Πολιτικές ανακατατάξεις δρομολογεί στο εσωτερικό σκηνικό το θέμα των Σκοπίων την ώρα που οι διαπραγματεύσεις για την ονομασία της γειτονικής χώρας μπαίνουν, ύστερα και από τις... συναντήσεις στο Νταβός, σε εντατική φάση.
Από τις προγραμματισμένες για χθες συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τους αρχηγούς, πολιτικά πιο σημαντική είναι αυτή με την Φώφη Γεννηματά παρά τις κορώνες που προηγήθηκαν από την πλευρά της περί «μυστικής διπλωματίας». Οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ στην Βουλή είναι καθοριστικής σημασίας για να μπορέσει να σχηματιστεί θετική πλειοψηφία υπέρ μιας συμφωνίας με σύνθετη ονομασία. Όπως ήδη έχει αποκαλύψει άλλωστε η «κυριακάτικη δημοκρατία» το θέμα των Σκοπίων αναμένεται, έστω κι αν δεν είναι επί του παρόντος εμφανές, να λειάνει σημαντικά τις αντιθέσεις του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον να προσφέρει το αναγκαίο άλλοθι. Η προοπτική γενικότερης συνεργασίας,
στο πλαίσιο της «κεντροαριστεράς» έχει επανέλθει το τελευταίο διάστημα καθώς έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα αλλά και έχουν μεσολαβήσει ενδιαφέρουσες διεργασίες στο παρασκήνιο.
Με την Φ. Γεννηματά και τον Στ. Θεοδωράκη παρατηρείται βέβαια μια παραδοξότητα. Μολονότι τα κόμματά τους έχουν συμπράξει στο Κίνημα Αλλαγής, εμφανίζονται με διαφορετική τακτική. Ο κ. Θεοδωράκης δηλώνει ότι το Ποτάμι δεν πρόκειται να «ετεροπροσδιοριστεί» από τη θέση των ΑΝΕΛ στο θέμα των Σκοπίων ενώ η κ. Γεννηματά έστω και κατά έναν θολό τρόπο διατείνεται ότι αναμένει την «τελική κυβερνητική πρόταση» στο σύνολό της και συντηρεί το μυστήριο λέγοντας ότι «κανείς δεν μπορεί να προεξοφλεί την τελική μας στάση».
Αυτό οφείλεται στους ισχυρούς κραδασμούς που σημειώνονται στο ΠΑΣΟΚ σε δύο μέτωπα, υποχρεώνοντας την αρχηγό του να ακροβατεί. Το ένα αφορά την ουσία του Σκοπιανού καθώς πολλά στελέχη, που έχουν γαλουχηθεί με τις θέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου από τις περασμένες δεκαετίες, διαφωνούν πλήρως με την εκχώρηση του όρου «Μακεδονία» ή παράγωγού του και έχουν ήδη ανακοινώσει τη συμμετοχή τους στο μεγάλο συλλαλητήριο της επόμενης Κυριακής στην Αθήνα. Το δεύτερο έχει σχέση με την ισχυρή τάση που αντιδρά σε κάθε σκέψη συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν πρόκειται για θέμα, όπως αυτό, που κουμπώνει με την εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια και επ' αυτού καταγράφεται μια σύγχυση καθώς κορυφαία πρόσωπα του χώρου όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκφράζουν μεν την παραπάνω τάση αλλά ταυτόχρονα είναι φανατικοί υποστηρικτές της λύσης με σύνθετη ονομασία και σκληροί πολέμιοι των συλλαλητηρίων...
στο πλαίσιο της «κεντροαριστεράς» έχει επανέλθει το τελευταίο διάστημα καθώς έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα αλλά και έχουν μεσολαβήσει ενδιαφέρουσες διεργασίες στο παρασκήνιο.
Με την Φ. Γεννηματά και τον Στ. Θεοδωράκη παρατηρείται βέβαια μια παραδοξότητα. Μολονότι τα κόμματά τους έχουν συμπράξει στο Κίνημα Αλλαγής, εμφανίζονται με διαφορετική τακτική. Ο κ. Θεοδωράκης δηλώνει ότι το Ποτάμι δεν πρόκειται να «ετεροπροσδιοριστεί» από τη θέση των ΑΝΕΛ στο θέμα των Σκοπίων ενώ η κ. Γεννηματά έστω και κατά έναν θολό τρόπο διατείνεται ότι αναμένει την «τελική κυβερνητική πρόταση» στο σύνολό της και συντηρεί το μυστήριο λέγοντας ότι «κανείς δεν μπορεί να προεξοφλεί την τελική μας στάση».
Αυτό οφείλεται στους ισχυρούς κραδασμούς που σημειώνονται στο ΠΑΣΟΚ σε δύο μέτωπα, υποχρεώνοντας την αρχηγό του να ακροβατεί. Το ένα αφορά την ουσία του Σκοπιανού καθώς πολλά στελέχη, που έχουν γαλουχηθεί με τις θέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου από τις περασμένες δεκαετίες, διαφωνούν πλήρως με την εκχώρηση του όρου «Μακεδονία» ή παράγωγού του και έχουν ήδη ανακοινώσει τη συμμετοχή τους στο μεγάλο συλλαλητήριο της επόμενης Κυριακής στην Αθήνα. Το δεύτερο έχει σχέση με την ισχυρή τάση που αντιδρά σε κάθε σκέψη συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν πρόκειται για θέμα, όπως αυτό, που κουμπώνει με την εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια και επ' αυτού καταγράφεται μια σύγχυση καθώς κορυφαία πρόσωπα του χώρου όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκφράζουν μεν την παραπάνω τάση αλλά ταυτόχρονα είναι φανατικοί υποστηρικτές της λύσης με σύνθετη ονομασία και σκληροί πολέμιοι των συλλαλητηρίων...
Η πιο «άνετη» γραμμή του κ. Θεοδωράκη, ο οποίος μάλιστα δηλώνει ότι «σκόπιμα» βιάστηκε για «να προλάβει τους εθνικιστές», χαράχθηκε σε συνεννόηση με την κ. Γεννηματά σε μια προσπάθεια να πλαγιοκοπήσουν την «κεντρώα» πτέρυγα της η ΝΔ ύστερα από την υιοθέτηση πιο σκληρής γραμμής για το Σκοπιανό από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όπως εκτιμάται, η δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμία λύση υπό την παρούσα κυβέρνηση στεγανοποιεί τη ΝΔ από διαρροές και φυγόκεντρες τάσεις και απαλλάσσει την ηγεσία της από πονοκεφάλους για τη δημιουργία νέου κόμματος στα «δεξιά» της, αλλά μεταφέρει ταυτόχρονα το πολιτικό παιχνίδι στον ενδιάμεσο χώρο με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό είναι και το ισχυρό δέλεαρ που φέρεται να επαναφέρει ο κ. Τσίπρας στην κ. Γεννηματά, προσφέροντας με αφορμή το Σκοπιανό μια ευρύτερη συμφωνία. Ήδη έχουν αυξηθεί εκείνοι που και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν, ακόμη και δημοσίως, ότι ωρίμασαν οι συνθήκες ώστε στη μεταμνημονιακή εποχή η συνύπαρξή τους στο χώρο της κεντροαριστεράς να μεταφραστεί και σε κυβερνητική συνεργασία. Η δήλωση του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, ο οποίος επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να αναγορευθεί σε μέντορα των πολιτικών εξελίξεων, ότι «μέσα από το Σκοπιανό θα αναδιαμορφωθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό και οριζοντίως το πολιτικό σύστημα» κινείται ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση. Κατά την ίδια αντίληψη, η αναδιαμόρφωση αυτή θα συμβάλει -τώρα που τελειώνουν και οι «έκτακτες συνθήκες» στην πολιτική ζωή- στην αποκατάσταση και του κλασσικού ιδεολογικοπολιτικού διαχωρισμού μεταξύ των πόλων της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς. Αριθμητικά μάλιστα η εν δυνάμει κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη σημερινή αφού ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι σήμερα αριθμούν 26 βουλευτές δίχως να υπολογίζονται και τυχόν μεταγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ άλλων ανεξαρτήτων όπως της προερχόμενης από την Ένωση Κεντρώων Θ. Μεγαλοοικονόμου.
Αποτελεί κοινό μυστικό άλλωστε ότι και οι Ευρωπαίοι πίεζαν, από το 2015 κιόλας, να αντικατασταθούν οι ΑΝΕΛ ως κυβερνητικοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ από τα κόμματα του κέντρου. Οι οξύτατες επιθέσεις κυρίως του Ποταμιού προς τον κ. Καμμένο δεν ήταν ποτέ αποσυνδεδεμένες από αυτό τον στόχο ενώ το Σκοπιανό αναζωπύρωσε τώρα τη σχετική κινητικότητα. Η πολιτική ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έκανε λόγο για «πραγματική ευκαιρία επίλυσης» του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ στηρίζοντας τον κ. Τσίπρα και στέλνοντας το ανάλογο μήνυμα προς την κ. Γεννηματά. Πέραν όλων αυτών, θεωρείται αυτοκτονική για το ΠΑΣΟΚ και τα συνεργαζόμενα σχήματα η περαιτέρω περιχαράκωση στα έδρανα της αντιπολίτευσης από τη στιγμή που θα έχουν συμφωνήσει σε μια λύση με την οποία η ελληνική κοινή γνώμη σε συντριπτικά ποσοστά διαφωνεί...
Τα ισχυρά διλήμματα που αναπτύσσονται συνοδεύονται τέλος και από την παράμετρο του εκλογικού νόμου. Μολονότι δημοσίως δεν γίνεται καμία συζήτηση, οι πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας επιμένουν ότι παρασκηνιακώς το θέμα είναι πάλι «ανοικτό» και το εάν θα επανέλθει προς ψήφιση το σχέδιο της απλής αναλογικής, προκειμένου να ισχύσει από τις αμέσως επόμενες εκλογές, θα κριθεί προφανώς από την επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής συμφωνίας στη σκιά της προωθούμενης λύσης για το Σκοπιανό.
Αυτό είναι και το ισχυρό δέλεαρ που φέρεται να επαναφέρει ο κ. Τσίπρας στην κ. Γεννηματά, προσφέροντας με αφορμή το Σκοπιανό μια ευρύτερη συμφωνία. Ήδη έχουν αυξηθεί εκείνοι που και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν, ακόμη και δημοσίως, ότι ωρίμασαν οι συνθήκες ώστε στη μεταμνημονιακή εποχή η συνύπαρξή τους στο χώρο της κεντροαριστεράς να μεταφραστεί και σε κυβερνητική συνεργασία. Η δήλωση του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, ο οποίος επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να αναγορευθεί σε μέντορα των πολιτικών εξελίξεων, ότι «μέσα από το Σκοπιανό θα αναδιαμορφωθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό και οριζοντίως το πολιτικό σύστημα» κινείται ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση. Κατά την ίδια αντίληψη, η αναδιαμόρφωση αυτή θα συμβάλει -τώρα που τελειώνουν και οι «έκτακτες συνθήκες» στην πολιτική ζωή- στην αποκατάσταση και του κλασσικού ιδεολογικοπολιτικού διαχωρισμού μεταξύ των πόλων της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς. Αριθμητικά μάλιστα η εν δυνάμει κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη σημερινή αφού ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι σήμερα αριθμούν 26 βουλευτές δίχως να υπολογίζονται και τυχόν μεταγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ άλλων ανεξαρτήτων όπως της προερχόμενης από την Ένωση Κεντρώων Θ. Μεγαλοοικονόμου.
Αποτελεί κοινό μυστικό άλλωστε ότι και οι Ευρωπαίοι πίεζαν, από το 2015 κιόλας, να αντικατασταθούν οι ΑΝΕΛ ως κυβερνητικοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ από τα κόμματα του κέντρου. Οι οξύτατες επιθέσεις κυρίως του Ποταμιού προς τον κ. Καμμένο δεν ήταν ποτέ αποσυνδεδεμένες από αυτό τον στόχο ενώ το Σκοπιανό αναζωπύρωσε τώρα τη σχετική κινητικότητα. Η πολιτική ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έκανε λόγο για «πραγματική ευκαιρία επίλυσης» του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ στηρίζοντας τον κ. Τσίπρα και στέλνοντας το ανάλογο μήνυμα προς την κ. Γεννηματά. Πέραν όλων αυτών, θεωρείται αυτοκτονική για το ΠΑΣΟΚ και τα συνεργαζόμενα σχήματα η περαιτέρω περιχαράκωση στα έδρανα της αντιπολίτευσης από τη στιγμή που θα έχουν συμφωνήσει σε μια λύση με την οποία η ελληνική κοινή γνώμη σε συντριπτικά ποσοστά διαφωνεί...
Τα ισχυρά διλήμματα που αναπτύσσονται συνοδεύονται τέλος και από την παράμετρο του εκλογικού νόμου. Μολονότι δημοσίως δεν γίνεται καμία συζήτηση, οι πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας επιμένουν ότι παρασκηνιακώς το θέμα είναι πάλι «ανοικτό» και το εάν θα επανέλθει προς ψήφιση το σχέδιο της απλής αναλογικής, προκειμένου να ισχύσει από τις αμέσως επόμενες εκλογές, θα κριθεί προφανώς από την επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής συμφωνίας στη σκιά της προωθούμενης λύσης για το Σκοπιανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου