ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟΝ 21ο
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ !
…Από το 1993 ακόμη, διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, προσπάθησαν να ενσωματώσουν στην ελληνική πραγματικότητα τις κατευθύνσεις ενός κειμένου που συντάχθηκε πριν από 28 χρόνια και εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του 1993. Το κείμενο ήταν η περιβόητη «Λευκή Βίβλος για την Απασχόληση».
10 χρόνια αργότερα ήρθε νέο κείμενο - οδηγία (2003 /88/ΕΚ) της ΕΕ για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, για να μας πάει ακόμη πιο πίσω τις εργασιακές σχέσεις εν ονόματι της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Αν μέχρι σήμερα δεν αποτόλμησαν να υλοποιήσουν το 100% των κατευθύνσεων ήταν γιατί υπήρχε εργατικό κίνημα που αντιστεκότανε, έδινε τις μάχες του, είχε κατακτήσεις. Οι προηγούμενες γενιές ζυμωμένες τόσο από τις ατέλειωτες θυσίες τους τόσο στην κατοχή όσο και στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, αλλά και από τους αγώνες για απελευθέρωση και προκοπή και με μπροστάρηδες τους αγωνιστές που ανέδειξε η ταξική πάλη εκείνης της εποχής, δεν άφηνε περιθώρια σε καμία από τις κυβερνήσεις που πέρασαν να αποτολμήσουν τέτοιου είδους εγχειρήματα.
Σήμερα με τη συνεχή υποχώρηση του λαϊκού αλλά και εργατικού κινήματος βρήκε την ευκαιρία το κεφάλαιο να πάρει τη ρεβάνς για όλες τις προηγούμενες «χαμένες» δεκαετίες. Ξεσαλωμένο από τις «επιτυχίες» του να έχει στις κυβερνήσεις τους ανθρώπους του, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και χρώματος, έχει βάλει προωθημένους στόχους να γυρίσει τις εργασιακές σχέσεις στο 19ο αιώνα.
Γιατί τι άλλο σημαίνει το «τέντωμα» του καθημερινού ωραρίου, η «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων, οι ατομικές συμβάσεις που προβλέπουν δουλειά όποτε θέλει, όσο θέλει, όπως και από όπου θέλει η εργοδοσία! Όλο αυτό δεν είναι σκηνή από το μέλλον αλλά πραγματικότητα την οποία αντιμετωπίζουν ήδη χιλιάδες εργαζόμενοι σε μια σειρά κλάδους. Δίπλα στις παραπάνω ρυθμίσεις, το τοπίο συμπληρώνεται από το διευθυντικό δικαίωμα, την απειλή της απόλυσης ή πιο ...κομψά της «μη ανανέωσης της σύμβασης», που εξασφαλίζουν την απαραίτητη «συμφωνία» του εργαζόμενου. Δηλαδή δουλειά ακόμη και 13 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, δηλαδή κατάργηση και της Κυριακάτικής αργίας και τόσο άλλα.
Το προωθούμενο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά και τη συνδικαλιστική δράση συνοδεύεται και από την αντίστοιχη αποπροσανατολιστική προπαγάνδα, τόσο από την κυβέρνηση που το φέρνει, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που της παρέδωσε την αντεργατική σκυτάλη. Μεταξύ άλλων, η μεν κυβέρνηση παρουσιάζει την επιστροφή των εργαζομένων στο Μεσαίωνα ως... «εκσυγχρονισμό και πρόοδο» με βάση τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», ο δε ΣΥΡΙΖΑ το παρουσιάζει ως «νεοφιλελεύθερο όραμα της ΝΔ» που ως «εξαίρεση» τάχα αποκλίνει από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»...
Μια ματιά στην πείρα των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, εκεί που τα αντίστοιχα αντεργατικά μέτρα εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, από κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων και με καθοριστικό μάλιστα το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας - τόσο στις κυβερνήσεις όσο και στις ηγεσίες των κεντρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων - καταρρίπτει και αυτούς τους μύθους. Το τσάκισμα του 8ωρου, το ωράριο - λάστιχο, ο ασφυκτικός έλεγχος στα συνδικάτα και το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος δεν είναι ούτε «πρόοδος» ούτε «νεοφιλελεύθερη εξαίρεση»: Είναι ο κανόνας της αντεργατικής πολιτικής με τη σφραγίδα της ΕΕ, είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» για το κεφάλαιο, που έχουν φέρει αύξηση της εκμετάλλευσης, χτύπημα μισθών και δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους.
Εμείς , οι συνταξιούχοι δεν αποδεχόμαστε αυτού του είδους τη ζωή για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Θα σταθούμε δίπλα τους αλληλέγγυοι και θα αγωνιστούμε για να έρθουν τα πάνω κάτω όχι κατά πως θέλει το κεφάλαιο αλλά κατά πως απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες για καλλίτερη ζωή.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Πέμπτη 6 Μάη 10,30 στην πλ. Κεχαγιά
Στη συγκέντρωση του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΦΩΚΙΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου