Στα 51 του, θα ήθελε να πατήσει το χορτάρι στο «θέατρο
των ονείρων» ως ποδοσφαιριστής. Τα επόμενα χρόνια, βλέπει τον εαυτό του να
κουμπώνει το σακάκι του και να κάθεται στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης. Το πρώτο,
προφανώς δεν μπορεί να συμβεί, το δεύτερο ποιος μπορεί να το αποκλείσει; Γιατί
ακόμη κι αυτά που μοιάζουν απίθανα -όπως για παράδειγμα ένας θρίαμβος του
Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-, ο Μίτσελ φαίνεται ως ο άνθρωπος που
μπορεί να τα κάνει πραγματικότητα.
Ο προπονητής που έβαλε τους «ερυθρόλευκους» με το...
ένα πόδι στην επόμενη φάση του Champions League, έπειτα από τη μαγική βραδιά
της Τρίτης στο «Γ. Καραϊσκάκης» (2-0), γνωρίζει την αποθέωση από τη στιγμή που
ο διαιτητής σφύριξε για τελευταία φορά στην αναμέτρηση.
Τεράστια αλλαγή
συναισθημάτων,
αν φέρει στο μυαλό του την προπονητολογία που ξεκίνησε λίγο πριν
από την έναρξη της περιόδου και την αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του, που έγινε
έντονη το περασμένο φθινόπωρο.
Παρόλα αυτά, τη δεδομένη στιγμή ο Μίτσελ είναι ο
πρωτεργάτης της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής νίκης στην ιστορία του Ολυμπιακού, αν
και προτιμά να κρατά χαμηλούς τόνους πριν από τη ρεβάνς. Αλλωστε, όπως είπε και
στη συνέντευξη Τύπου έπειτα από τον αγώνα της Τρίτης, θα προτιμούσε να μπει στο
«θέατρο των ονείρων» ως ποδοσφαιριστής.
«Ναι, ένας...γέρος στο Ολντ Τράφορντ, θα ήταν όμορφη
ιστορία. Ηθελα να μπορούσα να άλλαζα για ένα βράδυ θέση με τους παίκτες και να
έπαιζα εγώ. Τους έχω ξαναπεί πως είναι τυχεροί, όπως και εγώ για το επάγγελμα
που κάνουμε. Δεν είναι ουσιαστικά επάγγελμα γιατί το απολαμβάνουνε, θα το έλεγα
πιο πολύ χόμπι και νομίζω μετά από τέτοιες βραδιές, όπως η αποψινή μάλλον
δικαιώνομαι» είπε ο Μίτσελ.
Ατάκες σαν κι αυτές -αλλά και η φαρμακερή κριτική του
σε πρόσωπα και πράγματα που άλλοι δεν άγγιζαν- ήταν άλλωστε και εκείνες που τον
είχαν κάνει περιζήτητο, ανάμεσα στα ΜΜΕ στη δύση της ποδοσφαιρικής καριέρας
του. Και πέρασε για ένα διάστημα από το συγκεκριμένο «μετερίζι», ως σχολιαστής
του RTVE, ενώ είχε και στήλη στην ισπανική εφημερίδα «Marca».
Κάπου τότε δέχθηκε και την πρώτη προπονητική του
πρόταση από τη Ράγιο Βαγεκάνο, στην τρίτη κατηγορία του ισπανικού
πρωταθλήματος, δοκιμή που δεν στέφθηκε από επιτυχία, αφού δεν κατάφερε να
προβιβάσει την ομάδα. Του δόθηκε δεύτερη ευκαιρία στις ακαδημίες της Ρεάλ -όπου
μάλιστα προπονούσε και τον έναν από τους δύο του γιους, τον Αντριάν- αλλά ούτε
εκεί άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Με κάτι τέτοια ενισχύονταν η γενική
πεποίθηση στην Ισπανία, πως ο Χοσέ Μίτσελ Γκονζάλες Μαρτίν ντελ Κάμπο, όπως
είναι το πλήρες όνομά του, δεν θα γνώριζε ως προπονητής τις δόξες που είχε
απολαύσει ως ποδοσφαιριστής, μεγαλουργώντας με τη φανέλα της Ρεάλ, με
αποτέλεσμα να γράψει μερικές από τις χρυσές σελίδες στην ιστορία του συλλόγου.
Στη Χετάφε είχε την ευκαιρία να ανασκευάσει τις
εντυπώσεις -την έσωσε από τον υποβιβασμό στην τελευταία αγωνιστική- αλλά η
Σεβίλλη, που ήταν ο επόμενος σταθμός του, δεν τον θυμάται και με τις καλύτερες
αναμνήσεις, καθώς η ομάδα ήταν 12η όταν αποφάσισαν να τον στείλουν σπίτι του.
Από τις 4 Φεβρουαρίου του 2013 είναι προπονητής του Ολυμπιακού, με την κριτική
για το έργο του και τα αποτελέσματά του να γίνεται κατά καιρούς έντονη.
Θα περάσει καιρός βέβαια για να επαναληφθεί κάτι
τέτοιο, έπειτα από το θρίαμβο στον οποίο οδήγησε τον Ολυμπιακό. Αλλωστε, ακόμη
και οι Ισπανοί που τον κοίταζαν με αμφισβήτηση, έχουν αρχίσει να βλέπουν
διαφορετικά τη δουλειά του στον πάγκο. Χαρακτηριστικό αυτού το δημοσίευμα της
Marca, πριν από λίγες ημέρες, με την εφημερίδα να εκθειάζει το έργο του Μίτσελ
στους «ερυθρόλευκους», αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «έχει γράψει ήδη ιστορία
με τον Ολυμπιακό».
Η αναγνώριση στην πατρίδα του είναι ιδιαίτερα
σημαντική. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς τον -όχι και τόσο κρυφό- πόθο του Μίτσελ.
Να επιστρέψει στο Μπερναμπέου ως προπονητής. «Με όλη την ταπεινότητα, μπορώ να
πω ότι μία ημέρα θα αναλάβω την ομάδα της καρδιάς μου. Πιστεύω ότι αξίζω κάτι
τέτοιο» δήλωσε πρόσφατα ο Μίτσελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου