ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ Η Ε.Ε. ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ;

Σαράντης Μιχαλόπουλος Κάτοικος Ιτέας

ΔΟΥΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ;

Διάβασα πριν λίγες μέρες (16.10.2020) στην ιστοσελίδα MSN ένα άρθρο με τίτλο «Μητσοτάκης από Βρυξέλλες: Η Ευρώπη έχει την αποφασιστικότητα να προχωρήσει σε λήψη επώδυνων για την Τουρκία μέτρων», που μάλλον είναι αντιπροσωπευτικό των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης, και ένοιωσα ότι κάποιοι μας δουλεύουν και μάλιστα χωρίς καμία ντροπή.

Το να προβάλλεται σαν τίτλος ότι "Η Ευρώπη έχει την αποφασιστικότητα να προχωρήσει σε λήψη επώδυνων για την Τουρκία μέτρων", τη στιγμή που αμέσως παρακάτω το άρθρο αναφέρει ότι "Η Ευρώπη δίνει χρόνο μέχρι τον Δεκέμβριο στην Άγκυρα για να αλλάξει στάση και να σταματήσει την επιθετική τακτική που εφαρμόζει τους τελευταίους μήνες, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο", αυτό δεν είναι απλώς δούλεμα. Είναι κατάντια.

Μέχρι πού πρέπει να φθάσει το ερευνητικό σκάφος και τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας για να "αντιδράσει" η ΕΕ στην "παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου" ; Και ποιο είναι αυτό το "Διεθνές Δίκαιο", όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός απαντώντας σε ερώτηση για το ποια είναι η «κόκκινη γραμμή» της Ελλάδας, τα 6 ή τα 12 ναυτικά μίλια, δηλώνει ότι "τα χωρικά ύδατα συνιστούν πυρήνα σκληρής κυριαρχίας, ενώ είναι "σύνθετη" η συζήτηση για τα 6 ή 12 μίλια" ; Γιατί άραγε να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ; Γιατί να μη λέμε αυτό που έλεγαν οι παλιοί, "αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς" ;

 

Τις παραπάνω σκέψεις μου ανάρτησα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και ένας καλός μου φίλος τις σχολίασε γράφοντας :

Ανεξάρτητα από τα πληρωμένα μέσα, αυτή είναι η πραγματικότητα!!! Μια ανίσχυρη χώρα που μάλλον ενοχλεί την ΕΕ με τα συνεχή προβλήματα της. Πιστή και πρόβλεψιμη όπως πρέπει να είναι μια αποικία . Ποιος να σηκώσει μπόι? Ο Κυριάκος? Ο Αλέξης? Η Φώφη? Ή ο σύντροφος έξω από το ΝΑΤΟ έξω από την ΕΕ αλλά χωρίς πρόταση?

Εδώ εγώ διαφώνησα, καθώς το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι θέμα "αναστήματος". Είναι θέμα παγκόσμιου κυνισμού, όπου δεν υπάρχουν αρχές και αξίες αλλά μόνο αυτό που "συμφέρει" τον καθένα. Δεν υπάρχει Ανθρωπισμός, δεν υπάρχει Ηθική δεν υπάρχει Δίκαιο. Υπάρχουν οι Πολλοί, υπάρχουν οι Δυνατοί, υπάρχουν οι Πλούσιοι.

Και μη με ρωτήσει κάποιος "εμείς τι κάνουμε ;", διότι ούτε Εμείς υπάρχουμε. Υπάρχει ο καθένας σαν Άτομο, υπάρχω δηλαδή Εγώ και Πολλοί σαν και εμένα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι Λίγοι που αρέσκονται να ακούνε τα επαναστατικά τραγούδια του Θεοδωράκη, να ακούνε τα ερωτικά τραγούδια Χατζηδάκη, να θυμούνται το Έπος της Αλβανίας και τα χρόνια που "οι Ήρωες πολεμούσαν σαν Έλληνες", να φωνάζουν στους Γραμματείς και Φαρισαίους "εσείς σταυρώσατε τον Χριστό και, αν ξανακατέβαινε στη γη, εσείς θα τον ξανασταυρώνατε". Υπάρχει δυστυχώς η Φάρμα των Ζώων και το 1984 του Όργουελ, υπάρχει η Δίκη του Κάφκα, υπάρχει το Λάθος του Σαμαράκη, υπάρχουν τόσα πολλά που η απαρίθμησή τους δεν θα είχε τέλος.

Αλλά, μαζί με αυτά, θα συμφωνήσω τώρα με τον φίλο μου ότι υπάρχει και έλλειψη αναστήματος, όχι όμως για να σηκωθεί αυτό απέναντι στον κυνισμό και τη θέληση αυτών που προανέφερα. Υπάρχει έλλειψη αναστήματος για να σηκωθεί και να κάνει την υπέρβαση για τη δική μας κοινωνία. Διότι κάθε κοινωνία μπορεί, αν θέλει, να επιβιώσει σε αυτόν τον κόσμο. Μπορεί να πάει κόντρα στον σκοταδισμό. Μπορεί να δημιουργήσει τη δική της νησίδα ελευθερίας, όπως στο Φαρενάιτ 451.

Και αν κάποιοι αναρωτηθούν τι είναι η «Φάρμα των Ζώων», ή το «1984», ή η Δίκη του Κάφκα», ή το «Λάθος», ή «ο Χριστός ξανασταυρώνεται», ή το «Φαρενάιτ 451», θα τους πω ότι είναι μυθιστορήματα κάποιων πνευματικών ανθρώπων, που, μέσα από αυτά, εκφράζουν την αγωνία τους για την διαχρονική πορεία των κοινωνιών, αλλά εμμέσως πλην σαφώς και την πρότασή τους για το πώς αυτές οι κοινωνίες μπορούν να αντισταθούν στους «ισχυρούς» και να παλέψουν για μία καλύτερη παγκόσμια κοινωνία, μία κοινωνία του εμείς και όχι του εγώ.

Είναι άραγε εφικτό κάτι τέτοιο ; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Για όσους όμως νοιάζονται και πιστεύουν σε αρχές και αξίες, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την προσπάθεια. Και ας χρειάζονται γι’ αυτό αγώνες και θυσίες, μερικές φορές μεγάλες. Διότι, όπως λέει και ο ποιητής, «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, θέλει νεκρούς χιλιάδες νάναι στους τροχούς, θέλει και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους».