ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΘΡΑΣΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ #ΣΑΜΑΡΑΣ

Στην εισαγωγή της ομιλίας του στο Μιλάνο όπου συμμετέχει στην Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής για την απασχόληση, ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς ανέφερε τα εξής:

«Απευθύνομαι σε εσάς ως ο Πρωθυπουργός της χώρας με τους υψηλότερους δείκτες ανεργίας ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. Όμως, με βλέπετε αισιόδοξο, γιατί οι Έλληνες, με πολλές και προσωπικές θυσίες, κατάφεραν και «έστριψαν το καράβι στο δρόμο της Ανάπτυξης»...

Είναι κυριολεκτικά θράσος, ο άνθρωπος ο οποίος έκανε τον υπέρ πάντων αγώνα εναντίον του μνημονίου, βάσει του οποίου βρισκόμαστε σήμερα εδώ, και χώρισε την Ελλάδα σε αντιμνημονιακούς και μνημονιακούς, δημιουργώντας μάλιστα με τις κωλοτούμπες του κόμμα από την σάρκα της ΝΔ (ΑΝΕΛ), να επωμίζεται ανερυθρίαστα τις όσες δάφνες,

πατώντας στις πλάτες άλλων.

Σήμερα, μπορούμε και μιλάμε για επάνοδο στις αγορές, παρότι, ο τρόπος επιστροφής γίνεται για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους, βάζοντας σε κίνδυνο την χώρα #again. Αλλά ακόμη και έτσι, ποιος άραγε θα έπρεπε να πιστωθεί αυτή την εξέλιξη;

Αυτοί που παρέλαβαν το 2009 έλλειμμα δημοσιονομικό στο 16%, αντίστοιχο έλλειμμα εξωτερικού ισοζυγίου, ψεύτικα στοιχεία και κατάφεραν να αγοράσουν χρόνο μέχρις ότου η ΕΕ δημιουργήσει εκ του μηδενός το μεγαλύτερο μηχανισμό χρηματοδοτικής βοήθειας στην ιστορία, γλυτώνοντας τη χώρα από την επίσημη χρεωκοπία το 2010 στο παρά πέντε; Αυτοί που κατάφεραν να μειώσουν το έλλειμμα κατά 8 περίπου μονάδες σε 2 χρόνια, πετυχαίνοντας την ταχύτερη δημοσιονομική προσαρμογή ever, αλλά και την πρώτη θέση στην ταχύτητα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ;

Ή αντιθέτως αυτοί που αφού άφησαν πίσω τους συντρίμμια το 2009, έλεγαν στη συνέχεια ότι "δεν θα συναινέσουν στο λάθος", μας φλόμωσαν στα Ζάππεια και στα 18δις ισοδύναμα, οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της εξόδου από το Ευρώ με τις διπλές εκλογές του 2012, για να κάνουν μετά την κωλοτούμπα του αιώνα, συνεχίζοντας τις πολιτικές που ξεκίνησε η κυβέρνηση Παπανδρέου (με μερικές μικρές εξαιρέσεις όπως οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, οι δημοκρατικές διαδικασίες...) και σήμερα επαίρονται για ένα πρωτογενές πλεόνασμα χωρίς να λένε λέξη αναγνώρισης για αυτούς που το δημιούργησαν στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος;

Θα μου πείτε, ποια η σημασία όλων αυτών, το ζητούμενο είναι η χώρα. Και θα έχετε δίκιο. Είναι όμως και κείνο το ρημάδι το αίσθημα δικαίου, που, κάποιους τους τρέχει στα δικαστήρια και κάποιους τους έχει πάνω στο άλογο να βαυκαλίζονται, και, στη σέλα, στο πλάι, ως λάφυρα, κλεμμένα πνευματικά δικαιώματα.