Τον
τελευταίο καιρό έχω βαρεθεί να καταμετρώ δηλώσεις και υπονοούμενα ανθρώπων που
λίγο-πολύ υποστηρίζουν ότι ο Βενιζέλος έχει τελειώσει, ότι είναι βαρίδι,
ότι βλάπτει τον προοδευτικό χώρο κι ότι πρέπει να φύγει.
Το
παράδοξο είναι ότι όλα αυτά δεν τα λένε «εχθροί» του αποτυχημένου προέδρου του
ΠΑΣΟΚ αλλά φίλοι του, ακόμα και υποψήφιοι «σωτήρες» του, ακόμα και άνθρωποι που
στο παρελθόν τουλάχιστον τον φοβούνταν.
Προσωπικά,
συμφωνώ με την παραπάνω συλλογιστική και έχω μάλιστα και την αίσθηση ότι το
ΠΑΣΟΚ με έναν άλλον αρχηγό, ήδη από τον Μάιο του 2012 θα είχε πάει καλύτερα,
κάτι που εξάλλου προκύπτει κι από το σύνολο των δημοσκοπήσεων.
Το
ακόμα καλύτερο είναι ότι και ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν έχει διαψεύσει ούτε μισό
σενάριο αποχώρησης του,
έχει προαναγγείλει 1.000 φορές ότι θα τα βάλει με τους
εσωκομματικούς αντιφρονούντες και δεν έχει πει λέξη και γενικά διατηρεί και ο
ίδιος ένα κλίμα «έντιμης» αποχώρησης του, υπό το φόβο της συντριβής που ο ίδιος
κυρίως προκάλεσε.
Το
ερώτημα μου λοιπόν νομίζω ότι μοιάζει εύλογο: γιατί να μην φύγει ο Βενιζέλος
ήδη από χθες από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; Μπορεί να παραμείνει υπουργός Εξωτερικών
και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όπως αντίστοιχα παρέμεινε πρωθυπουργός
ο Κώστας Σημίτης το 2004. Η κυβερνητική σταθερότητα δεν θα κινδυνεύσει, πόσο
μάλλον όταν το πολιτικό προσωπικό της Κεντροαριστεράς θα είναι απασχολημένο με
την επόμενη μέρα του χώρου κι όχι με την ανατροπή της κυβέρνησης.
Ίσως
βέβαια έχω μια απάντηση στο ερώτημα μου. Αν σήμερα φύγει ο Βενιζέλος από την
ηγεσία του κόμματος, ακόμα κι ο τελευταίος περαστικός έξω από τη Χαριλάου
Τρικούπη, γνωρίζει ότι θα μιλάμε πια για εντελώς διαφορετικά δεδομένα με
εντελώς διαφορετικούς παίκτες, νέους και παλιούς.
Γιατί
λοιπόν να μην ανοίξει το παιχνίδι όσο το δυνατόν νωρίτερα; Εντάξει, μπορεί για
τον ΔΟΛ να γίνει λίγο πιο δύσκολο το να καθορίσει τις εξελίξεις αλλά φαντάζομαι
ότι τώρα πια θα έχουν μάθει να χάνουν στη Μιχαλακοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου