Η ιστορία της παιδικής χαράς της Ιτέας είναι λίγο-πολύ γνωστή. Σαν χώρος, ανήκει στην αρμοδιότητα του Λιμενικού Ταμείου Νομού Φωκίδας, το οποίο όμως δεν μπορεί να την αξιοποιήσει σαν δραστηριότητα, με την έννοια του να αναλάβει και να προωθήσει τα απαραίτητα μέτρα για την ασφαλή λειτουργία της. Για τον λόγο αυτό, ζήτησε από τον Δήμο Δελφών να ζητήσει επίσημα την παραχώρησή της, ώστε να είναι εκείνος που θα αναλάβει τη λειτουργία της.
Για διάφορους λόγους, αυτή η παραχώρηση έγινε μόλις πριν λίγο καιρό, αλλά στο μεταξύ, λόγω κορωνοϊού, η παιδική χαρά έμεινε και παραμένει μέχρι και σήμερα κλειστή. Παρά όμως τις κλειδωμένες πόρτες, κάποια παιδιά έμπαιναν να παίξουν, ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα που, αφενός ο καιρός βελτιώθηκε, αφετέρου έχουν αρθεί τα γενικά περιοριστικά μέτρα λόγω πανδημίας τα παιδιά που μπαίνουν και παίζουν είναι πολύ περισσότερα.
Το θέμα είναι ότι, ενώ τα παιδιά μπορούν να μπουν περνώντας κάτω από τη μία τουλάχιστον πόρτα,
οι γονείς συνήθως κάθονται απ’ έξω και απλώς παρακολουθούν τα παιδιά τους να παίζουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη επίβλεψη, ώστε να αποφευχθούν κάποια ατυχήματα που μπορούν εύκολα να συμβούν. Για παράδειγμα, μία συνηθισμένη εικόνα είναι κάποια μικρά παιδιά να περνούν πολύ κοντά στις κούνιες, στις οποίες κουνιούνται κάποια άλλα παιδιά, κάτι που ενέχει τον κίνδυνο οι αιωρούμενες κούνιες να χτυπήσουν τα παιδιά που περνούν μπροστά τους, χωρίς να υπολογίζουν τις αποστάσεις.Αυτόν τον κίνδυνο δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν οι συνοδοί των μικρών παιδιών, που κάθονται έξω από την παιδική χαρά. Πέρα όμως από αυτό, υπάρχει και ένα θέμα «νοοτροπίας», καθώς επιτρέπουν στα παιδιά τους να παραβούν τους κανόνες που η αρμόδια Αρχή έχει επιβάλει κρατώντας κλειδωμένες τις πόρτες. Και αυτή η νοοτροπία είναι εξίσου σημαντική με τους κινδύνους των παιχνιδιών.
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, μας επισκέφθηκαν, μετά από σχεδόν ένα χρόνο που είχαμε να συναντηθούμε, τα παιδιά μας με τα δικά τους παιδιά, τα εγγόνια μας. Τα τελευταία, όπως ήταν φυσικό, ζήτησαν να παίξουν στην παιδική χαρά και οι γονείς τους, πολύ σωστά, τους είπαν ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει, διότι η παιδική χαρά ήταν κλειστή. Στο εύλογο ερώτημα των εγγονιών μας «γιατί τα άλλα παιδάκια παίζουν μέσα στην παιδική χαρά», ήταν δύσκολο σε όλους μας να τα πείσουμε ότι εμείς πρέπει να ακολουθούμε τους κανόνες και όχι να τους παραβιάζουμε, ανεξάρτητα του τι κάνουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι και τα παιδιά τους.
Φυσικά, σε παιδιά τέτοιας ηλικίας, αυτά τα «επιχειρήματα» δεν γίνονται κατανοητά, όμως η σταθερή και αταλάντευτη θέση των γονιών σε θέματα αρχών σίγουρα καλλιεργεί ένα άλλο πνεύμα στα παιδιά, κάτι που στο μέλλον θα φανεί πολύ πιο χρήσιμο από το μπαίνουμε ή δεν μπαίνουμε σε μία κλειστή παιδική χαρά. Με βάση αυτό το πνεύμα είναι πιθανό τα μικρά αυτά παιδιά, όταν μεγαλώσουν, να καταλάβουν πολύ καλύτερα π.χ. τι σημαίνει δεν πίνω όταν πρόκειται να οδηγήσω.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση των δικών μας παιδιών, πρέπει να πω ότι στη δημιουργία αυτής της «νοοτροπίας» συνετέλεσε πολύ, ειδικά στα θέματα της ασφάλειας, το γεγονός ότι από νεαρή ηλικία παρακολούθησαν κάποια μαθήματα για την οδική ασφάλεια, που οργάνωνε και πρόσφερε δωρεάν στις οικογένειες των υπαλλήλων της η εταιρία που δούλευα.
Να λοιπόν μία καλή πρακτική που θα μπορούσαν οι τοπικές Αρχές να προσφέρουν στους κατοίκους της πόλης μας, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ή σχετικό κόστος. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να οργανωθούν σύντομες εκπαιδευτικές συγκεντρώσεις γονέων αλλά και παιδιών, όπου θα παρουσιάζονται θέματα ασφάλειας ή υγιεινής ή και σωστής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Για παράδειγμα, σήμερα δεν είναι δυστυχώς λίγοι κάποιοι νεαροί που, για να κάνουν το κέφι τους ή για να κάνουν επίδειξη στους φίλους τους, κυκλοφορούν με μηχανές κάνοντας φοβερό θόρυβο και μάλιστα και σε ώρες «κοινής ησυχίας».
Η συμμόρφωση με τους κανόνες που ισχύουν, αλλά πρωτίστως η σωστή στάση απέναντι σε θέματα με μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο, δεν είναι μόνο θέμα «ατομικής ευθύνης». Είναι κυρίως θέμα μίας οργανωμένης και «υπεύθυνης» Πολιτείας, που δεν σταματά ποτέ να σκέφτεται πως θα βελτιώσει τους όρους της ζωής μας και όχι απλά να τρέχει πίσω από τα γεγονότα, αναζητώντας υπεύθυνους για ό, τι κακό προκύπτει κάθε φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου