Θλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του σπουδαίου ανθρώπου και καλλιτέχνη Αντώνη Καλόγιαννη.
Ο σπουδαίος ερμηνευτής γεννήθηκε το 1940 και υπήρξε από τους σπουδαιότερους τραγουδιστές στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού ξεχωρίζοντας για τη βελούδινη φωνή και τη βαθιά ερμηνεία των τραγουδιών του. Μεγάλωσε στην Καισαριανή και σε νεαρή δουλειά έπιασε δουλειά σε ένα τσαγκαράδικο. Τραγουδούσε με φίλους του ερασιτεχνικά σε ταβέρνες, ώσπου έτυχε να τον ακούσει ο Μίκης Θεοδωράκης και του έκανε μια πρόταση που του άλλαξε τη ζωή.
Στα 26 του χρόνια έκανε το ντεμπούτο του και τότε γνωρίστηκε και με τον Μίκη Θεοδωράκη, δίνοντας συναυλία στη Σοβιετική Ένωση. Η Χούντα τον βρίσκει στο εξωτερικό με τη Μαρία Φαραντούρη,
να συμμετέχει σε μια λαϊκή ορχήστρα και να τραγουδά αντιδικταρορικά τραγούδια δίνοντας τον δικό του αγώνα για δημοκρατία. Υπολογίζεται ότι μετά την αποφυλάκιση του Μίκη Θεοδωράκη το 1970 έδωσε περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Το 1972 επέστρεψε στην Ελλάδα και ακολούθησε η ηχογράφηση του θρυλικού «Πνευματικού Εμβατηρίου» του Άγγελου Σικελιανού, το «Κατάσταση Πολιορκίας» το 1970, μαζί με την Μαρία Φαραντούρη, καθώς και του «Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ» το 1975.Τη δεκαετία του ’80, ξεκίνησε με έναν δίσκο (Μίμη Πλέσσα – Δημήτρη Χριστοδούλου «Τραγούδια της γειτονιάς»/1980), και ακολουθεί η στροφή του στο ερωτικό τραγούδι, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του. Το «Σημερινά», του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Λάκη Τεάζη έγινε ανάρπαστο και ο Καλογιάννης έγινε ευρέως γνωστό με τα τραγούδια του να σιγοτραγουφούνται σε όλη τη χώρα. Το «Όμορφή μου Κατερίνα», «Μικραίνει ο κόσμος»/1982» είναι μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες εκείνης της περιόδου. Ο δίσκος του «Μικρά ερωτικά» σημείωσε τεράστια επιτυχία και τον βοήθησε να καθιερωθεί ως ερωτικός τραγουδιστής με τα πασίγνωστα κι αγαπημένα «Αννούλα του χιονιά» & «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη». Ακολούθησε το συγκλονιστικό «Δεν κλαίω» του Γιάννη Ρίτσου και ο δίσκος – αριστούργημα «Και που λες Ευτυχία», σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και του Τάκη Μουσαφίρη.
Τη δεκαετία του ’90 συμμετείχε σε δίσκους συναδέλφων του και συνθετών και το 1997, με το δίσκο του «Ιστορίες αγγέλων» σε μουσική του Γιάννη Δημητρά ήταν η τελευταία του δουλειά. Τον ακούσαμε ξανά στον live δίσκο – αφιέρωμα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση, «Για τον Γρηγόρη» το 2002. Υπολογίζεται ότι ηχογράφησε πάνω από 20 προσωπικούς δίσκους έχοντας τραγουδήσει πλήθος τραγουδιών για θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές παραγωγές.
Σε μια από τις σπάνιες του συνεντεύξεις το 2011 στην Έλενα Κατρίτση και στην εκπομπή της «Προσωπικά» είχε μιλήσει για τον θάνατο του γιου του που τον στιγμάτισε: «Είναι η πρώτη φορά που μιλάω για αυτόν και η τελευταία. Η απώλεια του γιού μου ήταν καθοριστική για τη ζωή μου. Δεν ήταν μόνο ένας γιος, ήταν ένας φίλος …ένας σύντροφος…Ήμασταν δύο άνδρες που μιλούσαμε ως άνδρας προς άνδρα…Πονάνε όλα αυτά, αλλά δεν φοβάμαι τον πόνο… ».
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετράει το ταξίδι του Αντώνη Καλογιάννη στην ελληνική μουσική και η χαρακτηριστική του φωνή άφησε το στίγμα της σε τραγούδια τόσο για τον αγώνα όσο και για τον έρωτα. Η αγάπη του κόσμου παραμένει αναλοίωτη και ο μεγάλος τραγουδοποιός φροντίζει να την τροφοδοτεί με λόγια ανθρώπινα και αληθινά, όπως αυτά που θα παρακολουθήσετε στην εκπομπή «Προσωπικά». Την Κυριακή στις 16.00, στη ΝΕΤ
Η καριέρα του διήρκεσε 4 δεκαετίες. Οι πρώτες του ερμηνείες αναφέρονται σε λαϊκούς αγώνες και ξεσηκώνουν και οι μετέπειτα στους έρωτες, προκαλώντας συγκίνηση και νοσταλγία. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που αφήνει πίσω του αριστουργήματα που θα θυμίζουν για πάντα την Ελλάδα μιας άλλης εποχής.
Ακούστε τον να τραγουδάει Το σφαγείο, το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη που γράφτηκε για τον αγωνιστή Ανδρέα Λεντάκη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου