ΟΜΕΡΤΑ, ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΥΠΟΚΟΣΜΟΥ: ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ “ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ”

Του Γ. Γ

Η σύγκρουση Βελόπουλου – Γεωργιάδη στη Βουλή αποκάλυψε κάτι πολύ βαθύτερο από μια απλή πολιτική αντιπαράθεση. Ξεγύμνωσε για ακόμη μία φορά τη βρώμικη καρδιά του ελληνικού πολιτικού συστήματος, εκεί όπου η «αριστεία» γίνεται ανέκδοτο, η «θεσμικότητα» διαλύεται και ο δημόσιος λόγος μετατρέπεται σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Ο Βελόπουλος κατηγόρησε την οικογένεια Μητσοτάκη για καταιγίδα διορισμών. Σιγά την αποκάλυψη, εδώ που τα λέμε. Στην Ελλάδα ζούμε, όχι στη Σουηδία. Η απάντηση του Άδωνι Γεωργιάδη όμως ήταν αποκαλυπτική του ήθους των εθνοπατέρων

Μπροστά σε όλη τη Βουλή, ο υπουργός Υγείας, πρώην συνοδοιπόρος του Βελόπουλου στο ΛΑΟΣ, άφησε να πέσει η μάσκα της πολιτικής ευπρέπειας και να φανεί το πραγματικό ύφος της εξουσίας: «Αν ανοίξω το στόμα μου, δεν θα τον ξεπλένει ούτε ο Ιορδάνης», είπε για τον αρχηγό της Ελληνικής Λύσης!

Τέτοια φρασεολογία δεν είναι «σκληρός πολιτικός λόγος». Είναι ένα λεξιλόγιο που εκφράζει νοοτροπία υποκόσμου σε παρακμιακά στέκια και όχι ρητορική στον “ναό της Δημοκρατίας“, τους.
Και κυρίως, είναι η δημόσια ομολογία εθνοπατέρων ότι υπάρχουν πράγματα που ξέρουν για τους πρώην συντρόφους τους, αλλά τα κρατούν για ώρα ανάγκης.

Αυτή δεν είναι πολιτική συμπεριφορά. Είναι ομερτά, συμπεριφορά μαφιόζων.

Από και πέρα. Ο Βελόπουλος μίλησε για διορισμούς. Και η σχέση της οικογένειας Μητσοτάκη με το ρουσφέτι δεν είναι εικασία. Είναι ιστορικό γεγονός.

Ο ίδιος ο Κώστας Μητσοτάκης, με αφοπλιστική άνεση, είχε δηλώσει μπροστά σε κάμερες:
«Έκανα τα περισσότερα ρουσφέτια. Διόριζα όσους ήθελα».
Όχι ψίθυροι, όχι διαρροές — δημόσια εξομολόγηση.
Και σήμερα η ΝΔ εμφανίζεται ως κόμμα «αξιοκρατίας».
Αν δεν ήταν τόσο προκλητικό, θα ήταν κωμικό.

Το ρουσφέτι δεν είναι μελανό σημείο. Είναι το DNA της οικογενειακής πολιτικής δυναστείας των Μητσοτάκηδων. Κι όσοι παριστάνουν τους έκπληκτους απλώς υποκρίνονται.

(Η Ντόρα ήταν αναμενόμενο και αποδεκτό να υπερασπιστεί από το βήμα της βουλής τις οικογενειακές παραδόσεις).

Το πιο εξοργιστικό στη σύγκρουση Βελόπουλου – Γεωργιάδη δεν είναι οι ύβρεις. Είναι το γεγονός ότι δύο άνθρωποι που πορεύτηκαν μαζί πολιτικά —στο σκοτεινό, ακροδεξιό περιβάλλον του ΛΑΟΣ— σήμερα απειλούν ο ένας τον άλλο με «αποκαλύψεις». (Το πώς “ξελάσπωσε” εντελώς και παραδόθηκε πεντακαθαρήδης στην ελληνική κοινωνία ο αρχηγός τους, από μια σειρά σοβαρότατες κατηγορίες που του είχαν αποδοθεί … απευθυνθείτε στους ταγούς της ανεξάρτητης “δικαιοσύνης” να το πληροφορηθείτε).

Επανερχόμαστε στο θέμα μας. Το ότι αυτά που ακούσαμε από τον Αδωνι, ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησης, λέγονται πλέον δημόσια, αποδεικνύει ότι το σύστημα δεν νοσεί απλώς, αλλά σαπίζει.

Να πω και κάτι άλλο; Καθόλου δεν με χαλάει,

προσωπικά εμένα, που το κοινοβούλιο τους έχει καταντήσει θεατρική σκηνή για καυγάδες πρώην «κολλητών» που σήμερα ανήκουνε σε διαφορετικές “μαφιόζικες συμμορίες”.

Το δράμα πάντως για όλους μας, είναι, ότι αυτοί οι άνθρωποι νομοθετούν για την Υγεία, την Παιδεία, τα εργασιακά, την οικονομία, για τις ζωές μας δηλαδή.
Κι έχουν την απαίτηση εμείς να τους αντιμετωπίζουμε σαν «υπεύθυνους θεσμικούς παράγοντες»…

vathikokkino.