αγροτικά ιατρεία όπως τα
γνωρίσαμε οι παλιότεροι τα προηγούμενα χρόνια και που τώρα, επι της ουσίας
πλέον, δεν υπάρχουν.
Στο
νοσοκομείο της Άμφισσας δεν λειτουργεί ούτε η παθολογική κλινική ενώ η
ουρολογική «καλύπτεται» με ένα γιατρό με μπλοκάκι κάθε Πέμπτη 14,00 με 20,00.
Με τεράστιες ελλείψεις σε αναισθησιολόγους, χειρουργούς κλπ λειτουργεί σαν
κέντρο επιλογής και διακομιδής σε Λαμία, Πάτρα, Αθήνα. Δηλαδή στην ουσία
λειτουργεί όπως λειτουργούσαν τα ΚΥ πριν μια δεκαετία. Γιατροί και νοσηλευτικό
προσωπικό τα φτύνουν στην κυριολεξία με 24ωρες και 48ωρες υπηρεσίες και οι
προσλήψεις μόνο με μπλοκάκι! Ο εδώ βουλευτής και τα φιλικά του μέσα ενημέρωσης
οικτίρουν τους γιατρούς που παραιτούνται και τους άλλους που δεν έρχονται
κάνοντας πως δε βλέπουν το χάλι που δικαιολογημένα τους διώχνει.
Οι συνταξιούχοι βγαίνουμε ξανά στο δρόμο του αγώνα και οι κινητοποιήσεις,
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Είναι πολύ εύκολη η κριτική των φιλοκυβερνητικών παπαγάλων για τις αγροτικές κινητοποιήσεις, ειδικά όταν εξαντλείται στις λαϊκίστικες σοφιστείες, του τύπου «έφαγαν τις επιδοτήσεις σε Πόρσε Καγιέν και τώρα ζητούν τα ρέστα κλείνοντας τους δρόμους». Μόνο που παραμερίζει, ως συνήθως, μερικά πραγματικά γεγονότα που συνθέτουν τις γενεσιουργούς αιτίες του προβλήματος. Ασφαλώς και υπήρξαν καταχρήσεις, ασφαλώς και υπήρξε κακοδιαχείριση πόρων τις περασμένες δεκαετίες, υπό την ανοχή του διεφθαρμένου μεταπολιτευτικού κράτους. Όμως αυτό δεν αναιρεί τη δραματική αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στους επαγγελματίες της υπαίθρου: καλλιεργητές, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, ψαράδες και πάει λέγοντας.
Όμως τα πράγματα δεν ξεκίνησαν έτσι. Στη δεκαετία του ’80 οι αγρότες, ειδικά του ευρωπαϊκού Νότου, έβλεπαν την τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως ευλογία. Μόνο σήμερα, όσοι πραγματικά ξέρουν τι τους συμβαίνει,
.webp)
