Βλέπετε ένα χαρακτηριστικό δημοσίευμα για το λιβανιστήρι που κάνουν από χθες ΜΜΕ και διαμορφωτές γνώμης για την ομιλία του Σημίτη, μια ομιλία που όπως τοποθετηθήκαμε και εμείς είναι μακράν η χειρότερη και ατυχέρστερη που εκστόμισε ποτέ ο πρώην Πρωθυπουργός, εξανεμίζοντας το όποιο πολιτικό κεφάλαιο είχε απομείνει από την οκταετία 1996-2004.
Ή μήπως όχι. Τα όσα γράφει σήμερα ο Ράπτης στο [iefimerida] μας βάζουν σε σκέψεις, τις οποίες θα αποτυπώσουμε αμέσως παρακάτω:
"Η ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού στο μνημόσυνο για τα σαράντα χρόνια ΠΑΣΟΚ υπήρξε μια όαση λογικής,
πολιτικής εντιμότητας και σύνεσης. Μια παρένθεση πολιτικού ορθολογισμού ανάμεσα στον τυχοδιωκτικό ανορθολογισμό του ΓΑΠ και την γνωστή κενολογία του Βενιζέλου. Ουσιαστικά, ο Σημίτης εκφώνησε χτες τον επικήδειο ενός κόμματος που με την ανευθυνότητα και την ιδιοτέλεια των στελεχών του οδήγησε τη χώρα στον προθάλαμο της χρεοκοπίας. Προτείνοντας τη μοναδική λύση διαφυγής της Κεντροαριστεράς ανάμεσα στα σημερινά αδιέξοδα του Γιώργου και του Μπένι.
Αυτό που θύμισε ο Σημίτης χτες είναι ότι για να υπάρξει ένα μέλλον για την Κεντροαριστερά θα πρέπει να αποσυρθούν οριστικά και αμετάκλητα από την κυκλοφορία αυτά τα θλιβερά και ξεπερασμένα «είδωλα»!"
Υπολογίστε και το σημερινό status στο fb του ιθύνοντα νου των πάλαι ποτέ "58" Νίκου Μπίστη:
Από τον Ράπτη και τον Μπίστη, μέχρι μια μεγάλη μερίδα μεγαλόσχημων υποστηρικτών του Κώστα Σημίτη, βγαίνει η εικόνα ενός "μεστού πολιτικού λόγου", η οποία είπε μόνο αλήθειες, σκληρές αλήθειες. Παράλληλα, υπάρχει κι ένα υπόγειο ρεύμα απαξίωσης της σύγκρουσης Παπανδρέου-Βενιζέλου, παρουσιάζοντας τον Σημίτη ως πολιτικό υπεράνω αυτής της "αδιέξοδης" σύγκρουσης, λες και ο Σημίτης δεν έχει ταχθεί σαφώς με το στρατόπεδο του Βενιζέλου.
Και εδώ μας έρχεται η σκέψη που σας είπαμε προηγουμένως: Όταν έσκασε η πρωτοβουλία των "58", πολλοί είπαν ότι είναι μια κίνηση που αποσκοπεί στην είσοδο του Κώστα Σημίτη στο προεδρικό μέγαρο. Από τότε μέχρι σήμερα το σενάριο "Σημίτης Πρόεδρος της Δημοκρατίας" αποσιωπήθη από τα αντικειμενικά και αμερόληπτα ελληνικά ΜΜΕ, με μια παρέλαση ονομάτων να καίγονται όμορφα για την προεδρία της Δημοκρατίας, με πρόσφατες περιπτώσεις τον Κουβέλη και την Δαμανάκη.
Κανένας όμως, ούτε από την πλευρά Σαμαρά, ούτε από την πλευρά Βενιζέλου ειπώθηκε, επίσημα ή ανεπίσημα το όνομα του Κώστα Σημίτη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, παραδόξως, γιατί αμφότεροι οι συγκυβερνώντες έχουν τις καλύτερες σχέσεις με το "σύστημα Σημίτη". Ο μεν Σαμαράς εμπιστεύεται το χαρτοφυλάκιο του ΥΠΟΙΚ από το 2012 σε ανθρώπους που ήταν πρωταγωνιστές της εποχής Σημίτη (Στουρνάρας-Χαρδούβελης), ενώ ο Βενιζέλος έχει βρει στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού τον φύσει και θέσει πολιτικό σύμμαχο, όπου από κοινού μας φύτεψαν την "Ελιά" στις περασμένες ευρωεκλογές.
Εκτός αυτού και στο χώρο της ΔΗΜΑΡ υπάρχει μεγαλύτερη συμπάθεια στο πρόσωπο του Σημίτη, παρά του Παπανδρέου, σε κόντρα όσων λέει ανυπόστατα ο Βενιζέλος και δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλο τμήμα της ΔΗΜΑΡ ήταν και είναι διατεθειμένη να προσχωρήσει σ' ένα πολιτικό σχήμα στο οποίο θα κυριαρχείται από τους Βενιζέλο-Σημίτη. Επομένως η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να στηρίξει μια πρόταση Σημίτη για την προεδρία της Δημοκρατίας, βρίσκοντας μ' αυτόν τον τρόπο ο Κουβέλης την συνεκτική ουσία να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο για κάποιο διάστημα μέχρι τις βουλευτικές εκλογές. Εξάλλου δεν είναι λίγοι εντός της ΔΗΜΑΡ που θεωρούν, παντελώς αβάσιμα, τον εισοδισμό φερόμενων ως "παπανδρεϊκών" στελεχών υπαίτιο για την εκλογική κατάρρευση του κόμματός τους. Η έναρξη διαλόγου με τον Βενιζέλο, στο πλαίσιο της κετνροαριστεράς, μπορεί να ερμηνευθεί και ως μια προσπάθεια συμπόρευσης της ΔΗΜΑΡ με τον Βενιζέλο, μ' έναν τρόπο θεσμικό, στην υποψηφιότητα Σημίτη για την προεδρία.
Και κάτι ακόμη: Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης-Σημίτης χρεώνουν στον Παπανδρέου την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και εν ολίγοις την χρεοκοπία της χώρας. Με άλλα λόγια ταυτίζονται, λιγότερο ή περισσότερο, με την καραμανλική αφήγηση της ιστορίας. Η αναφορά του Σημίτη περί "λεφτά υπάρχουν" παρέχει μέγιστη υπηρεσία στον Καραμανλή, άρα και στους βουλευτές που βρίσκονται στην επιρροή του, οι οποίοι θα μπορούσαν δίχως κομματικές ενοχές να υπερψηφίσουν τον Σημίτη.
Αυτό σημαίνει ότι ο Σημίτης ίσως είναι ο "εκλεκτός" που μπορεί να συγκεντρώσει τις 180 ψήφους και να μην διαλυθεί η Βουλή για πρόωρες εκλογές όχι μόνο για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω, αλλά και για την ασυλία που απολαμβάνει διαχρονικά ο ίδιος από τα συστημικά ΜΜΕ. Ποιος ξέρει, μπορεί και η πόλωση εις βάρος του Παπανδρέου να συνιστά κι ένα έμμεσο τρόπο συγκρότησης ενός μετώπου που θα στείλει τον Σημίτη στην Ηρώδου Αττικού..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου