ΣΕ ΚΑΛΟ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ.

Γράφει ο mitsos175

Σέβομαι όλες τις ομάδες και δίνω συγχαρητήρια, όταν νικάνε με την αξία τους. Μπράβο λοιπόν σε όλες τις ομάδες, κι αυτά που θα γράψω παρακάτω δεν αφορούν παίχτες, οπαδούς, ιστορία, αλλά πολιτικούς σπεκουλαδόρους κι απατεώνες.

Επί χούντας ο Παναθηναϊκός έφτασε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Μετά χάσαμε τη μισή Κύπρο. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Όσο η μπάλα ποδοσφαίρου με το κανόνι, καμία! Όμως τότε έβγαιναν οι χουνταίοι και μας έλεγαν «πόσο γαμάτη είναι η χώρα και τι επιτυχίες έχει».

Επί Καραμάν Αλή – Μπουχέσα η χώρα σήκωσε το «γαμημένο». Ευρωπαϊκό η Ελλάδα και «στον 7ο ουρανό όλοι αδέρφια», ενώ οι γαλάζιες ακρίδες είχαν κάτι χαμόγελα λες και έπαιξαν αυτοί. Στο καπάκι έρχεται και η πρωτιά στη Γιουροβίζιον με τη θεά Έλενα. Διπλό γλέντι, αλλά μετά μας ήρθαν 3 (με το συμπάθιο) Μνημόνια! Μας έριξαν, μας έδωσαν δυο τίτλους και μας κάρφωσαν 3 Μνημόνια. Μας χρωστάν τουλάχιστο ένα Παγκόσμιο κύπελλο. Το τι έγινε με τους πανηγυρισμούς το θυμάστε οι περισσότεροι. Ξινοί μας βγήκαν, απ’ τη μύτη. Το λέω γιατί υπάρχει κι η φράση «γελάσαμε, σε καλό να μας βγει».

Φέτος λοιπόν – όπως στην προηγούμενη χούντα – ομάδες κατάφεραν να προκριθούν. Μπράβο στους παίχτες. Δε είμαι γκρινιάρης, είναι όμως το προηγούμενο. Κάθε φορά που νιώθουμε χάδια και φιλιά, μετά (κατά ένα περίεργο τρόπο) τσούζει ο πισινός μας, κι έρχονται οι σφαλιάρες απανωτές! Μη χάσουμε αυγά και πασχάλια, αν το σηκώσει ο Θρύλος. Γκαντεμιά; Τι να σας πω; Σε καλό να μας βγει, γιατί κάθε φορά που γελάει το χειλάκι μας, κλαίμε μετά με μαύρο δάκρυ!

«Άσε μας, ρε Μήτσο, να χαρούμε»! Καλέ να χαρείτε, γιατί να μη χαρείτε; Εγώ βέβαια θα χαιρόμουν περισσότερο,

αν έπεφταν οι τιμές των τροφίμων. Ο καθένας όμως χαίρεται με διαφορετικά πράγματα. Ο οπαδός της ομάδας με την κούπα, ο νέος με το σεξ στην πυλωτή (για να ζηλεύει η γριά που κάνει μάτι), όσοι είμαστε άνθρωποι βλέποντας άλλους ανθρώπους χαρούμενους, κι όσοι είναι φασίστες βλέποντας νεκρά παιδιά και γενοκτονίες…

Έχουν πει πολλοί, πως τα θαυμαστά που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες πρέπει να μας κάνουν να αναλογιστούμε τι κάνουμε εμείς. «Ξέρεις κατάγομαι από τον Μιλτιάδη που νίκησε τους Πέρσες στο Μαραθώνα». – Μπορεί, αλλά σε βλέπω να κάνεις τεμενάδες στο αφεντικό. «Οι πρόγονοί μου ήταν Ολυμπιονίκες!» – Ναι, αλλά το δικό σου «άθλημα» είναι ο μαραθώνιος τηλεόρασης με κατάποση πιτόγυρων και μπύρας! Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα ούτε με τα νόστιμα πιτόγυρα, ούτε με την παγωμένη μπύρα, αλλά μη μας το παίζεις και Διαγόρας!

Άλλο ο αθλητής μέσα στο γήπεδο που βγάζει τα εκατομμύρια που τον πληρώνουν προσφέροντας θέαμα, κι άλλο εγώ που παρακολουθώ από την πολυθρόνα με το τηλεκοντρόλ στο ένα χέρι και το σουβλάκι στο άλλο, κι ας χαιρόμαστε κι οι δύο.

Αλλά έτσι είναι, το λέει και το ποίημα. «Περασμένα μεγαλεία». Μόνο που αντί να προβληματιζόμαστε, γελάμε με το παραμικρό. Ελπίζω να κάνουμε κάτι πραγματικά καλό, μια Επανάσταση πχ, για μην είμαστε οι γενιές εκείνες που δεν τις θυμάται, ούτε τις αναφέρει, κανείς. Οι γενιές που δεν έκαναν κανένα κατόρθωμα, που γνώρισαν μόνο καταστροφές. Εμείς θέλουμε να ακούμε μόνο τα καλά, κι αυτό εκμεταλλεύονται πολιτικοί απατεώνες, που καπηλεύονται τα κατορθώματα και τους κόπους άλλων…

vathikokkino.