«ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ (Α.Σ.Ε.Π.)»

Σαράντης Μιχαλόπουλος Κάτοικος Ιτέας

           ΜΕΡΟΣ 1ο

Κατατέθηκε πριν λίγες ημέρες στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος προσλήψεων στον δημόσιο τομέα και την ενίσχυση του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.).

Θεωρώ βέβαιο ότι η συζήτηση στη Βουλή θα περιστραφεί γύρω από το πόσο το νέο σύστημα που προτείνεται είναι δικαιότερο του προηγούμενου, τόσο στην κατεύθυνση της επιλογής των «καλύτερων», όσο και στην κατεύθυνση εξασφάλισης αντικειμενικότητας και κυρίως αποκλεισμού του λεγόμενου «ρουσφετιού».

Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου αναφέρει :

Το παρόν σχέδιο νόμου ανταποκρίνεται στην ανάγκη περαιτέρω εδραίωσης της

διαφάνειας, της αξιοκρατίας και της αντικειμενικότητας στο σύστημα προσλήψεων

του δημοσίου τομέα σε συνδυασμό με την επίτευξη μεγαλύτερης ταχύτητας και

αποτελεσματικότητας στις σχετικές διαδικασίες.

 

Ειδικότερα, το παρόν νομοσχέδιο αντιμετωπίζει τα ακόλουθα ζητήματα:

 

1. την πολυδιάσπαση και τη δυσχέρεια ερμηνείας διατάξεων που έχουν

υποστεί αλλεπάλληλες τροποποιήσεις από το 1994 μέχρι και σήμερα,

2. την ύπαρξη παράλληλων διαδικασιών στελέχωσης του δημοσίου τομέα, οι

οποίες εναπόκειντο στη διακριτική ευχέρεια των φορέων,

3. τον αυξημένο χρόνο που απαιτείται για τη διεξαγωγή και ολοκλήρωση των

διαφόρων διαδικασιών πρόσληψης,

4. τη χωρίς αντικειμενική δικαιολογητική βάση συνύπαρξη παράλληλων

συστημάτων μοριοδότησης για προσωπικό ορισμένου χρόνου,

5. την ανάγκη μετάβασης από ένα σύστημα προσλήψεων με σχεδόν

αποκλειστική έμφαση στα τυπικά προσόντα σε ένα σύστημα σύγχρονων

διαγωνιστικών διαδικασιών που εξετάζουν τις γνώσεις, τις δεξιότητες και

την εργασιακή αποτελεσματικότητα των διαγωνιζομένων, ώστε να

επιλέγονται οι καταλληλότεροι εξ αυτών,

6. τις αποκλίσεις από το Προσοντολόγιο (π.δ. 50/2001, Α’ 39) με τη θέσπιση

ειδικών διατάξεων,

7. την πολυδιάσπαση των διαδικασιών πρόσληψης για προστατευόμενες

κατηγορίες (ν. 2643/1998, Α’ 220) και

8. τη μεγάλη διεύρυνση του ρόλου του Α.Σ.Ε.Π., ιδίως στο πεδίο της επιλογής

διευθυντικών στελεχών του Δημοσίου, χωρίς αντίστοιχη αύξηση του

αριθμού των μελών του και ενίσχυση των δομών του.

 

Η επίτευξη των στόχων πολιτικής επιδιώκεται μέσα από:

 

α) την βελτίωση, τον εκσυγχρονισμό και την ουσιαστική επικαιροποίηση του μέχρι

σήμερα εφαρμοζόμενου νομοθετικού πλαισίου για τις προσλήψεις στον δημόσιο

τομέα (ν. 2190/1994, Α’ 28),

β) την εισαγωγή μιας κεντρικής διαδικασίας προσλήψεων, τον πανελλήνιο γραπτό

διαγωνισμό, ώστε να εκλείψει ο κατακερματισμός των διαδικασιών επιλογής και να

υπηρετηθεί ο ενιαίος προγραμματισμός προσλήψεων και επιλογής ανθρώπινου

δυναμικού στον δημόσιο τομέα,

γ) την αξιολόγηση, μέσω της διαγωνιστικής διαδικασίας, των γνώσεων, των

δεξιοτήτων και της εργασιακής αποτελεσματικότητας των διαγωνιζομένων,

διευκολύνοντας την επιλογή των καταλληλότερων υποψηφίων για την κάθε θέση,

δ) τον εξορθολογισμό των λοιπών διαδικασιών επιλογής προσωπικού στην

κατεύθυνση της επιλογής των καταλληλότερων υποψηφίων,

ε) την οργανωτική και λειτουργική ενίσχυση του Α.Σ.Ε.Π., ως συνταγματικά

κατοχυρωμένης ανεξάρτητης Αρχής που είναι αρμόδια για την υλοποίηση των

διαδικασιών πρόσληψης/διορισμού, προκειμένου να ανταποκριθεί με όρους

αποτελεσματικότητας στην εφαρμογή του νέου πλαισίου, με έμφαση στον

πανελλήνιο γραπτό διαγωνισμό.

Τα ζητήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω δημιουργούν καθυστερήσεις στη

διαδικασία των προσλήψεων αλλά και ανισότητα στη μεταχείριση των υποψηφίων

που επιλέγονται μέσω διαφορετικών διαδικασιών, καθιστώντας δυσχερή την

επίτευξη του στόχου της επιλογής του κατάλληλου ανά θέση υποψηφίου, με

προφανή αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης και την

ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Προσωπικά πιστεύω ότι τα μεγάλα θέματα στα οποία πρέπει να επικεντρωθεί κάποιος είναι τα εξής δύο :

Πρώτο. Η καθιέρωση ενός συστήματος αντικειμενικής και διαφανούς πρόσληψης προσωπικού στο Δημόσιο ήταν αναμφισβήτητα μία μεγάλη μεταρρύθμιση, η οποία, εκτός από το καίριο πλήγμα που επέφερε στην διαχρονική παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, δηλαδή το ρουσφέτι και τη διαπλοκή πολιτών και πολιτικών, κατέδειξε ακόμη ότι μπορούν με αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις να πληγούν και άλλες παθογένειες (π.χ. οικονομική διαπλοκή, απόδοση δικαιοσύνης, κλπ.), αρκεί μία πολιτική δύναμη να το θελήσει.

Δεύτερο. Όπως πολλές φορές συμβαίνει, η εξέταση μόνο του συστήματος προσλήψεων στο Δημόσιο ισοδυναμεί ουσιαστικά με αυτό που λέμε «βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος», δηλαδή ασχολούμαστε με το πώς θα κάνουμε αυτές τις προσλήψεις διαφανείς, αλλά δεν ασχολούμαστε καθόλου με το πώς τεκμηριώνεται η ανάγκη αυτών των προσλήψεων, υπό την έννοια εξασφάλισης ενός βέλτιστου κόστους για τον πολίτη, σε σχέση με τις υπηρεσίες που παίρνει.

Ως προς το θέμα λοιπόν αυτό, δηλαδή την μέριμνα για το λιγότερο δυνατό κόστος των υπηρεσιών που προσφέρει όλος ο δημόσιος τομέας, οι ελλείψεις, όχι μόνο του εν λόγω νομοσχεδίου, αλλά και του συνόλου του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, είναι κατά την άποψή μου τραγικές.

 Διαβάζω στο Άρθρο 5 του νομοσχεδίου που αναφέρεται στον «προγραμματισμό διαδικασιών πλήρωσης θέσεων» :

 

«Η πλήρωση των θέσεων τακτικού και εποχικού προσωπικού που προβλέπονται στον ετήσιο προγραμματισμό ανθρώπινου δυναμικού της δημόσιας διοίκησης του άρθρου 51 του ν.4622/2019 (Α΄ 133), υπάγεται στην αρμοδιότητα του Α.Σ.Ε.Π., με την επιφύλαξη της παρ. 2 του άρθρου 2».

 

Ανατρέχω στο άρθρο 51 του ν.4622/2019 που έχει τον βαρύγδουπο τίτλο «Επιτελικό Κράτος» και βλέπω τα εξής :

 

Άρθρο 51 : Ετήσιος προγραμματισμός ανθρώπινου δυναμικού της δημόσιας διοίκησης

1. Προσλήψεις του πάσης φύσεως τακτικού και εποχικού προσωπικού φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, όπως εκάστοτε οριοθετείται από την Ελληνική Στατιστική Αρχή στο Μητρώο Φορέων Γενικής Κυβέρνησης, διενεργούνται από την έναρξη ισχύος του παρόντος βάσει ετήσιου στρατηγικού προγραμματισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου.

2. Φορείς εκτός Γενικής Κυβέρνησης, όπως αυτή εκάστοτε οριοθετείται από την Ελληνική Στατιστική Αρχή στο Μητρώο Φορέων Γενικής Κυβέρνησης, οι οποίοι υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 της ΠΥΣ 33/2006, εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων του παρόντος Κεφαλαίου.

3. Με κοινή απόφαση των αρμόδιων Υπουργών για θέματα δημόσιας διοίκησης και προϋπολογισμού και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, επιτρέπεται η υπαγωγή φορέων της παραγράφου 2, στις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου. Σε κάθε περίπτωση, στους φορείς της παραγράφου 2 δεν περιλαμβάνεται η Βουλή των Ελλήνων.

4. Από 1.1.2020, για την έγκριση οποιουδήποτε αιτήματος πρόσληψης τακτικού προσωπικού από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 16 του ν. 4440/2016, απαιτείται η προηγούμενη ανάρτηση της οικείας κενής θέσης στο Ψηφιακό Οργανόγραμμα του άρθρου αυτού.

5. Κατ’ εξαίρεση, σε περίπτωση που είναι αντικειμενικά αδύνατον να πληρωθούν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 4, είναι δυνατή η έγκριση του αιτήματος από την Επιτροπή της Π.Υ.Σ. 33/2006, όπως ισχύει, μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού.

6. Μέχρι το τέλος του μηνός Μαΐου κάθε έτους, τα αρμόδια Υπουργεία καταρτίζουν, με βάση τον πολυετή προγραμματισμό του άρθρου 3 του ν. 4590/2019, καταστάσεις με το τακτικό και εποχικό προσωπικό που αιτούνται να εγκριθεί προς πρόσληψη για το επόμενο έτος, ανά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα, στο πλαίσιο των προσχεδίων δράσης τους. Στις καταστάσεις του προηγούμενου εδαφίου συμπεριλαμβάνεται και το προσωπικό για τους εποπτευόμενους από αυτά φορείς, καθώς και τις οικείες ανεξάρτητες αρχές. Για τους Ο.Τ.Α. α΄ και β΄ βαθμού και τους εποπτευόμενους φορείς αυτών (Υποτομέας S1313 του Μητρώου Φορέων Γενικής Κυβέρνησης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής) συντάσσεται χωριστό ετήσιο αίτημα, το οποίο υποβάλλεται από το αρμόδιο για τους Ο.Τ.Α. Υπουργείο, στο Υπουργείο που είναι αρμόδιο για τα θέματα διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού του δημοσίου. Τα αιτήματα κάθε Υπουργείου συνοδεύονται από συνοπτική έκθεση που περιλαμβάνει: (α) Τεκμηρίωση αναγκαιότητας, για την πρόσληψη του προσωπικού, βάσει των στρατηγικών προτεραιοτήτων και αναγκών του, βάσει των αναγκών του εκάστοτε πολυετούς σχεδιασμού, (β) τον αριθμό των κενών θέσεων του φορέα, (γ) τον αναγκαίο χρόνο ολοκλήρωσης των προσλήψεων και, επιπλέον, εφόσον πρόκειται για εποχικό προσωπικό, τη χρονική διάρκεια της απασχόλησης, (δ) το ύψος της προκαλούμενης δαπάνης για το έτος πρόσληψης, τον τρόπο κάλυψης αυτής, και, επιπλέον, εφόσον πρόκειται για τακτικό προσωπικό, τη συνολική προκαλούμενη επιβάρυνση για κάθε επόμενο έτος και (ε) τις ανάγκες που καλύπτονται από τη διαδικασία της κινητικότητας.

7. Το αρμόδιο για θέματα δημόσιας διοίκησης, Υπουργείο σε συνεργασία με το αρμόδιο για θέματα προϋπολογισμού Υπουργείο, λαμβάνοντας υπόψη τα αιτήματα των φορέων, σε συνδυασμό με τις στρατηγικές προτεραιότητες για τη διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού, διαμορφώνουν τον ετήσιο προγραμματισμό για τις προσλήψεις του επόμενου έτους.

8. Κατόπιν, το σχέδιο αυτό αποστέλλεται μέχρι το τέλος Ιουλίου στην Προεδρία της Κυβέρνησης ως μέρος του Προσχεδίου Δράσης του Υπουργείου που είναι αρμόδιο για τα θέματα ανθρωπίνου δυναμικού του δημοσίου τομέα και εγκρίνεται από το τακτικό Υπουργικό Συμβούλιο Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο έγκρισης του ενοποιημένου προγράμματος κυβερνητικής πολιτικής.

9. Κατ’ εξαίρεση, προσλήψεις τακτικού και εποχικού προσωπικού, που δεν έχουν ενταχθεί στον ετήσιο προγραμματισμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, εγκρίνονται από την Επιτροπή της Π.Υ.Σ. 33/2006, όπως ισχύει, εφόσον έχουν όλως έκτακτο και κατεπείγοντα χαρακτήρα, υπάρχουν οι διαθέσιμες πιστώσεις και συνοδεύονται από ειδικά αιτιολογημένο αίτημα του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού.

10. Πρόσληψη έκτακτου προσωπικού για την κάλυψη απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών, πραγματοποιείται με έγκριση της Επιτροπής της Π.Υ.Σ. 33/2006, όπως ισχύει, έπειτα από ειδικά αιτιολογημένο αίτημα του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού.

Όπως βλέπουμε, όλα στηρίζονται σε κάποιον πολυετή προγραμματισμό ο οποίος πρέπει να γίνεται με βάση το άρθρο 3 του ν. 4590/2019.

 

Ανατρέχω και πάλι σε αυτόν τον τελευταίο νόμο, όπου και διαβάζω :

 

Άρθρο 3 : Πολυετής προγραμματισμός προσλήψεων τακτικού προσωπικού

1. Μέχρι το πέρας του μηνός Ιανουαρίου κάθε έτους, τα αρμόδια Υπουργεία αποστέλλουν στο Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης επικαιροποιημένα τετραετή σχέδια προγραμματισμού ανθρώπινων πόρων, στα οποία περιλαμβάνονται για κάθε έτος της επόμενης τετραετίας: α. Οι εκτιμήσεις των αποχωρήσεων προσωπικού, β. το σύνολο των υφιστάμενων και των εκτιμώμενων κενών θέσεων προσωπικού, γ. οι στρατηγικές προτεραιότητες του φορέα για τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού του, δ. οι εκτιμώμενες ανάγκες σε προσωπικό ανά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα και οι τρόποι κάλυψης αυτών, μέσω μετατάξεων ή προσλήψεων, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ε. τα προαπαιτούμενα των στοιχείων α’, β’, γ’, δ’, για τους εποπτευόμενους φορείς και τις οικείες ανεξάρτητες αρχές.

2. Εποπτευόμενοι φορείς των Υπουργείων και Ανεξάρτητες Αρχές υποβάλλουν τα τετραετή σχέδια της προηγούμενης παραγράφου στα οικεία Υπουργεία μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου κάθε έτους. Για τους Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και τους εποπτευόμενους φορείς αυτών (Υποτομέας S1313 του Μητρώου Φορέων Γενικής Κυβέρνησης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής) συντάσσεται χωριστό πολυετές σχέδιο, το οποίο υποβάλλεται από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Το Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, λαμβάνοντας υπόψη τον πολυετή προγραμματισμό κάθε φορέα, συντάσσει συγκεντρωτικό τετραετές σχέδιο προγραμματισμού προσλήψεων, το οποίο υποβάλλεται στο Υπουργείο Οικονομικών και αξιολογείται ως προς τις δημοσιονομικές του επιπτώσεις, προκειμένου να ενσωματωθεί στο εκάστοτε Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής.

Άρθρο 4 : Ετήσιο σχέδιο προσλήψεων τακτικού και εποχικού προσωπικού

1. Μέχρι το τέλος του μηνός Σεπτεμβρίου κάθε έτους, τα αρμόδια Υπουργεία καταρτίζουν, με βάση τον πολυετή προγραμματισμό του άρθρου 3, καταστάσεις με το τακτικό και εποχικό προσωπικό που αιτούνται να εγκριθεί προς πρόσληψη για το επόμενο έτος, ανά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα. Στις καταστάσεις του προηγούμενου εδαφίου συμπεριλαμβάνεται και το προσωπικό για τους εποπτευόμενους από αυτά φορείς, καθώς και τις οικείες ανεξάρτητες αρχές. Για τους Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και τους εποπτευόμενους φορείς αυτών (Υποτομέας S1313 του Μητρώου Φορέων Γενικής Κυβέρνησης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής) συντάσσεται χωριστό ετήσιο αίτημα, το οποίο υποβάλλεται από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Τα αιτήματα κάθε Υπουργείου συνοδεύονται από συνοπτική έκθεση που περιλαμβάνει: α. Τεκμηρίωση αναγκαιότητας, για την πρόσληψη του προσωπικού, βάσει των στρατηγικών προτεραιοτήτων και αναγκών του εκάστοτε πολυετούς σχεδιασμού, β. τον αριθμό των κενών θέσεων του φορέα, γ. τον αναγκαίο χρόνο ολοκλήρωσης των προσλήψεων και, επιπλέον, εφόσον πρόκειται για εποχικό προσωπικό, τη χρονική διάρκεια της απασχόλησης, δ. το ύψος της προκαλούμενης δαπάνης για το έτος πρόσληψης, τον τρόπο κάλυψης αυτής, και, επιπλέον, εφόσον πρόκειται για τακτικό προσωπικό, τη συνολική προκαλούμενη επιβάρυνση για κάθε επόμενο έτος.

2. Το Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, λαμβάνοντας υπόψη τα αιτήματα των φορέων, σε συνδυασμό με τις στρατηγικές προτεραιότητες για τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, διαμορφώνει τον ετήσιο προγραμματισμό για τις προσλήψεις του επόμενου έτους, ο οποίος κοινοποιείται στο Υπουργείο Οικονομικών. Κατόπιν, το σχέδιο αυτό εγκρίνεται το αργότερο μέχρι τέλος Οκτωβρίου από την επιτροπή της παραγράφου 1 του άρθρου 2 της ΠΥΣ 33/2006. 3. Κατ’ εξαίρεση, προσλήψεις τακτικού και εποχικού προσωπικού που δεν έχουν ενταχθεί στον ετήσιο προγραμματισμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, εγκρίνονται από την επιτροπή της παραγράφου 1 του άρθρου 2 της ΠΥΣ 33/2006, σύμφωνα με την διαδικασία που προβλέπεται στη διάταξη αυτή, εφόσον έχουν όλως επείγοντα χαρακτήρα, υπάρχουν οι διαθέσιμες πιστώσεις και συνοδεύονται από ειδικά αιτιολογημένο αίτημά του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού.

Από όλα τα παραπάνω, εγώ στέκομαι στη φράση : Τα αιτήματα κάθε Υπουργείου συνοδεύονται από συνοπτική έκθεση που περιλαμβάνει : α. Τεκμηρίωση αναγκαιότητας, για την πρόσληψη του προσωπικού, βάσει των στρατηγικών προτεραιοτήτων και αναγκών του εκάστοτε πολυετούς σχεδιασμού.

 

Πουθενά δεν φαίνεται πως «τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα». Και για να καταλάβει κανείς τι εννοώ, θα αναφερθώ σε τέσσερες προσωπικές εμπειρίες.

 

Τον Μάρτιο του 2010 ορίζομαι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος στην ΑΜΕΛ (Αττικό Μετρό Εταιρία Λειτουργίας). Την πρώτη εβδομάδα της θητείας μου, δέχομαι επίσκεψη αντιπροσωπείας του Διοικητικού συμβουλίου ενός εκ των Σωματείων της ΑΜΕΛ, όπου μου διατυπώνεται το αίτημα να αυξηθεί ο αριθμός των ατόμων που χρειάζονται για την κάλυψη αναγκών μίας οργανικής θέσης Σταθμάρχη (Υπευθύνου Σταθμών) από 6 σε 7 άτομα. Η λειτουργία της θέσης αυτής είναι από 6 π.μ. μέχρι 12 μ.μ. που κυκλοφορούν οι συρμοί, δηλαδή 18 ώρες, και χρειάζονται 3 βάρδιες, από 6 ώρες η κάθε μία, επομένως τρία άτομα. Στο εύλογο ερώτημα, γιατί αντί 3 ή έστω 4 ατόμων (για να υπολογιστούν και οι άδειες προσωπικού) προβλέπονται 6 που μάλιστα ζητείται να γίνουν 7, παίρνω την απάντηση ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες άδειες (περισσότερα ρεπό από τον αριθμό Σαββατοκύριακων και επίσημων αργιών,  άδειες ασθένειας, άδειες αιμοδοσίας, κλπ, που σχεδόν όλα έχουν παραχωρηθεί με ΣΣΕ).

 

Καταφεύγω στον αρμόδιο διευθυντή, για να μου εξηγήσει την κατάσταση και εκείνος μου «τεκμηριώνει» με επίσημα στοιχεία απουσιών προσωπικού ότι για κάθε θέση που λειτουργεί σε βάρδιες, απαιτούνται 1,85 άτομα ανά βάρδια, δηλαδή 6 άτομα ανά ημέρα. Φυσικά όλα αυτά οφείλονται στις πολλές μέρες απουσίας, οι περισσότερες από τις οποίες είναι «θεσμοθετημένες» μέσω ΣΣΕ, όπως, για παράδειγμα, η πρόβλεψη 2 ημερών άδειας, όχι για αιμοδοσία, αλλά για «προσφορά αιμοπεταλίων», κάτι που δεν έχει φυσικό χρονικό περιορισμό, όπως η αιμοδοσία (2-3 φορές τον χρόνο), αλλά μπορεί να γίνεται και δέκα φορές τον μήνα.

 

Κλείνω εδώ, λόγω έκτασης του κειμένου, και θα συνεχίσω με μία επόμενη αναφορά μου (ΜΕΡΟΣ 2^ο ), όπου θα καταδείξω ότι το μείζον θέμα δεν είναι η ύπαρξη ενός «μακροπρόθεσμου προγραμματισμού αναγκών ανθρώπινου δυναμικού», αλλά η φροντίδα για «βελτιστοποίηση της απασχόλησης», ώστε να μη δημιουργούνται άσκοπα και αχρείαστα κόστη.