Tου Νίκου Παπακωνσταντίνου
Αγαπητοί σύντροφοι
Διαβάσαμε προχτές στην ιστοσελίδα “Αντίσταση στις Γειτονιές” το άρθρο του σ. Γ. Βαρλά, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕμ-λ , με το οποίο αυτός σχολίαζε τη στάση του “επίσημου ΚΚΕ” πάνω στις τρέχουσες εξελίξεις, τις λαϊκές κινητοποιήσεις που έγιναν, αλλά και τις εκλογικές διαδικασίες που πλησιάζουν,, απ’ αφορμή μίαν ανάλυση της κ. Λ. Ράζου στον Ριζοσπάστη., Είδαμε λοιπον ότι στο άρθρο του ο σ. Βαρλά εεπαναλαμβάνεται η σταθερή θέση της Οργάνωσής του για ΑΠΟΧΗ από τις λεγόμενες “Ευρωεκλογές” του προσεχούς Ιουνίου. Από την άλλη πλευρά, διαβάσαμε πριν λίγες μόλις μέρες, στην ιστοσελίδα του Μ-Λ ΚΚΕ, την απόφασή του να κατέβει με αυτόνομο ψηφοδέλτιο σ’ αυτές τις (έτσι λεγόμενες) “εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο”.
Η άποψη του ΚΚΕμ-λ είναι πως οι ευρωεκλογές και το ευρωκοινοβούλιο είναι μια σκέτη φάρσα. ενώ η άποψη του Μ-Λ ΚΚΕ είναι πως και οι ευρωεκλογές αποτελούν μια πολιτική μάχη εναντίον του ιμπεριαλισμού, μάχη που πρέπει να δοθεί όπως όλες οι άλλες. Επειδή εγώ θεωρώ ότι και στις δύο αυτές πολιτικές θέσεις υπάρχει η αλήθεια, αλλά μέχρι έναν ορισμένο βαθμό στην καθεμιά τους, θα ήθελα σήμερα να σας εκφράσω τις δικές μου σκέψεις και μια ενωτική πρόταση πάνω σε αυτό το ζήτημα .
Το λεγόμενο “ευρωκοινοβούλιο”, (κι εδώ έχει απόλυτο δίκιο το ΚΚΕ μ-λ) αποτελεί μια γελοιογραφία αστικού κοινοβουλευτισμού, πολύ χειρότερη κι από τη χειρότερη εκδοχή ενός εθνικού αστικού κοινοβουλίου οιασδήποτε καπιταλιστικής χώρας. Είναι ένα προπαγανδιστικό μπιχλιμπίδι του γαλλο- γερμανικού ιμπεριαλισμού, χωρίς καμία απολύτως ουσιαστική αρμοδιότητα, ένα παραμύθι “δημοκρατίας” και “ευρωπαϊκής συνείδησης”, ένα σκέτο … αποσμητικό τουαλέτας του κτηνώδους δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, ο οποίος τις αποφάσεις του τις λαμβάνει σε άλλα επίπεδα, σε κλειστά συμβούλια και διαβούλια των μεγαλύτερων αστικών τάξεων που τον συγκροτούν, σε συμβούλια υπουργών και πρωθυπουργών, σε επιτροπές ανώτερων γραφειοκρατών, σε μυστικές ή ανοιχτές συσκέψεις μονοπωλιακών ομάδων τραπεζιτών, βιομηχάνων και εφοπλιστών.
Σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνει αποφάσεις αυτό το παρδαλό πανηγύρι που λέγεται “ευρωκοινοβούλιο”, το οποίο το έχουν απλώς σα μια βιτρίνα της πραγματικής εξουσίας του κεφαλαίου,
για να αποφασίζει αντικομμουνιστικά μνημόνια και διακηρύξεις είτε εναντίον των λαών και των χωρών που θα θελήσουν να βαδίσουν στο δρόμο της εθνικής τους ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού είτε εναντίον άλλων -ανταγωνιστικών προς το γαλλικό και το γερμανικό ιμπεριαλισμό- ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. Κίνας, Ρωσίας κλπ…).Σε ό,τι δε αφορά στα εσωτερικά και στα οικονομικά ζητήματα του ευρωιμπεριαλισμού, το ανώτερο δυνατό επίπεδο “πίεσης” των “ευρωβουλευτών” αφορά αποκλειστικά και μόνο το διαγκωνισμό μεταξύ μεγάλων αντιπάλων μονοπωλιακών συμφερόντων για πολύ χοντρές διεθνείς μπίζνες. Αυτών των συμφερόντων τα ξεχωριστά λόμπι αποτελούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι “ευρωβουλευτές” όλων των αστικών και οπορτουνιστικών αποχρώσεων.
Κανονικά, επομένως, το κομμουνιστικό μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα των ευρωπαϊκών χωρών δεν θα έπρεπε να έχει την παραμικρή ανάμιξη στις διαδικασίες ανάδειξης και λειτουργίας αυτού του απατεώνικου ψευτοκοινοβούλιου-φύλλου συκής των δυτικοευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Δεν θα έπρεπε διόλου να νοιάζεται για τη συμμετοχή του με κανονικά ψηφοδέλτιο σε μια τέτοια εκλογική διαδικασία, πραγματική φάρσα, χειρότερη κι από τη …”συμβουλευτική” του Παττακού. Πόσω μάλλον, που , όπως διαπιστώνει και το Μ- Λ ΚΚΕ στη δική του ιστοσελίδα, οι ίδιες οι προϋποθέσεις συμμετοχής στη διαδικασία “εκλογής” αυτού του ψευτοκοινοβουλίου της ΕΕ είναι πλέον σχεδόν εντελώς απαγορευτικές για τις μικρές σε δύναμη και σε οικονομικά μέσα δυνάμεις του μαρξιστικού – λενινιστικού κομμουνιστικού κινήματος, που (πολύ σωστά) δεν δέχονται να λάβουν καμία απολύτως χρηματική επιδότηση από το αστικό κράτος, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουν (μέσα στον τωρινό πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων) την παραμικρή δυνατότητα να εκλέξουν αντιπρόσωπο που να πάει στο Στρασβούργο. (Αν υποθέταμε ότι υπήρχε συμφωνία όλων των κομμουνιστών μαρξιστών – λενινιστών να προωθήσουν μια κοινή υποψηφιότητα, για εκλογή σε κάποιο διεθνές “κοινοβούλιο” της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αυτό θα γινόταν με την προϋπόθεση πως: α) το κοινοβούλιο αυτό θα διαδραμάτιζε κάποιο ρόλο στα τεκταινόμενα της ΕΕ, δηλ. θα έπαιρνε αυτό κάποιες ουσιαστικές αποφάσεις, έτσι ώστε να υπάρχει η παρέμβαση των λαϊκών δυνάμεων με αντιπροσωπεία τους στις εργασίες του, β) ότι το μ-λ κίνημα θα έχει τη δύναμη να εκλέξει κοινό αντιπρόσωπό του, με μονο οαντικειμενικο σκοπό να πάει αυτός ο εκλεγμένος στο Στρασβούργο και να κάνει αποκαλύψεις και καταγγελίες από το βήμα αυτού του οργάνου εναντίον των ιμπεριαλιστών, ξεσκεπάζοντας όλες τις βρωμιές και όλα τα εγκλήματα των ευρωιμπεριαλιστών εναντίον των λαών.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πήγαινε να υποβάλει “προτάσεις νόμου” στους ευρωιμπεριαλιστές. Κακά τα ψέματα όμως. Ούτε ενιαία άποψη των μ-λ υπάρχει σήμερα για τις εκλογές αυτές (και συνεπώς για μια κανονική κοινή κάθοδο), ούτε μεγάλα οικονομικά μέσα ούτε και η δυνατότητα εκλογής ενός μ-λ αντιπροσώπου.
Στην ουσία όμως του ζητήματος, στην περίπτωση των λεγόμενων “ευρωεκλογών” αληθεύει ολότελα ο γνωστός στίχος του τραγουδιού, πως “το ντέρμπι είναι στημένο κι από πρίν ξεπουλημένο”, χωρίς καν τις όποιες λιγοστές χαραμάδες παρέμβασης του λαϊκού κινήματος που υπάρχουν ακόμη, έστω και περιορισμένες, σε μια διαδικασία εκλογής εθνικού κοινοβουλίου σε μια αστικοδημοκρατική χώρα, όπου οι κομμουνιστές πρέπει να κατεβάσουν κανονικό ψηφοδέλτιο για να παρέμβουν στην πολιτική μάχη..
Γιατί λοιπόν το Μ- Λ ΚΚΕ να καταξοδευτεί για να φτιάξει πλήρη λίστα υποψηφίων “ευρωβουλευτών” για ένα ψευτοκοινοβουλίο σαν αυτό του Στρασβούργου, και μάλιστα υποψηφίων που σίγουρα θα παραμείνουν απλώς …υποψήφιοι; Γιατί να μην διαθέσει όλα αυτά τα χρήματα στη βελτίωση της εκδοτικής του παρέμβασης στην εργατική τάξη και στο λαό, βελτιώνοντας και πυκνώνοντας την έκδοση του Λαϊκού Δρόμου, που είναι αστείο μετά από πενήντα ολόκληρα χρόνια να παραμένει ακόμη δεκαπενθημερη; Γιατί να μην διαθέσει αυτά τα χρήματα εκδίδοντας ξανά ένα θεωρητικό πολιτικό περιοδικό ή ορισμένα βιβλία αναλύσεων πάνω σε καυτά τρέχοντα ζητήματα της εργατικής τάξης και του λαού μας ή βιβλία για την πραγματική ιστορία του λαϊκού και κομμουνιστικού μας κινήματος, την οποία κακοποιούν οι ρεβιζιονιστές;
Θα μου αντιτάξουν, βεβαίως, οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ ότι σε μια εκλογική διαδικασία που αφορά τις μάζες κι όπου γίνεται πολιτική διαπάλη ιδεών και σύγκρουση σε θεμελιώδη ζητήματα (όπως η ιμπεριαλιστική εξάρτηση του τόπου μας κι ο αγώνας για λευτεριά κι εθνική ανεξαρτησία, για την απομάκρυνση της Ελλάδας από το γελαδομάντρι των ιμπεριαλιστών ληστών και κηδεμόνων, σαν αναγκαία προϋπόθεση για το προχώρημα της υπόθεσης του Σοσιαλισμού σε μια ανεξάρτητη λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα), το κομμουνιστικό μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα δεν πρέπει να λείπει. Στο σημείο αυτό, στο θέμα της ανάγκης για δύναμική παρέμβαση των κομμουνιστών, νομίζω ότι έχει δίκιο το Μ-Λ ΚΚΕ κι ότι η θέση του ΚΚΕ μ-λ που αναφέρεται γενικά σε μιαν “αποχή των κομμουνιστών” από την πολιτική αυτή διαδικασία, συνεπώς και από την ίδια την κάλπη, δεν είναι σωστή.
Συμφωνώ απόλυτα στο ότι εμείς οι κομμουνιστές δεν πρέπει να απέχουμε από την ψηφοφορία του Ιουνίου, έστω κι αν δεν αποτελεί και τόσο έντονου ενδιαφέροντος ζήτημα η κάλπη της 9ης του Ιουνίου για το λαό και τη νεολαία.
Προτείνω λοιπόν όλοι οι κομμουνιστές μαρξιστές – λενινιστές να παρέμβουμε καίρια και στις “ευρωεκλογές”, όχι όμως με τη μορφή συγκρότησης ενός ακριβοπληρωμένου κανονικού ψηφοδελτίου (που δεν έχει και πιθανότητες να εκλέξει αντιπρόσωπο) -και μάλιστα ψηφοδελτίου μίας και μόνο ομάδας από όλες αυτές που συγκροτούν το διασπασμένο μ-λ κίνημα της Ελλάδας! Τί λοιπόν θα έπρεπε να γίνει; Σίγουρα η αποχή από την κάλπη ή την πολιτική διαδικασία δεν συνιστά τη λύση που θα θέλαμε. Μπορούμε όμως να καθίσουμε τώρα, άμεσα , σε ένα τραπέζι όλοι οι οργανωμένοι μ- λ πολιτικοί φορείς, π.χ το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ μ-λ, καθώς και άλλες μικρότερες ομάδες και ανένταχτοι αγωνιστές του ίδιου ρεύματος που υπάρχουν και δρουν στην Ελλάδα, και να συμφωνήσουμε σε κοινή πολιτική παρέμβαση στην προεκλογική διαδικασία, με κοινή πανελλαδική πολιτική καμπάνια ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας μας από την ΕΕ και γενικότερα.
Να οργανώσουμε μια καλά σχεδιασμένη εξόρμηση σε όλη τη χώρα για το ξεσκέπασμα της ουσίας της ΕΕ και της πολιτικής της, για την προώθηση των κοινών αντιιμπεριαλιστικών στόχων όλων των μ- λ κομμουνιστών , να δώσουμε παντού το μήνυμα του καθημερινού λαϊκού αγώνα ενάντια στην παραμονή της Ελλάδας στο γελαδομάντρι της ΕΕ, το μήνυμα για συντονισμένη λαϊκή πάλη εναντίον της ίδιας της ύπαρξης της ΕΕ, για το ολόπλευρο ξεσκέπασμα της πολιτικής που η ΕΕ επιβάλλει, τρώγοντας τις σάρκες των λαών . Να δώσουμε από κοινού τη μάχη για την αποκαθήλωση της άθλιας προπαγάνδας που αυτή ακριβώς η ΕΕ επιχειρεί στις λαϊκές συνειδήσεις.
Αποκορύφωμα της κοινής αυτής προσπάθειας όλων των μ-λ κομμουνιστών της χώρας μας θα ήταν να τυπώσουμε και να διαδώσουμε σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε σχολείο και σχολή ένα αγωνιστικό-άκυρο ”ψηφοδέλτιο” (για να ριχτεί από όλους μας μαζί στην κάλπη της 9ης Ιουνίου). Ένα “ψηφοδέλτιο ” όχι με υποψήφιους ευρωβουλευτές, αλλά με κοινά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα πάλης εναντίον της ΕΕ και εναντίον της ντόπιας αστικής τάξης, με συνθήματα ενάντια σε όλα τα αστικά και τα ρεβιζιονιστικά κόμματα, και φυσικά με κεντρικό κοινό σύνθημα την πάλη τού λαού μας με αίτημα την έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ, την κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού.
Αυτό το αγωνιστικό άκυρο “ψηφοδέλτιο” της κοινής μας παρέμβασης, θα έφερε πάνω του το σφυροδρέπανο και την υπογραφή όλων ανεξαιρέτως των συμμετεχουσών στην πολιτική μας καμπάνια μ- λ οργανώσεων, και όλοι εμείς θα φροντίζαμε να το διαδώσουμε πλατιά μέσα στην Εργατική τάξη και σε όλα τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα. Και θα προσπαθούσαμε από κοινού να πείσουμε το λαό μας να το ρίξει, όσο πιο μαζικά γίνεται στην κάλπη της 9ης του Ιουνίου 2024, μαυρίζοντας με αυτό όλα τα αστικά, ρεφορμιστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα καθώς και όλες τις τροτσκιστικές παρδαλές ομάδες κι ομαδούλες της θολούρας και της σύγχυσης.
Έτσι όλοι μαζί οι πραγματικοί κομμουνιστές, οι μαρξιστές -λενινιστές θα δίναμε τη μάχη εναντίον του ευρωιμπεριαλισμού και η κοινή αυτή προσπάθεια με επιστέγασμα το κοινό αγωνιστικό ( για μάς )-άκυρο ( για το σύστημα βέβαια!)- ψηφοδέλτιο των μαρξιστικών – λενινιστικών συλλογικοτήτων νομίζω ότι θα έπιανε πολύ περισσότερο τόπο στις εργατικές – λαϊκές και αριστερές συνειδήσεις, από το οποιοδήποτε μεμονωμένο ψηφοδέλτιο, σαν αυτό που ετοιμάζει το Μ-Λ ΚΚΕ, και το οποίο θα καταγράψει μεν έναν αριθμό ψήφων πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που πήρε η Οργάνωση αυτή στις εθνικές εκλογές του 2023, αλλά θα περιοριστεί μέχρι εκεί, χωρίς τίποτα περισσότερο κι ουσιαστικότερο που να αφορά την κατεύθυνση της ενότητας και πάλης όλων των μ- λ κομμουνιστών της Ελλάδας και την υιοθέτηση από το λαό του αιτήματος του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα ενάντια στην παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ.
Αυτή λοιπόν την πρότασή μου, για την δυναμική κοινή προεκλογική πολιτική πάλη και για το κοινό αγωνιστικό άκυρο “ψηφοδέλτιο” που προορίζουμε για την κάλπη, χωρίς την επίσημη τυπική συμμετοχή μας στη διαδικασία των “ευρωεκλογών”, την απευθύνω σήμερα προς την Κεντρική Επιτροπή του Μ-Λ ΚΚΕ, την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ μ-λ και προς όλες τις άλλες μ-λ οργανώσεις της χώρας μας, με την έκκληση να τη σκεφτείτε όλοι σας πολύ σοβαρά, αγαπητοί σύντροφοι, πριν την ….απορρίψετε!
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και πολύ απαιτητικοί. Δεν αφήνουν περιθώρια σπατάλης δυνάμεων και οικονομικών μεσων ούτε βέβαια άγονων διασπάσεων σε ζητήματα όπου όλοι οι μ- λ κομμουνιστες μπορούμε να παλέψουμε από κοινού. Σκεφτείτε την πρόταση αυτή τώρα, στα μισά περίπου του Μάρτη, που υπάρχει ακόμη ο καιρός να την προωθήσουμε όλοι μας με πειστική επιχειρηματολογία, όλες οι κομμουνιστικές μ-λ οργανώσεις και συλλογικότητες, και να παρέμβουμε κατ’ αυτό τον τρόπο πολύ πιο αποτελεσματικά στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα από ό,τι οποιαδήποτε μεμονωμένο – και οικονομικά ασύμφορο- αυτόνομο ψηφοδέλτιο, χαμένο από χέρι σε μία εκλογική φάρσα του ιμπεριαλισμού, σαν τις ευρωεκλογές.
Στον αντιιμπεριαλιστικό πολιτικό αγώνα του λαού μας, που πρέπει να εκφραστεί και στην κάλπη του ερχόμενου Ιουνίου, πρεπει να πάμε με συντονισμένη εκστρατεία, για να ξεσκεπάσουμε τον εχθρό και για να κερδίσουμε τις συνειδήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργατών και εργαζομένων, απομακρύνοντας από αυτές κάθε απάτη κι αυταπάτη για την ΕΕ, την πολιτική της, τα όργανά της, την προπαγάνδα της, το ψευδοκοινοβούλιό της του Στρασβούργου. Ας δώσουμε λοιπόν αυτόν τον αγώνα όλοι μαζί οι πραγματικοί κομμουνιστές, χωρίς να πέφτουμε στη λούμπα της απάτης του “ευρωκοινοβουλίου”, αλλά και με τέτοιο τρόπο που πραγματικά να πιάσει τόπο, εγγράφοντας υποθήκες για το μέλλον της Επανάστασης και του Σοσιαλισμού στην Ελλάδα ! Για το παρόν και στο μέλλον της κοινής μας υπόθεσης.
Με συναγωνιστικούς χαιρετισμούς, προς το ΚΚΕ μ-λ, το Μ-Λ ΚΚΕ κι όλες οργανώσεις του Μ-Λ κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας.
Νίκος Παπακωνσταντίνου, 12-3-2024.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου