Την ώρα που ο Ερντογάν πέτυχε να αναβαθμίσει μετά την πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ τη διπλωματική του θέση και -με την “προίκα” των 50 δις δολαρίων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα- να γλιτώσει από τη θηλιά του ΔΝΤ την τουρκική οικονομία, το μυστήριο αλλά και τα ερωτήματα για τις συμφωνίες που έκανε μαζί του στο Βίλνιους της Λιθουανίας ο Έλληνας πρωθυπουργός καθημερινώς πυκνώνουν...
Μπορεί κατ' αρχάς ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί να αναφέρονται συνεχώς είτε σε “ιστορική ευκαιρία” είτε σε“παράθυρο ευκαιρίας”, όμως σε πλήρη αντίθεση με την προαναγγελία “υποχωρήσεων” της ελληνικής πλευράς η Άγκυρα και ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχουν πάψει να κλιμακώνουν εκ νέου όλο αυτό διάστημα τις προκλήσεις τους. Επιπλέον κατά την πάγια τακτική τους “μαρτυρούν” ολοένα και περισσότερες πτυχές των συζητήσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές που -ακόμη κι αν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα- εντείνουν την ανησυχία. Είναι ενδεικτικό ότι στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας και πριν συμπληρωθεί ένα 48ωρο από τις διαβεβαιώσεις του Ερντογάν προς τις ΗΠΑ περί μη χρήσης των F-16 κατά της Ελλάδας, αλλά και τις δηλώσεις του ότι «μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ως ηγέτες που κερδίσαμε τις εκλογές, θέλουμε να κάνουμε βήματα προς τη θετική κατεύθυνση» ζεύγος τουρκικών F-16 προχωρούσε σε παραβίαση του FIR Αθηνών...
Σε κάθε περίπτωση, η παραδοχή του κ. Μητσοτάκη για “υποχωρήσεις” που θα κάνει η Ελλάδα συνιστά σύμφωνα με όλους τους διπλωματικούς παρατηρητές μείζον θέμα, όσο κι αν επιχειρείται να υποβαθμιστεί από επικοινωνιακής σκοπιάς. Είναι κατ΄ αρχάς αυτονόητο ότι καμιά διπλωματική διαπραγμάτευση δεν ξεκινά με δημόσια προαναγγελία “υποχωρήσεων” από την μία πλευρά εκτός κι αν αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο για να προλειανθεί το έδαφος στα μάτια της κοινής γνώμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου