Έχοντας δουλέψει προσωπικά με περισσότερους από χίλιους
ανθρώπους μέχρι σήμερα, διαπιστώνω κάτι που συμβαίνει διαρκώς και είναι ο
σημαντικότερος λόγος κάθε απογοήτευσης, άγχους και στεναχώριας στη ζωή μας.
Πίσω από κάθε αρνητικό συναίσθημα που νιώσαμε ποτέ, κρύβονται
οι Προσδοκίες μας για το τι θα κάνει, τι θα πει και πως θα συμπεριφερθεί ο
άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας. Αν ο άλλος δεν κάνει αυτό που περιμένουμε,
στεναχωριόμαστε. Αυτό είναι όλο!
Το άγχος, ο πόνος και η στεναχώρια
Αν λοιπόν πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος που συναντάω θα
σκέφτεται, θα μιλάει και θα συμπεριφέρεται με τον τρόπο που περιμένω εγώ, έχω
μπει στην τεράστια παγίδα των προσωπικών μου προσδοκιών, που είναι απλά δικές
μου!
Οι άνθρωποι που συναντάμε έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις,
ανάγκες και αξίες,
έχουν μεγαλώσει σε διαφορετικές οικογένειες και έχουν
διαφορετικές εμπειρίες ζωής. Κανείς δεν μοιάζει κανενός. Είναι μαθηματικά
αδύνατο όλοι να συμπεριφέρονται με τον δικό μας “ιδανικό” τρόπο.
Όλοι έχουμε βρεθεί σε “Κατάσταση Επιβίωσης”
Όλοι μας κάποιες φορές, λόγω άγχους και πίεσης
βρισκόμαστε σε κατάσταση επιβίωσης. Εννοώ ότι κάποιες στιγμές είμαστε τόσο
απορροφημένοι από τη δυσκολία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ώστε γινόμαστε
προσωρινά “ανίκανοι” να αντιδράσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. θέματα καλής
συμπεριφοράς και αισιοδοξίας. Ας θυμηθούμε την τελευταία φορά που μιλήσαμε
απότομα και επιθετικά σε κάποιον όχι γιατί έκανε αναγκαστικά κάτι κακό, απλά
εμείς ήμασταν νευριασμένοι για κάτι που είχε συμβεί πριν λίγο. Αυτή είναι
η κατάσταση επιβίωσης. Εκεί που δεν αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον
εαυτό (και δεν σε νοιάζει μάλιστα).
Οι προσδοκίες είναι δικές μας. Και επειδή είναι δικές μας
δεν είναι αντικειμενικές!
Οι προσδοκίες που έχουμε από τους ανθρώπους είναι
προσωπική μας υπόθεση, εμείς τις ορίζουμε και μάλιστα (το χειρότερο απ’όλα) δεν
ενημερώνουμε και τους άλλους για να ξέρουν ποιες είναι. Απλά περιμένουμε στη
“γωνία” για να κρίνουμε αν ο άλλος έκανε το σωστό ή όχι. Οπότε σίγουρα οι
προσδοκίες μας δεν είναι αντικειμενικές! Δεν κατέβηκε ο ίδιος ο Θεός να τις
χαράξει πάνω σε πέτρα για να τις ακολουθούν όλοι. Είναι δικές μας, κι αν
θέλουμε, όποτε θέλουμε, τις αλλάζουμε.
Κάθε άνθρωπος κάνει ανά πάσα στιγμή το καλύτερο που ξέρει
και μπορεί
Κάτι άλλο που συνήθως ξεχνάμε είναι ότι οι άνθρωποι
κάνουν το καλύτερο που ξέρουν και μπορούν σε κάθε δεδομένη στιγμή. Βλέπω συχνά
γυναίκες και άντρες να παρεξηγούνται γιατί θεωρούν ότι ο/η σύντροφός
τους, το παιδί τους, η φίλη τους, ο συνεργάτης τους, τους έκανε
κάτι (υποτίθεται προσεκτικά μελετημένο και προσχεδιασμένο;) για να
τους ενοχλήσει ή να τους στεναχωρήσει. Δεν θα συμφωνήσω. Δεν είναι ακριβές
αυτό. Δεν έσπασε το παιδί σου το ποτήρι για να σε κάνει να μαζεύεις τα γυαλιά
από το πάτωμα. Δεν άργησε ο πελάτης σου στο ραντεβού μόνο και μόνο για να σου αναστατώσει
το πρόγραμμα. Εσύ προσδοκάς ότι όλοι θα είναι ακριβείς στην ώρα τους
(ανεξάρτητα το πόσο κίνηση έχει η πόλη μας ειδικά τις ημέρες που βρέχει). Εσύ
προσδοκάς ότι το παιδί σου δεν θα κάνει ζημιές -κι ας είναι μόνο 5 ετών-.
Γνωρίζεις όμως ότι όσο το παιδί μεγαλώνει, μεγαλώνει και ο εγκέφαλός του, με
αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια εκατοστού ποια είναι η σωστή
απόσταση χεριού-ποτηριού για να το πιάσει χωρίς να του πέσει; Ο παιδικός
εγκέφαλος δεν έχει προλάβει να τελειοποιήσει τη μέτρηση απόστασης και δύναμης
που χρειάζεται εφόσον κάθε εβδομάδα ο υπολογισμός είναι διαφορετικός.
Κάθε άνθρωπος οτιδήποτε κι αν κάνει το κάνει για τον
εαυτό του
Σχεδόν ποτέ δεν κάνουμε κάτι για να πειράξουμε κάποιον
άλλο. Δείτε το από τον εαυτό σας. Στόχος μας διαρκώς είναι να ικανοποιήσουμε
τις δικές μας ανάγκες, να καλύψουμε τις δικές
μας αξίες, να συμπεριφερθούμε σύμφωνα με τις δικές
μας πεποιθήσεις. Όλα για εμάς τα κάνουμε. Οι άλλοι μας περισσεύουν.
Μην παρεξηγείσαι και μην το παίρνεις προσωπικά
Αν δεν σας αρέσει αυτό που κάνει κάποιος, έχετε πάντα την
επιλογή να επικοινωνήσετε μαζί του με ευγένεια (δεν υπάρχει
επικοινωνία εάν φωνάζετε και είστε αγενείς) και να του εξηγήσετε τη δική σας
οπτική με σκοπό να αλλάξει κάτι ώστε να νιώσετε καλύτερα ή να απομακρυνθείτε
και να πάτε να “παίξετε” κάπου αλλού για λίγο ή για πάντα. Έχετε πάντα
αυτές τις επιλογές, σωστά; Οπότε γιατί στεναχωριέστε; Μήπως λόγω των
προσδοκιών σας; Μήπως επειδή περιμένατε να φερθεί κάπως, να μιλήσει αλλιώς
ή να κάνει κάτι όπως εσείς θέλετε; Αν πείτε ναι, τότε ξέρετε ότι γι’αυτό
στεναχωριέστε. Και μεταξύ μας, δεν σας συμφέρει να το κάνετε. Χαλάτε την καλή
σας διάθεση έτσι.
Τι θα κάνετε; Μπορείτε να μείνετε όσο στεναχωρημένες
θέλετε και αντέχετε ή μπορείτε να ρυθμίσετε τις προσωπικές σας προσδοκίες εδώ
και τώρα. Δικές σας είναι ότι θέλετε τις κάνετε.
Ανταλλάσσω τις προσδοκίες μου με εκτίμηση
Ακολουθεί “τροφή” για σκέψη. Τι θα γινόταν εάν
ανταλλάσσαμε τις προσδοκίες μας με συναισθήματα εκτίμησης; Εκτίμηση για
όλα τα “δώρα” της ζωής, όλους τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, όλη την
τεχνολογία που μας βοηθάει να προχωρήσουμε γρήγορα, εκτίμηση για την υγεία μας,
την ικανότητά μας να αγαπάμε, εκτίμηση για το σπίτι μας, τα παιδιά μας, τον
σύντροφό μας, τα όνειρά μας, την εργασία μας, τους φίλους μας, τους γονείς μας,
εκτίμηση για το αυτοκίνητό μας, τα χέρια μας που κάνουν χίλιες δουλειές και μας
εξυπηρετούν, τα μάτια μας που μας επιτρέπουν να βλέπουμε τα θαύματα; Η λίστα
δεν έχει τελειωμό. Αν το δοκιμάσετε, το συναίσθημα δεν θα είναι το ίδιο ποτέ ξανα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου