Γιατί μια τέτοια εισαγωγή; Γιατί ο τύπος και τα ΜΜΕ καθημερινά βομβαρδίζουν για τις μεγάλες καινοτομίες του κ. Πιερρακάκη στον χώρο της εκπαίδευσης. Ο μη σχετικός αναγνώστης θα φαντάζεται ότι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια ζούμε μια ψηφιακή και μεταρρυθμιστική κοσμογονία. Όμως ουδέν αναληθέστερο. Για την ακρίβεια τα σχολεία και τα πανεπιστήμια εδώ και 1,5 χρόνια ζουν την ίδια μίζερη και φτωχή πραγματικότητα, σε τελική ανάλυση εγκατάλειψη, που βιώνουν εδώ και σχεδόν 15 χρόνια.
Ποιο είναι λοιπόν το μεταρρυθμιστικό έργο του κ. Πιερρακάκη; Υπάρχουν οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και οι εδώ και 3 δεκαετίες ευσεβείς πόθοι για την τεχνική εκπαίδευση που θεωρητικά θα συνδεθεί με την τοπική οικονομία αλλά πρακτικά αδυνατεί όταν η τοπική οικονομία είναι απλές υπηρεσίες τουρισμού… Υπάρχει η φλυαρία και τα καθρεφτάκια για ιθαγενείς γύρω από τις διάφορες ψηφιακές πλατφόρμες που έρχονται να «φέρουν την ψηφιακή επανάσταση» στο σχολείο (e-parents, stop-bullying, ψηφιακό φροντιστήριο κοκ). Ή τα συνθήματα για το ανοιχτό σχολείο στην γειτονιά,
όταν οι γειτονιές δεν έχουν ελεύθερους χώρους και τα σχολεία είναι ερμητικά κλειστά καθώς δεν έχουν καν.. φύλακες, καθαρίστριες και πόρους να συντηρηθούν. Όλα αυτά έχουν την σημασία τους καθώς καλλιεργούν και μια ανάλογη αντίληψη για το τι λείπει από την δημόσια εκπαίδευση, όμως στην πράξη λίγα πράγματα αλλάζουν (αφήνουμε εκτός την προσπάθεια εφαρμογής των ν. Κεραμέως για την αξιολόγηση στους εκπαιδευτικούς, μέσω απειλών, εκβιασμών και συνδικαλιστικών διώξεων).Οι βασικές πρακτικές αλλαγές του Κ. Πιερρακάκη είναι:
- η «νομιμοποίηση» των μη κρατικών (ιδιωτικών) πανεπιστημίων στην Ελλάδα,
- η διεύρυνση των πρότυπων σχολείων και η επερχόμενη θεσμοθέτηση των λεγόμενων “Ωνάσειων Σχολείων”,
- η επερχόμενη θεσμοθέτηση του Διεθνούς Απολυτηρίου (IB).
Το IB αφορά τα πρότυπα δημόσια σχολεία, όπως ακριβώς ισχύει και για κάποια από τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία. Είναι ένα πτυχίο που δίνουν περίπου 6000 σχολεία από 150 χώρες και αποτελεί «διαβατήριο» για μια σειρά πανεπιστήμια. Για την περίπτωση της Ελλάδας οι κάτοχοι ΙΒ θα εισάγονται και στα ελληνικά μη κρατικά – ιδιωτικά πανεπιστήμια χωρίς την συμμετοχή τους στις πανελλαδικές εξετάσεις-όπως υποχρεούνται οι υπόλοιποι μαθητές.
Ποιους αφορά η νομιμοποίηση των κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα;
Ποιος θυμάται το εκπληκτικό επιχείρημα ότι ιδρύονται ιδιωτικά πανεπιστήμια την Ελλάδα «για να μην φεύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό;»
Μερικά στοιχεία. Οι φοιτητές εντός συνόρων είναι 850.000. Εκτός συνόρων είναι 35.000. Και περίπου 30.000 είναι οι φοιτητές σε πάσης φύσεως κολέγια που λειτουργούν στην Ελλάδα. Με αυτήν την έννοια, όσο και να τεντώσουμε τα στοιχεία η περίφημη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν θα «ωφελήσει» παρά ένα 6%-7%. Πολλά παιδιά από αυτά είναι παιδιά λαϊκών οικογενειών, όμως ο νόμος δεν αφορά – κυρίως αυτά. Αυτά θα έβρισκαν με θέση στο ελληνικό πανεπιστήμιο αν η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής δεν έκοβε 30.000 θέσεις τα τελευταία 3 χρόνια. Η βασική πελατεία αφορά τους γόνους των «καλών σχολείων» που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Τα παραπάνω δεν αναιρούν την γενικότερη στόχευση του μέτρου, η οποία είναι η γενικότερη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποχρηματοδοτηθούν και θα αντιγράψουν αγοραίες πρακτικές των ιδιωτικών πανεπιστημίων, όμως η πραγματικότητα παραμένει ότι το μέτρο ωφελεί άμεσα λίγες χιλιάδες μαθητές των «καλών οικογενειών».
Ποιους αφορά η διεύρυνση των προτύπων σχολείων;
Στόχος για τα υπό ίδρυση Ωνάσεια Σχολεία είναι να έχουν 6000 μαθητές. Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία σήμερα έχουν 25.000 μαθητές. Το σύνολο των μαθητών είναι περίπου 1.350.000 σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, από τους οποίους οι 90.000 φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία.
Ο Κ. Πιερρακάκης θεσμοθετεί το Διεθνές Απολυτήριο το οποίο, δυνητικά θα αφορά τους μαθητές κάποιων ιδιωτικών σχολείων και των Δημόσιων Προτύπων. Και αυτό το ονομάζει «περισσότερες ευκαιρίες για τους μαθητές». Πόσους μαθητές αφορούν αυτές οι περισσότερες ευκαιρίες; 5%- 10% είναι η απάντηση. Για τους υπόλοιπους ισχύει το σκληρό και δαπανηρό, αλλά αδιάβλητο και τουλάχιστον τυπικά «εξισωτικό» σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων.
Πάνω από το 90% θα συνεχίζει να φοιτά σε αν φτωχό και μίζερο σχολείο – για τα Ωνάσεια Πρότυπα σχολεία προβλέπεται χρηματοδότηση 500.000 ευρώ/έτος, όταν ένα δημόσιο σχολείο «την βγάζει» με κάτω από 20.000 €, θα συνεχίζει να περνά την λαιμητόμο των πανελλαδικών εξετάσεων, θα συνεχίζει να έχει κακοπληρωμένους και ματαιωμένους εκπαιδευτικούς, καθώς η αφρόκρεμα μαθητών και εκπαιδευτικών θα συγκεντρώνεται σε μια οικτρή μειοψηφία σχολείων.
Οπότε πάλι και πέρα από την γενικότερη στόχευση της εμπορευματοποίησης (για παράδειγμα η «τρέλα» με τα πρότυπα έχει μαζικοποιήσει την παραπαιδεία, τα φροντιστήρια και τον ανταγωνισμό όχι μόνο στα γυμνάσια αλλά και στους μαθητές των δημοτικών σχολείων!), οι συγκεκριμένες αλλαγές, οι οποίες χάριν συντομίας ας δεχτούμε ότι δημιουργούν ένα καλύτερο σχολείο και μια καλύτερη εκπαίδευση με καλύτερες ευκαιρίες, αφορούν μια οικτρή μειοψηφία – μικρότερη του 10% – σε σχέση με τους 1.350.000 μαθητές!
Για το δημόσιο σχολείο, για το δημόσιο πανεπιστήμιο, για το 90-95% των μαθητών, φοιτητών, οικογενειών, οι μεταρρυθμίσεις Πιερρακάκη περιορίζονται σε τρείς μόνο λέξεις. Εγκατάλειψη, υποχρηματοδότηση, καταστολή σε όποιον διαμαρτύρεται. Και αυτή η μίζερη πραγματικότητα δεν κρύβεται παρά το επιτυχημένο πολιτικό μάρκετινγκ του κ. Πιερρακάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου