Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΦΩΚΙΔΑΣ Παπαχρήστου 1, Άμφισσα, 33100 Τηλ-φαξ: 22650 29582 mail: kke.fokida@gmail.com

Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και ο καιροσκοπισμός αυτών που κάνανε το νερό εμπόρευμα

Την παραχώρηση της διαχείρισης, λειτουργίας και συντήρησης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αττικής (ταμιευτήρες, αντλιοστάσια, κανάλια, κλπ) μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιωτικές εταιρίες αποφάσισε τον Ιούνη που μας πέρασε και υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, εφαρμόζοντας τις οδηγίες της ΕΕ για τη διαχείριση του νερού και τις επιταγές του κεφαλαίου. Πρόκειται για ένα βήμα παραπέρα στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ ΑΕ που διαχειρίζεται αυτές τις υποδομές, προωθεί πιο αποφασιστικά την πλήρη εμπορευματοποίηση του νερού.

Μια εξέλιξη επικίνδυνη για το λαό που παραδίδει το νερό σε επιχειρηματικούς ομίλους,

που θα είναι οι μοναδικοί ωφελημένοι, εξασφαλίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Ο λαός μας πρέπει να γνωρίζει πως η εξέλιξη με το Υδροδοτικό Σύστημα της Αττικής, εκτός του ότι ξεπουλάει ζωτικές, στρατηγικής σημασίας υποδομές της χώρας που αφορούν στην υδροδότηση του Λεκανοπεδίου, προμηνύει ακόμα πιο σκληρές αντεργατικές ανατροπές στα δικαιώματα των εργαζομένων της εταιρίας και όσων δουλεύουν στους εργολάβους. Κυρίως όμως αφορά το σύνολο του ελληνικού λαού, γιατί τα λαϊκά στρώματα της πατρίδας μας είναι που θα πουν το «νερό, νεράκι», με την αύξηση της τιμής της ύδρευσης και της αποχέτευσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως απ’ το Σύστημα αυτό υδροδοτούνται αρκετές πόλεις και χωριά στη διαδρομή του, μεταξύ αυτών η Άμφισσα και η Ιτέα. Ενώ οι όποιες εξελίξεις στην πορεία εμπορευματοποίησης του νερού που ακολουθείται επί χρόνια στην ΕΥΔΑΠ ως φιλέτο, αποτελούνε προάγγελο του τι θα ακολουθήσει στις δεκάδες ΔΕΥΑ ανά την Ελλάδα. ΔΕΥΑ που λειτουργούνε ως ανώνυμες εταιρίες στη λογική κόστους – οφέλους, πουλώντας υπηρεσίες και το αγαθό που δεν τους ανήκει, το νερό. Εναρμονίζοντας την τιμολογιακή τους πολιτική στην ελληνική νομοθεσία, που με τη σειρά της πατά στις οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ για την «τιμή ανάκτησης κόστους» του νερού.

Αυτές τις εξελίξεις και την πραγματική αγωνία του λαού μας για το νερό, που αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και διαβίωσης, εκμεταλλεύονται καιροσκοπικά οι άλλες πολιτικές δυνάμεις προσπαθώντας να πείσουν πως παλεύουν να είναι το νερό κοινωνικό αγαθό. Φέρνουνε ψηφίσματα στα δημοτικά συμβούλια, τα οποία δεν έχουν πρόβλημα να υιοθετήσουν οι δυνάμεις της ΝΔ. Περιοδεύουν σε πόλεις και χωριά, όπως τις προάλλες κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ σε Άμφισσα και Λιδορίκι, με τον πρώην βουλευτή Φωκίδας επικεφαλής, ισχυριζόμενοι ότι αυτοί «δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα» και ότι τώρα που είναι αντιπολίτευση, είναι ενάντια στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και στην εμπορευματοποίηση του νερού.

Επειδή κάποιοι θεωρούν πως ο λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου, έχει αξία να αναφέρουμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι που φτάσαμε ως εδώ, ποια η στάση και πράξη των άλλων πολιτικών δυνάμεων τα προηγούμενα χρόνια στο ζήτημα. Ήταν το 1999 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που έγινε η πρώτη ιδιωτικοποίηση και συνεχίστηκε αδιάλειπτα από όλες όσες ακολούθησαν, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυβερνήσεις συνεργασίας. 

Κομβικής σημασίας αρνητική εξέλιξη ήταν η ένταξη της ΕΥΔΑΠ στο ΤΑΙΠΕΔ το 2012 από την κυβέρνηση της ΝΔ με σκοπό την πλήρη ιδιωτικοποίησή της, αλλά και η ένταξή της στο Υπερταμείο το 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αποτέλεσαν αφετηρία πολλαπλασιασμού, τόσο των εργολαβιών, όσο και των προσλήψεων εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ειδικά για τους σημερινούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, υπάρχει πολλή υποκρισία. Ήταν το 2016 που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έφερνε για ψήφιση στη Βουλή το νόμο για τις ΣΔΙΤ που ψηφίστηκε και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ. Σε αυτό δήθεν πάνε κόντρα σήμερα.

Αποτελεί πρόκληση να μιλάνε για «νερό κοινωνικό αγαθό», ενώ οι ευρωβουλευτές τους, είτε ψήφισαν, είτε δεν καταψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο την ευρωπαϊκή Οδηγία που προβλέπει ότι ως «φορέας ύδρευσης» νοείται κάθε επιχείρηση, άρα και ιδιωτική. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παρέδωσαν τη σκυτάλη στο ΣΥΡΙΖΑ που συνέχισε το καθεστώς παραχώρησης στους ιδιώτες του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων της Ψυττάλειας και της Μεταμόρφωσης, παραδίδοντας στη συνέχεια και την αποκατάσταση βλαβών του δικτύου της αποχέτευσης. 

Ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, που τάχα διαφωνεί τώρα, όταν το Ελληνικό Δημόσιο απαίτησε από την ΕΥΔΑΠ ΑΕ αναδρομική καταβολή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ό,τι δηλαδή ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα. 

Να ποιοι έστρωσαν λοιπόν το έδαφος για την εμπορευματοποίηση του νερού και τώρα βγαίνουν δήθεν στα κεραμίδια για όσα οι ίδιοι έφεραν και ψήφισαν. Η μέχρι τώρα στάση τους, ανάλογα με τη θέση τους στο πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, αποδεικνύει ότι συμφωνούν με την κεντρική κατεύθυνση, δηλαδή το νερό να είναι εμπόρευμα και πηγή κέρδους. Η όποια διαφωνία τους έχει να κάνει με τα ποσοστά συμμετοχής των ιδιωτών, που και αυτά είναι ασαφή και τα αλλάζουν κάθε φορά για να κρύβουν την ουσία.

Το ΚΚΕ απ’ την άλλη, αναδεικνύει πως το νερό αποτελεί και σήμερα εμπόρευμα και μάλιστα πανάκριβο. Γι’ αυτό και χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά αδυνατούν να το πληρώσουν, γι’ αυτό και υπάρχουν χιλιάδες εντολές διακοπής νερού ή και αφαίρεσης μετρητή. Όσο θα προχωράνε οι ιδιωτικοποιήσεις, αυτά τα φαινόμενα θα πληθαίνουν. Βρίσκεται σταθερά στο πλευρό των εργαζομένων και του λαού στον αγώνα ενάντια σ’ αυτή την πορεία ιδιωτικοποίησης και σε όλα τα δεινά που φέρνει στα λαϊκά στρώματα.

Σήμερα, η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει την απαλλαγή του από τους νόμους της αγοράς και του καπιταλιστικού κέρδους. Για να γίνει αυτό απαιτείται ρήξη χτυπώντας τον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ, της άρχουσας τάξης και των πολιτικών τους εκφραστών.

Απαιτείται γραμμή σύγκρουσης με την καπιταλιστική ιδιοκτησία στον κλάδο του νερού και συνολικά στην οικονομία, προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο.

Απαιτεί εργατική εξουσία και κοινωνικοποιημένη οικονομία όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι, τα δάση, οι μονάδες επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και όχι εμπόρευμα. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, την επαρκή και φτηνή υδροδότηση, την κατοχύρωση και αύξηση των θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας, παράλληλα με την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου και την προστασία του περιβάλλοντος.

Άμφισσα, 08 Αυγούστου 2020