ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (μέρος 2ο)

ΠΩΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ  ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ, ΤΟ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΟΝ «ΞΕΠΛΥΝΕ»

Από τα στοιχεία που παρατέθηκαν στο πρώτο άρθρο αυτής της ενότητας (προχθές τετάρτη 3 /2), το σύνολο των οικονομικών γνωματεύσεων και στατιστικών δεδομένων του Συμβουλίου, της ΕΚΤ, της Eurostat και της οικονομικής και δημοσιονομικής Επιτροπής προκύπτει αυτό, που ο Γιουνκέρ είπε στις 14.8.14 στο ξενοδοχείο «Μεγ. Βρετανία» παρουσία του Αντώνη Σαμαρά: «Ο Παπανδρέου δεν είχε την ικανότητα να αντιμετωπίσει την κρίση. Η χρεοκοπία της Ελλάδας όμως οφείλεται στον Καραμανλή». Ας δούμε ελάχιστα δημοσιονομικά πεπραγμένα των Κυβερνήσεων του τελευταίου συγκριτικά με ό,τι παρέλαβε:

α) ΑΝΑΠΤΥΞΗ 2003 5,8% του ΑΕΠ /ΥΦΕΣΗ 2009 - 4,2%
β) ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ 2003 5,7%.ΕΛΛΕΙΜΜΑ 2009 -15,6%
γ) ΑΡΙΘΜΟΣ Δ.Υ. ΓΕΝ.ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ 2003 467.000 ±2% αναλόγως πηγής. ΑΡΙΘΜΟΣ Δ.Υ. 2009 1.098.000±2%
δ) ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΔΗΜ.ΤΟΜΕΑ 2003 15 δισ., 2009 29 δισ.
Περιορίζομαι σ' αυτά, επειδή είναι περιττή, ίσως και δυσάρεστη η παράθεση άλλων, που οδήγησαν στην κατάρρευση.
Πίσω από αριθμούς κρύβονται αιτίες. Η Ελλάδα από το 2004 ήταν συνεχώς σε «επιτήρηση» από τους ευρωπ. θεσμούς, επειδή το έλλειμμα ήταν κάθε χρόνο μεγαλύτερο του 3% του ΑΕΠ παρά την «απογραφή» Αλογοσκούφη, που την κατήγγειλε και ο Σαμαράς αργότερα (βλ. πρ. άρθρο). Ελάχιστοι πολιτικοί και πολίτες στην Ελλάδα ήταν ενημερωμένοι για τα συμβαίνοντα,

παρότι υπήρχαν στοιχεία από πλήθος πηγών, κυρίως της ΤτΕ. Το 2008 ο Σημίτης στη Βουλή προειδοποίησε για τη χρεοκοπία, αλλά συκοφαντήθηκε και καθυβρίστηκε ως «άρχων της διαπλοκής». Ό,τι τρέφει τα ταπεινά ένστικτα των αδαών. Για τον απλό πολίτη ας μη γίνεται κουβέντα. Η επιτήρηση των ευρωπ. θεσμών πραγματοποιούνταν από Υπηρεσίες της Commission και τον αρμόδιο Επίτροπο. Αυτοί όφειλαν να προλάβουν τα χειρότερα. Όμως «φιλικά» αισθήματα μεταξύ ελληνικών και συντηρητικών ενωσιακών οργάνων οδήγησαν στο μή παρέκει. Είναι ντροπιαστικό π.χ. ότι κατά τον Χοακίν Αλμούνια το ελληνικό έλλειμμα κυμαινόταν κατά τα έτη 2005-2008 περί το 3% του ΑΕΠ, και ότι τα ελληνικά στοιχεία ήταν αξιόπιστα λόγω «του πνεύματος της συνεργασίας που επικρατούσε στις ελληνικές και κοινοτικές Υπηρεσίες» (βλ. Βήμα 5.10.2005, Καθημερινή 23.2.2006 και 9.3.2007, Βήμα 26.6.2008). Όμως το έλλειμμα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το 2005 ήταν 5,5% του ΑΕΠ, το 2006 6,5% και το 2008 9,8%. Μοιραία έφτασε το 15,4% το 2009. Είναι και αξιοθρήνητο, πως ο ίδιος άνθρωπος σε υπόμνημά του προς την Επιτροπή, που τον Μάρτιο του 2012 εξέτασε τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009, ανέφερε πως είχε προειδοποιήσει το Eurogroup τον Ιούλιο του 2009 ότι «η εκτέλεση του προϋπολογισμού Ιανουαρίου έως Μαρτίου 2009 παρουσίαζε σημαντική απόκλιση από τους στόχους». Επιπλέον ότι «η Κυβέρνηση της ΝΔ είχε επανειλημμένως εξαγγείλει πως θα λάβει μέτρα, αλλά αυτά είχαν μικρό βαθμό εκτέλεσης». Γιατί όλα αυτά τα είχε αποκρύψει προηγουμένως, αλλά διαβεβαίωνε, πως όλα πάνε παραπάνω από καλά; Ίσως οι σεβαστοί κύριοι του Βορρά και ο χολερικός Τύπος τους θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένοι εναντίον της Ελλάδας, όταν ξέσπασε η κρίση, στην οποία ουσιαστικά συνέπραξαν από έλλειψη αντικειμενικότητας και στοιχειώδους καθήκοντος. Θα έπρεπε να είναι και σοβαρότεροι, καθώς (ανεξάρτητα από τα πολύ σοβαρά δικά μας λάθη) η εμπάθεια ιδίως των Γερμανών και των Ολλανδών δεν εκδηλώθηκε, όταν κατέφυγαν σε μνημόνια η Ιρλανδία η Ισπανία, ακόμη και η Κύπρος.
Δεν θα είμαστε ειλικρινείς, αν παραβλέπαμε αυτό που ο Σημίτης έγραψε για την έξαρση γενικά του χρέους στις Χώρες του Νότου. «Ο λόγος των ελλειμμάτων στις περιφέρειες της Ένωσης (σημ. με τήρηση στοιχειώδους πρόνοιας των Κυβερνήσεών τους) είναι ενδογενής στον ενιαίο νομισματικό χώρο. Είναι η διαφορά επιπέδων ανάπτυξης μεταξύ βορρά και νότου, η μειωμένη ανταγωνιστικότητα των περιφερειακών χωρών και τα μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών τους. Για να καλύψουν τα ελλείμματα, οι περιφ. χώρες ήταν και είναι υποχρεωμένες να δανείζονται». Η ανάπτυξη αυτού του προβλήματος δεν είναι του παρόντος. Ούτε δικαιολογεί το γεγονός, πως η Ελλάδα πρόσθεσε στον τακτικό δανεισμό της μεταξύ 2006 και 2009 άλλα 56 δισ. ευρώ, για να καλύψει τον ακραίο πελατειασμό της Κυβέρνησής της με εκατ. χιλιάδες υπαλλήλους και τεράστιες αυξήσεις των μισθολογίων του δημόσιου τομέα. Μεταξύ 2000-2009 οι αυξήσεις αυτές στην Ελλάδα ήταν οι μεγαλύτερες στην Ευρωζώνη. Ο έλεγχος των δημοσιονομικών στοιχείων μέχρι το 2003, όπως σκιαγραφήθηκε, δικαιολογούσε σχετικές αυξήσεις στο πλαίσιο ισονομίας και ισοπολιτείας. Ο διπλασιασμός τους όμως μεταξύ 2005 και 2009 ήταν οικονομικά παράλογος. Οι αυξήσεις για παράδειγμα σε μια κάστα 14.000 ανθρώπων που ανήκουν σε πέντε «ευγενείς» συνδικαλιστικούς φορείς μεταξύ 2.000 και 2009 ανήλθαν πάνω από 200 ± 3% αναλόγως πηγής. Ανώτατος λειτουργός του Κράτους έγραψε γι' αυτούς, πως αν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι συμπεριφέρονταν, όπως οι παραπάνω, το ελληνικό Κράτος θα είχε διαλυθεί. Δεν γνωρίζω βέβαια ανθρώπους να αρνούνται ό,τι τους χορηγείται. Ανάλογα δυστυχώς (όχι όμως εκτός λογικής) συνέβαιναν τακτικά και κάτω από πιέσεις ενός κατά πολύ ανεύθυνου συνδικαλισμού των μονοπωλιακών ΔΕΚΟ, που όλες χρεοκόπησαν.
Το 2012 δημοσιεύτηκε (Καθημερινή 22.3.12) η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2009, που περιγράφει τη διάλυση. Η πρόβλεψη για δανεισμό το 2009 ήταν 40,5 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα όμως δανείστηκε 105 δισ. Έτσι καταλήξαμε με πρωτογενές έλλειμμα 24 δισ. Τα δισεκατομμύρια αυτά δεν πήγαν στις πληρωμές τόκων προηγουμένων δανείων, όπως θέλει ο μύθος της διαστρέβλωσης της αλήθειας. Πήγαν σε «ανάγκες» της Κυβέρνησης του πρώτου δεκαμήνου. Όμως Ενωσιακή και Ελληνική κυβερνώσα τάξη συμπεριφέρονταν ανέμελα. Θεμελιωδώς υπεύθυνος ήταν ο κος Αλμούνι, επίτροπος επί των Οικονομικών της Ε.Ε. Ο ίδιος που το 2004 είχε εγκρίνει την ολέθρια απογραφή Αλογοσκούφη που αργότερα επιτιμήθηκε από όλες τις Ελληνικές Κυβερνήσεις. Ο κ. Αλμούνια είχε δεχθεί ως ειλικρινές το έλλειμμα του 2006 ως δήθεν κάτω του 3%, ενώ κατά την Eurostat ήταν 5,7%. Ούτε και είχε διαμαρτυρηθεί, όταν στις 30.9.2009 η τότε Κυβέρνηση είχε στείλει στην Εurostat άδειους τους πίνακες των οικονομικών δεδομένων του 2008 και 2009, για να συγκαλυφθούν τα ελλείμματα εν όψει των εκλογών της 4ης.10.09. Και τι είπε ο κ. Επίτροπος, όταν ρωτήθηκε από τα Όργανα της Ο.Ν.Ε για έλλειψη εποπτείας; «Αξιότιμοι κύριοι. Ξέρετε, πως δεν ήξερα, ότι.. και σεις δεν ξέρατε, πως..η ελληνική Κυβέρνηση ήξερε...» κ.λπ. κ.λπ. Δεν τα είπε έτσι ακριβώς, αλλά πως ναι πράγματι από τον Φεβρουάριο του 2010 η Ελλάδα θα υπαγόταν στο ειδικό καθεστώς, που προβλέπει δικαίωμα της Ε.Ε, να ζητά συγκεκριμένα στοιχεία από τα κράτη-μέλη κ.λπ. Πολιτικάντης πρώτης γραμμής και αυτός, που συνέβαλε με τους εδώ υπεύθυνους στην ελληνική χρεοκοπία.
«Το μεγάλο ξέπλυμα» του τίτλου αυτής της ενότητας, είναι φανερό, πως δεν αφορά μόνον τη δική μας πολιτική τάξη και τους πρωταγωνιστές της. Αφορά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Την Οικονομική Ζώνη (ΟΝΕ) και συγκεκριμένα πρόσωπα στους κόλπους της. Κανένας τους δεν έκανε το καθήκον του. Κανένας δεν επωμίστηκε ευθύνες. Άλλοι πλήρωσαν και πληρώνουν. Όπως συμβαίνει δυστυχώς και κατά κανόνα στη διαδρομή του χρόνου.

Το 3ο άρθρο της σειράς σε λίγες μέρες