Ανασύρω από τις εφημερίδες του αρχείου μου, κάποια άρθρα για τον Μιχάλη Ν.Ράπτη (Πάμπλο) που πέθανε το Φεβρουάριο του 1996. Επίκαιρος όσο ποτέ o Μιχάλης Ράπτης, αριστερός μιας άλλης μόρφωσης, ήθους και εύστροφης κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων της πατρίδας μας, μέσα από την επαναστατική του περιπλάνηση σε άλλες πατρίδες και τόπους.
Δημήτρης Ν.Γ
Το όραμα για την Αριστερά
«Όταν ήμουν μικρός διάβαζα πολύ αρχαίους συγγραφείς. Μου άρεσε πολύ ο Πλάτωνας και αργότερα μελέτησα τον Θουκυδίδη, τον μεγάλο ιστορικό των Πελοποννησιακών πολέμων. Η σοφία των αρχαίων είναι γνωστή. Μόνον πολλοί από μας ξεχνάμε ότι μπορούμε να την προσεγγίσουμε διαβάζοντας. Δεν γίνεται να καταλάβεις τον Μάρξ, τον Λένιν, τον Τρότσκυ και τον Φρόυντ αν δεν έχεις κλασική παιδεία. Όπως επίσης δεν γίνεται να κατανοήσεις την ιστορία αν δεν μελετήσεις τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της χώρας σου,
αλλά και των άλλων λαών»Οι απόψεις αυτές, του Μιχάλη Ράπτη-Πάμπλο, είναι καταγραμμένες στο μαγνητόφωνο του καθηγητή της Ιστορίας στην Πόλη του Μεξικού, του Αντόλφο Τζίλι.
Ο Πάμπλο στη μακρά εξιστόρηση της ζωής του, που έκανε πρίν από λίγους μήνες στο Χορευτό του Πηλίου, στο φίλο του Αντόλφο είπε ακόμη ότι στα νεανικά του χρόνια δίαβασε πολύ κλασική ρώσικη λογοτεχνία.
«Ίσως περισσότερο απ’οτιδήποτε άλλο και περισσότερο από τον Λένιν, ο Τολστόι και ο Ντοστογιέφσκι μου άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο της Αριστεράς. Μόνον που την Αριστερά αυτή δεν την είδα «κλειστή» και περιχαρακωμένη. Αλλά σαν μια μεγάλη, προοδευτική δύναμη για μια ριζική αλλαγή της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και χωρίς καταπίεση μιας χώρας σε βάρος μιας άλλης, κυρίως μιας χώρας του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Και με πειράζει που τον λένε Τρίτο Κόσμο. Προτιμώ οι δύο λέξεις να είναι σε εισαγωγικά. Είναι και πιο σωστό από επιστημονική άποψη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου