Ο Τσίπρας στην Ιταλία με τον Πριμηκήρη και τον Αργύρη Παναγόπουλο, όταν πούλαγε επανάσταση, μαρξισμό-λενινισμό για το κόμμα "Λίστα Τσίπρα- Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη"
Ξοδεύονται αμύθητα ποσά από τα "αδήλωτα κονδύλια" [έτσι περιγράφονται τα μυστικά κονδύλια των διάφορων "αρμόδιων" υπουργείων που διαθέτουν αποθεματικά τέτοιου είδους για "εθνικά θέματα"... όπως λένε όλες οι κυβερνήσεις] για πληρωμένα άρθρα σε έγκυρες εφημερίδες και περιοδικά της Ευρώπης και των ΗΠΑ, ώστε να εμφανίζεται μια Ελλάδα στο δρόμο της "ανάπτυξης". Δυστυχώς χρήματα -δεν θα μάθουμε ποτέ το ακριβές ποσό που μέχρι τώρα διατέθηκε για αυτούς τους "σκοπούς"- που στοχεύουν την πλύση εγκεφάλου και το τάισμα άχυρου του ελληνικού λαού. Να διατηρήσουν ζεστή μια ανύπαρκτη ελπίδα,
πως μπορεί να σταματήσει η εξαθλίωση και συνάμα να συνεχίσουν την ενοχοποίηση του πολίτη πως αυτός φταίει για ότι έχει συμβεί.
πως μπορεί να σταματήσει η εξαθλίωση και συνάμα να συνεχίσουν την ενοχοποίηση του πολίτη πως αυτός φταίει για ότι έχει συμβεί.
Πληρώνει ο ίδιος ο λαός τη δολοφονία του...
Στη γειτονική Ιταλία που επιχειρήθηκε η εξαγωγή του μοντέλου Τσίπρα με το κόμμα "Λίστα Τσίπρα για να αλλάξουμε την Ευρώπη" και μέχρι τώρα ο υποψήφιος αυτού του σχήματος, ανταποκριτής και της πάλαι ποτέ αριστερής εφημερίδας "Il Manifesto" Αργύρης Παναγόπουλος, με διάφορες ψευδείς δημοσιεύσεις προσπαθούσε να διατηρεί ένα "δημοκρατικό" προφίλ του Τσίπρα (άραγε με τον προσωπικό του ιδρώτα, ή με αμοιβή κι από ποιον φορέα έχει αναλάβει αυτό το ρόλο;).
Ένας αριστερός -χωρίς εισαγωγικά- Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας ήρθε για ρεπορτάζ στην Ελλάδα το Γενάρη του 2018 και εκτέλεσε οριστικά τον Τσίπρα στην Ιταλία.
Άραγε κάνουν καλό στον πρωθυπουργό μας να του αποκρύβουν τι συμβαίνει και να του δίνουν ευχάριστες πληρωμένες από τον ελληνικό λαό δημοσιεύσεις των ιταλικών ΜΜΕ;
Προστατεύουν τον πρωθυπουργό, την υγεία του; Τι συμβαίνει;
Έτσι ο Maurizio Pagliassotti εκτέλεσε και κατέρριψε κάθε αξιοπιστία και κύρος -απ' ότι είχε απομείνει- στον Τσίπρα. Συνάμα είπε την ωμή αλήθεια για το λαό μας: Ελλάδα ΤΕΛΟΣ!Ας Δούμε:
"Η Ελλάδα στην τελική φάση: σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ότι μπορεί να πουληθεί, ακόμη και σπίτια πολιτών
Η Ελλάδα του Τσίπρα στο τελευταίο κεφάλαιο του συνολικού ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας της και του πολιτισμού της. Στην αγορά κατέληξε η ίδια η δημοκρατία
ΑΘΗΝΑ - Η Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα μπήκε στη «φάση εργαστηρίου»: βλέπεις τι συμβαίνει σε μια...
χώρα όταν αφήνεται στα χέρια πιστωτών.
χώρα όταν αφήνεται στα χέρια πιστωτών.
Λέει ο Milton Friedman: «Το σοκ είναι χρήσιμο για να καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο εκείνο που είναι κοινωνικά απαράδεκτο»: το σοκ στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015 όταν με πεταγμένο το σακάκι στο τραπέζι και την κραυγή «πάρτε κι αυτό» ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε την χωρίς όρους παράδοση του ηττημένου έθνους του. Ντροπιασμένος με τη δική του θέληση απέναντι στη δική του χώρα και στην Angela Merkel. Στο τραπέζι, εκείνη τη νύχτα, δεν τελείωσε μόνον η Ελλάδα, αλλά η ίδια η δημοκρατία που η δύση έζησε σ' εκείνο που ο μεγάλος ιστορικός Hobsbawm χαρακτήρισε «τα τριάντα ένδοξα χρόνια»...
Στη νέα παγκοσμιοποιημένη σφαίρα η Ελλάδα είναι το πρώτο πείραμα της "διάλυσης ενός κράτους"..."
Το πλήρες κείμενο του άρθρου ακολουθεί στην ιταλική...Το κουράγιο της μετάφρασης χωρίς να δακρύσεις δεν υπάρχει... νιώθεις σαν να δολοφόνησαν τους γονείς σου, τα παιδιά σου, την ψυχή σου... κι όταν σε μια τέτοια κατάσταση κατοχής, όταν ακόμη και για την προμήθεια ενός μολυβιού πρέπει να στο εγκρίνουν οι κτήτορες τους... αυτοί οι ξεδιάντροποι, με τη συνεργασία της δημοσιογραφικής πορνείας και της λεγόμενης "δικαιοσύνης" "συζητούν" και "διαπραγματεύονται" για τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Ήπειρο, το Αιγαίο, την Κύπρο μας... δολοφονούν την ψυχή μας: Ανδρέας Παπανδρέου... "Το όνομά μας είναι η ψυχή μας"!
Για να δούμε το κατοχικό και πληρωμένο από το λαό ΑΠΕ, η ΕΡΤ Τελ Αβίβ, η "αριστερή" εφημερίδα των συντακτών... θα το μεταφράσουν και διαδώσουν στο λαό μας, ή θα προπαγανδίζουν τα πληρωμένα άρθρα στον ξένο τύπο από τον κάθε τυχάρπαστο τυχοδιώκτη, από τον κάθε "αριστερό δημοσιογράφο" Αργύρη Παναγόπουλο.
Ο Λαφαζάνης έχει σύμβουλο και συνεργάτη κάποιον άλλο "αριστερό", κάποιον Πριμηκήρη, αυτόν που έφερε σε επαφή τον Λαφαζάνη με τους μασόνους της Ιταλίας (Πήγαν τουρισμό τον τον Λαφαζάνη στην Ιταλία κι έκανε εκδηλώσεις, ακόμη και με το δεξιό κι επισήμως μασονικό κόμμα "Ρούσβελτ", εμφανίζοντας στην Ελλάδα "διεθνή απήχηση" της ΛΑ.Ε.!) κι η iskra μας τους είχε παρουσιάσει ως "αριστερούς"... ας του πει να το μεταφράσει...
- Η ιμπεριαλιστική "αριστερά" έχει ονοματεπώνυμο: Π. Λαφαζάνης - ΛαΕ και σια... και σήμερα αυτοί που οδήγησαν τον Τσίπρα στην κυβερνητική εξουσία συνεχίζουν να μην αυτομαστιγώνονται δημόσια και να ισχυρίζονται ότι θα μας σώσουν, αλλά είμαστε "εθνικιστές" αν διαδηλώσουμε για την Πατρίδα μας!
Ο Τσίπρας, ο Γιωργάκης, η Φώφη, ο Σαμαράς, ο Καραμανλής, ο Κούλης, ο Βενιζέλος δεν έχουν την "κακία" μας... έκαναν σαν πληρωμένοι δολοφόνοι -όπως αποκαλούσε αυτά του είδους τα ερπετά ο Ανδρέας Παπανδρέου- απλώς τη δουλειά που τους ανατέθηκε από τα αφεντικά τους. Τις ευθύνες έχουν όσοι βοήθησαν το κατοχικό καθεστώς και συνεχίζουν σήμερα που "διαπραγματεύονται" την πατρίδα μας αρχίζοντας από τη Μακεδονία. Τις έχουν οι δικαστές, οι δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ, αυτοί που κάνουν κατασχέσεις, που κόβουν το ηλεκτρικό, όλοι όσοι στηρίζουν την κατοχή πίσω από το "κάνουμε τη δουλειά μας" και φυσικά το καλύτερό τους άλλοθι η χρυσή αυγή του 4ου Ράιχ!
Γι' αυτό την Κυριακή στο Σύνταγμα πάμε μαζικά. Δεν πάμε για τον Τράγκα, τους οργανωτές και τα συμφέροντά τους, τους Πατούληδες και σια... Πάμε για την Πατρίδα μας τα παιδιά μας!
Σε τούτα δω τα μάρμαρα... μνημόνια δεν χωράνε!
Το άρθρο που συγκλονίζει την Ιταλία και σπάει τα "κοντέρ" στο διαδίκτυο:
Maurizio Pagliassotti
Grecia nella fase finale: all'asta sul web tutto ciò che si può vendere, anche le case private
La Grecia di Tsipras affronta l'ultima parte della svendita totale del suo patrimonio e della sua civiltà. Sul mercato finisce la stessa democrazia
ATENE - La Grecia di Alexis Tsipras è entrata nella «fase laboratorio»: vedere cosa succede ad un paese lasciato nelle mani dei creditori. Disse Milton Friedman: «Lo shock serve a far diventare politicamente inevitabile quello che socialmente è inaccettabile»: lo shock della Grecia risale al’estate del 2015 quando con la giacca gettata sul tavolo al grido di «prendetevi anche questa» il primo ministro Alexis Tsipras firmò la resa senza condizioni della sua nazione sconfitta. Umiliato di fronte al proprio paese e al mondo da Angela Merkel, volutamente. Sul tavolo, quella notte, non finì solo la Grecia, ma la stessa democrazia che l’occidente ha vissuto in quelli che il grande storico Hobsbawm ha definito «i gloriosi trent'anni». Il voto greco, consapevole, che rifiutava il commissariamento della Trojka ad ogni costo, ad ogni costo veniva tradito in cambio di un piano lacrime e sangue, ancor più punitivo perché doveva sanzionare l’ardire di un popolo intero che osava ribellarsi alla volontà suprema dell’Europa finanziaria. Che solo in quel caso e per pochi giorni gettò la maschera della finta solidarietà, dei traditi valori di Ventotene, e si manifestò nella pura essenza del terrorismo finanziario.
Senza un governo, comandano i tedeschi
Nel nuovo reame globalizzato la Grecia è il primo esperimento compiuto di «stato disciolto»: il governo della sinistra, solo pochi anni fa definito estremista, ha assunto il ruolo finale: l’assorbimento del conflitto sociale che si scatena a fronte di una colonizzazione. Il 2018 sarà l’anno dove l’esproprio della ricchezza pubblica e privata diventerà in Grecia molto più veloce, e aggredirà i rimasugli di patrimonio restanti. Gli immobili vengono messi all’asta e i compratori stranieri – banche, privati e perfino istituzioni – possono prendersi un’isola, un appartamento, una spiaggia, un'opera antica: qualsiasi cosa. Il tutto a prezzi stracciati, a meno del 5% del loro valore.
Nel nuovo reame globalizzato la Grecia è il primo esperimento compiuto di «stato disciolto»: il governo della sinistra, solo pochi anni fa definito estremista, ha assunto il ruolo finale: l’assorbimento del conflitto sociale che si scatena a fronte di una colonizzazione. Il 2018 sarà l’anno dove l’esproprio della ricchezza pubblica e privata diventerà in Grecia molto più veloce, e aggredirà i rimasugli di patrimonio restanti. Gli immobili vengono messi all’asta e i compratori stranieri – banche, privati e perfino istituzioni – possono prendersi un’isola, un appartamento, una spiaggia, un'opera antica: qualsiasi cosa. Il tutto a prezzi stracciati, a meno del 5% del loro valore.
Anche le case all'asta sul web
Finiscono all’asta, sul web, come una cosa qualsiasi, perfino le prime case se superano una determinata superficie. Il tutto nel plauso della parte ricca del paese, che potrà accaparrarsi i beni della classe media, per non parlare di quella povera, a prezzi stracciati. Nella democrazia di facciata del governo Tsipras i poveri sono sempre più poveri, e i ricchi sono sempre più ricchi. Sembra di parlare degli Stati Uniti, e invece è la Grecia, un paese nobile e antico, su cui si fonda l’intera cultura occidentale, che si trova ad un passo dalle nostre coste. Per molti aspetti laddove è fondato il nostro passato si vede il nostro futuro. C’è una qualche differenza tra un comune italiano, come quello di Torino ad esempio, e lo stato greco? Entrambi sono assediati dai debiti, contratti per mitigare l’impatto della deindustrializzazione globalizzante, entrambi sono sotto il controllo delle banche che dettano i piani di governo: a suon di privatizzazioni, svendite di patrimonio e licenziamenti collettivi. La trappola del debito è una tagliola, entro la quale viene ferita la democrazia. I piani di rientro sono agende incontrovertibili, totali, spietate. Rispetto i quali ogni programma elettorale è soccombente.
Finiscono all’asta, sul web, come una cosa qualsiasi, perfino le prime case se superano una determinata superficie. Il tutto nel plauso della parte ricca del paese, che potrà accaparrarsi i beni della classe media, per non parlare di quella povera, a prezzi stracciati. Nella democrazia di facciata del governo Tsipras i poveri sono sempre più poveri, e i ricchi sono sempre più ricchi. Sembra di parlare degli Stati Uniti, e invece è la Grecia, un paese nobile e antico, su cui si fonda l’intera cultura occidentale, che si trova ad un passo dalle nostre coste. Per molti aspetti laddove è fondato il nostro passato si vede il nostro futuro. C’è una qualche differenza tra un comune italiano, come quello di Torino ad esempio, e lo stato greco? Entrambi sono assediati dai debiti, contratti per mitigare l’impatto della deindustrializzazione globalizzante, entrambi sono sotto il controllo delle banche che dettano i piani di governo: a suon di privatizzazioni, svendite di patrimonio e licenziamenti collettivi. La trappola del debito è una tagliola, entro la quale viene ferita la democrazia. I piani di rientro sono agende incontrovertibili, totali, spietate. Rispetto i quali ogni programma elettorale è soccombente.
Ultimo sforzo, poi il deserto
I commentatori filo governativi sottolineano che il 2018 sarà l’anno «dell’ultimo sforzo» per arrivare alla fine del commissariamento da parte dei creditori. Per dare un’idea di cosa si parla: un governo di estrema sinistra, si fa per dire, ha approvato delle norme che restringono la libertà di sciopero. Di fatto in Grecia diventa illegale, perché per la proclamazione degli scioperi dovrà partecipare alle assemblee il 50% degli iscritti ai vari sindacati di categoria. E questa è solo l’ultima parte di un processo che ha già pesantemente colpito lo stato sociale, le pensioni, i salari, i beni pubblici, e il diritto del lavoro. Imbarazzante, tra l’altro, l’asse politico tra Alexis Tsipras e Emmanuel Macron: ennesima prova dello sbandamento culturale della sinistra incapace di inquadrare un orizzonte politico differente da quello dei banchieri.
I commentatori filo governativi sottolineano che il 2018 sarà l’anno «dell’ultimo sforzo» per arrivare alla fine del commissariamento da parte dei creditori. Per dare un’idea di cosa si parla: un governo di estrema sinistra, si fa per dire, ha approvato delle norme che restringono la libertà di sciopero. Di fatto in Grecia diventa illegale, perché per la proclamazione degli scioperi dovrà partecipare alle assemblee il 50% degli iscritti ai vari sindacati di categoria. E questa è solo l’ultima parte di un processo che ha già pesantemente colpito lo stato sociale, le pensioni, i salari, i beni pubblici, e il diritto del lavoro. Imbarazzante, tra l’altro, l’asse politico tra Alexis Tsipras e Emmanuel Macron: ennesima prova dello sbandamento culturale della sinistra incapace di inquadrare un orizzonte politico differente da quello dei banchieri.
Italia come la Grecia?
Ovviamente il governo greco confida che nell’agosto del 2018 la Trojka, in virtù del piano di rientro greco, vada via, e lasci il paese libero di finanziarsi sul mercato globale. Ma se anche fosse, questo non migliorerebbe la situazione della Grecia, ormai allo stremo. Il debito pubblico greco, da «vendere» sul mercato obbligatoriamente a tassi elevati, finirebbe nuovamente all’estero. E il processo si ripeterebbe esattamente uguale agli ultimi sette anni. Ovviamente vi sarà un’espansione del Pil e una ripresa dei contratti di lavoro a prezzi stracciati. Il governo, la democrazia, non servirebbe più a nulla: se non a creare un simulacro. L’esperimento greco, la palla di cristallo in cui si può vedere il futuro dell’Italia se non vi sarà una drastica inversione politica, è davanti a noi.
Ovviamente il governo greco confida che nell’agosto del 2018 la Trojka, in virtù del piano di rientro greco, vada via, e lasci il paese libero di finanziarsi sul mercato globale. Ma se anche fosse, questo non migliorerebbe la situazione della Grecia, ormai allo stremo. Il debito pubblico greco, da «vendere» sul mercato obbligatoriamente a tassi elevati, finirebbe nuovamente all’estero. E il processo si ripeterebbe esattamente uguale agli ultimi sette anni. Ovviamente vi sarà un’espansione del Pil e una ripresa dei contratti di lavoro a prezzi stracciati. Il governo, la democrazia, non servirebbe più a nulla: se non a creare un simulacro. L’esperimento greco, la palla di cristallo in cui si può vedere il futuro dell’Italia se non vi sarà una drastica inversione politica, è davanti a noi.
Της Μαργαρίτας Ισιδώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου