Ή ΘΑ ΜΠΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ Η ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΖΩΕΣ, ΧΩΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΑΝΤΡΙΑ

Το σημερινό πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» απλώς επιβεβαιώνει αυτό που ζει καθημερινά ο λαός: η ελληνική αγορά έχει μετατραπεί σε πεδίο ασύδοτης κερδοσκοπίας. Μεσάζοντες, καρτέλ, ενεργειακοί όμιλοι και σούπερ μάρκετ στήνουν πάρτι πάνω στην πλάτη μιας κοινωνίας που γονατίζει. Και την ίδια στιγμή, αγρότες και κτηνοτρόφοι βγαίνουν στον δρόμο γιατί απλούστατα δεν τους αφήνουν ούτε να ζήσουν ούτε να παράγουν.

Την ώρα που ο καταναλωτής πληρώνει χρυσάφι τα βασικά αγαθά, ο παραγωγός παίρνει ψίχουλα. Από το χωράφι στο ράφι, από το μαντρί στο ράφι, η τιμή πολλαπλασιάζεται χωρίς κανένα οικονομικό ή ηθικό άλλοθι. Αυτό δεν είναι «ελεύθερη αγορά». Είναι οργανωμένη ληστεία με διπλό θύμα: και τον παραγωγό και τον λαό.

Οι αγρότες έχουν δίκιο – και αυτό φοβίζει

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι που βρίσκονται αυτές τις μέρες στα μπλόκα δεν «γκρινιάζουν». Δεν «ζητάνε προνόμια». Φωνάζουν γιατί:

➤ το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευθεί από καύσιμα, ρεύμα, ζωοτροφές

➤ οι τιμές που τους δίνουν οι έμποροι είναι εξευτελιστικές

➤ οι ενισχύσεις κουτσουρεύονται

➤ και οι φυσικές καταστροφές αφήνονται χωρίς ουσιαστικές αποζημιώσεις

Την ίδια στιγμή, κάπου στη μέση της αλυσίδας, κάποιοι θησαυρίζουν. Εκεί βρίσκεται το πραγματικό σκάνδαλο. Και γι’ αυτό η οργή των αγροτών δεν είναι απλώς «δικαιολογημένη». Είναι πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα που τους συνθλίβει.

Η αισχροκέρδεια βαφτίζεται «κανονικότητα»

Μας λένε ότι «φταίει ο διεθνής πληθωρισμός». Ότι «φταίνε οι αγορές». Ότι «φταίνε οι κρίσεις». Αλλά καμία διεθνής κρίση δεν εξηγεί γιατί σε μια χώρα με μισθούς των 800 ευρώ οι τιμές βασικών αγαθών ανταγωνίζονται εκείνες της Βόρειας Ευρώπης. Καμία κρίση δεν εξηγεί γιατί ο παραγωγός ξεπουλά και ο καταναλωτής πληρώνει πανάκριβα.

Αυτό που εξηγεί τα πάντα είναι η πλήρης ασυδοσία των μεσαζόντων, η απουσία ελέγχου στα καρτέλ και η απόλυτη πολιτική κάλυψη της κερδοσκοπίας.

Κράτος-προστάτης των κερδοσκόπων, όχι της κοινωνίας

Το κράτος δεν είναι απλώς ανίκανο. Είναι επιλεκτικά ανίκανο. Τα πρόστιμα είναι αστεία μπροστά στα κέρδη, οι έλεγχοι για τα μάτια του κόσμου, τα «καλάθια» επικοινωνιακή απάτη. Στους αγρότες σκληρότητα. Στους μεγάλους ομίλους ανοχή.

Τους λένε «διαλόγους», την ώρα που τους αφήνουν να βυθίζονται. Τους λένε «θα δούμε», ενώ τους έχουν ήδη καταδικάσει.

Η ακρίβεια είναι κοινωνική βία – και χτυπάει από δύο πλευρές

Η ακρίβεια είναι βία στο ταμείο του σούπερ μάρκετ. Είναι βία στο χωράφι και στο μαντρί. Είναι βία στο ρεύμα, στα καύσιμα, στη μετακίνηση. Είναι μια αόρατη αλλά καθημερινή επίθεση στην επιβίωση.

Γι’ αυτό και ο αγώνας των αγροτών δεν είναι «κλαδικός». Είναι κοινωνικός. Είναι υπόθεση όλου του λαού. Γιατί ο ίδιος μηχανισμός που τους ξεζουμίζει,

ξεζουμίζει και την εργατική οικογένεια.

Ή με τον λαό ή με τα αρπακτικά

Δεν υπάρχει πια χώρος για ουδετερότητες. Ή θα σπάσει η αλυσίδα της κερδοσκοπίας, ή θα σπάσει οριστικά η κοινωνική συνοχή. Ή θα στηριχθεί ο παραγωγός και θα προστατευτεί ο καταναλωτής, ή η χώρα θα λειτουργεί ως αποικία υπερκερδών.

Οι αγρότες στον δρόμο δείχνουν τον δρόμο. Η σύγκρουση είναι μονόδρομος.

Γιατί το δίλημμα είναι ωμό και καθαρό:
Ή θα μπει φρένο στα αρπακτικά της αγοράς – ή θα συνεχίσουν να λεηλατούν ζωές, χωράφια και μαντριά.

vathikokkino.gr