ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ — ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ

Αν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα δημοσιευόταν άρθρο σαν το σημερινό του Βηματοδότη, η κυβέρνηση θα έτρεμε και η αντιπολίτευση θα ζητούσε σύγκληση Ειδικού Δικαστηρίου από το πρωί.
Αλλά εδώ είμαστε Ελλάδα του 2025.
Είναι απλώς… Παρασκευή και έχουμε καθεστώς Μητσοτάκη.

Στη δίκη των υποκλοπών, μέσα και έξω από την αίθουσα, εκτυλίσσονται πράγματα που σε οποιαδήποτε αστική δημοκρατία θα δημιουργούσαν κρίση θεσμών πρώτου μεγέθους.

Κι όμως: η κυβέρνηση ασχολείται με το πώς θα καταστείλει τους αγρότες, η αντιπολίτευση με το πώς θα περιχαρακώσει ψηφοφόρους που φοβάται μήπως χάσει από το νέο κόμμα Τσίπρα, και το πολιτικό σύστημα σύσσωμο σφυρίζει αδιάφορα, λες και η χώρα δεν βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή θεσμική εκτροπή.

Το δημοσίευμα του Βηματοδότη περιγράφει ψύχραιμα κάτι που πλέον δεν χωράει αμφισβήτηση:

Η υπόθεση των υποκλοπών δεν ήταν ποτέ μια “αψυχολόγητη παρέμβαση λίγων κακοπαικτών”.
Δεν ήταν ποτέ “λάθος χειρισμός” της ΕΥΠ.
Δεν ήταν «υπερβάλλον ζήλος».

Καθημερινά αποδεικνύεται στο ακροατήριο ότι υπουργοί, ο υπουργός Εξωτερικών, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ανώτατοι αξιωματικοί που χειρίζονται εξοπλιστικά, δικαστικοί λειτουργοί, δημοσιογράφοι, και το μισό υπουργικό συμβούλιο παρακολουθούνταν συστηματικά.

Και όταν λέμε «παρακολουθούνταν», εννοούμε ότι ιδιώτες, εταιρείες, άνθρωποι χωρίς θεσμική αρμοδιότητα είχαν πρόσβαση σε πληροφορίες που σε κάθε σοβαρό κράτος θα υπάγονταν στη σφαίρα της εθνικής ασφάλειας.

Ποια άλλη χώρα θα ανεχόταν κάτι τέτοιο;

Σε ποια χώρα αυτό δεν θα ήταν εθνικό σκάνδαλο κορυφής, αλλά καθημερινότητα;
Ποια σοβαρή υπηρεσία πληροφοριών θα παρακολουθούσε τα ίδια πρόσωπα με ιδιώτες, και το κράτος να συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτα;

Και όμως:
Εδώ δεν έχει ασκηθεί καμία δίωξη για αδικήματα εθνικής ασφάλειας στους πραγματικούς υπεύθυνους.

Ταυτόχρονα έξω από την δικαστική αίθουσα που δικάζει την υπόθεση ένα παρακράτος συνεχίζει να λειτουργεί:

Τα στοιχεία της Amnesty Tech, της Google και της Recorded Future δεν αφήνουν περιθώρια ωραιοποίησης:

➤ Η εταιρεία που εμπλέκεται συνεχίζει να λειτουργεί.

➤ Στελέχη της κινούνται ανενόχλητα.

➤ Πρόσβαση σε κρίσιμα δεδομένα φαίνεται να είχαν άτομα που κανείς δεν ξέρει σε ποιον λογοδοτούν.

Η φράση «μπάτε σκύλοι κι αλέστε» που χρησιμοποιεί το δημοσίευμα είναι όντως επιεικής.

Το σκηνικό περιγράφεται παραπάνω δεν είναι αποτέλεσμα λάθος πολιτικής· είναι δομική δυσλειτουργία ενός συστήματος που έχει πάψει να λειτουργεί υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Ένα κράτος όπου η ιδιωτική παρακολούθηση έχει γίνει παρακράτος.

Και όμως, πολιτική κρίση… μηδέν

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα:

Η κυβέρνηση θα βρισκόταν στα όρια κατάρρευσης.

Τα κόμματα θα απαιτούσαν εξηγήσεις.

Και οι πολίτες θα απαιτούσαν διαφάνεια.

Στο καθεστώς Μητσοτάκη όμως,

η κυβέρνηση ασχολείται με το πώς θα καθυποτάξει τους αγρότες πριν προλάβουν να φτάσουν σε κόμβους και αεροδρόμια.
Η αντιπολίτευση με το πώς θα κρατήσει “στρατόπεδα” ψηφοφόρων μην τυχόν και χάσει κανέναν προς το νέο κόμμα του Τσίπρα.

Η χώρα βουλιάζει σε ένα από τα μεγαλύτερα θεσμικά σκάνδαλα της μεταπολίτευσης και αυτό είναι βαθύτατη παθολογία μιας ολόκληρης πολιτικής τάξης.

vathikokkino.