 |
| O δικτάτορας και προδότης της Κύπρου Ιωαννίδης |
ΜΕΡΟΣ Α! Εδώ και 38 χρόνια κάθε λογής πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν ισχύει το αυτονόητο. Ότι τα Ιουλιανά του 65, η αποσταΣΙΑ Μητσοτάκη και η Ανατροπή του Παπανδρέου, το πραξικόπημα Cia-Παπαδόπουλου, η τούρκικη προβοκάτσια στην Κοφινού το 1967 , η απόσυρση κατά επαίσχυντο τρόπο της Μεραρχίας που είχε στείλει ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964, το πραξικόπημα Cia- Ιωαννίδη, η προδοσία της Κύπρου και η θριαμβευτική επιστροφή του «διορθωμένου» Καραμανλή, δεν αποτελούν κρίκους της αλυσίδας προσχεδιασμένων ψευδογεγονότων που οδήγησαν στην εφαρμογή των αμερικανο/ιουδαϊκών σχεδίων για την Ελλάδα. Και όμως:
H αγγλοαμερικανική συνωμοσία,
κατά της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας που οδήγησε στη Χούντα και τη διχοτόμηση της Κύπρου ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1964 όταν οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου πραγματοποίησαν την ιστορική και δραματική επίσκεψη τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά την οποία ο πρόεδρος Τζόνσον, προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την αποδοχή του σχεδίου Άτσενσον, που οδηγούσε στην «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων».Ο Γεώργιος Παπανδρέου, απάντησε με πατριωτισμό και αξιοπρέπεια στις αμερικανικές πιέσεις λέγοντας στον πρόεδρο Τζόνσον ότι «η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία», και ο Τζόνσον σε απάντηση είπε προς τον Έλληνα πρέσβη στην Ουάσιγκτον Αλέξανδρο Μάτσα, «γαμώ τη δημοκρατία σας και γαμώ το σύνταγμα σας».
Η μοίρα των Παπανδρέου και της Κύπρου και της Ελλάδας, σφραγίστηκε στο ταξίδι αυτό.
Η Ουάσιγκτον και ιδιαίτερα ο Λευκός Οίκος, αποφάσισαν την ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου και οργάνωσαν το 1965 με τους «πιστούς φίλους» και «υπαλλήλους» τους , την αποσταΣία ,που οδήγησε τελικά στην δικτατορία το 67, και στην προδοσία της Κύπρου το 74.Το πόρισμα της Κυπριακής Βουλής για τον Φάκελο της Κύπρου, αναγνωρίζει ότι η εκδήλωση του πραξικοπήματος για την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά ήταν το αποκορύφωμα της συνωμοτικής δραστηριότητας που στόχευε στην ενδοΝΑΤΟϊκή επίλυση του Κυπριακού, που άρχισε το 1965.
Το Ισραήλ και ο πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ
Η αντίστροφη μέτρηση για το ιουδαϊκό/νατοϊκό πραξικόπημα του προδότη/πράκτορα Ιωαννίδη στην Κύπρο , άρχισε την 6η Οκτωβρίου 1973, με την αιφνιδιαστική επίθεση των αράβων στο Σινά και το Γκολάν. Με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.
Στις 8 Οκτωβρίου 1973 , η απριλιανή δικτατορία, προχώρησε στην πρώτη μεταπολίτευση, (την «φιλελευθεροποίηση» αλα CIA , που εφαρμόστηκε και στην Τουρκία), και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, για να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974, ώστε να μεταβιβαστεί η εξουσία σε πολιτικούς, οι οποίοι θα επέτρεπαν στο στρατό και τους αμερικανούς να διατηρήσουν τον έλεγχο σε ορισμένες κρίσιμες λειτουργίες.
Μεταξύ των προσώπων που συμπεριέλαβε στην κυβέρνησή του ο Μαρκεζίνης ως συνδέσμους με τον «αυτοεξόριστο» Καραμανλή στο Παρίσι, ήσαν ο Νικόλαος Μομφεράτος, (τον οποίον εξετέλεσε η «17η Νοέμβρη») και ο «χορηγός και λάτρης» του Καραμανλή, Λάμπρος Ευταξίας.
Στις 22 Οκτωβρίου, στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο επεβλήθη κατάπαυση του πυρός. Στις 24, ψηφίστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας το αμερικανοσοβιετικό ψήφισμα για την κατάπαυση του πυρός, με το οποίο η Συρία επέστρεφε στα προπολεμικά σύνορά της, η Αίγυπτος ανακτούσε τον πλήρη έλεγχο στις δύο όχθες του καναλιού του Σουέζ, καθώς και μια λωρίδα γης στην δυτική όχθη του Σινά, και στα νέα αυτά σύνορα θα στάθμευαν ειρηνευτικές δυνάμεις από τον ΟΗΕ. Μερικές σποραδικές επιχειρήσεις μετά την 26η του Οκτώβρη διακόπηκαν με παρέμβαση των Σοβιετικών. Στις 28 Οκτώβρη, υπήρξαν απευθείας συνομιλίες ανάμεσα σε Αιγυπτίους και Ισραηλινούς όπου και υπογράφτηκε η τελική εκεχειρία που οδήγησε στην διάσκεψη της Γενεύης. Στις 18 Ιανουαρίου οι Ισραηλινοί αποδέχτηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από την ανατολική όχθη του καναλιού του Σουέζ.
Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ απέδειξε ότι το Ισραήλ δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα σε δύο μέτωπα με την Αίγυπτο και τη Συρία , που διέθεταν μόνο μέτριο σοβιετικό, στρατιωτικό εξοπλισμό, και κατέδειξε την επισφαλή θέση του Ισραήλ, παρά την στρατιωτική του υπεροχή,. αναδεικνύοντας τη σημασία της Κύπρου και της Σούδας για την ασφάλεια του. Σε αυτό το πλαίσιο, Πεντάγωνο, State Department, CIA σε στενή συνεργασία με το Ισραήλ αποφάσισαν ότι τα συμφέροντα της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του Ισραήλ δεν ταυτίζονταν με εκείνα του Μακάριου, και για αυτό έπρεπε να ανατραπεί.
Ο ψυχρός πόλεμος ήταν ακόμη σε εξέλιξη.
Άμεσες συνέπειες στην Ελλάδα, ήσαν οι πρώτες φοιτητικές ταραχές που σημειώθηκαν στις 3 Νοεμβρίου, στο Α΄ Νεκροταφείο, στο μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου , η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 14-17 Νοεμβρίου, και η ανατροπή του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη από την νεα Χούντα των «σκληροπυρηνικών» της Cia στις 25 Νοεμβρίου , οι οποίοι έκαναν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και εξασφάλισαν την πρόσδεση Ελλάδας και Κύπρου στη ζώνη των αμερικανικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή.
Στις 23 Νοεμβρίου 1973, δυο μέρες πριν, επισκέφθηκε τη Στρατιά στη Λάρισα ο αμερικανός διοικητής της Νοτιανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ από τη Νάπολη, που επέστρεψε και έμεινε στο Χίλτον της Αθήνας , το Σάββατο 24/11/1973, και το πρωί της Κυριακής 25/11/1973.
Ο «αόρατος δικτάτωρ»
Η «Αρσακειάς» , ή «Παρθένα», ο ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης , ανέτρεψε τους Παπδόπουλο-Μαρκεζίνη με εντολή της Cia για να «ρίξει» τον Μακάριο. Ο στόχος του για τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής ζωής από τον στρατό και η προκήρυξη εκλογών για το 1978, ήταν δευτερεύον επικοινωνιακό σενάριο.
Ο Ιωαννίδης , ήταν έμπιστος και προστατευόμενος της CIA, και είχε μακρά συνωμοτική ιστορία. Στην κατάθεση του στην Επιτροπή της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων για την αντικατασκοπία, ο Αμερικανός πρεσβευτής επί χούντας στην Αθήνα, Χένρι Τάσκα, είπε πως, «ο σταθμάρχη της CIA του είχε πει , πως ο Ιωαννίδης, θα συνεχίσει να ακούει μόνο τη CIA και όχι τις προειδοποιήσεις του Στέητ Ντηπάρτμεντ».
Η «Αρσακειάς» ,από το 1945 υπήρξε μέλος του ΙΔΕΑ, και το 1951 ως λοχαγός, συμμετείχε στο κίνημα , καταλαμβάνοντας το ΓΕΕΘΑ, αλλά του δόθηκε αμνηστία. Το 1956 ενώ ήταν στην Σχολή Πολέμου, ανέλαβε την αρχηγία της συνωμοτικής ομάδας των αξιωματικών που το 1967 έκαναν το πραξικόπημα.
Οι παράνομες συνωμοτικές συγκεντρώσεις, έγιναν αντιληπτές από τον αντιστράτηγο Π. Νικολόπουλο που διέταξε τη σύλληψη των συνωμοτών, αλλά τελικά απομακρύνθηκε ο αντιστράτηγος από το στράτευμα. Το 1963 ο Ιωαννίδης τοποθετήθηκε στην Κύπρο, το 1964 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και το 1966 τοποθετήθηκε διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, από όπου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο τη νύχτα της 21ης Απριλίου. Μετά την επιτυχημένη ανατροπή της κυβέρνησης διορίστηκε αρχηγός της ΕΣΑ. Το 1970 προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1973 απομακρύνθηκε από την διοίκηση της ΕΣΑ ,αλλά ύστερα από πιέσεις επανήλθε στην θέση του, και το 1973, μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου, προήγαγε τον εαυτό του σε ταξίαρχο. Ο Αβέρωφ ,που τον αποστράτευσε, τον προήγαγε σε υποστράτηγο ε.α
Ο διοικητής- βασανιστής της ΕΣΑ, με προϋπηρεσία το 1945 - 1949 στο «ειδικό τάγμα», στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μακρόνησο, εκπαιδευμένος σε αντιανατρεπτικές – αντιυπονομευτικές τεχνικές, ανέθεσε την πρωθυπουργία στον φοιτητάκο του Σικάγο Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, που κατέπλευσε στην Ελλάδα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως επίσημος υπάλληλος της CIA, και τον οποίο ο Παπαδόπουλος, τον είχε σχεδόν μόνιμο υπουργό.
Η νεα Χούντα αποστράτευσε τον αρχηγό τον Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Δημήτριο Ζαγοριανάκο, (σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Γαλλία το 1977, σε ηλικία 59 ετών), και στη θέση του προήγαγε έναν μασόνο, τον Γρηγόριο Μπονάνο. Αρχηγός ΓΕΣ έγινε ο Ανδρέας Γαλατσάνος στη θέση του Μιχαήλ Μαστραντώνη, που αποστρατεύθηκε, και αρχηγός ΓΕΑ , στη θέση του αντιπτέραρχου Θωμά Μήτσανα, τοποθετήθηκε ο γνωστός στους αμερικανούς Αλέξανδρος Παπανικολάου, που είχε περάσει από τη σχολή Εκπαιδευτών Βολής στις ΗΠΑ, και υπηρέτησε από τον Ιούλιο του1959 ως τον Απρίλιος του 1962, στο ΝΑΤΟ ,στο Παρίσι, και από τον Ιούλιο του 1969 ως τον Ιούλιο του 1971, στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Νάπολη. Επιστέφοντας από το ΝΑΤΟ έγινε διοικητής της 28ης Τακτικής Αεροπορικής Δυνάμεως και μετά αρχηγός. ΑΤΑ έγινε ο Νικ. Κεχριμπάρης. Μόνο στο Ναυτικό δεν έγιναν αλλαγές. Αρχηγός ΓΕΝ παρέμεινε ο Πέτρος Αραπάκης, που επίσης ήταν πολύ γνωστός στους αμερικανούς, αφού φοίτησε στη Ναυτική Σχολή Πολέμου Ηνωμένων Πολιτειών και πέρασε τα σχολεία, «Συνεργασίας Αεροπορίας Στρατού Ναυτικού», «Ανωτέρας Ειδικεύσεως Αμφιβίου Πολέμου» και τη «Σχολή Πυροβολικού» των Ηνωμένων Πολιτειών, και το σχολείο «Ειδικών Όπλων» στη Γερμανία, ενώ και αυτός υπηρέτησε στο ΝΑΤΟ στο Παρίσι. Η βασική ομάδα των συνεργατών των αμερικανών ήσαν: Ιωαννίδης, Μπονάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, Γαλατσάνος, και ο Ιωάννης Ντάβος στο Τρίτο Σώμα, ο Αγαμέμνων Γκράτσιος στην ΑΣΔΕΝ, οι αντιστράτηγοι Σταθόπουλος και Ραγκούσης στην ΚΥΠ .Στην Κύπρο επικεφαλής του πραξικοπήματος ήσαν ο ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, υποδιοικητής του ΓΕΕΦ, ο τέως διοικητής της ΕΛΔΥΚ, ταξίαρχος Α. Κονδύλης, και ο συνταγματάρχης Κων/νος Κομπόκης , διοικητής των Καταδρομέων. Και ακόμα, ο Φαίδων Γκιζίκης πρόεδρος της Δημοκρατίας, και ο πρωθυπουργός«Αδαμάντιος». Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Σπ. Τετενές, που παραιτήθηκε στις 2 Ιουλίου 1974 και τον διαδέχθηκε ο Κ. Κυπραίος. Υπουργός Εθνικής Αμύνης ο υποστράτηγος Ευστάθιος Λατσούδης, και υπουργός Προεδρίας ο Κωνσταντίνος Ράλλης, υφυπουργός Τύπου στην ολιγοήμερη κυβέρνηση Κανελλόπουλου το 1967.
Οι επαφές του Ιωαννίδη με τους αμερικανούς γινόντουσαν με τον Γκας Αβρακώτου και άλλους πράκτορες της Cia στην κλινική «Κυανούς Σταυρός», έναντι της αμερικανικής πρεσβείας, ιδιοκτησίας του Εβραίου συζύγου της αδελφής του Ιωαννίδη, Ζακ Αλαζράκη. Οι αμερικανοί πρότειναν στον πράκτορα Ιωαννίδη την ανατροπή του Μακαρίου από την Εθνοφρουρά , με αντάλλαγμα την «πολυπόθητη Ένωση» με την Ελλάδα, και τον διαβεβαίωναν κατηγορηματικά, ότι οι Τούρκοι «δεν επρόκειτο να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, για να εισβάλουν» και ότι «θα αντιδράσουν, με τα τυπικά διαβήματα διαμαρτυρίας».Αυτό ήταν το νόημα της «έκρηξης» Ιωαννίδη προς τον Σίσκο, το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, λίγες ώρες μετά την τουρκική απόβαση στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας,που του είπε χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι :«Μας εξαπατήσατε, όπως κάνατε και προ ημερών, όταν μας υποσχεθήκατε ότι ο έκτος στόλος θα περιπολούσε στα στενά της Μερσίνας, ώστε να αποτρέψει τουρκική αποβατική ενέργεια».
Η αποστολή του «εθνικόφρονα»πράκτορα Ιωαννίδη, διευκολύνθηκε με τον θάνατο του στρατηγού Γρίβα, στις 27 Ιανουαρίου 1974 και την απομάκρυνση από το νησί του υπαρχηγού του, του Γεωργίου Καρούσου.
κατά της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας που οδήγησε στη Χούντα και τη διχοτόμηση της Κύπρου ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1964 όταν οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου πραγματοποίησαν την ιστορική και δραματική επίσκεψη τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά την οποία ο πρόεδρος Τζόνσον, προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την αποδοχή του σχεδίου Άτσενσον, που οδηγούσε στην «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων».Ο Γεώργιος Παπανδρέου, απάντησε με πατριωτισμό και αξιοπρέπεια στις αμερικανικές πιέσεις λέγοντας στον πρόεδρο Τζόνσον ότι «η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία», και ο Τζόνσον σε απάντηση είπε προς τον Έλληνα πρέσβη στην Ουάσιγκτον Αλέξανδρο Μάτσα, «γαμώ τη δημοκρατία σας και γαμώ το σύνταγμα σας».
Η μοίρα των Παπανδρέου και της Κύπρου και της Ελλάδας, σφραγίστηκε στο ταξίδι αυτό.
Η Ουάσιγκτον και ιδιαίτερα ο Λευκός Οίκος, αποφάσισαν την ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου και οργάνωσαν το 1965 με τους «πιστούς φίλους» και «υπαλλήλους» τους , την αποσταΣία ,που οδήγησε τελικά στην δικτατορία το 67, και στην προδοσία της Κύπρου το 74.Το πόρισμα της Κυπριακής Βουλής για τον Φάκελο της Κύπρου, αναγνωρίζει ότι η εκδήλωση του πραξικοπήματος για την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά ήταν το αποκορύφωμα της συνωμοτικής δραστηριότητας που στόχευε στην ενδοΝΑΤΟϊκή επίλυση του Κυπριακού, που άρχισε το 1965.
Το Ισραήλ και ο πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ
Η αντίστροφη μέτρηση για το ιουδαϊκό/νατοϊκό πραξικόπημα του προδότη/πράκτορα Ιωαννίδη στην Κύπρο , άρχισε την 6η Οκτωβρίου 1973, με την αιφνιδιαστική επίθεση των αράβων στο Σινά και το Γκολάν. Με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.
Στις 8 Οκτωβρίου 1973 , η απριλιανή δικτατορία, προχώρησε στην πρώτη μεταπολίτευση, (την «φιλελευθεροποίηση» αλα CIA , που εφαρμόστηκε και στην Τουρκία), και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, για να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974, ώστε να μεταβιβαστεί η εξουσία σε πολιτικούς, οι οποίοι θα επέτρεπαν στο στρατό και τους αμερικανούς να διατηρήσουν τον έλεγχο σε ορισμένες κρίσιμες λειτουργίες.
Μεταξύ των προσώπων που συμπεριέλαβε στην κυβέρνησή του ο Μαρκεζίνης ως συνδέσμους με τον «αυτοεξόριστο» Καραμανλή στο Παρίσι, ήσαν ο Νικόλαος Μομφεράτος, (τον οποίον εξετέλεσε η «17η Νοέμβρη») και ο «χορηγός και λάτρης» του Καραμανλή, Λάμπρος Ευταξίας.
Στις 22 Οκτωβρίου, στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο επεβλήθη κατάπαυση του πυρός. Στις 24, ψηφίστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας το αμερικανοσοβιετικό ψήφισμα για την κατάπαυση του πυρός, με το οποίο η Συρία επέστρεφε στα προπολεμικά σύνορά της, η Αίγυπτος ανακτούσε τον πλήρη έλεγχο στις δύο όχθες του καναλιού του Σουέζ, καθώς και μια λωρίδα γης στην δυτική όχθη του Σινά, και στα νέα αυτά σύνορα θα στάθμευαν ειρηνευτικές δυνάμεις από τον ΟΗΕ. Μερικές σποραδικές επιχειρήσεις μετά την 26η του Οκτώβρη διακόπηκαν με παρέμβαση των Σοβιετικών. Στις 28 Οκτώβρη, υπήρξαν απευθείας συνομιλίες ανάμεσα σε Αιγυπτίους και Ισραηλινούς όπου και υπογράφτηκε η τελική εκεχειρία που οδήγησε στην διάσκεψη της Γενεύης. Στις 18 Ιανουαρίου οι Ισραηλινοί αποδέχτηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από την ανατολική όχθη του καναλιού του Σουέζ.
Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ απέδειξε ότι το Ισραήλ δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα σε δύο μέτωπα με την Αίγυπτο και τη Συρία , που διέθεταν μόνο μέτριο σοβιετικό, στρατιωτικό εξοπλισμό, και κατέδειξε την επισφαλή θέση του Ισραήλ, παρά την στρατιωτική του υπεροχή,. αναδεικνύοντας τη σημασία της Κύπρου και της Σούδας για την ασφάλεια του. Σε αυτό το πλαίσιο, Πεντάγωνο, State Department, CIA σε στενή συνεργασία με το Ισραήλ αποφάσισαν ότι τα συμφέροντα της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του Ισραήλ δεν ταυτίζονταν με εκείνα του Μακάριου, και για αυτό έπρεπε να ανατραπεί.
Ο ψυχρός πόλεμος ήταν ακόμη σε εξέλιξη.
Άμεσες συνέπειες στην Ελλάδα, ήσαν οι πρώτες φοιτητικές ταραχές που σημειώθηκαν στις 3 Νοεμβρίου, στο Α΄ Νεκροταφείο, στο μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου , η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 14-17 Νοεμβρίου, και η ανατροπή του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη από την νεα Χούντα των «σκληροπυρηνικών» της Cia στις 25 Νοεμβρίου , οι οποίοι έκαναν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και εξασφάλισαν την πρόσδεση Ελλάδας και Κύπρου στη ζώνη των αμερικανικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή.
Στις 23 Νοεμβρίου 1973, δυο μέρες πριν, επισκέφθηκε τη Στρατιά στη Λάρισα ο αμερικανός διοικητής της Νοτιανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ από τη Νάπολη, που επέστρεψε και έμεινε στο Χίλτον της Αθήνας , το Σάββατο 24/11/1973, και το πρωί της Κυριακής 25/11/1973.
Ο «αόρατος δικτάτωρ»
Η «Αρσακειάς» , ή «Παρθένα», ο ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης , ανέτρεψε τους Παπδόπουλο-Μαρκεζίνη με εντολή της Cia για να «ρίξει» τον Μακάριο. Ο στόχος του για τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής ζωής από τον στρατό και η προκήρυξη εκλογών για το 1978, ήταν δευτερεύον επικοινωνιακό σενάριο.
Ο Ιωαννίδης , ήταν έμπιστος και προστατευόμενος της CIA, και είχε μακρά συνωμοτική ιστορία. Στην κατάθεση του στην Επιτροπή της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων για την αντικατασκοπία, ο Αμερικανός πρεσβευτής επί χούντας στην Αθήνα, Χένρι Τάσκα, είπε πως, «ο σταθμάρχη της CIA του είχε πει , πως ο Ιωαννίδης, θα συνεχίσει να ακούει μόνο τη CIA και όχι τις προειδοποιήσεις του Στέητ Ντηπάρτμεντ».
Η «Αρσακειάς» ,από το 1945 υπήρξε μέλος του ΙΔΕΑ, και το 1951 ως λοχαγός, συμμετείχε στο κίνημα , καταλαμβάνοντας το ΓΕΕΘΑ, αλλά του δόθηκε αμνηστία. Το 1956 ενώ ήταν στην Σχολή Πολέμου, ανέλαβε την αρχηγία της συνωμοτικής ομάδας των αξιωματικών που το 1967 έκαναν το πραξικόπημα.
Οι παράνομες συνωμοτικές συγκεντρώσεις, έγιναν αντιληπτές από τον αντιστράτηγο Π. Νικολόπουλο που διέταξε τη σύλληψη των συνωμοτών, αλλά τελικά απομακρύνθηκε ο αντιστράτηγος από το στράτευμα. Το 1963 ο Ιωαννίδης τοποθετήθηκε στην Κύπρο, το 1964 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και το 1966 τοποθετήθηκε διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, από όπου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο τη νύχτα της 21ης Απριλίου. Μετά την επιτυχημένη ανατροπή της κυβέρνησης διορίστηκε αρχηγός της ΕΣΑ. Το 1970 προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1973 απομακρύνθηκε από την διοίκηση της ΕΣΑ ,αλλά ύστερα από πιέσεις επανήλθε στην θέση του, και το 1973, μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου, προήγαγε τον εαυτό του σε ταξίαρχο. Ο Αβέρωφ ,που τον αποστράτευσε, τον προήγαγε σε υποστράτηγο ε.α
Ο διοικητής- βασανιστής της ΕΣΑ, με προϋπηρεσία το 1945 - 1949 στο «ειδικό τάγμα», στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μακρόνησο, εκπαιδευμένος σε αντιανατρεπτικές – αντιυπονομευτικές τεχνικές, ανέθεσε την πρωθυπουργία στον φοιτητάκο του Σικάγο Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, που κατέπλευσε στην Ελλάδα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως επίσημος υπάλληλος της CIA, και τον οποίο ο Παπαδόπουλος, τον είχε σχεδόν μόνιμο υπουργό.
Η νεα Χούντα αποστράτευσε τον αρχηγό τον Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Δημήτριο Ζαγοριανάκο, (σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Γαλλία το 1977, σε ηλικία 59 ετών), και στη θέση του προήγαγε έναν μασόνο, τον Γρηγόριο Μπονάνο. Αρχηγός ΓΕΣ έγινε ο Ανδρέας Γαλατσάνος στη θέση του Μιχαήλ Μαστραντώνη, που αποστρατεύθηκε, και αρχηγός ΓΕΑ , στη θέση του αντιπτέραρχου Θωμά Μήτσανα, τοποθετήθηκε ο γνωστός στους αμερικανούς Αλέξανδρος Παπανικολάου, που είχε περάσει από τη σχολή Εκπαιδευτών Βολής στις ΗΠΑ, και υπηρέτησε από τον Ιούλιο του1959 ως τον Απρίλιος του 1962, στο ΝΑΤΟ ,στο Παρίσι, και από τον Ιούλιο του 1969 ως τον Ιούλιο του 1971, στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Νάπολη. Επιστέφοντας από το ΝΑΤΟ έγινε διοικητής της 28ης Τακτικής Αεροπορικής Δυνάμεως και μετά αρχηγός. ΑΤΑ έγινε ο Νικ. Κεχριμπάρης. Μόνο στο Ναυτικό δεν έγιναν αλλαγές. Αρχηγός ΓΕΝ παρέμεινε ο Πέτρος Αραπάκης, που επίσης ήταν πολύ γνωστός στους αμερικανούς, αφού φοίτησε στη Ναυτική Σχολή Πολέμου Ηνωμένων Πολιτειών και πέρασε τα σχολεία, «Συνεργασίας Αεροπορίας Στρατού Ναυτικού», «Ανωτέρας Ειδικεύσεως Αμφιβίου Πολέμου» και τη «Σχολή Πυροβολικού» των Ηνωμένων Πολιτειών, και το σχολείο «Ειδικών Όπλων» στη Γερμανία, ενώ και αυτός υπηρέτησε στο ΝΑΤΟ στο Παρίσι. Η βασική ομάδα των συνεργατών των αμερικανών ήσαν: Ιωαννίδης, Μπονάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, Γαλατσάνος, και ο Ιωάννης Ντάβος στο Τρίτο Σώμα, ο Αγαμέμνων Γκράτσιος στην ΑΣΔΕΝ, οι αντιστράτηγοι Σταθόπουλος και Ραγκούσης στην ΚΥΠ .Στην Κύπρο επικεφαλής του πραξικοπήματος ήσαν ο ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, υποδιοικητής του ΓΕΕΦ, ο τέως διοικητής της ΕΛΔΥΚ, ταξίαρχος Α. Κονδύλης, και ο συνταγματάρχης Κων/νος Κομπόκης , διοικητής των Καταδρομέων. Και ακόμα, ο Φαίδων Γκιζίκης πρόεδρος της Δημοκρατίας, και ο πρωθυπουργός«Αδαμάντιος». Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Σπ. Τετενές, που παραιτήθηκε στις 2 Ιουλίου 1974 και τον διαδέχθηκε ο Κ. Κυπραίος. Υπουργός Εθνικής Αμύνης ο υποστράτηγος Ευστάθιος Λατσούδης, και υπουργός Προεδρίας ο Κωνσταντίνος Ράλλης, υφυπουργός Τύπου στην ολιγοήμερη κυβέρνηση Κανελλόπουλου το 1967.
Οι επαφές του Ιωαννίδη με τους αμερικανούς γινόντουσαν με τον Γκας Αβρακώτου και άλλους πράκτορες της Cia στην κλινική «Κυανούς Σταυρός», έναντι της αμερικανικής πρεσβείας, ιδιοκτησίας του Εβραίου συζύγου της αδελφής του Ιωαννίδη, Ζακ Αλαζράκη. Οι αμερικανοί πρότειναν στον πράκτορα Ιωαννίδη την ανατροπή του Μακαρίου από την Εθνοφρουρά , με αντάλλαγμα την «πολυπόθητη Ένωση» με την Ελλάδα, και τον διαβεβαίωναν κατηγορηματικά, ότι οι Τούρκοι «δεν επρόκειτο να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, για να εισβάλουν» και ότι «θα αντιδράσουν, με τα τυπικά διαβήματα διαμαρτυρίας».Αυτό ήταν το νόημα της «έκρηξης» Ιωαννίδη προς τον Σίσκο, το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, λίγες ώρες μετά την τουρκική απόβαση στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας,που του είπε χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι :«Μας εξαπατήσατε, όπως κάνατε και προ ημερών, όταν μας υποσχεθήκατε ότι ο έκτος στόλος θα περιπολούσε στα στενά της Μερσίνας, ώστε να αποτρέψει τουρκική αποβατική ενέργεια».
Η αποστολή του «εθνικόφρονα»πράκτορα Ιωαννίδη, διευκολύνθηκε με τον θάνατο του στρατηγού Γρίβα, στις 27 Ιανουαρίου 1974 και την απομάκρυνση από το νησί του υπαρχηγού του, του Γεωργίου Καρούσου.
Του Σπύρου Χατζάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου