Πίστευα πάντα ότι ο πλουραλισμός, ως κύρια έκφανση του πολιτικού φιλελευθερισμού, ανατροφοδοτεί τη δημοκρατία και αποτελεί φραγή σε κάθε μονοσήμαντη οπτική άσκησης εξουσίας που διοχετεύει στον λαό μισές αλήθειες μέσω των φίλιων Μέσων της.
Για να προσθέσω σ' αυτό ότι τις μισές αλήθειες τις επιλέγουν αυτοί που θέλουν να κρύψουν και να κρυφτούν μέσω της αυταπάτης ή του στρουθοκαμηλισμού τους, ο οποίος τους εμποδίζει να δουν την αλήθεια και να εκτιμήσουν ανάλογα τις καταστάσεις στις ρεαλιστικές διαστάσεις τους.
Ας εξετάσουμε τώρα ποιες είναι οι ρεαλιστικές διαστάσεις των καταστάσεων που αντιμετωπίζουμε, εκ παραλλήλου με τις αλήθειες και τα ψέματα που μας είπαν οι κυβερνώντες, σε συνέχεια των ψεμάτων εκείνων με τα οποία μας είχαν ''βομβαρδίσει'' επί τέσσερα χρόνια οι προηγούμενοι.
Με οδηγό τη διαφάνεια και όχι την ημι-διαφάνεια, που οδηγεί σε συσκότιση των δεδομένων, πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι ότι ισχύει η διαπίστωση της εφημερίδας Die Welt, ότι -- ''είτε στη Μεσόγειο είτε στη Συρία και τη Λιβύη ''(ή στο Αιγαίο και την Κύπρο, θα πρόσθετα εγώ), ''ο Ερντογάν έχει φέρει την Ευρώπη ακριβώς εκεί που ήθελε η Τουρκία!.. Κι αυτό δείχνει ότι η τουρκική στρατηγική πρόκλησης και αποτροπής λειτουργεί''.
Σίγουρα λειτουργεί, θα συμφωνήσω κι εγώ,
και γι' αυτό στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου η Τουρκία αλωνίζει ανεξέλεγκτη, με το σεισμογραφικό ''Μπαρμπαρός'' να παραβιάζει τα χωρικά ύδατα της Κύπρου και να ''χορεύει'' ερευνητικά πάνω στην υφαλοκρηπίδα της...Είναι μια εικονοπλαστική απεικόνιση που δημιουργεί θλίψη - νομίζω - σε όλους τους Έλληνες, καθώς βλέπουμε την Ευρώπη αμέτοχη να γέρνει ελαφρά προς Ανατολάς (όπως και η Αμερική) -- αν εξαιρέσει κανείς την καθαρά φιλότουρκη στάση Γερμανίας και ΝΑΤΟ -- με την Ελλάδα να κρατά ανεπίτρεπτα το φανάρι της ''άψογης στάσης'' απέναντι στην ολομόναχη Κύπρο μας.
Να κρατά μια στάση ουδέτερη, δηλαδή, ποντιοπιλατική, υποκριτική, απέναντι στην ''Μικρή Ελλάδα'' της Μεσογείου, παρά τα όσα θεωρητικά είπε εκ του αντιθέτου το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προς χάριν των εντυπώσεων και διατήρησης των προσχημάτων.
Εντυπώσεων και προσχημάτων που δεν κρατήθηκαν όμως στο υψηλότερο επίπεδο, αυτό το πρωθυπουργικό, απ' τη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης ''ξέχασε'' ηθελημένα την Κύπρο στην ομιλία του ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όπου είχε παρευρεθεί με αφορμή τα 75χρονά του.
Με δεδομένα αυτά και ενισχυμένη τη στρατιωτική παρουσία της χώρας του στη Λιβύη, ο Τούρκος Πρόεδρος ρίχνει όλο το βάρος της δύναμης της πυγμής και της διπλωματικής ικανότητάς του στο Τραπέζι των διερευνητικών συνομιλιών με την Ελλάδα, οι οποίες θα είναι η συνέχεια εκείνων που άρχισαν το 2016 και έκλεισαν βιαστικά χωρίς να τελεσφορήσουν.
Τα θέματα που θα συζητηθούν θα είναι τα εφ' όλης της ύλης ζητήματα που περιλαμβάνει η τουρκική ατζέντα και όχι μόνο η υφαλοκρηπίδα ή το θέμα των... θαλασσίων ζωνών, όπως είπε γενικά και αόριστα ο πρωθυπουργός μας.
Θα είναι, δηλαδή, όλο το πακέτο των προκλητικών διεκδικήσεων της Άγκυρας, τις οποίες επανέλαβε πάλι ο εκπρόσωπος της Τουρκικής προεδρίας, Ιμπραχίμ Καλίν για να τις... εμπεδώσουν οι εδώ κυβερνώντες (που είτε στρουθοκαμηλίζουν είτε μας παραπλανούν) καλύτερα:
Οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, αποστρατικοποίηση νησιών, οριοθέτηση θαλάσσιων συνόρων και εναέριου χώρου θα ζητήσει επίσημα η Τουρκία, με... κερασάκι στην τούρτα των τουρκικών αιτημάτων -- είμαι σίγουρη -- την αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα (σε Θράκη και Δωδεκάνησα).
Όπερ σημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι αποφασισμένος για όλα. Πολύ περισσότερο όταν ξέρει πως θα έχει την ανοχή των ΗΠΑ και της Ευρώπης ειδικά τώρα που πλησιάζουμε στις αμερικανικές εκλογές (3 Νοεμβρίου 2020) και την Προεδρία της ΕΕ έχει αναλάβει η φιλότουρκη Γερμανία, η οποία άρχισε από καιρό ήδη να ασκεί αφόρητες πιέσεις στην Ελλάδα, για να αναγκαστούν να καθίσουν σε διάλογο εφ' όλης της ύλης οι πολιτικοί της εκπρόσωποι.
Με άλλα λόγια όλα προχωρούν όπως τα έχουν σχεδιάσει οι εταίροι μας στο ΝΑΤΟ, οι οποίοι ''έκλεισαν'' ήδη -- από κοινού με τον φιλότουρκο ΓΓ του κ. Στόλτενμπεργκ και με τη σύμφωνη γνώμη τη δική μας (που δε διαφέρει απ' το γνέψιμο υποταγής του δούλου προς τον αφέντη του) -- την επικείμενη τηλεδιάσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως μας ενημερώνει η τουρκική εφημερίδα ''Hurriyet''.
Η ώρα των καζάν - καζάν απολαύσεων με τους Τούρκους των ιστορικών κληροδοτημάτων μας πλησιάζει και εμείς -- υπό την πίεση της προεδρεύουσας στην ΕΕ Γερμανίας και των τουρκικών Navtex (σε Ψαρά, Χίο, Λέσβο και Λήμνο, διαδοχικά, για να μην προσθέσω την προκαταρκτική πίεση που δεχόμασταν επί 35 μέρες με την παραμονή του Oruc Reis στην υφαλοκρηπίδα μας) συρόμαστε να συζητήσουμε με αυτούς οι οποίοι μιλούν από τώρα (με τις πλάτες των Γερμανών και λοιπών ''φίλων και ''συμμάχων'' μας) για διαμοιρασμό των κεκτημένων μας (''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου, δηλαδή).
Συρόμαστε να συζητήσουμε με αυτούς που εμμένουν στο ψέμα ότι το Καστελόριζο δεν έχει υφαλοκρηπίδα και προβάλλουν έναντι όλων (Συνθηκών [Λωζάνης, 1923, Παρισίων, 1947] και Συμβάσεων [Σύμβαση ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, 1982]) όσων κατοχυρώνουν τα δικαιώματα των ελληνικών νησιών και την ελληνική κυριαρχία επ' αυτών την αυθαίρετη θεωρία τους ''περί εγγυτέρων νήσων'', βάσει της οποίας τα παράκτια στην Τουρκία ελληνικά νησιά είναι τουρκικά, έστω κι αν έχουν κατοχυρωθεί ιστορικά, νομικά και διπλωματικά ως ελληνικά και με την υπογραφή της Τουρκίας.
Σημειωτέον ότι οι διευρυμένες συζητήσεις μας με τους Τούρκους θα αρχίσουν μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 1ης Οκτωβρίου, για να ξέρει ο Ερντογάν (που απέφυγε μάλλον το φόβητρο των κυρώσεων) τη συμπεριφορά της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία, ώστε να υψώσει ανάλογα τον πήχη των διεκδικήσεών του, αφού έχει με το μέρος του τους ισχυρούς της Ευρώπης.
Και εννοώ όχι μόνο την Μέρκελ, που είναι ο ''στρατηγός'' στον αγώνα υπεράσπισης της Τουρκίας, αλλά και τους συνοδοιπόρους της στην ΕΕ (Σαρλ Μισέλ [Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου], Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν [επικεφαλής της Κομισιόν] και Ζόζεπ Μπορέλ [Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ, η Ειδική Σύμβουλος του οποίου διαφώνησε ανοιχτά για τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ενώ παλαιότερα είχε εξισώσει τις παράνομες πράξεις της ‹τουρκολιβυκό μνημόνιο›, με τις κινήσεις της Ελλάδας, ‹ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία›]).
Την κρίση των απολεσθέντων απ' την ελληνική κυριαρχία Ιμίων την πληρώνουμε, τελικά, ακόμα και τώρα με την υποτακτική στάση μας, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει ακόμα και σε ενδοτισμό κατά την ώρα των πιεστικών διαπραγματεύσεων με βάση την τριμερή ''γραπτή συμφωνία'' που συνυπογράψαμε μυστικά στο Βερολίνο ως Ελλάδα (Ελένη Σουρανή] με την Τουρκία (Ιμπραχίμ Καλίν], με επιδιαιτητή τη Γερμανία [Γιαν Χέκερ]).
Και αυτή η υποτακτική στάση μας οφείλεται κατ' αρχήν στα εγκληματικά λάθη που διαπράξαμε όλα αυτά τα χρόνια (χωρίς να αφυπνιστούμε ούτε με την κρίση στα Ίμια), αρχής γενομένης της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος από τους διάφορους Άκηδες της πολιτικής μας ζωής, οι οποίοι οδήγησαν την ελληνική πολεμική βιομηχανία στο χείλος της κατάρρευσης, για να τρέχουμε σήμερα εκ των υστέρων (και πάλι αργοπορημένα) να αποκαταστήσουμε τις εξοπλιστικές μας ανάγκες και να επαιτούμε για συμμαχίες που θα μας σώσουν.
Οφείλεται στο έγκλημα που κάναμε -- προς χάριν μικροκομματικών σκοπιμοτήτων κι όχι επιχειρησιακών αναγκών -- να μειώσουμε τη θητεία από 24 σε 9 μήνες (λες και συνορεύουμε με Λουξεμβούργο ή Ελβετία), ενώ επιβραβεύσαμε αργότερα τους αντιρρησίες συνείδησης με το να τους κάνουμε συμβούλους πρωθυπουργών (Νίκος Καρανίκας, σύμβουλος Αλέξη Τσίπρα).
Οφείλεται και στο γεγονός ότι γεμίσαμε τις στρατιωτικές υπηρεσίες μας με στρατιές κομματικών στελεχών απ' τις νομενκλατούρες των αριστεροδεξιών κομμάτων εξουσίας, χωρίς να διαθέτουν όλοι αυτοί οι θεσιθήρες -- στην πλειοψηφία τους, τουλάχιστον -- την εθνική συνείδηση που απαιτεί η υπεράσπιση των σημαιών μας.
Μιλώ για την υπεράσπιση αυτών και δακρύζω στη σκέψη ότι πάμε σε συμβιβασμό που μπορεί να οδηγήσει στην υποστολή και την προδοσία τους. Κι αυτό δεν το λέω τυχαία, πολύ περισσότερο αντιπολιτευτικά, αλλά γιατί ανταποκρίνεται στην άλλη μισή αλήθεια που μας έκρυψαν οι φιλαλήθεις του υπουργείου Εξωτερικών μας.
Τι μας έκρυψαν; Ότι, πολύ πιθανόν (δεδομένου ότι δεν έχουν διαψευστεί οι πληροφορίες) να πάμε σε διαβουλεύσεις με την Τουρκία έχοντας συνομολογημένη απ' το Βερολίνο τη συμφωνία της μερικής αποστρατικοποίησης των 23 ''γκριζαρισμένων'' απ' την Τουρκία νησιών του Αιγαίου, με αντάλλαγμα την απόσυρση της Στρατιάς του Αιγαίου και του αποβατικού τουρκικού στόλου απ' τα μικρασιατικά παράλια.
Κι αυτό είναι δόλια παγιδευτικό για μας, αφού οι Τούρκοι -- γνωστοί παραβάτες συμφωνιών (τη στιγμή που καταπατούν παγκόσμιες Συνθήκες) -- μπορούν να ανασυνταχθούν αστραπιαία και να επιχειρήσουν απόβαση στα αφοπλισμένα νησιά, γνωρίζοντας πως θα είναι φύσει αδύνατον για μας να καταστήσουμε εφικτό - στον απαιτούμενο για την υπεράσπισή τους χρόνο - τον επανεξοπλισμό τους.
Πάμε λοιπόν σε διαβουλεύσεις με την Τουρκία έχοντας αποφασίσει να ''θυσιάσουμε'' -- όχι τυχαία (γιατί συμπεριλαμβάνεται στην ''ακάλυπτη'' από μας θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού της εσκεμμένα ημιτελούς ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας) -- την νήσο Στρογγύλη (τον σκελετόβραχο που αποτελεί το έσχατο ανατολικό σύνορό μας, με μοναδικό κάτοικο έναν φαροφύλακα), για να γλιτώσουμε το Καστελόριζο, αν και θα δώσουμε τη δυνατότητα στην Τουρκία να αποκτήσει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και θα πάψουμε να έχουμε κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο!!!
Αυτή η επιλογή να απεγκλωβιστούμε οικειοθελώς (σε βάρος των εθνικών συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου) απ' τον θαλάσσιο κρίκο που μας συνδέει μαζί της δια της ΑΟΖ είναι ο λόγος, πιστεύω, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης -- για πρώτη φορά στα πολιτικά Χρονικά-- δεν έκανε (λανθασμένα) καμιά αναφορά στην Κύπρο μιλώντας στον ΟΗΕ ως πρωθυπουργός της Ελλάδας...
Κοντά σ' αυτές τις μισές αλήθειες (τις οποίες παλαιότερα καταδίκαζε ο κ. Δένδιας, που είδε το φως το αληθινό - παρεμπιπτόντως - δυο χρόνια μετά, αποκαλώντας ''ιστορική'' τη συμφωνία που είχε υπογραφεί στις Πρέσπες το '18 ''με την Βόρεια Μακεδονία'', για να την πάρει πίσω μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε) είναι και άλλες που εκκολάπτονται και αφορούν στον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στον αέρα (FIR Αθηνών στα 6 από τα 10 μίλια, που είναι τώρα, για να συμπίπτει με τα 6νμ της θάλασσας).
Είναι και η ''διαγραφή'' του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος της Κύπρου, γιατί αυτή εξακολουθεί να ''κείται μακράν'' για την Ελλάδα, όπως φαίνεται. Την Ελλάδα η οποία συνεχίζει να ακολουθεί το δόγμα ''Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται'', με τη διαφορά ότι πρόσθεσε δια χειρός Μητσοτάκη το ''μέχρις ενός ορίου''...
Είναι... Είναι... Είναι... Κι εμείς θα καθίσουμε αύριο-μεθαύριο στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για να βάλουμε την υπογραφή μας στην αυτοκτονική για την Ελλάδα αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (την οποία αρνηθήκαμε δια του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι θα δεχτούμε, αλλά η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak κάνει ήδη λόγο για αποδοχή των γερμανικών παραινέσεων εκ μέρους της Ελλάδας).
Κι αν γίνει αυτό, δε θα υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι είμαστε κατ' όνομα κράτος, αφού θα οδηγηθούμε σε αυτοακρωτηριασμό με υπόδειξη ξένων δυνάμεων (Γερμανίας δια της Μέρκελ και Αμερικής δια του Πομπέο [που ζήτησε, προ ημερών,'' μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στα νησιά'' μας])...
Θα παραδώσουμε με την υπογραφή μας κομμάτια απ' το σώμα της Ελλάδας, κομμάτια του Αιγαιακού Ελληνισμού στον προαιώνιο επιβουλέα του. Κι αν γίνει αυτό, αν - δια της μερικής ή πλήρους αποστρατικοποίησης των νησιών μας - χάσουμε μια απ' τις βασικές κοιτίδες του Ελληνισμού, τότε τι μπορεί άραγε να ξεπλύνει τη... θεωρία περί αναγκαίου συμβιβασμού στο όνομα της ειρήνης, όταν αυτός ισοδυναμεί με εθνική προδοσία γιατί θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στον αφανισμό της πατρίδας μας;
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου