ΠΟΙΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΝΔ, ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΤΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΕΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΩΣ ΚΑΙ ΝΥΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ

Ποινή φυλάκισης στον Ανδρέα Πάτση, πρώην βουλευτή ΝΔ για παράβαση του νόμου περί πόθεν έσχες. Ποινές φυλάκισης και για την τέως και νυν σύζυγό του.

Ποινή φυλάκισης τριών ετών κατά συγχώνευση στον πρώην βουλευτή της ΝΔ, Ανδρέα  Πάτση και ποινές φυλάκισης στην τέως και νυν σύζυγό του, επέβαλε το δικαστήριο το οποίο επικύρωσε το πρακτικό της ποινικής διαπραγμάτευσης, σε υπόθεση η οποία αφορά παραβάσεις του νόμου περί πόθεν έσχες.

Η ποινική διαπραγμάτευση

Η ποινική διαπραγμάτευση είναι διαδικασία στην οποία εντάχθηκε η υπόθεση Ανδρέα Πάτση μετά από αίτημα του ιδίου κατά την πρώτη μέρα της δίκης και πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας. Ο κατηγορούμενος πρώην – βουλευτής έκανε χρήση του δικαιώματος που του δίνει ο νόμος.

Η καταδίκη Πάτση

Το δικαστήριο μετά από σχετική πρόταση του εισαγγελέα – η οποία επήλθε ύστερα από διαπραγμάτευσή του με τους συνηγόρους υπεράσπισης – επικύρωσε το σχετικό πρακτικό, καταδικάζοντας τόσο τον πρώην «γαλάζιο» βουλευτή, όσο και την πρώην και νυν σύζυγό του, για πράξεις που σχετίζονται με ανακριβή και ελλιπή δήλωση πόθεν έσχες.

Η ποινή φυλάκισης στις συζύγους

Συγκεκριμένα, καταδικάστηκαν η πρώην σύζυγος του Ανδρέα Πάτση σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών και η νυν σε 20 μήνες φυλάκισης, για συνέργεια σε ελλιπή δήλωση πόθεν έσχες. Όλες οι ποινές αποφασίστηκε να είναι εξαγοράσιμες με 10 ευρώ ημερησίως.

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Μια κλοτσιά σε σκύλο είναι κακούργημα. Ο ξυλοδαρμός παιδιών, η κατατρομοκράτηση και ο εξευτελισμός τους είναι πλημμελήματα

Του Παναγιώτη Λιάκου

Για τον νόμο που αφορά τη μεταχείριση των ζώων (4830, 18 Σεπτεμβρίου 2021, ΦΕΚ με αριθμό φύλλου 169, Τεύχος Πρώτο) διαβάζουμε ότι είναι αδίκημα «ο βασανισμός των ζώων με την εσκεμμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης». Αυτό το αδίκημα διώκεται ως κακούργημα και επιφέρει ποινή κάθειρξης έως δέκα έτη, και πρόστιμο από 30.000 ευρώ έως 50.000 ευρώ για κάθε ζώο και κάθε περιστατικό. Δηλαδή, αν αποδειχθεί ότι κάποιος κλότσησε σκύλο μία φορά τη Δευτέρα, μία φορά την Τετάρτη κι άλλη μία την Παρασκευή, δεν είναι ένα το πρόστιμο που καταλογίζεται, αλλά τρία! Κλοτσιά και τριανταχίλιαρο! Τούτη η νομοθεσία φέρει την υπογραφή του Μάκη Βορίδη.

Οι ξυλοδαρμοί και οι εξευτελιστικές συμπεριφορές σε ανηλίκους από συμμαθητές τους ή από εξωσχολικούς δεν αντιμετωπίζονται έτσι. Είναι πλημμεληματάκια (απλή σωματική βλάβη, εξύβριση, απειλή), με αστείες ποινές, αναστολές και νουθεσίες από δικαστικούς του στιλ «μην το ξανακάνεις».

Εδώ πρέπει να γίνει σαφές ότι τα πρόστιμα και οι φυλακίσεις για κακοποίηση ζώων δεν είναι το πρόβλημα. Πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι οι βουλευτές θεωρούν χειρότερη την κλοτσιά σε ζώο από την κλοτσιά σε άνθρωπο.

Είναι προφανές ότι το κράτος υπολογίζει και σέβεται περισσότερο τα ζώα από τους ανθρώπους και είναι άκαμπτο και άτεγκτο στην περίπτωση που κάποιος παραβιάσει τα δικαιώματά τους. Ωστόσο, τέτοιου είδους αναντιστοιχίες και ασύμμετρες αντιμετωπίσεις ποινικών παραβάσεων δεν λειτουργούν θετικά για την κοινωνία. Εμπεδώνουν στον λαό την άποψη ότι οι νόμοι αποτελούν κατασκευάσματα ανθρώπων που καλοπερνούν επειδή πληρώνουν οι πολλοί για την καλοπέρασή τους. Όμως, οι νομοθέτες που σιτίζονται από τους πολλούς τούς εχθρεύονται και φροντίζουν όχι μόνο να κάνουν τη ζωή τους κόλαση, αλλά σε κάθε ευκαιρία να τους δείχνουν την περιφρόνησή τους.

Κι είναι στ’ αλήθεια περιφρόνηση ένα παιδάκι που δεν έχει φταίξει σε τίποτα να αντιμετωπίζεται από τον νόμο ως κάτι ευτελέστερο ενός σκύλου,

Ο STEPHANOS ΠΑΕΙ ΠΑΛΙ ΗΠΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΑΚΗΣ «ΨΗΝΕΙ» ΤΗΝ ΤΖΑΚΡΗ

Κι ενώ ο έκπτωτος τρέχει στην ξενιτιά για να διεκδικήσει τα «μιστά» του, πίσω από την πλάτη του γίνονται όργια. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά δεν το ξέρουμε, όργια πάντως είναι…

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Καταιγιστικές εξακολουθούν να είναι οι διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζει η ώρα για την εκλογή ηγεσίας. Κι αν στο προσκήνιο συμβαίνουν τόσα, στο παρασκήνιο -και δη στο βαθύ- είναι πολύ περισσότερα αυτά που ξεπερνούν ακόμη και την πιο προωθημένη φαντασία…

Καταρχάς, αναμένεται με (διπλό) ενδιαφέρον η επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη, η οποία θα γίνει μέσα στα προσεχή δύο εικοσιτετράωρα, ίσως και αύριο. Αυτό είναι γνωστό. Το (μέχρι στιγμής) «βουβό» είναι ότι ο Stephanos πρόκειται, αμέσως μετά, να φύγει για το Αμέρικα. Πάλι…

Συχνά μεν τα ταξίδια του στο εξωτερικό, αλλά προς τι αυτό, τώρα μάλιστα που έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τον «υπέρ πάντων αγώνα»; Το σίγουρο είναι ότι δεν πάει για τουριστικούς λόγους, αλλά ούτε για επαγγελματικούς, με τη στενή τουλάχιστον έννοια. Άλλωστε, ο ίδιος έχει πει από τα τέλη της άνοιξης ότι «δεν έχω πλέον συμμετοχή σε καμία εταιρία του εξωτερικού».

Οι κακές (αλλά καλά ενημερωμένες) γλώσσες λένε ότι μεταβαίνει για δικαστικούς λόγους, καθώς δεν έχουν λήξει ακόμη, ενώπιον δικαστηρίων στις ΗΠΑ, οι εκκρεμότητες για τις οικονομικές διεκδικήσεις του από μεγάλη χρηματιστηριακή εταιρία με την οποία συνεργαζόταν…

Πώς το είπε, όμως, ο ίδιος μόλις προχθές; «Δεν άφησα μια στρωμένη ζωή στις ΗΠΑ για να έρθω εδώ…» Ε, δεν τη λες και πολύ «στρωμένη»…

Στο μεταξύ, το ενδιαφέρον για την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του είναι διπλό, λόγω του «πόθεν έσχες». Θα παραδώσει κι αυτός το «έσχες», αλλά με το «πόθεν» (και το «πώς») θα ασχοληθούν ή θα αφήσουν να κυλήσουν όλα με την τυπική μορφή των πραγμάτων;

Κι ενώ ο Stephanos τρέχει στην ξενιτιά για να διεκδικήσει τα «μιστά» του,

ΜΑΦΙΟΖΟΙ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ

Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*

Αναγνώστης, τον οποίο και ευχαριστώ, σχολιάζοντας το περιεχόμενο της αρθρογραφίας παρέθεσε διαδικτυακό σύνδεσμο στον οποίο αναλύεται λογοτεχνικά ο τρόπος με τον οποίον το σύνολο του πολιτικού συστήματος υιοθέτησε την οργανωτική δομή της μαφίας δοθέντος ότι η κατάργηση των εθνικών κρατών και η επέλαση της παγκοσμιοποίησης επαναπροσδιόρισαν το περιεχόμενο της πολιτικής, https://gavriil.gr/micro-stories/kanto_opws_i_mafia_b/.

Στο έθνος-κράτος η πολιτική αποσκοπούσε στην οικονομική, κοινωνική και πνευματική ευημερία των τάξεων, χωρίς βεβαίως να απουσιάζουν οι κοινωνικές αντιθέσεις και τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα. Στο έθνος-κράτος δεν υπήρχαν εγκληματικότητα, κοινωνική αποσάθρωση, λούμπεν αισθητική, λαθρομετανάστευση, πνευματική υποβάθμιση και εξαθλίωση, ενώ η προστασία της ιδιοκτησίας ήταν θεμελιώδης αξία του συστήματος. Η πολιτική είχε κατανοήσει ότι οι δυστοπίες οδηγούν στην κοινωνική εξαθλίωση και τη φτώχεια.

Σήμερα όμως η πολιτική έχει ως πρωτεύοντα σκοπό τη ληστεία και την εξαθλίωση των πολιτών και τη μεταφορά του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου στις τσέπες της και συνεπώς είναι λογικό να ακολουθεί το οργανωτικό σχήμα της μαφίας και τις μεθόδους της. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης τα κόμματα έχουν τη δομή κλειστών λεσχών ή σέχτων, αντιγράφοντας το οργανωτικό πυραμιδικό σχήμα της μαφίας, όπου όλοι συμμετέχουν στη ληστεία, όχι μόνο των εκτός της σέχτας υποζυγίων, αλλά και των ηλιθίων στη βάση της πυραμίδας, που τοποθετούν στην εξουσία τους μαφιόζους με την ψήφο τους. Στο νέο κλεπτοκρατικό σχήμα ανήκουν άπαντες, από την άκρα Αριστερά μέχρι τη Δεξιά.

Αρχικά οι κρατικές δομές και η γραφειοκρατία αντικαταστήθηκαν από ΜΚΟ, οι πιο σημαντικές από τις οποίες ελέγχονται από συγγενικά πρόσωπα των πολιτικών, ενώ σήμερα το σύνολο της κρατικής περιουσίας εκποιείται στις πολυεθνικές, οι οποίες μαζί με τις ΜΚΟ αναλαμβάνουν τη λειτουργία του κράτους.

Η χώρα μετασχηματίζεται σε χώρο,

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΠΙΑΣΜΕΝΟΙ;

Το «γράψε σβήσε» για τη συμφωνία της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο και οι διαρκείς επικύψεις…

Είναι ποτέ δυνατόν να νομοθετεί η Ελληνική Δημοκρατία αποζημίωση σε τρίτους για τη ματαίωση έργου το οποίο θα γίνει μέσα στην επικράτειά της λόγω εξωτερικής απειλής;

Είναι ποτέ δυνατόν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να δηλώνει δημοσίως ότι η λύση για το Κυπριακό θα είναι άδικη και γι’ αυτό δεν διεκδικεί το να είναι δίκαιη; Κι όμως! Και το ένα και το άλλο συμβαίνουν. Και δεν ανοίγει μύτη.

Το πρώτο συνέβη προχθές. Μόλις το Μαξίμου διάβασε το σημείωμα της εφημερίδας μας που έθετε το ερώτημα πώς θα αντιδράσουν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας εάν έρθει προς κύρωση στη Βουλή στο σύνολό της η συμφωνία Ελλάδος – Κύπρου για την ηλεκτρική διασύνδεση με όσα απαράδεκτα περιέχει μέσα, κάποιοι έσπευσαν, προφανώς από αγωνία να μην αναπτυχθούν εσωκομματικές συσπειρώσεις, να καταθέσουν αμέσως τα επίδικα σε μορφή… τροπολογίας. Και όχι σε μορφή διεθνούς συμφωνίας, η οποία απαιτεί κύρωση.

Και τι έλεγε η τροπολογία; Ότι σε περίπτωση ματαίωσης του έργου λόγω «εξωτερικού παράγοντα» την αποζημίωση στους Γάλλους που θα το εκτελούν θα την αναλάβουν εξ ημισείας η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση. Στο σημείο αυτό μάλιστα έγινε και ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Ενώ στα αρχικά προσχέδια της συμφωνίας η ματαίωση συνδεόταν με τις φράσεις «εξωτερικός κίνδυνος» ή «ανωτέρα βία», στο τελικό κείμενο επελέγη η ουδέτερη φράση «εξωτερικός παράγοντας», για να μην αποκαλυφθεί σε νομικό κείμενο ότι το Κοινοβούλιο νομοθετεί το casus belli της Τουρκίας μέσα στη διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη! Ερώτημα: Νοείται ματαίωση έργου εντός της ελληνικής ΑΟΖ με βάση τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου; Όποιος δέχεται τη ματαίωση αυτή στην ουσία αναγνωρίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο! Και βεβαίως, επειδή το κοινοβούλιο δεν νομοθετεί στο κενό, νομιμοποίησε και το casus belli που κήρυξε η Τουρκία στην Ελλάδα μέσα στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στην Κάσο τον Ιούλιο! Εξαιρετικά, δεν νομίζετε; Και μετά έρχεται και γράφει άρθρα ο κύριος πρωθυπουργός για τα γενέθλια της Νέας Δημοκρατίας,

ΚΟΜΠΛΕΞ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΙΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ-ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΙΑ!

Του Βασίλη Βέργη

Η μάχη για τη ζωή που δίνει τις τελευταίες ημέρες η κορυφαία ερμηνεύτρια στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, η σπουδαία Μαρινέλλα, ανέδειξε ακόμα μία φορά την «ανθρωποφαγία», που, δυστυχώς, διακρίνει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Αναφέρομαι στο ξεχωριστό κομμάτι που πλέον είναι μία κατηγορία μόνο του και διαθέτει πολλούς «εκφραστές», χρήστες των social media. Ένα «ειδικό κοινό», διόλου μικρό, το οποίο έχει βρει «τρόπο έκφρασης» στα κοινωνικά δίκτυα ή, για να πούμε σωστότερα, ανακάλυψε κάποιο «νόημα στη ζωή του» μιζεριάζοντας πάνω στις ζωές των άλλων.

Άνθρωποι με συγκλονιστικά προσωπικά συμπλέγματα, οι οποίοι δημιουργούν συνήθως ένα ψεύτικο προφίλ και βυσσοδομούν κατά πάντων. Και κυρίως κατά εκείνων που ονομάζουμε «επωνύμους».

Με τη Μαρινέλλα να παλεύει στο νοσοκομείο, αυτό που βρήκαν να της… προσάψουν ήταν «γιατί τραγουδάει στα 86 και δεν κάθεται στο σπίτι της, σε αυτή την ηλικία, αντί να βάζει τον εαυτό της σε κίνδυνο».

Λες και έχει κάποια υποχρέωση… κάθε Μαρινέλλα να ρωτάει τον «τελειωμένο μίζερο» του διαδικτύου πότε πρέπει να βγει στη σκηνή και πότε να ξεκουραστεί. Ένας άνθρωπος «φάρος» του πολιτισμού της χώρας, με δεκαετίες προσφοράς, έγινε «αντικείμενο» σχολιασμού των απολίτιστων, επειδή προτίμησε να τραγουδάει, αντί να… πλέκει!

Αντί για θαυμασμό και σεβασμό, εισέπραξε φθόνο. Αντί για χειροκρότημα σε μια γυναίκα-σύμβολο, σε μια προσωπικότητα η οποία ουδέποτε επιθύμησε να αυτο-συνταξιοδοτηθεί, σε μια νεράιδα της σκηνής που μεγάλωσε γενιές με την εκπληκτική φωνή της, οι μίζεροι του διαδικτύου επεφύλαξαν «κριτική». Και μάλιστα τις πρώτες ώρες που εκείνη έδινε τη μάχη της και η κανονική Ελλάδα κρατούσε την ανάσα προσευχόμενη να τα καταφέρει.

Έχω αρκετές φορές αναρωτηθεί πόσα αποθέματα μίσους υπάρχουν στις ψυχές των ανθρώπων. Διαπιστώνω κάθε φορά ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Ο φθόνος είναι αμέτρητος. Ζωές «κατεστραμμένες» βρήκαν καταφύγιο στην ανωνυμία του διαδικτύου και ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Σχολιάζουν τα πάντα, καθυβρίζουν,