Η δικαίωση έρχεται απ' έξω, και στην Ελλάδα δυστυχώς ποτέ από μέσα.
Να μην αναγνωρίζουν δηλαδή οι συμπατριώτες σου τις προσπάθειες που κάνει κάποιος σε
οποιονδήποτε τομέα, με την πίκρα να μένει σε στιγμές αναστοχασμού όταν αυτό συμβαίνει.
Να καταλαβαίνουν δηλαδή περισσότερο οι ξένοι απο ότι οι Έλληνες τι συνέβη στη χώρα σου και να μην έχουν καταλάβει οι συμπολίτες σου που τα έζησαν μαζί σου. Τι κρίμα είναι όλο αυτό και πόσο αδικεί και τους ίδιους αλλά και την χώρα.
Η περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου που αναγνωρίστηκαν απο έξω ενώ μέσα δεν υπάρχει το ίδιο συναίσθημα και η ίδια εικόνα είναι σίγουρα τρανταχτό παράδειγμα,
Ο Γιώργος Παπανδρέου βραβεύτηκε απο το International Leadership Association γιατί όπως αναφέρουν «Ως πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 έως το 2011, συνειδητοποίησε πολύ καλά τι σημαίνει να βρίσκεσαι στην ηγεσία μιας χώρας σε μια ταραχώδη περίοδο».
Η περίπτωση του Βαγγέλη Βενιζέλου διαφορετική αλλά το ίδιο τιμητική για την χώρα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος εξελέγη, με ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής νομικών θεμάτων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, εισηγητής για την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Και οι δύο πρώην αρχηγοί ο ένας μάλιστα και πρώην πρωθυπουργός, και ο δεύτερος αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Σαμαρά. Και οι δύο έδειξαν ότι οι προσπάθειες που έκαναν για τη χώρα τους βρέθηκαν στο ανάλογο ευρωπαϊκό επίπεδο και αναγνωρίστηκαν αλλά δυστυχώς μόνο απο τους έξω και όχι απο τους μέσα που πολλές φορές μπορεί να είναι και απο το ίδιο το κόμμα . Κάλιο αργά παρά ποτέ.
Έστω και έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των Ευρωπαίων γιατί διαθέτει αξιόλογους πολιτικούς που αναγνωρίζονται οι προσπάθειές τους όταν αυτές κρίνονται ψύχραιμα, νηφάλια και όχι με δόλο και σκοπιμότητα .
Γράφει ο Βαγγέλης Γιακουμής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου