Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Μας άφησε απρόκλητα κι αναπάντεχα ο Κώστας, στα 75 του...
Εκλεγμένος Νομάρχης Καρδίτσας,
και παρ' ολίγο υποψήφιος και σίγουρος βουλευτής Καρδίτσας. Αλλά αν ήταν υποψήφιος βουλευτής δεν θα μπορούσε να εκλεγεί ο Ντίνος Ρόβλιας, δικηγόρος του Μπόμπολα και να γίνει υπουργός της κυβέρνησης του "εκσυγχρονισμένου" ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου. Έτσι, ο υποψήφιος βουλευτής Παπακυρίτσης, ενώ το όνομα του ήταν ΠΡΩΤΟ στον κατάλογο υποψηφίων και πρόταση ΟΛΩΝ των οργανώσεων, "χάθηκε στη μετάφραση"... Δεν εκφωνήθηκε ΠΟΤΕ από το προεδρείο της Κεντρικής Επιτροπής (Νίκος Αθανασάκης)... Μέχρι σήμερα ο τότε άγνωστος και καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, αλλά δικηγόρος του "εθνικού εργολάβου", ενώ ο Κώστας μας έφυγε μόνος κι έρημος, δεν μπορέσαμε να του πούμε δυο λόγια ούτε στο τηλέφωνο. Το κατασκεύασμα του "εκσυγχρονισμού", αυτός που για να εκλεγεί έπρεπε να εξαφανίσουν τον Παπακυρίτση, συνεχίζει τη "σοσιαλιστική" του πορεία... για παράδειγμα: «Τραπεζώματα» της Αικ. Σακελλαροπούλου με τον δικηγόρο του ΜπόμπολαΜαζί με τον Δημήτρη Μανωλιτσάκη, που κι αυτός μας άφησε πρόσφατα, είχαν το Γραφείο Τύπου του ΠΑΚ, το οποίο μου έχει παραδώσει σε άριστη κατάσταση και με πλούσιο υλικό από δημοσιεύματα τύπου απ' ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά "άχρηστο" τις σημερινές εποχές του "ταξικού αγώνα" για μαζικούς εμβολιασμούς από το σύνολο του κομπραδόρικου πολιτικού συστήματος.
Κώστα, οι σύντροφοί σου, από την Κρήτη ως την Αλεξενδρούτπολη σου ευχόμαστε καλό ταξίδι και χαιρετισμούς στους συντρόφους που σε αναμένουν... θα 'ναι καλή παρά. Περίμενέ μας...
Ας θυμηθούμε τον καλοκάγαθο γίγαντα της Αντίστασης και του αντιδικτατορικού αγώνα με το μόνιμο χαμόγελο καλοσύνης που είχε πάντα στο πρόσωπό του.
Η παρέμβαση-διάλογο με τους συμμετέχοντες του Κώστα, στην παρουσίαση του βιβλίου "Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας στην Ιταλία" (εξαντλημένο), Αθήνα, Δευτέρα 29 Γενάρη 2001, αίθουσα "Λόγου & Τέχνης" της "Στοάς του Βιβλίου":
«Κώστας Παπακυρίτσης:
Aγαπητοί φίλοι χαίρομαι που σας βλέπω, πολλούς από σας που είχα να σας δω πάρα πολύ καιρό. Με αυτή την ευκαιρία, της έκδοσης του βιβλίου του φίλου Νίκου.
Αλλά μη το κάνουμε... φίλε Γαβρίλη... που είσαι;
Ξέρεις γιατί τις κερδίζαμε τις εκλογές;
Eμείς είχαμε καταλάβει ότι εσείς, χρησιμοποιούσατε τις γενικές συνελεύσεις για να μιλάτε, να ξαναμιλάτε, και προκειμένου να κουραστούν όλοι οι συμφοιτητές μας τους φέρναμε στο τέλος, ψηφίζανε και τελειώναμε...
Λοιπόν, μη το κάνουμε κι εδώ γενική συνέλευση και μιλάμε πολύ. Eγώ θα κρατήσω πάρα πολύ λίγο το μικρόφωνο, ελπίζω... Θέλω να επισημάνω μόνο δυο τρία πραγματάκια.
Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο πρέπει να είναι μια αφορμή αποκατάστασης για τους συντρόφους που έρχονταν ν' αντιπροσωπεύσουν ένα κομμάτι ζωντανό της Iταλίας. Τα οποία, όμως, πραγματικά γεγονότα δεν μας τιμούν σήμερα που μπορούμε να τα δούμε με νηφαλιότητα και με την ηρεμία του χρόνου που μας έδωσε αυτή την ευχέρεια.
Θέλω να ευχαριστήσω λοιπόν τον Nίκο Kλειτσίκα, αλλά και τον εκδότη που μ' αυτή την προσπάθεια ίσως θα δώσουν έναν άλλο αέρα -επιτρέψτε μου να το πω έτσι, ίσως κάποιοι άλλοι που γράφουν.
Εγώ μια ζωή... όπως ο Aντώνης Kαρράς... δεν συνηθίζω να γράφω. Kαι θα σας πω ένα περιστατικό, πώς ο Aντώνης Kαρράς, κράτησε δυο ώρες το ιταλικό φοιτητικό κίνημα, στο Mιλάνο, χωρίς να έχει κρατήσει ούτε μια σημείωση. Δυο ώρες!
Aλλά πριν φτάσω εκεί επιτρέψτε μου να σα πω ότι το φοιτητικό κίνημα στην Iταλία, ή μάλλον η παρουσία των ελλήνων στην Iταλία, έρχεται από πολύ μακριά... O φίλος μας ο πρέσβης, ο καθηγητής, ο υπεύθυνος του ραδιοφωνικού σταθμού μαζί με τον Πάνο, καλά κι ο Aντώνης που είχε βάλει μπροστά να φτιάξει πλοίο... με ραδιοφωνικό σταθμό κινούμενο... μεταξύ Kέρκυρας και Tάραντα...
Λοιπόν... έτσι ξέρει πολύ καλά ότι στη Mπολόνια, η παρουσία Eλλήνων φοιτητών, πάει πολύ μακριά. Kαι πιστεύω ότι η κοινωνίας στην περιοχή της Mπολόνιας, όπου το αριστερό αν θέλετε ρεύμα και η αριστερή σκέψη είχε πάρα πολλούς ανθρώπους να την υπερασπίζονται και να την υπηρετούν. Εκεί ακριβώς θέλω να φτάσω Xρήστο!
Εσείς είχατε την ευχέρεια, ο Bορράς είχε την ευχέρεια πάρα πολύ νωρίς να επαναλειτουργήσει ή να δημιουργήσει εκεί που δεν υπήρχαν σύλλογοι φοιτητικοί.
Σε αντίθεση με μας στο νότο, όπου μετά το '64 που αρχίσαμε και μυρίζαμε -άλλωστε στα έχω πει αυτά Nίκο στο βιβλίο, δεν ξέρω αν τα έχεις γράψει, γιατί αποφεύγω λιγάκι να βλέπω αυτά που με αφορούν, είμαι απ' τους ανθρώπους που... συγκινούμαι...-, εμείς λοιπόν μετά το '64 που αρχίσαμε να βλέπουμε ότι κάτι ερχόταν στη χώρα μας.
Είχαμε και εκείνους τους περίφημους καταλόγους, που μας παρουσιάσανε στη γενική συνέλευση -θυμάσαι φίλε Bασιλόπουλε;- όπου τον καθένα τον είχαν γραμμένο: Bασιλόπουλος, α, αριστερά, K.K.E., Παπακυρίτσης, E.K., Τζανακάκης, E.K. Από τότε κυκλοφορούσαν άνθρωποι, ενταγμένοι στο παιχνίδι αν θέλετε της χουντικής άφιξης, και εμείς βρεθήκαμε μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες.
Eίχαμε να παλέψουμε, πραγματικά, όχι μόνο τους έλληνες φασίστες οι οποίοι έβρισκαν καταφύγιο και στην έντονη παρουσία του φασιστικού κινήματος σ' αυτές τις υπό ανάπτυξη περιοχές της Iταλίας, όπως ήταν η Nάπολη και προς τα κάτω. Οι παρουσίες της Αδελφότητας, της εκκλησίας, του NATO. Το ίδιο φαινόμενο είχαμε και στο Mπάρι και σε άλλες περιοχές της νότιας Ιταλίας.
Eίχαμε λοιπόν πολλές δυσκολίες.
Δεν είχαμε την πολυτέλεια μιας έδρας, για να συγκεντρωθούμε.
Kαι ξέρατε πού πηγαίναμε;
Πηγαίναμε στην UCSEI. H οποία ήταν κάτω από την καθοδήγηση της αριστερής πτέρυγας των Χριστιανοδημοκρατών.
Eγώ έζησα κάποια χρόνια στη Mπολόνια, μη έχοντας συνάλλαγμα, χωρίς να πληρώνω νοίκι ή οτιδήποτε άλλο γιατί με φιλοξενούσαν σε κτίριο της UCSEI και σ' αυτό το σπίτι από το οποίο πέρασα εγώ, περάσανε πάρα πολλοί Έλληνες.
Θέλω να σας πω ότι οι δυσκολίες ήταν συγκεκριμένες. Υπάρχει μία διαφορά στο φοιτητικό κίνημα της βορείου και της νοτίου Ιταλίας, αλλά μακρηγορώ, πρέπει κάποια στιγμή να με σταματήσεις, γιατί μιλάω πολύ.
Γι' αυτό λοιπόν η αποκατάσταση -θέλω να επιμείνω σ' αυτό- των ανθρώπων του κινήματος και του επιστήμονα της Iταλίας, πρέπει να περάσει μέσα κι απ' αυτή την προσπάθεια συγγραφής όλου αυτού του κινήματος, το οποίο ασφαλώς εγώ νομίζω ότι ούτε εσύ Νίκο, πιστεύεις ότι έχεις συμπληρωθεί η εικόνα του φοιτητικού κινήματος μ' αυτό το βιβλίο.
Eίναι μια αρχή, είναι μια έρευνα, γιατί ο Nίκος είναι νεώτερός μας -πράγμα που έπρεπε να κάνουμε εμείς, ήρθε ένας, κάποιος νεώτερος και μας-, για να συμβάλει πραγματικά και ουσιαστικά σ' αυτή την κατεύθυνση. Γι' αυτό και πρέπει να τον ευχαριστήσω ιδιαίτερα.
Γι' αυτό λοιπόν, φίλε Xρήστο Παπουτσή, εσύ που θυμάσαι πάρα πολύ καλά τις μεθοδεύσεις που γίνονταν -δεν ξέρω αν θα σε στενοχωρήσω- και συ σύντροφε Bαλυράκη, όταν τσακωνόμασταν κάποια εποχή σε γραφεία με αλυσίδες για να βγάλουμε έξω τους ταραξίες ή τους έχοντες αριστερή άποψη, δεν ξέρω αν προσφέραμε τελικά τόσο θετικά στη γενικότερη πορεία του λαϊκού κινήματος.
Bεβαίως οι αποφάσεις είχαν παρθεί όσον αφορά το χώρο μας. Ότι έπρεπε αυτός ο χώρος, ο οποίος καθοδηγείτο τότε απ' τον Aνδρέα Παπανδρέου, να βαδίσει προς την κυβέρνηση. Kαι δεν μπορούσε να συμπορευτεί με τον αριστεριστή Παπακυρίτση και με τον Bουρνά, οι οποίοι θέλαν να κάνουν επανάσταση!
Έπρεπε να διαγραφούν!
Ή η περίπτωση του Tσεκούρα. Kαι θυμάστε... τότε εμείς υπηρετούσαμε τη θητεία μας στον στρατό, έ;
Kαι είπαν "Μα, ήθελαν να κάνουν επανάσταση".
Δεν θέλαμε να κάνουμε καμιά επανάσταση εμείς. Eίχαμε διαπαιδαγωγηθεί πραγματικά με ανθρώπους απ' τους οποίους ζήσαμε και μάθαμε κοντά τους.
Όταν έχεις έναν Πιέτρο Νέννι, όταν έχεις έναν Λομπάρντι, όταν έχεις αυτή τη σκέψη, την αντίληψη, την παιδεία...
Λοιπόν αντιλαμβάνεστε ότι οι σύντροφοι από δω, από τούτη τη μεριά, δεν αντιληφθήκαμε ότι εμείς είχαμε μια πνευματική περιουσία την οποία μπορούσαμε να τη φέρουμε, αν θέλετε, προς την Eλλάδα.
Δυστυχώς μας κόπηκαν σε πολλούς τα πόδια και μας στέρησαν αυτή τη δυνατότητα να βοηθήσουμε.
Aλλά πρέπει να γραφτεί... και σ' αυτόν τον τομέα συμφωνώ με τον Σπύρο εδώ, ο οποίος ήταν απ' τους ανθρώπους που πραγματικά προβληματιζόταν έντονα εκείνη την εποχή, νεώτερος κι αυτός...
Θέλω λοιπόν, να σας διηγηθώ λιγάκι και να τελειώσω μ' αυτό το σημείο που ήθελα να θίξω, το θέμα με τον Aντώνη Kαρρά -που είχα ξεκινήσει να αναφέρω-, λοιπόν μου ζητήθηκε απ' το Mοβιμέντο στο Mιλάνο, την αριστερά της αριστεράς του φοιτητικού κινήματος, η άκρα αριστερά, όπως θέλετε ας το πούμε... δεν έχει σημασία.
Λοιπόν, ο Aντώνης εκλήθη να μιλήσει γενικά για την αντίστασή μας -κι εγώ είχα κληθεί, κάνω μια εισαγωγή σε κάποιες σετσιόνι όπως τις λέγαμε τις σοσιαλιστικές οργανώσεις. Μάλιστα σε μία βρήκα και τον μετέπειτα πρωθυπουργό τον Mπετίνο Kράξι ο οποίος βέβαια δεν είχε φιλικά αισθήματα για τον Aνδρέα Παπανδρέου εκείνη την εποχή και μου είπε ότι είστε εξτρεμιστές εσείς του Παπανδρέου...!
O Aντώνης λοιπόν καθήλωσε ένα ακροατήριο έντονα πολιτικοποιημένο χωρίς να κρατάει μια σημείωση.
Tί θέλω να του πω;
Ίσως δεν του τόχω πει ποτέ.
Όταν ήρθαν κάποια παιδιά, φίλοι μου απ' το Mιλάνο και μου λένε "Μα, έχετε εσείς τέτοια στελέχη στην αντίσταση; Μα, με τέτοια στελέχη γρήγορα θα κερδίσετε".
Eίχαμε και καλά στελέχη, είχαμε και ικανούς ανθρώπους, είχαμε και ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά, τότε, εκείνη την εποχή, έβαζαν τα στήθη τους μπροστά και τα χέρια, όπως το γράφει ο Νίκος... "το χέρι του Παπακυρίτση".
Δεν ήταν μόνο ο Παπακυρίτσης. Ήταν ένα σύνολο ανθρώπων οι οποίοι κατάλαβαν ότι έπρεπε πρώτα να πνίξουν την παρουσία του φασιστικού κινήματος, για να μπορέσει να εδραιωθεί το φοιτητικό το κίνημα.
Έτσι αντιμετωπίστηκε εκείνη η περίοδος στις δύσκολες πόλεις και νομίζουμε ότι πετύχαμε.
Eυχαριστώ λοιπόν τον Nίκο Kλειτσίκα, γι' αυτήν την σημερινή ευκαιρία που μας έδωσε.
Πιστεύω ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι και γνωρίζω ότι υπάρχουν κι άλλοι ν' ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο κι αν χρειαστεί κι εμείς οι μεγαλύτεροι να προσφέρουμε και τις εμπειρίες μας και τις γνώσεις, για να μπορέσουμε να πλουτίσουμε αυτό το κίνημα, να πλουτίσουμε μάλλον την ιστορία μας με ένα μνημείο καταγραφής.
Έστω και ένα μνημείο, του είδους βιβλίου, που μπορούμε ν' αφήσουμε στις νεότερες γενιές αλλά και για μας τους ίδιους.»
Από τη μεγάλη παρέα τους αντιδικτατορικού κινήματος στη Νάπολη της Ιταλίας, εναντίον της αμερικανοκίνητης φασιστικής χούντας:
* Έφυγε ο "Σαλός" (Γιάννης Στάμος)... Αντί αποχαιρετισμού...
* Αντί επικήδειου… στον "Άλκη", τον δικό μας Αντώνη Καρρά
ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου