Επίσημα στατιστικά στοιχεία για τις επιθέσεις σκύλων στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, ωστόσο είναι βέβαιο ότι κάθε χρόνο αυξάνονται τα κρούσματα που οδηγούν σε σοβαρότατους τραυματισμούς, αλλά και σε θανατηφόρα τραύματα. Οι περισσότερες επιθέσεις αφορούν μικρά παιδιά αλλά και ηλικιωμένους.
Το αστυνομικό δελτίο βρίθει από τέτοια περιστατικά και ειδήσεις,
Η κατάσταση έχει ξεφύγει και δεν είναι τυχαίο ότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούν βίντεο αυτοπροστασίας από επιθέσεις σκύλων.
Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος, είναι ενδεικτική μια παλαιότερη έρευνα. Από τη μελέτη της ειδησιογραφίας στις ΗΠΑ και τον Καναδά μεταξύ 1982 και 2012, Merritt Clifton, ο εκδότης του Animal People, αναδεικνύει τις ράτσες που είναι περισσότερο υπεύθυνες για να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό και θάνατο. Σε συνδυασμό οι μεγάλες ράτσες molosser, όπως pit bulls, rottweilers, presa canarios, cane corsos, mastiffs, dogo argentinos, fila brasieros, και οι μίξεις τους:
79% των επιθέσεων προκαλούν σωματική βλάβη
72% των επιθέσεων είναι σε παιδιά
85% των επιθέσεων είναι σε ενήλικες
69% των επιθέσεων οδηγούν σε θάνατο
77% των επιθέσεων καταλήγουν σε ακρωτηριασμό
Οι αριθμοί αυτοί δεν διαφέρουν προφανώς ως δείγμα τάσεις μέσα στα αστικά κέντρα, όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και άλλων χωρών.
Οι εικόνες από παλαιότερα περιστατικά που συνέβησαν στην Ελλάδα σφίγγουν το στομάχι...
Ανέμελοι πολίτες δέχθηκαν τρομερές επιθέσεις που λίγο έλλειψαν να κοστίσουν ακόμα και τη ζωή τους...
ΔΕΙΤΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗ GALLERY ΤΟΥ NEWSBOMB.GR
Μια από τις πιο πρόσφατες ιστορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος αλλά και την άγνοια που έχουμε αρκετοί από εμας για τη συμπεριφορά των ζώων είναι η απόλυτη φρίκη έζησε ένα νεαρό ζευγάρι το περασμένο καλοκαίρι.
Η Σοφία Κάσκαρη ήταν καλεσμένη στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη, «Μετά τα Μεσάνυχτα» και περιέγραψε τον εφιάλτη που έζησαν ενώ βρισκόταν διακοπές στη Ναύπακτο με τον άντρα της, το 10 μηνών μωρό τους και το σκυλί τους.
Ενώ απολάμβαναν τη βόλτα τους, ξαφνικά και χωρίς καμία προφανή αιτία, το φιλήσυχο μέχρι εκείνη την ώρα σκυλί τους, επιτέθηκε στο μωρό που μπουσουλούσε, δαγκώνοντάς το στο πρόσωπο.
«Το σκυλί ήταν 4,5 χρονών. Ήταν του άντρα μου. Είχαμε μια άψογη σχέση με το σκυλί. Πραγματικά το αντιμετωπίζαμε ως μέλος της οικογένειας. Ακούω διάφορες απόψεις από ειδικούς. Νόμιζα ότι ήξερα το σκυλί μου. Δεν είχε δείξει επιθετική συμπεριφορά. Δεν ήθελε πολλά χάδια από τους άγνωστους. Δηλαδή δεν μπορούσε ο οποιοσδήποτε να πάει να χαϊδέψει το σκυλί. Μένω έγκυος και αποφασίζουμε επειδή είχε γίνει εκείνη την περίοδο κάποιο περιστατικό με σκυλιά να το πάμε για εκπαίδευση ώστε να μπορέσουμε σε οτιδήποτε προκύψει να με ακούσει γιατί αφεντικό ήταν ο σύζυγος μου. Ήθελα να βγάζω βόλτα το μωρό με το σκύλο. Πραγματοποιήθηκε 2,5 μήνες η εκπαίδευση και λίγο πριν γεννήσω τη φέραμε σπίτι. Όσο ήμουν έγκυος κοιμόταν στην κοιλιά μου. Της είχαν βγει ένστικτα να με προστατεύει λίγο παραπάνω. Δέθηκε ακόμα περισσότερο μαζί μου στην εγκυμοσύνη μου. Μετά είχα το παιδί σπίτι και όλα μια χαρά. Κοιμόντουσαν μαζί. Όπου ήταν η μπέμπα, ήταν δίπλα. Ποτέ δεν την είχα αφήσει μόνη της με το σκυλί, επειδή είναι μεγαλόσωμο. Επειδή ακόμα θεωρείται κουτάβι. Παίζανε συνέχεια», ανέφερε η Σοφία Κάσκαρη.
Υπάρχουν επικίνδυνα σκυλιά; - Τι αναφέρει η νομοθεσία;
Ο νόμος 4039/2012 («Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό») όριζε αρχικά ότι επικίνδυνο ζώο συντροφιάς είναι «το ζώο συντροφιάς που αποδεδειγμένα εκδηλώνει απρόκλητα έντονη επιθετική συμπεριφορά προς τον άνθρωπο ή τα άλλα ζώα», καθώς και το ζώο που πάσχει ή είναι φορέας σοβαρού νοσήματος, το οποίο μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο ή στα άλλα ζώα και δεν θεραπεύεται.
Μετά από αντιδράσεις φιλοζωικών οργανώσεων η εν λόγω αναφορά τροποποιήθηκε το 2014 και πλέον επικίνδυνο ζώο συντροφιάς θεωρείται «το ζώο συντροφιάς που εκδηλώνει απρόκλητη και αδικαιολόγητη επιθετικότητα, χωρίς να απειληθεί, προς τον άνθρωπο ή τα άλλα ζώα». Οι φιλοζωικές οργανώσεις ωστόσο υποστηρίζουν ότι και ο νέος ορισμός για το «επικίνδυνο ζώο συντροφιάς «απέχει παρασάγγας από την πραγματική έννοια του επιθετικού ζώου».
Τελικά τι είναι πιο επικίνδυνο; Το ίδιο το σκυλί ή ο ιδιοκτήτης; Εδώ κανείς δεν απαντά. Παρόλα αυτά άπαντες φροντίζουν να ικανοποιούν τα αιτήματα των φιλοζωϊκών οργανώσεων για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς.
Με την ουσία του προβλήματος δεν έχει ασχοληθεί κανείς.
Κανένα υπουργείο και καμία αρμόδια υπηρεσία δεν έχει την πολιτική βούληση να βάλει αυστηρούς κανόνες στο πώς μπορεί ο καθένας να «υιοθετεί» ή να φιλοξενεί ένα σκύλο στο σπίτι του.
Το τελευταίο νομοσχέδιο με το οποίο ασχολήθηκε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης με τα ζητήματα που αφορούν τη δράση αυτών των σωματείων, «πάγωσε» υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους, αφού ξεσηκώθηκαν όλες αυτές οι οργανώσεις που με πρόσχημα την ευαισθησία, δραστηριοποιούνται στο παράνομο εμπόριο κατοικίδιων ζώων.
Διότι είναι προφανές ότι κάποιοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.
Δεν θέλουν να μπουν κανόνες νομιμότητας στο εμπόριο κατοικιδίων, ούτε διαφάνεια.
Τα περιστατικά είναι χιλιάδες. Διαβάστε ενδεικτικά:
Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά.
Η πολιτεία, οφείλει να παρέμβει δραστικά και να βρει τον τρόπο ώστε να μην κυκλοφορούν χωρίς έλεγχο τα σκυλιά.
Πότε επιτέλους θα μπορούν τα ελληνόπουλα να κυκλοφορούν ελεύθερα στις γειτονιές τους και όπου θέλουν, χωρίς να κινδυνεύουν -ανά πάσα στιγμή- να δεχτούν επίθεση από κάποιο σκυλί, με όποιες οδυνηρές συνέπειες μπορούν να ακολουθήσουν;
Κάθε πολίτης που θέλει να έχει σκύλο πρέπει να το δηλώνει στις δημόσιες αρχές και με αυτό τον τρόπο να φτιαχτεί ένα μητρώο ώστε η πολιτεία, το κράτος να γνωρίζει και τον ιδιοκτήτη, αλλά και το σκύλο. Επιτέλους όσοι επιθυμούν να έχουν ζώα πρέπει να αναλάβουν και τη συγκεκριμένη ευθύνη. Το να έχεις στο σπίτι σου και στο περιβάλλον σου ένα σκύλο ή οποιοδήποτε άλλο ζώο είναι μια πράξη ευθύνης. Αυτή η νοοτροπία του «θα έχω ότι γουστάρω και θα κάνω ότι θέλω» δεν αρμόζει σε σοβαρές χώρες.
Όπως δεν μπορεί κάποιος να υιοθετεί για πλάκα ένα παιδί, έτσι ακριβώς πρέπει να θωρακιστεί η νομοθεσία και για τα ζώα.
Οι ιδιοκτήτες είναι επιτακτική ανάγκη να εκπαιδεύονται με την καθοδήγηση ενός έμπειρου - θετικού εκπαιδευτή, να αποκτήσουν τις αναγκαίες γνώσεις και δεξιότητες για το πως νοιώθει ένα σκυλί, πως μαθαίνει, τι ανάγκες έχει, πως κουμαντάρεται χωρίς ακρότητες και βία.
Οι ιδιοκτήτες σκύλων να είναι υπεύθυνοι και νομικά και ηθικά
Διότι δεν είναι μόνον οι δεκάδες επιθέσεις άγριων σκυλιών που χρησιμοποιούνται ως φύλακες, αλλά είναι και τα χιλιάδες περιστατικά επιθέσεων από αδέσποτα ζώα.
Το να ανεχόμαστε να κυκλοφορούν αδέσποτα παντού στους δημόσιους χώρους, δεν είναι ζωοφιλία, είναι αδιαφορία.
Το να ανεχόμαστε ως πολιτεία, ο καθένας ανώνυμα να συγκεντρώνει στο σπίτι του όσα σκυλιά θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, είναι εξίσου υποκριτικό και εγκληματικό.
Μακάρι να μπορούσαν να μαζευτούν όλα τα αδέσποτα σε αξιοπρεπή κυνοκομεία με καλές συνθήκες διαβίωσης.
Εκ του αποτελέσματος, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, φαίνεται πως όχι μόνο δεν επαρκεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά μάλλον το διαιωνίζει και το διογκώνει, λειτουργώντας σαν τροχοπέδη τελικά για την αποτελεσματική παρέμβαση εκ μέρους των αρμόδιων Δημοτικών Αρχών.
Δεν μπορεί η διάταξη του Νόμου που προβλέπει να αφήνονται (μετά τις όποιες ενέργειες) στους «φυσικούς» τους χώρους, να καταλήγει στην πράξη στο να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτοι σκύλοι παντού σαν ιερές αγελάδες, χωρίς να έχει κανείς το δικαίωμα να τους ενοχλήσει, συχνά σε αγέλες που όλοι αποφεύγουμε σε πλατείες, σε κυκλοφοριακούς κόμβους, έξω (ή και μέσα) από τις αυλές των Σχολείων, σε παιδικές χαρές αλλά ακόμα και σε χώρους δημόσιων Νοσοκομείων.
Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα αν θέλουμε να λεγόμαστε ευρωπαϊκή χώρα.
Ποιοι είναι αυτοί ποιυ δεν θέλουν να μπει ηλεκτρονική σήμανση στα σκυλιά και βάση δεδομένων για τους ιδιοκτήτες για να ξέρει η πολιτεία τι σκυλί έχει ο καθένας, πώς μπορεί να το κυκλοφορεί και που μπορεί να το κυκλοφορεί;
Ποιοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες για τα αδέσποτα από τις φιλοζωϊκές οργανώσεις στους Δήμους για να γίνεται οργανωμένος έλεγχος από την πολιτεία;
Τα περιστατικά επιθέσεων πλέον είναι χιλιάδες και κανείς μα κανείς δεν μπορεί να βρει το δίκιο του.
Και πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε ανοικτά.
Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται ο καθένας με το πρόσχημα της φιλοζωΐας και να αμολάει ένα, δυο ή ακόμα και τρία σκυλιά μέσα σε παιδική χαρά που παίζουν ανήλικα παιδάκια και να έχει την απαίτηση να φύγουν τα παιδιά για να παίξουν οι σκύλοι του.
Αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα στην Ελλάδα που λίγο ως πολύ όλοι μας τα έχουμε δει.
GALLERY
01
Επιθέσεις σκύλων: Πότε επιτέλους θα διαμορφωθεί ένα σοβαρό νομικό πλαίσιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου