Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ…ΚΑΤΟΠΙΝΟΙ

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΓΙΑ τον Ανδρέα Παπανδρέου θα μιλήσει η Ιστορία. 
Οι άνθρωποι «μίλησαν» με το ξέσπασμα του 48%. 
Από σωρευμένη καταπίεση των «νικητών» του Εμφυλίου. 
Με τη μεθόδευση και τη στάση τους, που, βέβαια, δεν είναι αλλιώτικη από εκείνην των «άλλων», αν επικρατούσαν. 
Κι αν θυμηθούμε τη δημοκρατία των «άλλων» στις (λαϊκές)…δημοκρατίες τους, λέμε ποτέ πια εμφύλιος-του νικητή η καταπίεση δεν έχει χρώμα και ιδεολογία.

ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ τον Ανδρέα και βάλαμε σε τάξη της μνήμης μας τ’ απομεινάρια. 
Σε μια σειρά που ξεκινάει απ’ τη δημοκρατία στο χώρο όπου γεννήθηκε και με τον φόβο του χωροφύλακα παρελθόν, για να φτάσει στην ασυδοσία της παρεξηγημένης δημοκρατίας απ’ τον νεοέλληνα, που (επ)έφερε τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης. 
ΑΦΗΝΟΥΜΕ, λοιπόν, τον Ανδρέα Παπανδρέου στην Ιστορία και πάμε στις ιστορίες των «απογόνων» του. 
Αφού επισημάνουμε πως δεν υπήρξε πρωθυπουργός που λοιδορήθηκε περισσότερο, καθυβρίστηκε από αισχρές φυλλάδες,
κι έγινε στόχος μιας ζερβοδέξιας συμμαχίας, για να διαμοιραστούν τα ιμάτια και το ΠΑΣΟΚ-έργο ζωής του-κι έφαγαν τα…μούτρα τους.

ΟΣΟ πάμε σε μεταγενέστερους, τόσο όφειλαν να’ ναι σεμνότεροι. Όσο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα με τις σοσιαλιστικές του δομές, στο ξεκίνημα, εξελίχτηκε σε εκσυγχρονισμό για να καταντήσει ΠΑΣΟΚ σε χέρια (κάποιων) ληστών, τόσο όφειλαν να παραμείνουν εξαφανισμένοι κάποιοι πρωθυπουργοί και τα «παιδιά» τους.

ΚΑΙ τι είδαμε στη «γιορτή»-επέτειο; Ποιοι έσκασαν μύτη μη τους φάνε «σύντροφοι» κερδίζοντας τις εντυπώσεις;

ΣΗΜΙΤΗΣ, που «το του Ανδρέα τρόπαιον» δεν τον άφηνε να «καθεύδει». Εστιάσαμε στο αλεπουδίσιο βλέμμα του και θυμηθήκαμε. 
Τα χτυπήματα, ύπουλα και συστηματικά, στον νοσούντα Παπανδρέου. 
Τον «μυστικό του δείπνο» με τους πιστούς του, που μοιράστηκαν υπουργεία. 

ΥΣΤΕΡΑ έσκασε μύτη η κα Βάσω Παπανδρέου. Ανανεωμένη και «τραβηγμένη» κατά πρόσωπο η τ. κυρία επίτροπος, «παντός καιρού» και του Πεντελικού, με την αγριάδα της στον Ανδρέα «επί προσωπικού». 

Έσπευσε κι αυτή να πάρει θέση στον μυστικό δείπνο με Σημίτη, Πάγκαλο και Αυγερινό, ξεστόμισε κάποτε το «πλουτίσαντες του ΠΑΣΟΚ», χωρίς να καταβάλει απολύτως καμιά προσπάθεια…απεμπλουτισμού τους.
ΚΑΙ πάμε στον…πολύ κ. Πάγκαλο-συνδαιτυμόνα που υπουργοποιήθηκε πριν ακόμα κλείσει το στόμα απ’ την τελευταία μπουκιά στο «δείπνο». Ποια είναι η πονηρότερη πρακτική για να άρεις τη σκέψη του ακροατή σου απ’ τις ευθύνες που μυρίζουν…Οτσαλάν, Ίμια και σημαία που θα την «παρέσυρε ο αέρας»; 

Να ισχυριστείς πως είναι αποτυχημένοι οι δυο πρωθυπουργοί (Σημίτης, Γ. Παπανδρέου)! Εκ των υστέρων! Άποψη διαμορφωμένη πρόσφατα και με οριστικό(;) διαζύγιό σου απ’ την πολιτική και όχι όταν κράταγες ηδονικά τα ηνία της εξουσίας.

ΠΟΙΟΣ άλλος (εξαφανισμένος) έσκασε μύτη στη «γιορτή»; 

Ο κ. Λαλιώτης! 

Δίκην επανεμφανιζόμενου κομήτη και χωρίς εξηγήσεις για την πολιτική του στάση και συμπεριφορά. Βίοι παράλληλοι με του κ. Σουφλιά τον βίο κι εμείς χωρίς λογαριασμό για τους Ολυμπιακούς και αμανάτι τα διόδια. (Εξοργιστικά, πέραν της δαπάνης, σε κακοσυντήρημένες εθνικές οδούς, ληστές για «ροπαλιά» στον ταξιδιώτη). 

Με άγνωστη την (παραμένουσα) σχέση του κ. Λαλιώτη με τους εργολάβους. 

ΠΑΜΕ και σε άλλον απόντα; Κάποτε μας χάριζε τη…φλυαρία του δια στόματος «κεκοσμημένου» με την απαστράπτουσα οδοντοστοιχία του. Ύστερα ακούστηκε πως «έρχεται η σειρά του». Εμείς μελετούμε τη συμπεριφορά του κ. Τσοχατζόπουλου, τον φανταζόμαστε στο (πιθανό) εδώλιο και εικάζουμε. Για τη συμπεριφορά του Γιάννου, με βάση την αλήθεια που ήδη απέκρυψε (για καταθέσεις της πρ. συζύγου του κλπ).

ΓΙΑ τον έτερο «συνδαιτυμόνα» ονόματι Αυγερινός, δεν χρειάζεται να χαλαλίσουμε ούτε μια λέξη.

ΥΠΟΣΤΕΙΛΑΜΕ τη «σημαία», απιθώσαμε τα λάβαρα πετώντας το κομματικό μας ταμπελάκι. «Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι»; Όχι. Κι αν πεθάνουν τα κόμματα; Δεν μας απασχολεί. Μόνο η Ελλάδα μη πεθάνει και τα συμπαρασύρει.

ΚΙ αν δεν το πρόσεξες πού μας κατάντησε η κομματολατρεία-ασπίδα και εφαλτήριο για επιτήδειους- ετοιμάσου να τα ξαναζήσεις. Με τους επιτήδειους στα κομματικά σκαλιά, βολεμένους και οικονομημένους