Ενα φεγγάρι υπήρξε διευθυντής του «Ριζοσπάστη» αλλά στην πορεία βρέθηκε στα "μεγάλα σαλόνια", κατέχοντας επιτελική θέση σε ΜΜΕ του Αλαφούζου πριν καταλήξει να παριστάνει το «αλεξίσφαιρο» του Τσίπρα, καθώς υπήρξε και διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού.
Πρέπει να του έχει μείνει όμως κάποιο απωθημένο από την θητεία του στο ΚΚΕ, και συχνά ασκεί αβάσιμη πολεμική στο κόμμα του Περισσού, σε σημείο που έφτασε ο "Ριζοσπάστης" να τον χαρακτηρίζει "ψεύτη και ελεεινό".
Θα ήταν παράλειψή μας όμως, να μην αναγνωρίσουμε επίσης ότι ο Θ. Καρτερός έχει ταλέντο στο να δικαιολογεί όλες τις κωλοτούμπες που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, φτάνοντας στο σημείο να γράψει στην "Αυγή το απίστευτο:
"Με κάθε σεβασμό,, σε Σένα και στους πιστούς, βόηθα, Παναγιά μου, να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση και να αποφύγουμε τον ψυχίατρο. Βόηθα να σηκώσουμε στις πλάτες μας το δικό μας αναγκαίο Μνημόνιο, τις δικές μας ήπιες περικοπές, τις δικές μας ανθρώπινες αστυνομικές επιχειρήσεις, τα δικά μας απαραίτητα μέτρα που θα οδηγήσουν στην «αγία έξοδο» από το σημερινό τέλμα"!.
Αναφέραμε όλα τα παραπάνω για να πούμε ότι δεν περιμέναμε ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος να αναφέρει στο ομολογουμένως εύστοχο κείμενο του που δημοσιεύεται σήμερα στην "Αυγή", έστω και ψήγματα κριτικής, για τις ευθύνες του κόμματος του που εδώ και ένα χρόνο παρακολουθούμε μια μεθόδευση από την Ν.Δ στο να υπάρξει μια παλινόρθωση καθεστώτος σκληρής δεξιάς που παραπέμπει στα "πέτρινα" μετεμφυλιακά χρόνια.
Ναι, κατά βάση είναι σωστά όσα γράψει ο κ. Καρτερός.
"Θείο θέλημα" ήταν όμως να βιώνουμε τώρα αυτές τις "σκοτεινές εποχές" που αναφέρει; Κάποιοι δεν έχουν ευθύνες;
Εποχή νάνων και Μπογδάνων
Ολων των πρώην και των νυν που μας πατάνε στον λαιμό με όλες τους τις απευθείας αναθέσεις όλα τους τα μυστικά κονδύλια, όλα τους τα σχέδια κοινωνικής ισοπέδωσης όλα τους τα μέσα μιντιακής απολυταρχίας, όλους τους νόμους και αστυνόμους. Γίγαντες σε όλα αυτά, αλλά νάνοι όταν ο γείτονας βγάζει τα καράβια του βόλτα στο Αιγαίο.
Ζούμε το παιδικό όνειρο του Βορίδη, τη θολή αντανάκλαση της ανάπηρης δημοκρατίας στον σπασμένο καθρέφτη κάποιων άλλων εποχών. Που όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα του Παπαδόπουλου η πασαρέλα της Δέσποινας οι εξατμίσεις των μηχανοκίνητων, της καταστολής και του φόβου.
Ο στεγανός ολοκληρωτισμός των ΜΜΕ που ολημερίς και ολονυχτίς εξυμνούσαν τους σωτήρες, συκοφαντούσαν τους ολετήρες –τους αριστερούς και κομμουνιστές κατά προτίμηση- αλλά και κάθε εραστή της ελευθερίας.
Και κατακεραύνωναν την οχλοκρατία, την ασυδοσία, τα Εξάρχεια, την αναρχία. Βαθεία και ελληνοχριστιανική κουρά για τους νέους. Τυμπανιαία και ωδοδότα πτώματα για τους εξόριστους αριστερούς.
Γίγαντες κι εκείνοι σ' αυτά. Και νάνοι όταν ο γείτονας βίασε την Κύπρο.
Εντάξει, ας μην διαμαρτύρονται οι από δω, Προφανώς δεν έχουμε χούντα. Προφανώς η σημερινή ανάπηρη αστική δημοκρατίας είναι εκατό φορές καλύτερη απ' την χούντα.
Επίσης προφανώς όμως έχουμε μια Αγία Οικογένεια γόνων και επιγόνων που εξουσιάζει την χώρα.
Δεξιοί μεταλλαγμένοι, υποτελείς επιτελικού Μητσοτάκη, κραγμένοι ακροδεξιοί, ντροπαλοί χουντικοί, συμμορίτες του λευκού κολάρου, αργυρώνητοι της λίστας, ιδιοκτήτες του κράτους, βαρόνοι και τσανακογλείφτες χτίζουν ένα φαύλο καθεστώς με φιλοδοξίες ισοβιότητας. Ποτέ ξανά, ανέκραξε προχτές στη Βουλή ο τέως που έγινε μνημείο του εαυτού του. Και για να εξασφαλίσουν αυτό το "ποτέ ξανά" χρησιμοποιούν τα μέσα της χούντας.
Ποια μέσα; Ωσαννά - καταστολή - συκοφαντία -διώξεις. Ωσαννά για την Οικογένεια, καταστολή για τους ανυπάκουους, συκοφαντία για τους αντιπάλους, διώξεις προς παραδειγματισμό. Ολα αυτά με θράσος Μπογδάνου, ανατριχιαστικό καραγκιοζλίκι Αδωνι, καταστολή Χρυσοχοϊδη, δικαιοσύνη Ράικου, έμπνευση και καθοδήγηση Μητσοτάκη.
Και κάτω από ενθουσιώδη χειροκροτήματα ποικίλων αγελαίων που προορίζονται να σκεπάσουν τη βουή που έρχεται. Αλλά έρχεται ότι και να κάνουν. Γιατί στην πολιτική, εκτός από την εικόνα, εκτός από τον καθρέφτη των μίντια, που βρίσκει πιο ωραία την Οικογένεια και πιο άσχημο τον αντίπαλο, έχει το συνήθειο να εισβάλλει και η πραγματικότητα.
Σιγά μην καταφέρει ο Μητσοτάκης αυτό που δεν κατάφεραν οι συνταγματάρχες. Να μας βάλει μυαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου