Την Παρασκευή 5/2/2021 ανακοινώθηκαν πρόσθετα μέτρα, λόγω της επιδείνωσης των δεδομένων σχετικά με την εξάπλωση του κορωνοϊού. Τα μέτρα αυτά στοχεύουν κυρίως στην αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων και συναθροίσεων του πληθυσμού.
Προσωπικά αναρωτιέμαι :
Υπάρχει κορωνοϊός ; Σίγουρα ναι. Όποιοι το αρνούνται, είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία : Σίγουρα ναι. Και για τον πληθυσμό (6.000 θάνατοι δεν είναι κάτι μικρό), αλλά και για το Σύστημα Υγείας (οι δυνατότητές του είναι «δεδομένες», όσο και αν μπορούμε δικαιολογημένα να μιλήσουμε για εγκατάλειψή του τα τελευταία αρκετά χρόνια).
Υπάρχουν φάρμακα για την αντιμετώπιση,
του φαινομένου ; Μάλλον όχι.Ποια είναι η λύση ; Μόνο το εμβόλιο.
Και στο μεταξύ, τι κάνουμε ; Προσπαθούμε να μην προσβληθούμε.
Πως μειώνεται η μετάδοση του ιού ; Με αποστάσεις, με μάσκες, με αποφυγή συναθροίσεων.
Πως η πολιτεία προσπαθεί να «επιβάλει» τα παραπάνω προστατευτικά μέτρα ; Απαγορεύοντας τις «άσκοπες» μετακινήσεις και τις συναθροίσεις.
Εφαρμόζονται τα εν λόγω μέτρα ; Από τους πολλούς, ναι. Από κάποιους άλλους, όχι.
Αυτοί οι «άλλοι» κάνουν κακό ; Πολύ μεγάλο, διότι η μετάδοση δεν θέλει πολλούς για να γίνει. Και οι λίγοι είναι σε θέση να εξαπλώσουν τον ιό και φυσικά να θέσουν σε κίνδυνο και πολλούς ακόμη.
Πως η Πολιτεία προσπαθεί να κάνει και αυτούς τους λίγους να συμμορφωθούν ; Με αστυνόμευση και πρόστιμα.
Φέρνουν αποτέλεσμα αυτά τα μέτρα της Πολιτείας ; Όχι, διότι απαιτούνται μεγάλες δυνάμεις των Αστυνομικών Αρχών, που σίγουρα δεν υπάρχουν.
Μπορούν αυτές οι δυνάμεις να αυξηθούν ; Ναι, αλλά με «έξυπνο» τρόπο.
Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο «έξυπνος» τρόπος ;
Σήμερα η Πολιτεία δίνει ένα βοήθημα σε όλους τους πληττόμενους (εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, κλπ.), αλλά και στους ανέργους. Μπορεί να βάλει σαν προϋπόθεση να δηλώσουν, όσοι ενδιαφέρονται να πάρουν αυτό το βοήθημα, ότι δέχονται να ενταχθούν σε ομάδες, που θα βοηθήσουν την αστυνομία στον έλεγχο επιβολής των μέτρων. Αν δεν δεχθούν, αυτόματα εξαιρούνται του επιδόματος.
Μεταξύ αυτών που θα δεχθούν, γίνεται κλήρωση (όπως π.χ. γίνεται με την φορολοταρία) για επιλογή ενός μικρού σχετικά αριθμού πολιτών που θα στελεχώσουν τις ομάδες ελέγχου εφαρμογής των μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί όλοι να συμμετάσχουν στο έργο αυτό. Από την άλλη μεριά, ανοίγει μία μεγάλη «δεξαμενή» ανθρώπων που στα πλαίσια της κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης, θα κληθούν να συνεισφέρουν και αυτοί, και με το αζημίωτο.
Στις ομάδες επικεφαλής θα είναι υποχρεωτικά ένας αστυνομικός ή άλλος εξουσιοδοτημένος παράγων της πολιτείας, ενώ οι πολίτες που θα στελεχώνουν τις ομάδες θα βοηθούν, ώστε να εντοπίζονται σε μεγαλύτερη έκταση από τη σημερινή οι «παραβάτες» (μετακίνηση χωρίς άδεια, απουσία μάσκας, κλπ.), κάτι αντίστοιχο με αυτό που γίνεται στις συγκοινωνίες με τον έλεγχο των επιβατών, αν έχουν ή όχι το σωστό εισιτήριο.
Οι συμμετέχοντες πολίτες παίρνουν, όχι το βοήθημα, αλλά κανονικό ημερομίσθιο (ώστε αυτό να αποτελεί ένα είδος κινήτρου). Η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού (διαφορά βοηθήματος – ημερομισθίου) είναι βέβαιο ότι θα υπερκαλυφθεί από τα πρόστιμα, αλλά και τη μείωση βοηθημάτων σε όσους δεν δεχθούν να συμμετάσχουν στο σχήμα αυτό.
Η «επιστράτευση» ιδιωτών από αυτούς που μένουν σπίτι, γιατί οι δουλειές τους ανεστάλησαν λόγω κορωνοϊού και οι οποίοι σωστά βοηθιούνται από την Πολιτεία, δικαιολογείται απόλυτα σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες, όπου η «κανονικότητα» έχει πάει περίπατο και όπου τέτοιου είδους «επιστράτευση» γίνεται έτσι και αλλιώς σε αρκετές κατηγορίες πολιτών, όπως το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, οι δυνάμεις της αστυνομίας, κλπ.
Παράλληλα, πρέπει να αλλάξει ριζικά το σύστημα «άδειας κυκλοφορίας» (SMS), ώστε να μη γίνεται κατάχρηση των σχετικών αδειών.
· Οι επιχειρήσεις δεν δίνουν απλή βεβαίωση στους εργαζόμενους αλλά Υπεύθυνη Δήλωση που εκδίδεται από το ηλεκτρονικό σύστημα έκδοσης τέτοιων υπεύθυνων δηλώσεων. Με τον τρόπο αυτό, αφενός υπάρχει δυνατότητα ελέγχου της αυθεντικότητας (σκανάρισμα με κινητό τηλέφωνο), αφετέρου υπάρχουν οι ευθύνες όποιου κάνει ψευδή δήλωση.
· Οι βεβαιώσεις για άτομα που κινούνται για επαγγελματικούς λόγους εκτός νομών (π.χ. πωλητές, διανομείς, επιχειρηματίες, κλπ.) πρέπει να καταγράφουν ακριβή δρομολόγια, που θα ελέγχονται και με ταχογράφους, αλλά και με διαδρομές που καταγράφονται στα κινητά.
· Η μετακίνηση για άθληση για ιδιώτες (εξαιρούνται επαγγελματίες αθλητές) επιτρέπεται μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Σε αυτήν συνυπολογίζεται τυχόν μετακίνηση για άλλη αιτία (π.χ. γιατρός, σουπερμάρκετ, βοήθεια σε συγγενικό πρόσωπο, τράπεζα, κλπ.), υπό την έννοια ότι η «σωματική άσκηση» κατά το πλείστον έχει να κάνει με ανάγκη να βγει κάποιος βόλτα, οπότε η οποιαδήποτε άλλη μετακίνηση καλύπτει αυτή την «ανάγκη». Ειδικές περιπτώσεις (π.χ. καρδιοπαθών) πρέπει να πιστοποιούνται με υπεύθυνη δήλωση γιατρού (ισχύουν όσα προαναφέρθηκαν για έλεγχο αυθεντικότητας ή για την ευθύνη ψευδούς δήλωσης).
· Η μετακίνηση για βόλτα σκύλου περιορίζεται (με άλλο κωδικό) στο πεζοδρόμιο του σπιτιού και όχι σε πάρκα ή μακρινές διαδρομές.
· Η μετακίνηση για αγορά τροφίμων περιορίζεται σε μία επίσκεψη ανά δύο ημέρες για το ίδιο άτομο. Αν κάποιος ξεχάσει κάτι, ζητά από πρόσωπο που βρίσκεται κοντά του να του πάρει αυτό που ξέχασε.
· Αυστηρότεροι περιορισμοί εφαρμόζονται και στις άλλες μετακινήσεις για αγορά διαφόρων ειδών (ρούχα, παπούτσια, κλπ.). Δεν δικαιολογείται να βγαίνει κάποιος τη μία μέρα για παπούτσια, την άλλη για πουκάμισο και την τρίτη για ένα δώρο. Τέτοιες ανάγκες δεν είναι «διαρκείς», μπορούν να προγραμματιστούν και δεν μειώνουν σημαντικά τον κύκλο πωλήσεων των επιχειρήσεων.
Ας δούμε πως αυτό το πνεύμα της «επιστράτευσης» πολιτών μπορεί να εφαρμοστεί σε μία περιοχή σαν την Φωκίδα.
Σήμερα που μιλάμε, τα κρούσματα στην περιφερειακή ενότητα Φωκίδας είναι μηδενικά. Σημαίνει άραγε αυτό ότι είμαστε ασφαλείς ; Όχι, διότι πολλοί άνθρωποι κινούνται για επαγγελματικούς λόγους προς ή από την Φωκίδα (τεχνικοί, πωλητές, προμηθευτές, κλπ.). Με δεδομένη την ευκολία μετάδοσης του ιού, μπορεί άνετα από τη μία μέρα στην άλλη να ανατραπούν τα δεδομένα. Χρειάζεται λοιπόν εγρήγορση και πιστή τήρηση των μέτρων.
Εφαρμόζονται αυτά ; Και ναι και όχι. Βλέπω, για παράδειγμα νεαρά παιδιά να μαζεύονται σε παρέες σε συγκεκριμένα «στέκια» εδώ στην Ιτέα. Τις μάσκες τις έχουν απλώς περασμένες στο λαιμό τους. Καμία απόσταση ασφαλείας.
Υπάρχει έλεγχος ή, έστω, κάποιος να κάνει μία σύσταση ; Κανένας.
Προφανώς, το αστυνομικό τμήμα έχει ελάχιστο προσωπικό. Κανείς όμως από άλλες υπηρεσίες δεν επιστρατεύεται και να βοηθήσει. Ίσως π.χ. το Λιμενικό, ίσως η Πυροσβεστική, ίσως κάποια άλλη Υπηρεσία, να μπορούσαν να διαθέσουν κάποιες δυνάμεις. Όχι κατ’ ανάγκη για έλεγχο, απλώς για σύσταση. Ακόμη και η παρουσία εκπροσώπων των Αρχών δίνει ένα ισχυρό μήνυμα.
Στη μικρή κοινωνία που ζούμε, όλοι είμαστε γνωστοί. Και όλοι θα μπορούσαν να δώσουν μία συμβουλή ή να κάνουν μία σύσταση. Όμως δυστυχώς εκείνο που επικρατεί είναι ο εφησυχασμός, που αναπόφευκτα οδηγεί και σε γενικότερη αμφισβήτηση των όσων οι ειδικοί μας λένε. Και εμένα, δεν με ανησυχεί τόσο ο εφησυχασμός των πολιτών, όσο η σχετική αδράνεια των Αρχών. Διότι, αυτά που βλέπω εγώ σαν απλός πολίτης, τα βλέπουν και εκείνοι. Και ο προβληματισμός που έχω εγώ, έπρεπε να είναι πολλαπλάσιος σε εκείνους. Ίσως να τους αδικώ. Ίσως να «παραβιάζω ανοιχτές πόρτες». Όμως αυτά που βλέπω γύρω μου σε καθημερινή βάση δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Και εύχομαι πραγματικά να μη φθάσουμε κάποια στιγμή να πούμε «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου