Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΝΕΒΗΚΕ 15,5% – ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΜΕΙΝΕ 15% ΚΑΤΩ: Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ»

Υπάρχουν στιγμές όπου οι αριθμοί μιλούν πιο καθαρά από κάθε πολιτική δήλωση.

Τα στοιχεία της Eurostat που δημοσίευσε η Καθημερινή είναι μια τέτοια στιγμή:
Ο μέσος όρος της ΕΕ-27 κατέγραψε άνοδο εισοδημάτων +15,5% από το 2009 μέχρι σήμερα.

Την ίδια ακριβώς περίοδο, η Ελλάδα κατέγραψε πτώση –15%.

Αυτό δεν είναι μια μικρή διαφορά.
Είναι χάσμα 30,5 ποσοστιαίων μονάδων που χωρίζει την ελληνική πραγματικότητα από την ευρωπαϊκή κανονικότητα.

Η Ευρώπη προχώρησε μπροστά

Η Ιρλανδία +20,9%, η Πορτογαλία +15,7%, η Κύπρος +14,4%.
Ακόμα και χώρες που δοκιμάστηκαν σκληρά, όπως η Ισπανία, εμφανίζουν +6,5%.

Η εικόνα είναι καθαρή:
Η Ευρώπη, συνολικά, βγήκε από την κρίση με άνοδο εισοδημάτων.

Δεν υπάρχει «ευρωπαϊκή τάση φτωχοποίησης».
Υπάρχει ελληνική εξαίρεση φτωχοποίησης.

Μόνο εδώ –15%

Καμία άλλη χώρα στην Ένωση δεν έχει παρόμοια αρνητική επίδοση.
Κανένα άλλο κράτος δεν βρίσκεται τόσο μακριά από τα επίπεδα του 2009.

Η Ελλάδα είναι μόνη της — και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Γιατί μόνο εδώ η κρίση έγινε μόνιμη;

1.Πολιτικές λιτότητας χωρίς τέλος

Κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν εφάρμοσε τόσο βαθιά, τόσο μακροχρόνια και τόσο ακραία περικοπή εισοδημάτων.

2.Φορολογική εξόντωση των νοικοκυριών

Όσο η Ευρώπη αύξανε εισοδήματα, η Ελλάδα «έκλεινε τις τρύπες» φορτώνοντας το βάρος στα χαμηλά και μεσαία στρώματα.

3.Διάλυση του εργασιακού πλαισίου

Η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται με μισθούς των 700 ευρώ, αλλά αυτό παρουσιάστηκε ως «μεταρρύθμιση».

4.Ανάπτυξη που δεν αγγίζει τον εργαζόμενο

Αναιμική ανάπτυξη σε τουρισμός, Airbnb, και μεγάλα κέρδη σε κάποιες επιχειρήσεις αλλά όχι πραγματική βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων.

Η ανάγνωση των στοιχείων δεν αθωώνει κανέναν – τους εκθέτει περισσότερο

Ναι, η Ευρώπη ανέβηκε +15,5%.
Και αυτό ακριβώς κάνει το ελληνικό –15% ακόμη πιο αποκαλυπτικό.

Δεν φτώχυνε «όλος ο πλανήτης».
Δεν «πέσαμε όλοι μαζί»

Έπεσε η Ελλάδα ενώ οι άλλοι ανέβηκαν.

Αυτό δεν είναι φυσικό φαινόμενο.
Είναι πολιτική διαχείριση.
Είναι επιλογές, όχι μοίρα.

Γιατί λοιπόν να δεχόμαστε ως κανονικότητα ένα αποτέλεσμα που κανένας λαός καμία άλλη χώρα δεν θα δεχόταν;

Η σύγκριση με την ΕΕ — την οποία πολλοί επικαλούνται μόνο όταν τους συμφέρει — είναι αμείλικτη:

Η Ευρώπη πλούτισε την τελευταία δεκαπενταετία.

Η Ελλάδα φτώχυνε.

Και η απόσταση μεγαλώνει.

Αν κάτι επιβάλλει η δεοντολογία,

δεν είναι να «μαλακώσει» η κριτική, αλλά να φωτίσει την αλήθεια ολόκληρη:

➤ Η Ελλάδα είναι ο ευρωπαϊκός πρωταθλητής της απώλειας εισοδήματος.

➤ Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει χωρίς πολιτική ανατροπή, όχι απλώς κυβερνητική εναλλαγή.

vathikokkino.