Η ΒΑΘΙΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΑΛΛΙΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ “ΤΥΦΛΩΣΗ”

Πολλοί περιμένουν πολλά από την στάση των ΗΠΑ επί Μπάϊντεν ,έναντι της Τουρκίας. Οι ανακοινώσεις για αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 και η δήλωση Μπάϊντεν για τη γενοκτονία των Αρμενίων, έχουν προκαλέσει κλίμα προσμονής. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε σε καμία περίπτωση ότι η κυρίαρχη αντίληψη στις ΗΠΑ είναι μία: “Η Τουρκία δεν πρέπει να χαθεί”… Αυτό θα καθορίσει την πολιτική της Ουάσινγκτον , όσο κι αν η αντιπαράθεση δείχνει δύσκολο να ξεπεραστεί.

Συνεπώς στην Ελλάδα καλό θα ΄ναι να κρατάμε μικρό καλάθι για την αμερικανική στάση. Και ακόμη καλύτερο είναι να σταματήσουμε να ανεχόμαστε το “σανό” που συστηματικά το τελευταίο διάστημα κάποιοι προσπαθούν  να “ταίσουν” τον κόσμο , προσπαθώντας να επιβάλλουν συγκεκριμένες αγορές δισεκατομμυρίων από τις ΗΠΑ,  χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το “αμερικανικό αποτύπωμα” στην περιοχή. Να το δούμε πρώτα….

Το πιο παράδοξο όμως είναι ότι η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο ούτε να συρθεί αυτοκαταστροφική γερμανική “συνταγή” που επέβαλε  συνομιλίες με την Τουρκία, ούτε να αναμένει την αμερικανική παρέμβαση. Η γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μεσόγειο ήταν ευνοϊκότατες για να προχωρήσει σε στενή και ουσιαστική στρατιωτική συνεργασία με την ισχυρότερη στρατιωτικά χώρα της Ευρώπης: τη Γαλλία.

Η Jana Jabbour  σε μία πολύ καλή ανάλυση (διαβάστε τη όλη ΕΔΩ) εξηγεί πόσο βαθιά είναι η σύγκρουση Γαλλίας-Τουρκίας και η ανάλυση της προκαλεί το ερώτημα: είναι τόσο τυφλοί στην ελληνική κυβέρνηση,

που  δεν μπορούν να δουν τα αυτονόητα; Τόσο επιπόλαιοι που πιστεύουν στ΄ αλήθεια ότι οι στρατηγικές συνεργασίες χτίζονται με τη λογική “αφού δε θα πάρουμε τις φρεγάτες να αγοράσουμε αεροσκάφη”; Αυτό έγινε με τα Rafale…

Η ανάλυση την οποία επικαλούμαστε επισημαίνει ότι  “η γαλλο-τουρκική αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι μία  γεωπολιτική διαμάχη για την εξουσία σε πολλά μέτωπα: Λιβύη, Συρία, Λίβανος.

…Οι ηγεμονικές της φιλοδοξίες  της Τουρκίας έρχονται σε αντίθεση με το όραμα της Γαλλίας για τη Μεσόγειο και τον ορισμό των συμφερόντων της στην περιοχή”, γράφει και προσθέτει η Jana Jabbour: “Αυτό που ξεκίνησε ως προσωπική εχθρότητα μεταξύ Macron και Erdogan σταδιακά μετατρέπεται σε μια μεγάλη γεωπολιτική αντιπαλότητα, όπου η Γαλλία ενεργεί ως υπερασπιστής της παλιά περιφερειακή τάξη και η Τουρκία ως διεκδικητής”.

Ο αμυντικός αναλυτής και Απόστρατος Αξιωματικός Παναγιώτης Θεοδωρακίδης στη συνέντευξη του στο Militaire.gr μίλησε για το τι θα μπορούσε να είχε συμφωνήσει η Ελλάδα με τη Γαλλία σε στρατιωτικό επίπεδο ,προκειμένου η γαλλική παρουσία στην περιοχή να είναι διαρκής και να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα σε κάθε ακραία τουρκική κίνηση. Η Αθήνα δεν επέλεξε αυτή την προφανή λύση μέσω μιας αμυντικής στρατηγικής συνεργασίας αλλά προτίμησε να περιμένει …ημερομηνίες διερευνητικών καθ’ υπόδειξη των Γερμανών! Ποιος έχει ξεχάσει ότι ο τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο τον Ιούλιο με τον Γερμανό ΥΠΕΞ Χ.Μάας να βρίσκεται στην Αθήνα; 

Όλα αυτά όπως φαίνεται θα τα βρούμε μπροστά μας. Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά μπορεί να μην προβάλλονται αλλά τρέχουν.  Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι δεν θα ΄ναι ευχάριστα. Αν η πρόβλεψη επαληθευτεί κάποιοι θα πρέπει να εξηγήσουν τις επιλογές τους…