ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΠΡΟΣΕΒΛΗΘΗ ΑΠΟ ΤΟ «ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ»..

Σε φορτισμένο κλίμα και εν μέσω ζωηρών ζυμώσεων μεταξύ βουλευτών και στελεχών συνεχίζονται οι εργασίες του 3ου Συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς στο Σινέ Κεραμεικός. [iefimerida]

Με τη «σκιά» της  συνάντησης των βουλευτών -και την ομόφωνη απόφασή τους να ζητήσουν από τον πρόεδρο του κόμματος Φώτη Κουβέλη να επιμείνει στην παραίτηση του από την ηγεσία- να πέφτει βαριά, σήμερα όλα δείχνουν ότι οι υποψηφιότητες θα είναι δύο.

 Το «τιμόνι» της Αγίου Κωνσταντίνου θα διεκδικήσουν τόσο ο Φώτης Κουβέλης, αλλά και ο Δημήτρης Λουκάς από το Αριστερό Δίκτυο.

 Στις συνεδριακές διαδικασίες παρενέβη,

 ο γραμματέας της ΚΟ Δημήτρης Αναγνωστάκης για να εξηγήσει στο Σώμα πως ό,τι συνέβη χθες μεταξύ της Κοινοβουλευτικής Ομάδας δεν ήταν μια πραξικοπηματική ή υπονομευτική κίνηση, αλλά μία κίνηση που θεώρησαν ότι μπορούσε να συμβάλει.

«Η διαδικασία αυτή δεν είναι ούτε πραξικοπηματική, ούτε υπονομευτική. Δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας πραξικοπηματίες και προδότες και θεωρούσαμε ότι αυτή η κίνηση μπορούσε να συμβάλλει», είπε χαρακτηριστικά.

Διαβεβαίωσε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα σεβαστεί τις αποφάσεις του τρίτου συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ, για να ακολουθήσει ο Φώτης Κουβέλης ζητώντας «να σταματήσουμε εδώ κι ενωμένοι μαζί με την Κοινοβουλευτική Ομάδα μας να πορευτούμε στις αποφάσεις του συνεδρίου μας».

Κουβέλης: Ας πορευθούμε ενωμένοι

Ανεβαίνοντας λοιπόν στο βήμα, ο κ. Κουβέλης πήρε το λόγο και μεταξύ άλλων τόνισε: «Το συνέδριό μας πρέπει να πορευτεί, και να πάρουμε αποφάσεις με δημοκρατικές διαδικασίες χωρίς εντάσεις. Πράγματι χθες το βράδυ, εκλήθη από τα μέλη της ΚΟ, μου είπαν την άποψή τους, η συνάντηση κράτησε ελάχιστα, ότι θα διευκόλυνε και θα εξυπηρετούσε. Δεν κράτησε περισσότερο από 10 λεπτά και επιφυλάχθηκα να τους απαντήσω σήμερα το πρωί. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερα. Ας σταματήσουμε εδώ και ας πορευθούμε για τις αποφάσεις μας».

Epikairo: Μέχρι πρότινος ο Κουβέλης είχε το ηθικό πλεονέκτημα της ακεραιότητας και της μετριοπάθειας. Μ' αυτό το χαρακτηριστικό πορεύτηκε τόσο στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στα χρόνια που είναι πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ. Ποτέ δεν θεωρήθηκε "παίχτης", ή ο πολιτικός που θα σου βγάλει τον λαγό από το καπέλο. Ειδικά από την ιστορία της ΕΡΤ και μετά, κατάφερε στον όμορο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού να κερδίσει πόντους προσωπικής εκτίμησης, έχοντας απέναντί του τον βουλιμικό με την εξουσία Βαγγέλη Βενιζέλο.

Φαίνεται όμως ότι ο συμπαθής Φώτης προσεβλήθη από το "σύνδρομο Βενιζέλου", το οποίο έχει ως κυριότερο σύμπτωμα την σώνει και ντε παραμονή στην εξουσία, όσο κι αν απαξιωμένη, όσο κι αν ανυπόληπτη είναι αυτή, μόνο και μόνο για να έχω την ταμπέλα, να είμαι κάτι. Η ΔΗΜΑΡ στις πρόσφατες ευρωεκλογές πήρε μόλις 1,2% και πάνω σ' αυτό μπορεί κανείς να διαβάσει την εύστοχη πολιτική ανάλυση του Ευτύχη Βαρδουλάκη (εδω). Μολονότι το κατακλυσμιαίο αποτέλεσμα θα δικαιολογούσε παραίτηση, ο Κουβέλης είπε και ξείπε. Ακόμα και τότε όμως, δεν προκάλεσε όσο σήμερα την κοινή γνώμη. Βλέπεις η ανυπομονησία του Λυκούδη ή το επικοινωνιακό περιτύλιγμα του Ψαριανού ή του Παπαδόπουλου, που ποτέ δεν είχαν και τις πολύ βαθιές ιδεολογικές αναφορές, έδινε ένα άλλοθι στον Κουβέλη.

Το γεγονός όμως ότι άφησε το όνομά του να καεί στην ακόρεστη ονοματολογία για την προεδρία της Δημοκρατίας, καθώς και τα πήγαινε έλα με τον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να θολώνουν την εικόνα για τα κίνητρα του. Και ήρθε μόλις χθες η επιστολή της Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ, των ανθρώπων δηλαδή που παρέμειναν στο κόμμα, στηρίζοντας τον Κουβέλη έναντι του Λυκούδη. Σύσσωμη η Κ.Ο., με βουλευτές πολύ αξιόλογους, όπως η Μαρία Γιαννακάκη ή η Μαρία Ρεπούση τάχθηκαν υπέρ της αλλαγής ηγεσίας. Και ο Κουβέλης πως τους ανταμοίβει; Με μια εκ νέου κατάθεσης υποψηφιότητας, η οποία δεν βλέπει και δεν ακούει.

Αυτός ο λανθάνων αρχηγισμός του Κουβέλη θα στοιχίσει όχι μόνο στην ΔΗΜΑΡ, αλλά και στον ιστορικό χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Ο Κουβέλης πιθανόν να επανεκλεγεί πρόεδρος ενός κόμματος που δεν τον θέλει, πρεσβεύοντας έναν χώρο που έχει πολιτικά εξαϋλωθεί. Είναι κρίμα για τον Κουβέλη να μετατρέπεται σε γενόσημο του Βενιζέλου. Από την άλλη όμως, ίσως και να εξηγεί γιατί αυτοί οι δύο συνεργάστηκαν χωρίς προβλήματα για έναν ολόκληρο χρόνο, όταν ο Μπαλτάκος αλώνιζε με την ανοχή τους..