ΟΤΑΝ ΓΕΜΙΣΑΝ ΟΙ ΝΤΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ, ΤΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ, Η ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

1. 

   Ο καπετάν-Μηνάς Ράλλης κατάγεται από τη Νέα Κούταλη της Λήμνου, ένα χωριό κτισμένο από πρόσφυγες που ήρθαν από την Κούταλη της Θάλασσας του Μαρμαρά. Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά και τα σπίτια καταλήγουν μέχρι τη θάλασσα. Αξέχαστες εικόνες για τον καπετάν-Μηνά μένουν για πάντα το καρνάγιο, τα τριάντα δύο σφουγγαράδικα που κάθε χρόνο έφευγαν από την Νέα Κούταλη τον Απρίλιο και επέστρεφαν τον Οκτώβριο, το λιμάνι που ήταν γεμάτο με ψαράδικα. Και τότε, σχεδόν, όλοι οι άνδρες του χωριού γίνονταν ναυτικοί, καπετάνιοι, μηχανικοί, ή ασυρματιστές. Μια εποχή που η ναυτιλία ήταν για τα καλά στο φόρτε της,
   
   
   «Είμαι από τη Νέα Κούταλη της Λήμνου, όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια.
   
   
   Ο ΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ Ν. ΚΟΥΤΑΛΗΣ ΛΗΜΝΟΥ ΤΟ 1968.
   Αποτελειται απο 27 σφουγγαραδικα 3 μαουνες και 3 εμπορικα.(φωτο & αναρτηση Στρατη Λιαδελη)
   
   Οι παιδικές μου αναμνήσεις συνδέονται με τη θάλασσα, με τις ψαρόβαρκες, με τα καΐκια. Τον περισσότερο χρόνο, όταν δεν είχα σχολείο και διάβασμα, τον περνούσα στο λιμάνι. Ο πατέρας μου είχε ψαρόβαρκες. Προσπάθησε να με αποτρέψει από το να γίνω ναυτικός, αλλά δεν τα κατάφερε. Θυμάμαι ότι την πρώτη μέρα που μπήκα σε πλοίο, ένιωσα ότι αυτό ήταν που θα ήθελα να κάνω σε όλη μου τη ζωή, αυτό θα ήθελα να είναι το επάγγελμά μου. Και από τότε δεν ξαναβγήκα από τη θάλασσα».
   
   Το πρώτο πλοίο με το οποίο ταξίδεψε από τη Λήμνο για να έρθει στην Αθήνα ήταν το «Αιγεύς», το οποίο τότε έπιανε στην Κύμη της Εύβοιας.
   Εκείνο το μικρό πλοίο κροσσάριζε τότε όλο το Αιγαίο.
   Και η τύχη το θέλησε να πλοιαρχήσει, τελικά, και στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ένα από τα μεγαλύτερα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας.
   Από το «Αιγεύς» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» η απόσταση φαντάζει τεράστια.
   
   «Το πρώτο πράγμα που ρωτώ πάντα τους δόκιμους που έρχονται στο καράβι, είναι αν θέλουν και αν αγαπούν πραγματικά το ναυτικό επάγγελμα.
   Γιατί, μόνο αν το αγαπάς, θα πετύχεις. Δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά σαν να είναι αγγαρεία».
   
   «Μακάρι να υπήρχαν και σήμερα οι προοπτικές που υπήρχαν όταν ξεκίνησα εγώ, στα 1980. Πρόλαβα τη χρυσή εποχή της ναυτιλίας, όταν κατέβαινες στην Ακτή Μιαούλη και σε άρπαζαν από το χέρι άνθρωποι από τις ναυτιλιακές εταιρείες, χωρίς να σε ρωτούν καλά-καλά την ειδικότητα που είχες. Το 1985 έζησα από πρώτο χέρι την κρίση της ποντοπόρου ναυτιλίας. Όμως, αυτή γρήγορα ανέκαμψε».
   
   
   ΚΑΡΝΑΓΙΟ Ν. ΚΟΥΤΑΛΗΣ ΛΗΜΝΟΥ.(φωτο & αναρτηση Στρ. Λιαδελη)
   
   «Ο πατέρας mου είχε ένα καΐκι που μετέφερε πενήντα τόνους εμπορεύματα. Υπήρχε τότε μεγάλο αλισβερίσι της Λήμνου με το Άγιος Όρος. Ο πατέρας μου μετέφερε από το Άγιο Όρος στη Λήμνο ξυλεία. Και στο Όρος μετέφεραν διάφορα εμπορεύματα, ανάλογα με την εποχή. Τον Απρίλιο τενεκέδες με τυρί, πριν από το Πάσχα αυγά, το καλοκαίρι κοφίνια με σταφύλια. Ακόμα μετέφερε σιτάρια και κριθάρια.
   Την εποχή τη δική μας ήταν μεγάλη υπόθεση το να μπαίνεις στη θάλασσα και να βγάζεις τα χρήματα που βγάζαμε.  Ο μισθός ακόμα και του δόκιμου ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο της στεριάς. Μέχρι την κρίση του 1985, όταν γέμισαν οι ντάνες στην Ελευσίνα, την Ιτέα, το Αργοστόλι, η ναυτιλία ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρα για τους ναυτικούς. Σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, ένα μπάρκο μπορεί να σήμαινε ακόμα και την αγορά ενός διαμερίσματος από τον ναυτικό». 

   
   Ο καπετάν-Μηνάς Ράλλης έμεινε στα ποντοπόρα μέχρι την κρίση του 1985. Στη συνέχεια θα πλοιαρχήσει σε motor-ships στην Ελλάδα.
   «Εικοσιπέντε χρονών, με δίπλωμα ανθυποπλοιάρχου, ήμουν, ήδη, πλοίαρχος σε motorships. Στο «Μυροβλήτης» και το «Άγγελος Φ».
   
   «Όμως, δεν μου άρεσε η μοναχική ζωή των πλοίων, τα μεγάλα λογκάδα ταξίδια. Γι’ αυτό και έψαχνα να βρω κάτι διαφορετικό που να με τραβά πιο πολύ.
   «Τότε στην ακτοπλοΐα έμπαινες πολύ δύσκολα και όσοι έμπαιναν δεν έφευγαν ποτέ. Τα πλοία τότε ήταν λίγα και οι θέσεις μετρημένες».
   Και όταν μπήκα, το 1987, στο «Γεώργιος Εξπρές», το πρώτο μου ακτοπλοϊκό πλοίο, ένιωσα ότι αυτό είναι αυτό ακριβώς που έψαχνα».
   
   Για τον καπετάν-Μηνά, το «Γεώργιος Εξπρές» έμοιαζε κάπως με έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Μας ανέφερε, μάλιστα, χαρακτηριστικά για το πλοίο: «Είναι η αγάπη».
   Το 1987 ξεκίνησε, λοιπόν, ως ανθυποπλοίαρχος στο πλοίο των Βεντούρηδων με πλοίαρχο τον καπετάν-Γεράσιμο Γιακουμίδη, ο οποίος σήμερα υπηρετεί στην Πλοηγική Υπηρεσία του Πειραιά.
   Αρχικά στο «Γεώργιος Εξπρές» έμεινε για τρεις μήνες και στη συνέχεια μετατέθηκε στο «Απόλλων Εξπρές», το καινούριο τότε πλοίο της εταιρείας.
   Στην πρώτη χρονιά του «Απόλλωνα» το πλοίο σάρωσε στη γραμμή της Παροναξίας. Και ο ίδιος θεωρεί ότι ακόμα και σήμερα τα βαπόρια αυτής της πορτάδας («Άγιος Γεώργιος», «Πηνελόπη Α») δουλεύουν πολύ καλά στις γραμμές των Κυκλάδων.
   Στη συνέχεια ξαναγύρισε στο «Γεώργιος Εξπρές».
   Ο ίδιος ευτύχησε να βρεθεί δίπλα σε μεγάλα ονόματα της ακτοπλοΐας, όπως τον καπετάν-Γεράσιμο Γιακουμίδη, τον καπετάν-Κούλη Μαστροκόλια, τον καπετάν-Σπύρο Θηραίο και τον καπετάν-Θόδωρα το Μαθιουδάκη.
   
   «Το «Γεώργιος Εξπρές» είχε ιδιαιτερότητες, τις οποίες θα έπρεπε ο καπετάνιος να τις λαμβάνει πάντα υπόψή του. Πρέπει να ξέρεις πού ακούει το κάθε βαπόρι. Το «Γεώργιος» ήταν μονοτίμονο βαπόρι που έστριβε δύσκολα. Για να μπεις στη Σύρα δεν έπρεπε να το κολλάς στο πράσινο. Τότε στη Σύρα δέναμε στο τελωνείο».
   
   «Όλα όσα έμαθα αυτά τα χρόνια ως ανθυποπλοίαρχος και υποπλοίαρχος μετά τα είδα μπροστά του. Όλα αυτά υπήρξαν για μένα μεγάλο σχολείο».
   
   
   ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 1957. ΝΕΑ ΚΟΥΤΑΛΗ ΛΗΜΝΟΣ.
   Αριστερα διακρινεται η μαουνα του Φουντα και το εμπορικο του Σπυρου Καλτσουνη.Στο κεντρο και δεξια τα σφουγγαραδικα. Οι νεοι Κουταλιανοι βουτηχταδες ποζαρουν. Η μεγαλη βαρκα ειναι η ΚΟΛΟΥ του Γεωργιου Κουντουρη.(φωτο & αναρτηση Στρ.Λιαδελη)
   
   «Τον καπετάν-Κούλη τον Μαστροκόλια, μερικές φορές, μπορεί να τον έπαιρνε ο ύπνος στη γέφυρα. Όταν φτάναμε στο λιμάνι τον ξυπνάγαμε. Αμέσως έδινε τα παραγγέλματα που έπρεπε να δώσει. Και τότε τον ρώταγα: «Καπετάνιε, πριν από ένα λεπτό κοιμόσουν και τώρα ξυπνάς και δίνεις αμέσως διαταγές». Και τότε μου απαντούσε «Όταν θα έχεις 35 χρόνια πλοιαρχίας θα κάνεις και εσύ το ίδιο». Τέρας ψυχραιμίας ήταν και ο καπετάν-Γιώργης ο Κολυδάς.
   Δύο ήταν οι καπετάνιοι που πήγαιναν ρολόϊ το «Γεώργιος Εξπρές». Και αυτοί ήταν ο καπετάν-Κούλης ο Μαστροκόλιας και ο καπετάν-Σπύρος Θηραίος. Αλλά και πριν από αυτούς, και ο καπετάν-Μιχάλης Δεναξάς το έπαιζε στα δάκτυλα. Το ίδιο κατάφερε και ο καπετάν-Γιώργης Κολυδάς, όταν ανέλαβε και αυτός την πλοιαρχία.
   
   Με τον καπετάν-Σπύρο Θηραίο έκανε, μάλιστα, τόσο στο «Γεώργιος Εξπρές» όσο και στον «Απόλλωνα». Και θεωρεί τον καπετάν-Σπύρο ως το μεγάλο του δάσκαλο στη μανούβρα.
   
   «Η καλή εποχή, που ονομάστηκε και «χρυσός αιών της ακτοπλοΐας» ήταν το 1990. Δουλεύαμε τότε πολλές ώρες την ημέρα, αλλά αυτό ήταν κάτι που μας άρεσε και μας γέμιζε».
   
   Αξέχαστη θα παραμείνει για πάντα η εμπειρία που έζησε με το «Γεώργιος Εξπρές» τα ξημερώματα της γιορτής της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο του 1990. Τότε ταξίδευε υποπλοίαρχος στο πλοίο με πλοίαρχο τον καπετάν-Σπύρο Θηραίο:
   «Έχουμε φύγει από τη Σύρα και πάμε για Πάρο. Από τη Μύκονο είχε φύγει και το κρουαζιερόπλοιο «Δανάη», σημερινό “Princess Danae”, το πλοίο-καμάρι παλαιότερα του Γιάννη του Καρρά.
   Βλέπω από το ραντάρ ότι έχουμε πορεία σύγκρουσης. Θα έπρεπε το «Δανάη» να κάνει λίγο δεξιά για να περάσει από την πρύμνη μας. Τον φωνάζουμε στο VCF, του ανάβω τις γιρλάντες, αλλά καμία απόκριση δεν πήραμε από το άλλο πλοίο.
   Βλέπαμε ένα ολόκληρο καράβι να έρχεται καταπάνω μας. Πήγα στην αριστερή βαρδιόλα για να δω αν θα περάσει το «Δανάη». Σε μια στιγμή φωνάζω δυνατά του καπετάν-Σπύρου «βάλε όλο αριστερά». Και το πλοίο μετά από αυτήν την αντίδρασή μας πέρασε, μόλις, ελάχιστα μέτρα μακριά μας».
   
   Στην εταιρεία των Βεντούρηδων παρέμεινε από το 1987 μέχρι τις αρχές του 1992. Έφτασε μέχρι ύπαρχος στο «Κίμωλος».
   
   Και τότε θα κάνει ακόμα μια στροφή στην καριέρα του και θα πάει στις Μινωϊκές Γραμμές, στο “Κing Minos”, στη γραμμή Πάτρας-Ηγουμενίτσας-Κέρκυρας-Ανκώνας. Και μετά από έξι μήνες, θα έρθει με το “King Minos” στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο.
   Μετά τις Μινωϊκές θα περάσει για ένα διάστημα από το “Golden Vergina”.
   Αμέσως μετά άρχισε η περίοδος της GA Ferries, του καπετάν-Μάκη του Αγούδημου. Εδώ έκανε στο «Νταλιάνα», στο «Ροδάνθη» και στο «Μιλένα», τις άδειες, κυρίως, των υποπλοιάρχων. Στην εταιρεία του Μάκη του Αγούδημου συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον καπετάν-Γιάννη το Δελιέζα, τον καπετάν-Γεράσιμο το Βουτσινά.
   
   
   ΝΕΑ ΚΟΥΤΑΛΗ ΛΗΜΝΟΥ.Το σφουγγαραδικο τυπου <<αχταρμας>>λιγο πριν την αναχωρηση γινοταν αγιασμος.Στην βαρκα μολις εχει τελειωσει ο ιερεας και αποχωρει (φωτ κ αναρτηση Στρατης Λιαδελης) — στην τοποθεσία Λημνος.
   Μετά τον Αγούδημο ξαναγύρισε στο «Απόλλων Εξπρές 1» του Ευάγγελου Βεντούρη. Εδώ θα μείνει μέχρι το 1994, με καπετάνιο ξανά τον καπετάν-Σπύρο Θηραίο. Και, ειδικά, στην τελευταία αυτή χρονιά, σχεδόν κάθε μέρα, έκαναν μαζί μανούβρες. Ο καπετάν-Σπύρος τον βοήθησε πολύ.
   
   «Ο καπετάν-Σπύρος Θηραίος ήταν ο καπετάνιος που το 1994 με άφησε μόνο μου στη γέφυρα. Όλους τους απόπλους τους έκανα μόνος μου. Εκεί ένιωσα το καράβι. Με βοήθησε πολύ. Κάναμε άγονες γραμμές, δύσκολα λιμάνια, πήρα πολλές εμπειρίες. Η μόνη μας βοήθεια τότε ήταν ένα ραντάρ».
   
   Κάπου εδώ θα γνωρίσει και το “Anna V”, του Απόστολου Βεντούρη, με το οποίο θα ταξιδέψει σε δρομολόγια Πάτρα-Μπρίντεζι με πλοίαρχο τον καπετάν-Γιώργο Δαρζέντα.
   Μετά πήγε για ένα χρόνο στο «Εξπρές Σαντορίνη» με πλοίαρχο τον καπετάν-Τάσο Τρέσσο. Στο τέλος αυτών των ταξιδιών έφυγε για να πάει να πάρει το δίπλωμα του πλοιάρχου. Στο «Εξπρές Σαντορίνη» ξαναγύρισε για τρεις μήνες αφού πήρε το δίπλωμα.
   
   Και εκείνη την εποχή ο Κώστας ο Αγαπητός αγόρασε ξανά το «Εξπρές Δανάη», το πρώην «Μεθοδία», «Εξπρές Ευβοϊκός» και «Κυκλάδες». Και το 1996, ο καπετάν-Μηνάς θα αναλάβει για πρώτη φορά την πλοιαρχία ενός ακτοπλοϊκού πλοίου. Και αυτό ήταν το «Εξπρές Δανάη» σε δρομολόγια για Αίγινα-Μέθανα-Πόρο-Ύδρα-Σπέτσες-Ερμιόνη. Όταν έφυγε παρέδωσε στον καπετάν-Βασίλη Γεροντάκη.
   Το 1997 μια καινούρια πρόκληση τον περιμένει. Αυτή τη φορά θα πάει στο ναυαγοσωστικό «Μέγας Αλέξανδρος» του Τσαβλίρη, όπου θα παραμείνει για 2.5 χρόνια, μέχρι τις αρχές του 1999. Με το «Μέγας Αλέξανδρος» βρέθηκε στην Μαύρη Θάλασσα, την Ερυθρά Θάλασσα, τη Μεσόγειο μέχρι την Βαρκελώνη. Έζησε απίστευτες εμπειρίες, με πιο χαρακτηριστική αυτήν που έζησε στις 15 Δεκεμβρίου 1998 στην Μαύρη Θάλασσα όταν κόπηκε το ρυμούλκιο ενός πλοίου 350 μέτρων κατά τη διάρκεια της ρυμούλκησης του πλοίου υπό συνθήκες χιονοθύελλας. Και, μάλιστα, στην περίπτωση αυτή το ρυμούλκιο τυλίχθηκε γύρω από την προπέλα. Και αντί να σπάσει η προπέλα, έσπασε το ρυμούλκιο.
   
   Μετά το «Μέγας Αλέξανδρος» σειρά θα έχει το «Athina I” (πρώην «Raffaello”, “Brindisi”) του Αλεξάκη για την εταιρεία FIVE STARS LINES. Εδώ θα μείνει 6 μήνες σε δρομολόγια Πάτρα-Ηγουμενίτσα-Μπρίντεζι και Ηγουμενίτσα-Μπρίντεζι.
   Μετά το “Athina I” θα πάει στο ro-ro “RAVENNA BRIDGE” της Χαλκηδών, σε δρομολόγια από Ελευσίνα για Ανκώνα, από εκεί για Μπάρ (Μαυροβούνιο) – Δυρράχιο –Τεργέστη –Ανκώνα –Ελευσίνα. Ήταν ένα μακρύ δρομολόγιο που το βαπόρι έφευγε κάθε Παρασκευή από Ελευσίνα και επέστρεφε κάθε Παρασκευή στην Ελευσίνα.
   
   Και το καλοκαίρι του 2000 θα αλλάξει για μια ακόμα φορά ρότα στην καριέρα του και θα βρεθεί στο «Highspeed 4” της Hellas Ferries για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Μετά πέρασε για λίγο από το «Highσpeed 1» προκειμένου να εκπαιδευτεί για πλοίαρχος ταχυπλόου.
   
   Χαρακτηριστικές φράσεις που ανέφερε ο καπετάν-Μηνάς ήταν:
   «Μου αρέσει το καινούριο και το άγνωστο»
   «Μου αρέσουν τα πλοία που έχουν ταχύτητα και δράση»
   “Το 90% της μανούβρας είναι το σωστό στήσιμο του βαποριού».
   
   Γι’ αυτό και δεν δίστασε να δοκιμάσει σε κάθε είδος πλοίου. Από συμβατικά μέχρι ταχύπλοα, από επιβατηγά μέχρι ro-ro, από φορτηγά και motor-ships μέχρι τα μεγάλα ferries που πλοιάρχησε. Έχει κάνει σε κάθε τύπο πλοίου, εκτός από τα container.
   
   Στη συνέχεια θα βρεθεί και πάλι στο Σαρωνικό, αυτή τη φορά στο «Ευτυχία», όπου θα παραμείνει από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάϊο του 2001. Και τότε προκύπτει θέση στο «Εξπρές Σαντορίνη» οπότε θα ξαναβρεθεί και πάλι στο πλοίο αυτό στο οποίο είχε υπηρετήσει ως ύπαρχος. Εδώ θα μείνει για 2,5 χρόνια περίπου.
   «Εδώ θα πήγαινα και με κλειστά μάτια. Το πλοίο το ήξερα από παλιά».
   
   «Όταν έπιασα στο «Εξπρές Σαντορίνη» δεν είχα πρόβλημα με τα λιμάνια έχοντας την εμπειρία τόσων χρόνων. Μια φορά μπήκα με το «Εξπρές Σαντορίνη» στον Αθηνιό με γεμάτη σοροκάδα. Ήταν, ήδη, δεμένα το “Blue Star Naxos” και το «Ρομίλντα». Έχοντας πέσει το “Ρομίλντα” στη θέση “Ποσειδών», εγώ πάω να δέσω στο κατσούνι. Τον αέρα τον έφερνε μία από δεξιά, μία από αριστερά και δεν ήξερες από πού να βάλεις το προπελάκι. Όταν πήγαμε και χωθήκαμε μέσα, μου λέει ο καπετάν-Γιώργος Δαρζέντας ότι «θα πας από οτιδήποτε άλλο εκτός από καρδιά».
   
   Στη συνέχεια πήγε στο «Highspeed 2”, για λίγο στο «Highspeed 3”, στο «Highspeed 4” και στο «Highspeed 5”. Το χειμώνα επέστρεφε στα συμβατικά και τα καλοκαίρια ταξίδευε με τα ταχύπλοα.
   
   Toν Ιανουάριο του 2007 ταξίδεψε για δυο μήνες με το «Εξπρές Αθηνά» στη γραμμή Κυλλήνης-Πόρου.
   
   Μετά επέστρεψε και πάλι στα ταχύπλοα.
   
   Στο «Αριάδνη» θα βρεθεί τον Δεκέμβριο του 2007 παραλαμβάνοντας την πλοιαρχία από τον καπετάν-Μανώλη Λούσσα. Ταξίδεψε στη γραμμή Πάτρας—Ηγουμενίτσας-Βενετίας.
   Μετά επέστρεψε και πάλι στα ταχύπλοα.
   Και μετά ταξίδεψε ξανά με το «Αριάδνη» στη γραμμή Πάτρας—Ηγουμενίτσας-Βενετίας και τη γραμμή Πάτρας-Ηγουμενίτσας-Ανκώνας.
   
   Στις αρχές του 2009 ταξιδεύει με το «Αριάδνη». Μετά θα περάσει για λίγο από το «Highspeed 4” και θα ξαναγυρίσει στο «Αριάδνη» στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο. Μετά και πάλι «Highspeed 4”.
   Ο επόμενος μεγάλος σταθμός είναι το “Blue Horizon” όπου θα παραμείνει για τρεις μήνες, μέχρι το Φεβρουάριο του 2010, στη γραμμή Πειραιάς-Σαντορίνη-Κως-Ρόδος.
   Μετά για θα περάσει από το «Highspeed 4” μέχρι τον Μάρτιο του 2010.
   Και από τον Μάρτιο του 2010 ταξιδεύει με το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Το καλοκαίρι του 2010, το πλοίο ναυλώθηκε στην Τυνησία.
   
   «Πρόλαβα 2 καλοκαίρια τη ναύλωση του πλοίου στην Τυνησία.
   Στην Τυνησία το ταξίδεψε ο καπετάν-Κώστας Φορτετσανάκης για πέντε χρόνια και ο καπετάν-Γιώργος Γκινιώζος για 1 χρόνια. Χαίρεσαι πραγματικά να βλέπεις γεμάτο ένα τέτοιο πλοίο.
   
   «Μου άρεσαν πολύ οι γραμμές που κάναμε με το «Ελευθέριος Βενιζέλος», από την Τυνησία για τη Μασσαλία και από την Τυνησία για τη Γένοβα. Συναντήσαμε δυσκολίες, αλλά εδώ ζήσαμε πολύ όμορφες εμπειρίες. Είχαμε δύσκολους καιρούς, είχαμε και κάποια προβλήματα με τα λιμάνια. Επίσης, κάποιες φορές προέκυπταν προβλήματα με τους επιβάτες. Μια φορά έτυχε ένα περιστατικό πέρισυ με το «Βενιζέλος», κατά το οποίο ένας Τυνήσιος έκοψε το χέρι του. Ο γιατρός του πλοίου δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το περιστατικό. Ζητήσαμε από τους Ιταλούς να στείλουν ελικόπτερο, αλλά οι Ιταλοί δεν έστειλαν. Και έτσι αναγκαστήκαμε να προσεγγίσουμε στην Olbia της Ιταλίας για μία και μοναδική φορά. Η εντολή που δόθηκε ήταν σαφής «Αριστερά και ερχόμαστε». Μπήκαμε στον στενό δίαυλο, δέσαμε μέσα στη νύχτα, αποβιβάσαμε τον τραυματία, και αυτός ξεπέρασε τα προβλήματα του».
   
   
   ΚΑΡΝΑΓΙΟ ΝΕΑΣ ΚΟΥΤΑΛΗΣ.Το σκαφος <<περαμα>> αρχικα του Νικου Γιοβανη δεκαετια 1970 και αργοτερα του Σταυρου Καλτσουνη δεκαετια 1980 εκτελουσε ταξιδια Νεα Κουταλη ΛΗΜΝΟΥ - ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.(αναρτηση & φωτο Στρ. Λιαδελης
   
   «Μια άλλη φορά ένας επιβάτης πήδηξε στη θάλασσα. Αμέσως μας ειδοποίησαν για το περιστατικό, κάναμε stand-by, κύκλο στροφής και τον πιάσαμε μέσα σε πολύ λίγη ώρα».
   «Οι Τυνήσιοι το αγαπούσαν το πλοίο. Είχε τεράστιους χώρους.
   Και αν δεν έφτιαχναν δικό τους καινούριο βαπόρι, το «Ελευθέριος Βενιζέλος» θα ταξίδευε εκεί για χρόνια»
   Η επιβίβαση και η αποβίβαση των επιβατών γινόταν από πλευρικές φυσούνες. Ο επιβάτης έμπαινε κατευθείαν στην Reception. Αυτό είναι πολύ βολικό κατά τη φόρτωση και εκφόρτωση.
   
   Μου άρεσε να βλέπω ένα τέτοιο πλοίο στη Γένοβα, τη Μασσαλία, την Τύνιδα να έχει την ελληνική σημαία να κυματίζει στην πρύμνη. Το πλοίο ήταν πραγματικός Πρεσβευτής της ελληνικής σημαίας».
   
   Με το πλοίο αυτό θα ζήσει την εμπειρία της Λιβύης. Μετά τη Λιβύη το παροπλίσαμε στη Σούδα. Ταξίδεψα για ενάμισι μήνα το Πάσχα του 2011 με το «Highspeed 4”.
   Από τον Μάϊο του 2011 θα βρεθεί και πάλι στην Τυνησία με το «Ελευθέριος Βενιζέλος».
   Τον Ιανουάριο του 2012 ταξίδεψε με το «Λευκά Όρη» στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο.
   Και από τον Μάιο του 2012 ταξιδεύει ξανά με το «Ελευθέριος Βενιζέλος».
   
   Για το πλοίο:
   «Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» είναι ένα πολυεργαλείο. Είναι πλοίο που το αγαπάς από την πρώτη στιγμή. Σε τραβάει. Το μέγεθος του πλοίου και η ικανοποίηση ότι έχεις την πλοιαρχία ενός τέτοιου πλοίου. Το πλοίο, όμως, έχεις απίστευτες ελικτικές ικανότητες.
   Είναι ένα πλοίο που έχει τεράστιους χώρους, διαθέτει 1600 κρεβάτια και πολύ μεγάλα σαλόνια. Τα πέντε γκαράζ μπορεί να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για 800 Ι.Χ., ή για μικτή χρήση, δηλαδή πάντρεμα με φορτώσεις Ι.Χ. και φορτηγά. Το πλοίο διαθέτει απίστευτες δυνατότητες μανούβρας. Το πλοίο υποφέρει μόνο στο λιμάνι, καθώς δεν στέκεται στο λιμάνι όταν φυσούν ιδιαίτερα ισχυροί άνεμοι.
   Η ταχύτητα του πλοίου είναι γύρω στα 20 μίλια και με full garage λίγο λιγότερο.
   Το πλήρωμα του πλοίου ανέρχεται στα 150 άτομα και προσπαθείς να συγκεράσεις 150 διαφορετικούς ανθρώπους προκειμένου να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα.
   
   Για την ελληνική ακτοπλοΐα
   Ο ίδιος θεωρεί ότι βαπόρια όπως το «Εξπρές Απόλλων», το «Εξπρές Ποσειδών», το «Εξπρές Αφροδίτη», το «Εξπρές Ολύμπια», θα μπορούσαν να δουλεύουν και σήμερα στην ακτοπλοΐα. Με τη σημερινή απαγορευτική τιμή του πετρελαίου, βαπόρια τόσο οικονομικά, όπως αυτά, θα μπορούσαν να αποτελούν μια καλή λύση.
   «Το κόστος λειτουργίας του ακτοπλοϊκού πλοίου είναι, πια, δυσβάσταχτο».
   
   Τα λιμάνια του καπετάν-Μηνά
   Ο καπετάν-Μηνάς Ράλλης έχει περάσει από όλα τα νησιά των Κυκλάδων.
   Από τα λίγα λιμάνια που δεν έχει περάσει με επιβατηγό πλοίο είναι το λιμάνι του νησιού του, της Λήμνου. Από τη Λήμνο έχει περάσει, βέβαια, με τα motor-ships, το «Μυροβλήτης» και το «Άγγελος Φ».
   Δεν έχει περάσει ακόμα με επιβατηγό πλοίο από τα λιμάνια της Πάτμου και της Λέρου.
   Από τα πιο δύσκολα λιμάνια θεωρεί τα λιμάνια της Φολεγάνδρου, της Ηρακλειάς και της Σχοινούσας.
   
   Για το «ψήσιμο» των αξιωματικών»
   «Το «ψήσιμο» που γίνεται στον αυριανό καπετάνιο μέσα στις στρούγκες του Αιγαίου του δίνει τεράστια εμπειρία για το αύριο.
   
   Ο αξιωματικός θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά στις μανούβρες και να μην επαναλαμβάνει μηχανικά τα παραγγέλματα».
   
   «Όταν έκανα με κάποιον καπετάνιο, κοιτούσα πάντα να παίρνω τα καλύτερα από τον καθένα. Και στο τέλος, διαμορφώνεις το δικό σου χαρακτήρα, τη δική σου προσωπικότητα».
   
   Ως κρουαζιερόπλοιο
   Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» μπορεί να ναυλωθεί για κρουαζιέρα, για πλωτό ξενοδοχείο, για συνέδριο.
   
   Άνθρωποι που δεν είχαν μπει ποτέ σε πλοίο στις κρουαζιέρες που κάναμε παλιότερα από τη Βόρεια Ελλάδα, έμπαιναν στο πλοίο και εντυπωσιάζονταν.
   Λιμάνια προσέγγισης μας ήταν η Σάμος, η Μυτιλήνη, η Τήνος, η Μύκονος, η Κως, και η Ρόδος.
   Το πλοίο μπορεί να δουλέψει πολύ καλά ως κρουαζιερόπλοιο.
   
   Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» αποτελεί έναν πραγματικό πρεσβευτή της Ελλάδας.
   Ταξίδεψε μέχρι τη Λισσαβώνα, τη Λεμεσό, τη Χάϊφα, τη Μάλαγα, την Τύνιδα, τη Μασσαλία, την Γένοβα, την Τεργέστη, την Ανκώνα, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, την Τραπεζούντα.
   Το πλοίο επισκέφτηκε πόλεις της Μαύρης Θάλασσας όταν σε αυτό πραγματοποιήθηκε συνέδριο που οργανώθηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, τον Βαρθολομαίο. Τότε στο πλοίο πλοίαρχος ήταν ο καπετάν-Γιώργος Λουκίσσας.
   
   
   Τα πλοία της συμπόνιας
   Τα ταξίδια στη Λιβύη
   
   Στις 2 το μεσημέρι μας ειδοποίησαν ότι το βαπόρι πρέπει να φύγει για τη Λιβύη. Το πλοίο ήταν μέχρι τότε δεμένο.
   Στις 8 η ώρα, μέσα δηλαδή μόνο σε 6 ώρες, το βαπόρι ήταν έτοιμο για να αναχωρήσει.
   Ταξίδεψαν ακόμα στη Λιβύη το “Olympic Champion”, και το «Hellenic Spirit” από την ΑΝΕΚ.
   Το πρώτο ταξίδι του πλοίου πραγματοποιήθηκε από τη Βεγγάζη για το Ηράκλειο.
   Το δεύτερο ήταν από τη Μιζουράτα για το Ηράκλειο.
   Το τρίτο ταξίδι ήταν από Μιζουράτα για την Αλεξάνδρεια
   
   Για τη συμμετοχή στη διάσωση του άμαχου πληθυσμού, ο κινέζος πρέσβης ευχαρίστησε πολλές φορές την ΑΝΕΚ.
   «Εδώ μας βράβευσε η κινέζικη πρεσβεία, η ΑΝΕΚ και η Ένωση Πλοιάρχων και το θέμα πέρασε στα ψιλά από τα Μέσα Ενημέρωσης.
   Στη Βεγγάζη τους πυροβολισμούς τους βλέπαμε. Κάποια μέρα ένα ελικόπτερο έπεσε κοντά μας».
   
   
   Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον καπετάν-Μηνά Ράλλη για όλα όσα μοιράστηκε μαζί μας. Ταξίδια για περισσότερα από 30 χρόνια. Ταξίδια στην ακτοπλοΐα που ξεπερνούν τα 25 χρόνια. Ταξίδια θαλασσινά που ξεκίνησαν από την όμορφη Νέα Κούταλη και συνεχίζονται με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη μέχρι τα πέρατα της Μεσογείου.
   Από το καΐκι της Λήμνου μέχρι τη ναυαρχίδα της ΑΝΕΚ…
   
   Για το arxipelagos.com Αντώνης Λαζαρής