Μετά το χτεσινό με την κόρη μου και την παρέα της και ότι έγινε ένα πράγμα μου έμεινε . Εγώ η σύζυγος μου η κόρη μου ο αδερφός μου και η οικογένεια του η ζωή μας πέταξε σε αυτό το μονοπάτι το πιο δύσκολο που μπορεί να τύχει στον καθένα σας .
Εμείς έτσι θα συνεχίσουμε με χτυπήματα στο καρφί με γυμνά χέρια με αξιοπρέπεια και σεβασμό στα παιδιά μας που χάθηκαν τόσο άδικα αυτή θα είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα και έχουμε μάθει πλέον να την αντιμετωπίζουμε . Με θλίβει το γεγονός ότι ακούμπησαν αυτά τα 6 παιδιά που πήγαν να συμπαρασταθούν την φίλη τους για τον γολγοθά που περνά .
Θα προτιμούσα να ακουμπήσουν μόνο την ίδια παρά τα άλλα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που έπρεπε να είναι χιλιάδες διπλά της και όχι μόνο 6. Με θλίβει που έβλεπα δίπλα γονείς παππούδες να κοιτούν και να μην προστατεύουν αυτά τα παιδιά που θα μπορούσαν να είναι σε κάποια άλλη φάση της ζωής τους δικά τους παιδιά σε ανάλογη κατάσταση .
Με θλίβει που της λέγανε διάφορα άσχετα και πολιτικούς χαρακτηρισμούς αντίθετους με αυτούς που εκπροσωπούσαν οι ίδιοι . Αυτήν είναι η κοινωνία ; Αυτοί είμαστε ;
Δυστυχώς οι παροιμίες που λέγανε οι παππούδες μας ήταν προφητικές και αληθινές Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙΕΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ Εύχομαι ποτέ τα παιδιά των ευρισκομένων εκεί να μην βρεθούν στην θέση της κόρης μου και των φίλων της αν και θα τους άξιζε Γιατί εμάς δεν μας άξιζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου